Ik wil mijn dochtertje redelijk genderneutraal opvoeden. Omdat ik graag wil dat ze zelf kan kiezen wat bij haar past. We proberen dit ook in het speelgoed wat we aanbieden naar voren te laten komen: toen ik voor haar haar eerste pop kocht, kocht ik er ook een garage met autootjes bij, zodat ze de keuze heeft waarmee ze wil spelen. Wij werken beiden, en zijn bij haar geboorte bewust beiden minder gaan werken zodat mijn man ook dedicated tijd met haar door brengt en zijn eigen "mannen"-dingen met haar doet. Hoe doen jullie dat? Of wil je juist graag dat je meisje een meisje is? Let je er op met het speelgoed wat je aanbiedt? En je taalgebruik? Voorbeeldje: Een goede vriendin van mij, die een zoontje heeft, betrap ik er vaak op dat ze tegen mijn dochtertje zegt dat het een mooi meisje is. Terwijl ze juist over haar zoontje praat als "grote kerel". Zo is de maatschappij, ik weet het, maar vind het soms zo gender-bevestigend!
Zijn die termen een nieuwe rage of zo?? Vind het zo uit een hippe Oprah-proof opvoedingsboek komen... Maar dat terzijde: de meeste kinderen worden tegenwoordig niet compleet traditioneel vrouwelijk of mannelijk opgevoed. En tegen de tijd dat kinderen echt rollenspellen gaan spelen, gaan ze al naar een psz of school en komen automatisch in aanraking met alle soorten speelgoed. Daarnaast speelt het karakter, maar vooral genetisch aanleg van het kind een rol. Wij hebben 3 kinderen van dezelfde leeftijd, waarvan 2 meisjes en 1 jongen. Ze krijgen dezelfde opvoeding en hebben dezelfde speelgoed. En ik zeg net zo vaak tegen mijn dochters dat ze groot en stoer zijn als tegen mijn zoon dat ie een knappe jongen is. Dat gaat automatisch, nooit bij stilgestaan. En toch ontwikkelen ze zich verschillend. Zoontje is erg fysiek ingesteld, is goed in ruimtelijk inzicht, maar knutselen en tekenen boeit hem niet, en hij tilt een pop op aan haar voet.. Dochters weten daarentegen instinctief hoe ze een baby moeten vasthouden (prachtig om te zien!), en zijn veel meer verzorgend als zoon. Ze spelen nu steeds meer moedertje-baby (rollen wisselen vaak, maar zoon is of de baby of de hond, nooit moeder ), en trekken zelf veel minder naar autos en trein baan ed. Na hun 3de komen de voorkeuren echt naar boven, en de meiden kiezen meestal een sprookjesboek uit om te lezen, terwijl zoontje avonturen van Donald duck veel leuker vindt. Overigens was mijn 1 dochter tot ong een half jaar geleden een echt jongens-meisje, maar is ineens helemaal omgeslagen naar een tuttende poppen moeder.
ik heb er eigenlijk nooit overnagedacht... maar ik heb vanaf het begin gewoon meisjes speelgoed + auto's etc gekocht voor mijn dochtertje.. ik vond het niet meer dan logisch eigenlijk..
Antwoord op je vraag: Nee. Wij staan hier niet bij stil. Ik koop niet bewust poppen maar ook auto's. Ik koop wat mij leuk lijkt voor haar. Waar ik wel op let is dat niet alles "roze" is. Maar dat is meer omdat ik zelf roze heel leuk vindt maar ook van stoer houdt. En anders is alles zo "roze".
Je moet niet vergeten dat de hersenen van mannen en vrouwen echt van elkaar verschillen. Je kunt niet voor 100% sekseneutraal opvoeden. En waarom zou je dat krampachtig doen? Je kind leert vanzelf vrouwen- én mannendingen doen, logischerwijs. Ik ken ook mensen die op het geboortekaartje niet vermelden of het een jongen of meisje is. Ze geven het kind een neutrale naam en dan moeten wij maar raden wat het is. Het is geen jongen of een meisje, zeggen ze, het is een kindje. Ook veranderen ze teksten in boekjes als het te rolbevestigend is. Dit even als voorbeeld. Laat de natuur gewoon z'n gang gaan, zou ik zeggen. Krampachtig een ideaal nastreven lijkt me moeilijk en uiteindelijk ook frustrerend. Als pappa en mamma zichzelf zijn, draag je vanzelf over wat je wilt.
Dit lijkt me zo krampachtig en onnodig ook! Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet hetzelfde, dat is een feit en dan kun je allerlei truuks uit de kast halen maar meisjes zijn anders dan jongens! En verder lijkt het me tegenwoordig niet meer dan normaal dat een meisje poppen én auto's heeft. Hier ook. Maar mijn dochtertje vindt de treinbaan (die papa prachtig vindt ) echt lang zo leuk niet als kleuren, puzzelen en boekjes lezen.
Ik doe maar wat Ik koop niet bewust auto's en een pop tegelijk, maar ze speelt wel erg graag met een autootje van Duplo. Verder heeft ze speelgoed dat vroeger van mij is geweest en ook speelgoed van mijn man. Ik zeg heus wel 'meisje' en 'meid' tegen haar. En ze heeft best veel echte meisjeskleding. Als ze ouder is en zelf bv vraagt om een speelgoed iets dat typisch voor jongens is, dan ga ik niet krampachtig Barbies kopen hoor. Ik hield vroeger ook van technische Lego en autootjes, maar daarnaast speelde ik ook met poppen. We zien wel!
Ik hou van stoer maar ook lief en meisjesachtig soms. We hebben hier ook een knul in huis dus speelt ze ook met auto's enzo. Maar ik ga niet bewust auto's ofzo voor haar kopen. Ben er niet zo mee bezig
Dat voorbeeld va dat kaartje waaruit niet blijkt wat het kindjenis vind ik wel heeeeeel extreem en zou ik nooit doen! Verder zal mijn kind bij de oppas (mijn moeder past op meerdere kids) met allerlei speelgoed spelen en dit vind ik prima. Het zal mij echt niet boeien of hij nou voor de auto's of de poppen kiest. Hij mag spelen waarmee hij wil. En als ik merk dat hij bijvoorbeeld het keuketje geweldig vind daar zal ik het niet laten er een aan te schaffen voor hem maar ik ben er niet zo mee bezig. Ik vind dat ook niet nodig. En zoals eerder gezegd wordt van nature zit er nu eenmaal verschil in man en vrouw, daar de je niks aan. Ts, mag ik wat vragen? Zou jij het jammer vindennals je dochter alleen meiden dingen zou doen? Oh ja en over het benoemen, dat doe ik van nature ennwat in me op komt. Maar als ik er zo eens over na ga denken noem ik mijn zoon ook weleens "poppetje" en ik denk dat ik nog nooitmtegen hem gezegd heb stoere vent maar altijd de lieve woordjes: lief, mooi en knap. Zo voel ik het naar hem toe en dat uit ik ook. Als zal ik later vast weleens zeggen dat hij stoer ismof een grote jongen hoor....
Ik hou me daar niet mee bezig. Als zoonlief met een pop wil spelen, mag hij daar mee spelen. Als hij liever met auto's speelt, is dat ook goed. Als hij op ballet wil, dan is dat prima. Wel heeft hij een blauwe muur in zijn kamertje (licht blauw, wat ook prima voor een meisje kan!) Maar dat is ook meer omdat ik blauw een hele mooie kleur vindt (leuker dan roze)
Even een andere kant, wat is er mis met gender bevestiging? Ik had vroeger kort haar, dat vond mijn moeder makkelijk. Ik heb daarom 2 jaar lang geweigerd om broeken aan te trekken. Ik vond dat ik teveel op een jongetje leek. Hoe je het ook wend of keert, jongens en meisjes, daar zit verschil tussen. Maar mijn dochter mag uiteraard gewoon doen wat ze wil. Als zij een meisje meisje is, prima. Wil ze treinen, auto's en al dat soort dingen, ook helemaal best. Maar probeer je kind gewoon te volgen. Niet gaan kijken naar wat jou het beste lijkt en daarom moet ze maar alles zijn. Overigens is dit zeker geen aanval hoor. Maar ik vind, wat adi ook zegt, dit wel een beetje een mode verschijnsel. Mijn verhaal lijkt misschien een beetje dubbel nu hoor. Ik zie dus wel degelijk verschil tussen jongens en meisjes, maar vind ook dat een kind gewoon zichzelf moet zijn, en maak me daar eigenlijk niet zo heel druk om.
Ieder zijn eigen natuurlijk, maar ik vind een meisje een meisje en een jongen en jongen.. Hoe mijn dochters zich ontwikkelen, daar zijn ze geheel vrij in, maar ik vind dat ze zich best bewust mogen zijn van het feit dat ze een meisje (en later een vrouw) zijn. Begrijp me niet verkeerd, als ze willen voetballen; geen probleem! Kort haar, alleen maar broeken, spelen met auto's? Allemaal geen punt! Maar ik ga bijvoorbeeld echt niet letten op hoe ik ze benader. Het zijn mijn 'poppedijntjes, mooie meisjes, etc'.. Wat is eigenlijk precies je doel, met deze wijze van opvoeden? (en dat bedoel ik totaal niet aanvallend ofzo! Gewoon nieuwsgierig..)
Ik vind het maar raar. Mijn dochter is nou eenmaal een meisje, zo is ze geboren, waarom zou ik net doen alsof ze geen meisje en geen jongetje is? Kleding, speelgoed e.d. maak ik me niet druk om, dat mag ze zelf kiezen. Maar bewust niet zeggen dat ze een meisje is vind ik best wel raar. Ik vraag me zelfs af of dat niet juist onduidelijk is voor een kind, als ze straks ouder worden. Komen ze niet in een soort identiteitscrisis terrecht omdat ze niet weten wie en wat ze zijn? Als mijn dochter zich meer een jongetje voelt zou ik dat prima vinden, maar ze is geboren als meisje en noem haar dus gerust een lief meisje oid.
Wat ik trouwens wel snap is het rol bevestigende niet willen in de zin van meisjes zijn alleen mooie lieve poppetjes en jongens zijn stoer en moeten bikkels zijn. Maar dat heeft denk ik niet zozeer met gender bepaling te maken als met, zoals Justy geloof ik zei, hoe je naar je kindje kijkt. Ik vind mijn dochter vaak super stoer en zeg dit ook. Maar ik vind haar ook vaak een lief poppetje, dus zeg ook dit vaak. Ik zou dus ook hier niet teveel mee bezig zijn, dan gaat het geforceerd worden denk ik.
Ik vind het apart.. Als ik een.dochter zou hebben zou ik er geen probleem van maken als ze alleen broeken aan wil en niks in.haar haren bijv, die fase heb ik ook gehad Maar ik ga toch echt niet mijn zoon een jurk aantrekken al zou hij dat leuk vinden... dat is dan als spel maar niet naar bijv school ofzo. Ik vind t juist ook belangrijk dat hij de verschillen wel leert.. Als hij later groot is en nog steeds jurken aan wil dan doet hij dat maar... Ik heb ook geen poppen in.huis gehaald of barbies... Als hij er mee wil spelen geen enkel puntmaar ga dat niet expres al voor hem kopen.. Voor meisjes zie ik dat toch anders.. daar zijn auto s ook leuk voor! Mijn zoontje is gewoon een stoer, schattig en lief ventje!
Wij hebben een meisje en ik ben nooit van het roze geweest. Maar je wilt niet weten hoeveel roze kleertjes ze heeft. Tja, er is nu eenmaal veel roze en weinig anders te koop.. en ik vind het voor haar gewoon wel heel leuk. Maar we hebben een donkerblauwe kinderwagen (overgekocht van iemand) waaardoor sommige mensen dahcten dat we een jongetje zouden krijgen.... en we hebben er ook een donkerblauwe voetenzak ingekocht. Boxkleed heel neutraal met vrolijke kleurtjes en zo nog wat dingen neutraal maar meer om praktische redenen. Want stel dat ze ooit nog een broertje krijgt Dan hoef je dan niet alles op nieuw aan te schaffen. Maar ze heeft ook wel echte meisjesdingen hoor. Ik heb het niet zo op roze lego enzo, dus dat wordt straks gewoon de 'ouderwetse alle kleuren door mekaar'. Maar ja als ze 5 wordt en ze wil perse de prinsessenplaymobile, nou dan krijgt ze dat toch.. Ik heb een broer en wij hadden vroeger veel lego, autootjes, fisherprce garage etc in huis en ik heb daar ook heel veel mee gespeeld. Ik had ook een pop en een poppenhuis en my little pony's maar daar deed ik veel minder mee. Ik weet nog dat ik graag een racebaan wou maar dat dat niet mocht want 'dat was voor jongens'. Eigenlijk denk ik dat mijn ouders het gewoon niet een goed kado vonden en dan dat maar zeiden Ik vind het belangrijk dat ze speelgoed hebben waar ze veel en lang mee spelen. Ik werk op een basisschool in een groep met oa kleuters. Daar zie je veel verschillen. Zowel meisjes die met auto's spelen en jongetjes die in de poppenhoek willen. Toch is het over het algemeen gewoon zo dat de meisjes iets enthousiaster zijn voor de kleur en knutselactivteiten en meer de puzzel, kraaltjes en poppenhoek kiezen en de jongetjes eerder de blokken, lego, knexx etc. Dat verschil is er gewoon. Je probeert ze te stimuleren zoveel mogelijk verschillende activiteiten te doen, maar hun voorkeur verander je moeilijk. En dat hoeft toch ook niet? Ik vind het op zich goed dat je beide aanbiedt, dan kunnen ze kennis maken met beide en ook een goede keuze maken of gewoon lekker afwisselen!
Vind het maar onzin, voed me kind gewoon normaal op zonder na te denken over zulke dingen, wil die een pop goed wil die auto ook goed! Wil die geen pop want das voor meissies helemaal prima!
Btw met 'vind het maar onzin'' bedoel ik: Dat ik geneens wist dat dit soort dingen/gedachtes kwa opvoeding bestonden of dat mensen zich daarmee bezig houden, maar wat wil je bereiken als je het zo doet op jouw manier, wat bereik je anders als dat je haar alleen met poppen etc zou laten spelen en haar continu lief kleine meisje noem ipv grote stoere meid, of snap ik er nou helemaal niks van (hahaha)
Door niet de nadruk te leggen op zoeits, krijg je dan juist niet dat er nadruk op komt? Het klinkt zo krampachtig. Ik denk dat op sommige dingen na in de maatschappij allang niet meer enorm de nadruk gelegd word op het man en vrouw zijn. Ik had hier laatste nog een vrouwelijke monteur voor mijn cv.