Volgens mij gaat het meer om wat je voorleeft: mama werkt ook, Papa maakt ook de wc schoon, je mag spelen met het speelgoed dat je leuk vindt. Maar je bent óf een meisje óf een jongen. Je kunt beter duidelijk maken dat zowel mannen als vrouwen zelf kunnen kiezen wat ze willen doen in de maatschappij. En dat sommige vervelende klussen door zowel mannen als vrouwen gedaan moeten worden. Het doen alsof er geen (biologische) geslachten bestaan, lijkt mij verwarrend voor het kind. Op het KDV of bij de gastouder en later op school worden ze ook aangesproken als jongen of als meisje. En vanaf groep 3 ontstaat er op scholen een vrij sterke scheiding tussen jongens en meisjes. Dat gebeurt gewoon, ze spelen niet meer zo vaak gemengd. Je hebt daar als ouders mee te dealen. Ik ben er wel voor om gemengd speelgoed aan te bieden. Ik koop ook bijna nooit iets dat roze is. Mijn dochter heeft een keukentje. Dit is omdat ze het leuk vindt om te kijken als ik kook, maar niet omdat ze een meisje is. En jongen had ik ook een keuken gegeven bij dezelfde belangstelling. En de keuken is rood: mochten we ooit nog een zoon krijgen, dan kan hij er ook lekker mee spelen. Mijn dochter is ook dol op autootje: helemaal goed, toch? Ze mag worden/zijn wie ze is, doen wat ze leuk vindt. Wat ze later ook wordt, ik zal trots zijn, of het nu verpleegkundige is of ingenieur of een heel ander beroep. Maar ik maak er geen geheim van dat zij een meisje is en dat er meisje en jongens bestaan.
Hier werkt mama niet en daarom maakt mama ook altijd schoon. Maar mijn dochter gaat zeker wel mee krijgen dat vrouwen eigen keus ook hebben. Overigens ook een perfect voorbeeld van oma die ongeveer 60 uur werkt in de week
Het maakt helemaal niets uit hoe je je kind opvoed. Een jongen is een jongen en een meisje een meisje, zo simpel is het. Er zullen sporadisch wat uitzonderingen zijn. Ik vind het véél te overtrokken om er op die manier mee bezig te zijn.
Natuurlijk, als mama niet werkt, dan maakt mama (meer) schoon. Maar dan is Oma weer een voorbeeld. Prima, hoor. Hier werkt Mama minder dan papa en doet mama ook meer in het huishouden, zoals bijv. de was. Ze zal heus wel leren dat mannen ook de was kunnen doen. En papa is technisch, die doet de technische klussen. Ik hoop dat mijn dochter dit van hem leert!
Ik vraag mij vaak af waarom er altijd een naampje moet hangen aan een manier van opvoeden? Misschien ben ik dan wel heel simpel hoor maar ik kijk gewoon naar mijn kind, en dat een ander het anders doet maakt mij geen reet uit. Dus als mijn zoon wil fietsen dan gaat hij fietsen, wil hij nagellak op dan doen we nagellak op. Wil hij de moeder zijn bij het spelen dan is hij dat gewoon. Als mijn dochter met auto's wil spelen dan speelt ze met auto's, wil ze tutten dan tutten we en wil ze niets in haar haren dan gaat ze gewoon met haar wilde bos de deur uit. De kleuren op hun slaapkamers mogen ze zelf uitkiezen (zoon wilde legergroen dochter heeft blauw) Ook bij de kleding mogen ze zelf mee helpen uitzoeken ongeacht of wij het nu mooi vinden of niet. Hun vinden het mooi.
Klopt ik bedoelde haar ook niet quote alleen haar stukje omdat ze het erover had wat mijn zoontje heeft. Mijn tekst was meer bedoeld voor algemeen in het topic.
Idd, ik ga ook echt niet iets zeggen als;'Kom, nu heb je lang genoeg met de pop gespeeld, het is tijd om met de auto's te gaan spelen!' Laat een kind het lekker zelf bepalen. En natuurlijk speelt cultuur daarbij een rol, én ook simpelweg het feit dat jongens en meisjes ook écht anders zijn, so what? Als een kind kan doen waar het in geinteresseerd is (hoe het ook aan die interesse komt), dan is dat toch prachtig? Ik was echt een tomboy vroeger, heb heerlijk in bomen geklauterd, ben vaak in het ziekenhuis geweest omdat ik weer een gespleten wenkbrauw had, etc. Heerlijke jeugd gehad!
Nee, ik zou dat niet doen. Ze zou van mij in bomen mogen klimmen maar ook met een poppenfornuisje spelen. Alles wat haar interesse heeft. Neutraal speelgoed bieden we al aan, maar ze zal heus ook wel een pop krijgen. Ik vind het belangrijker dat ze weet dat ze EN een meisje is, EN net zoveel kansen heeft als jongens.
Maar er is toch niemand hier die zegt dat je met je opvoeding genderdysforie 'kweekt'? Ik hoor juist het tegenovergestelde: niet krampachtig doen, want ze zijn toch wel wie ze zijn.
Ik denk niet dat ik mijn gevoel aan je kan overbrengen hoe ik het bedoel. . Laten we het maar ophouden dat het aan mij ligt dat ik automatisch in de verdediging schiet als ik zulke topics of men erover hoor praten omdat ik altijd gewend ben om mijn zoon en mijn opvoeding te verdedigen,lees in deze onterecht.
Ik snap wel wat je bedoeld. Ik probeerde net een bericht te typen op je, maar ik vind het lastig te omschrijven wat ik bedoelde met mijn stukje Ik weet in ieder geval dat genderdisforie niet voorkomt uit opvoeding.
Ik ben van mening dat het gewoon belangrijk is om je kind te volgen. Het kind zal zelf een voorkeur ontwikkelen en het maakt toch niet uit waar hij/zij mee wil spelen? Vroeger waren auto's voor jongens en poppen voor meisjes, maar tegenwoordig leeft dat toch niet meer? Zoals eerder gezegd wordt er ook veel diversiteit aangeboden in het onderwijs en zijn kinderen zelf vrij om te kiezen. Lucas heeft nu spullen die voor zowel jongens als meisjes kunnen, maar ik denk wel dat mijn vriend als onze zoon ouder is enthousiast met hem aan de Duplo/Lego/Knexx gaat zitten. Prima, en als hij met poppen wil spelen is dat geen enkel probleem: waar hij gelukkig van wordt! Het lijkt mij ook niet goed om er krampachtig mee bezig te zijn. Dat is alleen maar verwarrend. Dat van die geboortekaartjes vind ik trouwens wel raar. Sorry als ik daar iemand mee beledig, maar je bewustzijn van het geslacht is wel erg belangrijk in de ontwikkeling van de eigen identiteit. Zou wat zijn als je kindje zelf niet eens weet of hij een jongetje of meisje is. Nee, dat gaat echt te ver.
Ik heb een zoontje, maar het zal nooit in mij opkomen om een pop of barbie voor hem te kopen... Andersom zou ik, als ik een dochter had wel bijv. iets van Duplo/ lego kopen maar. Ik vind dat hele genderneutraal een beetje vergezocht. Denk dat het voornamelijk in de genen zit en dat speelgoed, of taalgebruik daar niet veel mee te maken heeft.
ik denk dat de grote mysterie nu ook opgelost is, al die mensen die deze vragen stellen over babys die helemaal in blauw zijn of helemaal in roze met een strik op hun hoofd.... Zijn gewoon van de genderneutrale beweging )
Ik vind t een beetje onzin. T is ook maar net hoe je zelf bent en hoe je er mee omgaat. Mn dochter heeft poppen en autos een keuken en een garage. Maar toch speelt ze meer met poppen dan met de autos of de trein. Ik kleed haar stoer maar toch ook meisje meisje. Uit onderzoek met apen is gebleken dat meisjes apen ook naar t meisjes speelgoed trekken en de jongens naar de autos ed. T is iets wat genetisch is bepaald en daar kan je weinig aan veranderen. Mn schoonzus wil graag een stoere zoon maar hij is juist heel liefjes en vraagt voor zn verjaardag roze sokken en een pop. Ja wat doe je dan? Ik zou t em geven. Ik zou zeggen leer je kind kennen en dan weet je wat bij het kind zelf past.
hmmm ben er niet bewust mee bezig. Mijn zoontje kan kiezen uit al zijn speelgoed en dat van zijn zus. Maar in de praktijk kiezen ze beide allebei voor de jongensdingen. Ach, het is speelgoed. Mijn zoontje gebruikt een poppenwagen als race-auto. Wat wel laatst zo was, toen kwam mijn zoontje met een tasje aan en om zijn arm zoals ik altijd doe. Ik moest er om lachen en zei: oooooh nou ben je een echte dame! Nou je moest mijn man zien kijken... haha. Maar ik maak me er niet druk om. Ik vind die speelgoedwinkel in zweden(?) die een genderneutraal speelgoedboek heeft wel heel goed. Vind het altijd zo stom als er jongens of meisjes bij staat.
Mijn hemel! Zijn er ookal mensen die denken er geld aan te moeten verdienen?! Myrthe, wat moet dat enorm moeilijk zijn voor je zoon! Alsof opgroeien (en puberen) niet al moeilijk genoeg is en je dan ook nog onzeker moeten voelen over hoe of wie je bent. Er gaat van alles door mn hoofd, maar kan het niet op papier zetten. Kan me voortellen dat een onderwerp als deze heel gevoelig ligt bij je.