Ben ik met je eens ja. Ik schreef ook (later toegevoegd) nog Volgens mij is dat ook wat jij bedoelt, toch? Volgens mij is dit dus precies wat die genderneutrale opvoeding ook nastreeft: dat je geslacht en gender niet per definitie samenvallen, maar dat je een kind ruimte geeft om biologisch een jongetje te zijn met 'meisjesachtige voorkeuren' of een meisje met 'jongensachtige voorkeuren'. Misschien dat jij wel genderneutraal aan het opvoeden bent ;
Excuses aanvaard. Knip en plak Wiki vind ik alleen niet zo snugger overkomen. Gender/sekse/geslacht, allemaal synoniemen van elkaar. Maar ik ben Nederlander en praat toch liever over de verschillen tussen de sexes of geslachten dan genders.
openbaar toilet vind ik geen probleem. Ik heb aparte toiletten voor aparte geslachten altijd raar gevonden tenzij het van die pisbakken zijn. Thuis ga je toch ook met zijn allen op een toilet. Maakt mij het nou uit of er een man of vrouw voor mij op het toilet is geweest?
Ik twijfelde nog of ik een nette bronvermelding moest geven, maar ik wilde het wat uit het "wetenschappelijk verantwoorde niveau" halen
Interessante discussie. Ik ben zelf ook voornemens om vooral niet alleen maar roze, poppen en keukentjes te kopen mocht ik een meisje krijgen. (Toevallig heb ik zelf een hekel aan roze, maar dat terzijde). En voor een jongen niet alleen auto's, blauw en een black&decker werkbank. Als ik merk dat het kind zelf een voorkeur gaat ontwikkelen, prima, dan koop ik wel wat hij/zij leuk vindt. Ik ga echter niks forceren. Zowel niet het 'genderneutrale' (of geslachtsneutraal in sociale zin, niet biologisch, want dat is volgens mij het verschil waar over gekibbeld wordt) als het rolbevestigende. Het kind mag zelf kiezen later en tot er een voorkeur is, biedt ik het van beide kanten wat aan. Zoiets.
hihi is dit weer wat nieuws? Jongens waar maakt iedereen zich toch druk om, je kan nooit zo bewust opvoeden met allemaal moeilijke theorieën erachter én natuurlijk overkomen. Als je echt bent, jezelf, vanuit liefde en met goede wil je kindje grootbrengt is het toch prima. Moeten we nu ook al elke zin die we zeggen nagaan omdat het anders "niet genderneutraal(wat een woord zeg..)" is..? Ik vindt het een beetje té, dus nee, geen herkenning hier!
Misschien is dit precies een voorbeeld van het verschil tussen genderneutraal en geslachtsneutraal. Een rood fietsje noemde ik uniseks en jij noemt dat hetzelfde als geslachtsneutraal. 'Het is geschikt voor beide geslachten' zeg je: "wij/de samenleving" achten het geschikt voor beiden geslachten. Gender heeft nou juist betrekking op wat "wij/de samenleving" niét geschikt voor beide geslachten achten.
Ik heb een meisje en alles is roze. Nu we weten dat er nog een meisje bij komt ben ik helemaal niet meer te houden . In huidige kledingmaat heeft ze 3 broekjes en de rest zijn rokjes/maillotjes/leggingkjes/jurkjes. Ja, mijn meisje is een écht meisje . Maar ik vind het prima als ze met auto's speelt hoor, geen enkel probleem. Hier zijn ze alleen (nog?) niet te vinden . Dus nee, ik ben er totaal niet mee bezig. Overigens was ik zelf meer een jongens-meisje. Bomen klimmen, hutten bouwen en liep graag in fijn zittende broeken (type totaal niet stijlvol). Ben nu nog zeker geen ''typische vrouw''. Tot grote ergernis van mijn moeder overigens, die nu niet snapt dat ik het tutten met mijn dochter heerlijk vind
Tsja...denk dat je nog zoveel kan willen, als kindlief (in mijn geval een meisje) met barbies wil spelen en in een roze tutuutje wil rondfladderen dan moet ze dat lekker doen. Als ze op moeder lijkt hangt ze vervolgens met tutuutje en barbie ondersteboven in een boom...maar das een ander verhaal. Er zijn denk ik kindjes die van nature een hang hebben naar het andere geslacht, door een kind hierin te begrenzen (jongen mag niet met een poppenwagen lopen of meisje dat niet met auto's mag spelen) ben je denk ik niet goed bezig. Maar om er nou een bewust opvoedthema van te maken...nee, denk dat je daardoor juist rare uitwassen krijgt
Hier een meisje en dat is aan alles te zien. Dochter is een echt meisje meisje die veel roze heeft, zowel speelgoed als kleren, met poppen speelt en daar al een ware mama voor is! En ze vind het geweldig als mama staat te tutten, dan wil ze ook! Dus S. heeft geregeld op haar kleertjes het zelfde luchtje als mama... Mijn zusje heeft haar zelfs eens een nagel gelakt , vond ze ook prachtig! Als ze straks andere dingen leuk vind, dan heeft ze een mond om dat te zeggen....
Wij hebben van little people de boerderij is neutraal, ik probeer verder geen dingen met roze of lila als het ook in andere kleuren is. Ze heeft auto'tjes. Wel een pop met roze die kreeg ze van oma kleertjes ook niet teveel roze vind ik zelf niet heel leuk. Babykamer is de accentkleur oranje. Verder zien we wel wat ze straks kiest.
Mijn dochter mag zodra ze haar voorkeuren duidelijk kan maken, spelen met wat ze wil en kleden zoals ze wil (tot op zekere hoogte ofcourse ). Tot die tijd zal ze het moeten doen met wat wij voor haar kopen. Voor de rest denk ik lekker boeien waar maken jullie je druk om.
Nee geen meisje meisje dat ben ik zelf ook niet ik heb ook eigenlijk geen meisje roze speelgoed ik vind roze heel lelijk dus er is heel weinig roze in huis alleen een paar kledingstukken. Ik heb wel poppen maar ook veel duplo en autotjes etc
Tja, zolang mijn man niet in een trouwjurk loopt en ik niet in een driedelig pak lijkt het me logisch dat onze kinderen dit verschil enigszins meekrijgen... Als mijn dochter met auto's wil spelen, en mijn zoon met poppen of prinsessenjurken: mij zullen ze niet horen. Doordat ze net een jaar schelen, zijn beide speelgoedsoorten hier aanwezig en ik merk duidelijk verschil in voorkeur. Mijn zoon is totaal op de auto's gericht, en mijn dochter op knutselen, zorgen voor de knuffeldieren, poppen, prinsessenjurken en mijn zoon klimt graag in bomen, mijn dochter niet. Om wat voor reden dan ook is dat verschil hier duidelijk aanwezig... Zou het naast copinggedrag wellicht toch ook iets genetisch zijn??
Ik ben trouwens geen moeder die onwijs tut met haar dochter, speldjes en staartjes zijn hier zeldzaam. Dus misschien in die zin nog een klein beetje genderneutraal of unisex of hoe je t ook wil noemen...
Eva is een echt meisje meisje. Heb ik vrij weinig aan gedaan, maar ik denk dat ik nu duidelijk de invloeden van haar vriendinnetjes op school merk . Een tijdje terug vond ze haar kamer niet meer mooi, ze wilde een prinsessenkamer met roze. Ze wil ab-so-luut niet naar de kapper (liever ook niet voor een paar cm), want ze wil lang haar. Ik heb hier een flinke strijd als ik wil dat ze een broek aantrekt. Ze is gewoon echt een meisje meisje die al roze, jurkjes en rokjes helemaal geweldig vindt! Voor Lisa's 2e verjaardag had ik zo'n auto speelkleed met autootjes gevraagd. Ze hebben 1 minuut met de auto's gespeeld en gingen vervolgens op het kleed spelen met van alles, maar zonder auto's dus en de weg erop werd ook niet gebruikt, het was gewoon een lekker zacht kleedje. Tja. Kan er ook niets aan doen, heb mijn best gedaan . Eva speelt op school trouwens ook wel veel met de jongens, rennen over het schoolplein en pakkertje spelen. De jongens tegen de meisjes . Lisa is wat minder een meisje meisje, maar kopieert alles van Eva, dus die gaat nu dezelfde kant op.
Mag een ouder gewoon zelf zijn eigen opvoedpatroon hanteren? Sommige kinderen mogen met hun handen eten of mogen op de bank springen ... of mogen een jurk aan naar school. Je hebt nog geen antwoord gegeven op mijn vraag over de bikinitop, de brugklas en het uitje naar het zwembad. Mag jouw dochter stekelhaar en met een combatbroek de straat op? Waar leg jij de grens? Moet je altijd alles maar toestaan? Er zijn grenzen. Hier iig wel. Mijn kind gaat ook niet met een jurk aan naar school (tenzij het carnaval is) terwijl hier heel veel is geoorloofd, maar alles binnen de grenzen van wat maatschappelijk gezien wenselijk is. Een meisje IS een meisje. Zowel biologisch, lichamelijk, gedragsmatig en op de identiteit bezien. Ben trouwens wel benieuwd van welk studie jij die genderstudie als bijvak had en of je die studie hebt afgemaakt. Gewoon interesse hoor.