Wij zijn sinds kort naar centrum jeugd en gezin gegaan omdat wij niet meer wisten wat te doen met onze dochter. Ze slaapt de laatste tijd nrg slecht, enorme driftbuien, nu zullen veel zeggen dat is normaal op die leeftijd maar geloof me met enorm bedoel ik extreem! 2 uur aan een stuk krijsen is nog niks.. S nachts wordt ze regelmatig wakker, denkt dat het ochtend is en als je haar verteld dat het nacht is en te vroeg om op te staan brult ze alles bij elkaar dat ze het drie huizen verder horen (midden in de nacht dus) en is met geen mogelijkheid stil te krijgen.. Ook overdag heeft ze steeds meer enorme driftbuien.. Of we haar nu positief benaderen, straf geven of wat dan ook niks helpt! Nu hebben we dus hulp ingeroepen van jeugd en gezin die voor ons opvoedings ondersteuning gaan regelen, volgens haar is het normale opvoeden bij onze dochter niet wat werkt omdat ze ook best slim is zo weet ze schijnbaar die technieken en iedereen te manipuleren.. Omdat ze ook zo druk is enz willen ze haar ook laten onderzoeken door een psycholoog of iets dergelijks om te kijken of ze mogelijk trekjes heeft van ADHD, autisme of hoger begaafd. Om zo dan te kijken welke methode het beste bij haar zou passen.. Ik vroeg me af of er mensen zijn met ervaring ofwel met een test of met opvoedings ondersteuning. Eerst schaamde ik me er een beetje voor maar we krijgen niks als complimenten dat we dit doen om zo ons kind te beschermen en te begeleiden in een normale ontwikkeling. Dus als iemand ervaring wilt delen: heel graag! Onze dochter wordt trouwens in maart 3
Hier zelf nog geen ervaring mee, maar mijn broer heeft al wel eens opvoedondersteuning ingeschakeld voor hun, juist, driftige dochter. Wat ik van hen hoorde was dat erg prettig. Iemand kwam thuis meekijken, gaf de ouders tips en die werden later weer geevalueerd. Er werden ook alleen tips gegeven die bij zowel ouders alskind pasten. En nee, ik vind zéker niet dat je je hiervoor hoeft te schamen! Je schiet ook niet tekort als moeder, als dat over jezelf misschien denkt. Sommige dingen kom je als ouders samen gewoon niet uit. Dan vind ik het juist sterk als je goede hulp inschakelt Voordat mijn broer de opvoedondersteuning inschakelde, wist ik niet eens dat dat bestond hahaha. Hier hou ik het dus ook in mn achterhoofd, mocht het ooit nodig zijn
He wat goed zeg! Complimenten. Wist ook helemaal niet dat je dit kan inschakelen en zo het zelf ook doen. Ik was als kind namelijk erg driftig en kon ook echt door lint gaan en er in blijven hangen. Dit hou je bij je ook als je ouder wordt, al weet je er dna beter mee om te gaan. Maar ik had er graag hulp bij gehad. Mijn man en ik hadden het er juist over dat als dit bij onze kinderen zou gebeuren hoe we er dan mee om moesten gaan. Maar nu weet ik waar ik dan moet aankloppen!
Wij hebben hulp ingeschakeld omdat mijn zoontje heel extreem overstuur kan reageren op iets heel kleins. En dit meerdere malen per dag. En er was nog meer waarvan mijn gevoel zei dat er 'iets' is. Kan er hele verhalen over schrijven, maar sinds kort is het vermoeden van een ass bevestigd. En hier gaan we gericht hulp bij krijgen. Eindelijk, want al met al heeft het een jaar geduurd voor we nu eindelijk gericht hulp gaan krijgen. Via cb aangemeld voor videohometraining, vanuit daar naar integrale vroeghulp en vanuit daar naar karakter die dus een ass hebben bevestigd. Een heel traject dus. Je hoeft je nergens voor te schamen hoor. Het is goed dat je hulp inschakelt als je het zelf echt niet meer weet. Succes!
[/QUOTE] Omdat ze ook zo druk is enz willen ze haar ook laten onderzoeken door een psycholoog of iets dergelijks om te kijken of ze mogelijk trekjes heeft van ADHD, autisme of hoger begaafd. Om zo dan te kijken welke methode het beste bij haar zou passen.. [/QUOTE] Heel goed dat je hulp hebt gevraagd! Maar kijk er aub mee uit,ieder kind is uniek,ze is nog zo jong eigenlijk nog veel te jong om te kijken of ze adhd,autisme of wat dan ook heeft.Het zou zo zonde zijn als ze nu al een (verkeerde) stempel krijgt.
Ben zelf opvoedkundige maar zat geregeld met mijn handen in het haar bij mijn middelste dochter. Mijn gevoel zei dat er meer was dan gewoon 'peuterpubertijd' dus ben naar de orthopedagoog op mijn werk gegaan. Zij dacht aan een sensorisch integratie probleem, dus stuurde ze me door naar de fysiotherapeut en moest vervolgens een hele vragenlijst invullen. En daar kwam inderdaad een stoornis in de prikkelverwerking uit. Wij zijn haar gaan borstelen en we krijgen een heel ander kind er voor terug. Mijn beste stap ooit mijn trots op zij zetten en hulp inschakelen!!! (even een stukje van het net gekopieerd) Enkele voorbeelden van motorisch gedrag die kunnen wijzen op een sensorisch integratieprobleem: het kind word angstig en/of gaat huilen als het bewogen wordt het kind wil niet of nauwelijks van de ene naar de andere houding bewegen het kind heeft last van onverklaarbaar huilen het kind beweegt niet zoals verwacht bij aanraken, aankijken, geluidjes maken. Kind maakt weinig/geen oogcontact. Kind is niet graag op schoot. het kind reageert met huilen en/of terugtrekken op onverwachte en/of nieuwe situaties het kind vindt het vervelend om vieze handen te krijgen en/of heeft afkeer van spelen met bepaalde materialen zoals zand, vingerverf gras en zand worden als akelig ervaren het kind durft niet te schommelen het kind kan moeilijk stilzitten bewegingen worden te hard of te zacht uitgevoerd het kind is snel vermoeid het kind loopt stampend een allesdurver en geen gevaar kennende peuter/kleuter een angstige niet ondernemende peuter/kleuter Borstelen en gewrichtsdruk kunnen zintuiglijke afweer verminderen, zodat het kind de prikkels beter gaat verwerken. Stevige borsteltechniek en druk in de gewrichten tezamen vormen een combinatie om zintuiglijke afweer te verminderen of op te heffen. Het is een opeenstapeling van sensorische prikkels in een korte tijd vanuit een groot lichaamsoppervlak (de huid (ons grootste orgaan!) en de gewrichts- en spierspoeltjes. Drukke kinderen kunnen door de techniek in de juiste staat van alertheid komen, waardoor prikkels beter kunnen worden verwerkt. Rustige kinderen worden vaak actiever, krijgen meer de neiging om op onderzoek uit te gaan. Hierbij kunnen (positieve en negatieve) emotionele reacties loskomen. Borstelen kan het kind beter in balans brengen.
Jep, mijn zoontje kon het ook zo goed. Driftig zijn dan. Van het ene op het andere moment, zonder dat er voor ons een zichtbare aanleiding was. Dit al vanaf dat hij 8 maanden was. Al vanaf het begin kon hij gigantisch huilen als we ergens waren geweest waar het druk en rumoerig was. Dan konden we helemaal niks met hem en lag hij op bed te huilen en zaten wij ernaast omdat hij niet vastgehouden kon worden. Dan werd de hysterie alleen maar groter. Wij zijn met hem naar een cranio sacraal therapeut geweest (tja, wij wisten het ook niet meer). Daar hadden we via mijn zus over gehoord. Mijn oudste is geboren met behulp van vacuüm en tang en zijn hele scala aan gedragingen schenen daarbij te horen. Het klonk heel logisch zoals die vrouw dat uitlegde. Volgens haar is mijn zoontje naast het feit dat hij dus door zijn geboorte prikkels niet goed kan verwerken ook nog eens hoogsensitief. Dus extra gevoelig zijn voor prikkels en ze niet kunnen verwerken. De driftbuien zouden een uiting zijn van totale overprikkeling. We kregen oefeningen mee om hem te laten aarden. Op de buik, achterstevoren, ondersteboven van de glijbaan af, op de rug liggen met de voeten tegen de muur en dan afzetten en meer van zulk soort oefeningen. Ook moesten we meerdere keren per dag met een bepaalde techniek zijn gewrichten bij langs (enkels, knieën en liezen). Hoewel hij gigantisch opgeknapt is van de behandelingen (vier in totaal), die mega driftbuien zijn verleden tijd, bleef hij toch erg 'typisch' in gedrag. Contact met hem gaat erg moeizaam, heeft een zeer lage frustratie drempel, heeft een spraak-/taal achterstand en ook motorisch is het volgens de kenners niet helemaal oké. Hoewel de erg lange driftbuien tot het verleden behoren, kan hij nog steeds ontzettend boos zijn en behoort het gillen, krijsen, springen en fysieke agressie tot de waan van alle dag. Toch aangemeld bij MEE omdat het bleef knagen en doorwezen naar het GGZ. Inmiddels weten we dat hij ASS heeft en zal hij binnenkort starten op een MKD, waar hij verder onderzocht/getest zal worden. We krijgen inmiddels hulp thuis en hebben in korte tijd toch best vooruitgang geboekt. Voor ons een enorme boost natuurlijk als ouders zijnde. Maar voor mijn zoontje moet het zeker zo'n boost zijn, want hij lacht veel meer dan hij eerst deed, is ineens in korte tijd wel zindelijk geworden (dag en nacht!) terwijl hij vier weken geleden nog niet eens op het potje wilde nadat hij met de laatste poging aan de diarree raakte en zo in paniek raakte dat we helemaal bij af waren. Ik voel me af en toe nog wel ontzettend dom, ik werk immers al 14 jaar met mensen met autisme in allerlei gradaties, heb tig cursussen gehad en kon (kan) mijn eigen peuter niet handelen. Maar het gaat goed komen, dat weet ik zeker.
Wat "leuk" dat ik nu lees,mijn zoontje is vandaag voor het eerst geborsteld.Had er nog nooit van gehoord en fijn om nu hier te lezen dat het bij jullie kind goed werkt. Vandaag ook via de fysio een vragenlijst ingevuld ivm sensory processing disorder,over 2wkn terug en dan krijg ik daarvan de uitslag.
het was een hele intensieve periode 10 dagen om de 2 uur borstelen en daarna nog afbouwen, maar 2 weken na het borstelen zagen we onze dochter ineens landen. Ze kon alle info die op haar afkwam beter verwerken waardoor ze ook de rust had om dingen te ontdekken. Het is een slimme tante, maar dit kwam er nooit echt uit, omdat ze zoveel last had van alles om haar heen. Succes en hoop dat het voor jullie kindje ook zo goed werkt....
Dat is me idd verteld idd de 1e 10dgn om de 2 uur.Vandaag even "proef"gedaan en hij vond het heerlijk! Maar ik wacht nu eerst even de uitslag af.
Hier gehad voor de oudste rond de 2,5 jaar. Niets aan gehad, tips die ikzelf ook allang had bedacht. Kwam op mij een beetje kinderlijk over. En daar kwam bij dat we alles 'goed' deden. 6 jaar later kwamen we erachter dat ze hoog sensitief is.
We gaan starten met integraal vroeghulp men denkt dat er meer is in de zin van ADHD, autisme, hoog sensitief of begaafd etc. Dat gaan ze nu onderzoeken en stukje hulp in opvoeding..
het lijkt wel of ik mijn eigen verhaal lees! dochter word 01-07 3 jaar en heeft dus ook van die extreme driftbuien, kan om helemaal niks gaan en zo uit de lucht komen. blijft daar in hangen en kan uren zo door gaan. ze kan ook heel lief zijn hoor en de hele dag kusjes en knuffelen. adhd zit in de familie dus zou kunnen maar krijg je daar driftbuien van? vind het soms heel moeilijk maar kan er wel steeds beter mee om gaan. sinds kort gaat ze naar de psz en heb het idee dat de driftbuien wel minder worden omdat ze dr energie een beetje kwijt kan
hier mijn zoontje die enorm driftig kan zijn, ik heb nu gezinsbegleiding die helpen me met tips en adviezen, maar soms denk ik dat er meer aan de hand is dan alleen zijn koppigheid
Goed dat je dit hebt gedaan, schamen is niet nodig alleen maar knap dat je de stap genomen hebt. Testen is op deze leeftijd nog lastig. Officieel doen ze dit pas met 4 jaar en zelfs dan is het moeilijk omdat kinderen nog volop in ontwikkeling zijn. Een officiële diagnose is pas vanaf 4 jaar mogelijk.
Ok goed hoor. Bereid je wel voor op een traject van vele vragenlijsten invullen. Ik vond het soms best vermoeiend. Maar door de integrale vroeghulp zijn we nu wel terechtgekomen bij de juiste instantie om ons en voornamelijk Sven op de juiste wijze te begeleiden in zijn ontwikkeling. Overigens is Sven hier dus wel officieel getest. Speciale testen ontwikkeld voor peuters. En er is dus ook een diagnose uitgekomen. Heb je zelf een soort gevoel (ook toen je dochter nog baby was) dat er 'iets' is? Ik heb dat gevoel namelijk altijd gehad vanaf het moment dat mijn zoontje net geboren was. En hoe ouder hij werd hoe meer dat gevoel bevestigd werd. Ik heb het alleen zelf nooit durven zeggen omdat hij onze eerste is. Dus geen broertjes/zusjes om te vergelijken. Wel veel neefjes en nichtjes en die ontwikkelen zich allemaal zo anders. Ik voelde dus ergens een opluchting toen het CB aangaf te vermoeden dat er iets zou zijn.
Mijn zoontje had ook enorm probleem gedrag, luisterde niet, veel schreeuwen, gooien, driftbuien, slecht slapen, dwarser-dan-dwars (en nog wel veel meer). Ik dacht aanvankelijk peuterpuberteit en ik vond het erg tegenvallen en heb ontzettend aan mezelf getwijfeld als moeder. Tot KDV aan de bel trok en aangaf dat zij zich ook erg zorgen maakte om zijn gedrag/ontwikkeling. Toen zijn we hulp gaan zoeken. Fysio stelde al meteen sensorische integratie probleem vast, logopedie stelde al meteen een communicatie probleem vast, en kinderpsycholoog kwam al heel snel met vermoeden van autisme. Ik zal nooit de opluchting vergeten toen deze tegen mij zei dat zijn gedrag niet normaal was en dat het echt niet aan mij lag. Sterker nog, ik kreeg complimenten hoe veel ik toch bij hem had weten te bereiken! Gewone opvoedmethoden werken niet bij hem, omdat het zo anders werkt in zijn hoofdje, vraagt dit ook echt een speciale, andere aanpak, waarvoor wij ook erg intensieve begeleiding hebben gehad. Was echt een verademing om eindelijk iets in handen te hebben dat wel werkte! En vooral dat ik eindelijk een beetje kon begrijpen waar dat gedrag vandaan kwam. Dus ik heb zelf eigenlijk spijt dat ik niet veel eerder al hulp heb gezocht! Veel succes en sterkte! Zo'n traject kost wel veel tijd/energie (idd die eindeloze vragenlijsten ), maar het levert (hopelijk) ook duidelijkheid op (en advies op maat).
Bedankt allemaal.. Wij hebben beide al vanaf toen ze baby was het idee dat ze misschien wel ADHD zou kunnen hebben omdat ze toen al heel druk was Ons zoontje is juist heel rustig.;