Chloe is altijd een papa kindje geweest, als papa thuis is moet hij zoveel mogelijk doen en mama mag niet veel! Natuurlijk gaan we hier niet altijd in mee en doe ik ook zoveel mogelijk vaak onder luid protest maar ja tis dan ff niet anders. Nu is chloe gister flink ziek geweest, bijna de hele dag 40 graden koorts en helemaal niks mee te beginnen. Vannacht heeft ze redelijk geslapen en haar temp was vandaag niet hoger dan 38! Maar vandaag is zeerg opstandig en boos, vooral op mij, ze duwt me van zich af en gaat heel hysterisch doen, kijkt me aan alsof ze wil zeggen mama moet weg en dat zegt ze ook, ook dat mama niet lief is en zodra ik aanstalte maak om naar haar toe te gaan loopt ze weg en negeert me volkomen! Ben hier zo verdrietig over en zie nu al op tegen de dagen dat mijn vriend werken gaat en ik met haar alleen ben! Herkennen jullie dit gedrag en hoe gingen jullie hiermee om?
Nee, ik herken het niet. Maar het lijkt me onwijs ruk! Komt ze helemaal niet naar je toe uit zichzelf dan? Ze heeft toch weleens dorst of honger? Hoe gaat dat?
Rustig blijven en vertellen dat ze het vandaag toch echt met mama moet doen en dat papa werken is..... Dat helpt hier meestal wel. Sterkte meid!
Dank jullie wel voor de reacties! Vanmiddag was papa even weg en toen ging het wel, ik probeer het zoveel mogelijk te negeren en normaal tegen haar te praten alsof er niets aan de hand is en afleiden met dingen helpt dan ook wel een beetje maar het is zo zwaar om niet te laten merken dat ik het zo erg vind en snap ook totaal niet waar dit gedrag vandaan komt! Normaal op de dagen dat papa werkt is er niets aan de hand en toont ze dit gedrag niet zo erg als vandaag dus ik hoop maar dat dat morgen ook zo is!
Als onze dochter ziek is geweest heeft ze altijd even dat ze heel opstandig is. Ik heb zelf altijd het idee dat het komt omdat als ze ziek is ze veel meer mag. En dat ze meer bij papa wil zijn gaat ook vanzelf over. Probeer het niet te zien als een afwijzing. Wie weet over2weken wil ze alleen maar mama
Het is gelukkig alweer een tijd geleden, maar mijn zoon heeft ook heel erg die fases gehad dat het papa voor en papa na was en dat ik toch vooral niet teveel in de buurt moest komen. Ik vond dat ook heel moeilijk (in het begin ging het dan wel, maar naarmate zo'n fase langer duurde werd ik er echt verdrietig en zelfs een beetje boos van). Wij bleven alles doen zoals altijd, dus douchen met papa, maar afdrogen/aankleden met mij. Om de beurt voorlezen, of hij nu wilde of niet - mijn beurt was en bleef mijn beurt (nu het weer goed gaat doen we niet moeilijk als hij eens wil dat papa leest terwijl het mijn dag is bijv. en dat weet hij ook). We gaven er gewoon niet aan toe, hoe moeilijk dat soms ook was. Wat ik wel deed is heel goed laten merken dat het me pijn deed als hij me zo afwees. Ik vind dat ook kleine kinderen best mogen weten dat papa en mama ook gevoel hebben. Als hij dus mij weg wilde sturen omdat papa moest voorlezen ofzo dan ging ik hem uitleggen dat het mijn beurt was en dat ik me daar heel erg op verheugd had, dus dat het me kwetste dat hij dat niet met mij wilde doen. Uiteindelijk is het wel doorgedrongen dat ik gek op hem ben en dat ik daarom graag tijd met hem doorbreng. Nu gaat het alweer een hele tijd goed en heeft hij eigenlijk niet echt meer voorkeur; alleen af en toe als hij vindt dat het mijn schuld is dat hij zich pijn doet ofzo, hahaha!
Ben wel blij te lezen dat meerdere kinderen dit wel hebben en het dus niet aan mij lig wat ik me dus ook echt niet kan voorstellen! Dank jullie wel voor de bemoedige woorden, dat geeft een burger weer moed
Hier ook een papa's kindje. Misschien iets minder dan bij jullie, maar ze heeft ook regelmatig een bui dat ze me wegduwt en zegt 'papa doen'. Ach ja.. ik probeer het me maar niet aan te trekken hoe moeilijk het soms ook is. En het gaat hier meestal wel goed als papa niet thuis is. Dan ben ik wel goed genoeg Behalve als papa al naar het werk is en ze dus door papa uit bed gehaald wilt worden. Dan kan ze nog wel even boos zijn, maar ik blijf gewoon uitleggen dat papa naar het werk is en inmiddels snapt ze dan ook dat het geen zin heeft om naar papa te blijven vragen want niet komt toch niet. Ze is best bijdehand voor haar leeftijd en zegt ook wel eens als ik haar schoenen bijvoorbeeld niet goed aankrijg: 'papa beetje makkelijker doen'. Dan bedoeld ze dus dat papa dat beter kan vind het ook wel een beetje schattig. Komt uiteindelijk allemaal wel goed. Beter dat ze dol is op haar papa denk ik dan maar
Hier gaat het ook altijd goed als papa werken is maar omdat het vandaag zo extreem was zie ik een beetje op tegen morgen
herkenbaar.. maar hier is het wisselend voor wie ze voorkeur heeft zeg maar de ene keer is het papa de andere keer mama. Hier proberen we er niet aan toe te geven. Dus als ze niet wil dat papa of mama een verhaaltje voorleest dan maar niet. Dan geen verhaaltje. Ik denk dat het ook te maken heeft met degene die ze het vaakst zien die het minst interessant is. Als ze heeel leuk doet tegen papa blijft hij vandaag misschien ook wel thuis.. je weet soms niet hoe die kinderhersentjes werken.. ! maar goed het voelt vervelend en als afwijzing.
Als een afwijzing voelt het zeker, gister ging ze met papa onder de douche en toen stond ze op papa te wachten, ik loop naar haar toe en ze kijkt me aan met een afwijzende blik en loopt naar papa, papa kom je? Mijn hart breekt dan, wel liet ze gewoon toe dat ik haar kleertjes uit deed! Mijn vriend heeft deze week middagdienst dus ik zal alles moeten doen, ben benieuwt
Compleet negeren! Don't let her get you! Gewoon negeren en doen alsof er helemaaaal niets aan de hand is. Gaat vanzelf over. Als je krampachtig gaat doen of toestemming gaat vragen is het hek van de dam. Ze is een klein kind...ze heeft helemaal niets te willen kwa papa of mama.
Helemaal juist, maar makkelijker gezegt dan gedaan Probeer het wel zoveel mogelijk te negeren en net te doen alsof er niks aan de hand is!