Een tijdje geleden was zij op de tv bij Jong. Toen hebben we het er hier ook nog in een topic over gehad. (JONG: wo 10 okt 2012, 21:55 - Uitzending Gemist ) Ik vond het toen best heftig te zien hoeveel pijn ze elke dag had en wat ze daardoor allemaal niet meer kon. Ze wilden als jong stel natuurlijk ook gewoon zwanger worden ( net als iedereen) Ik las net op haar blog dat ze zwanger zijn. Daily life with Posttraumatic Dystrophy Blog Heel leuk voor ze...maar wat moet dat moeilijk gaan worden.
hoeft niet heb zelf crps in mijn rechter been en sinds ik zwanger ben is de pijn erg goed te doen. crps kan op hormonen positief reageren. Wel wordt het spannend op het moment dat ik bevallen ben of het dan hevigheid terug komt of dat mijn lichaam het vergeten is.
Oei een moeilijke. Las even wat berichtjes terug. Ik gun iedereen een kind maar als je zo ziek bent en niks kan doen, Ze lijkt er wel heel erg makkelijk over te denken. nu doet alles al pijn ect ect kan niks vast pakken wie moet de baby vast pakken na dat het geboren is.?? Of lees ik het verkeerd. Snap als iemand ziek is en zo maar ze komt op mij helemaal niet sympathieke over. Het spijt me als ik iemand kwetst met mijn opmerkingen maar. Als ik tussen de regels door lees dan denk ik meid waar ben je aan begonnen.
Ja ik vond de pijn die zij omschreef heel heftig overkomen Of ze wel of niet sympathiek is..ik denk dat constante pijn je ook niet echt vrolijk maakt. Tenminste, kan ik me toch wel voorstellen. Ik vind het als doorsnee vrouw al soms best pittig om met die kleintjes om te gaan...laat staan als je zoveel pijn hebt. Maar goed, een kind groeit ermee op dus misschien is dat anders. Misschien gaat de ziekte wel weg als ze zwanger is geweest...dat zou helemaal geweldig zijn
Ik vind het heftig hoor. Ik weet een beetje hoe het is om veel pijn te hebben en voor een kindje te moeten zorgen. en dan heb ik geen 24 per dag pijn net zo las haar. Ik zou het zelf niet aan durven. 20 uur per dag op bed iemand moet haar helpen met aankleden enz.
Als ik haar blogje zo wat na lees dan vind ik haar wel erg negatief, en cynisch. Het lijkt alsof iedereen tegen haar is, of dat ze dat in ieder geval denkt. Ik weet niet hoe het is, dus misschien was ik zelf ook wel zo geworden. Het lijkt me echt verschrikkelijk als je dagelijks zo veel pijn hebt. Erg moeilijk ook straks als de baby er is. Er zullen super veel dingen zijn waarin ze beperkt is, waarin ze niet de gewone mama die ze zo graag wil zijn zal kunnen zijn. Ik wens haar alle goeds, en hoop dat ze een goede weg vind in het omgaan (aanraken en verzorgen) van haar baby. Ik denk alleen wel dat ze wat van haar negativiteit zal moeten laten gaan anders zal ze het alleen maar zwaarder krijgen ben ik bang.
Ik weet ook hoe het is om heel erg veel pijn te hebben. Ik heb dystrofie, aan mijn linker been en arm. Heb echt helse pijn gehad, en kon niks, niet lopen en mijn arm kon ik niet gebruiken. Ik heb heel erg lang in een rolstoel gezeten, dus ik kon ook helemaal niks. Gelukkig is het behoorlijk goed gekomen na een hele goeie therapie. En ik moet altijd therapie blijven volgen om op de been te blijven. Maar als ik nu nog in een situatie zat waar ik toen in zat. Had ik het echt niet in mijn hoofd gehaald om aan kinderen te beginnen. Hoe graag ik het ook gewild zou hebben. Dat is gewoon bijna niet mogelijk, omdat voor een kindje te zorgen.
Ik heb haar toen in Jong gezien. Vond haar heel negatief overkomen. Haar leven bestond toen al hele dagen in bed liggen en niks kunnen. Hoe doe je dat met een kind?!
Ik vind haar ook erg negatief overkomen. Op een enthousiaste reactie reageert ze zo: Ik voel me verre van heerlijk dat zal helaas nooit gebeuren..... Hoe moet het zijn om kind te zijn van een moeder die zich 'nooit heerlijk zal voelen..'?? Er mogen geen vragen gesteld worden over haar medicijngebruik, ze ziet dat als verantwoording afleggen, ze kan het ook zien als oprechte belangstelling... Ik zou moe worden van zo iemand om me heen, maar ik kan misschien makkelijk praten, ik heb die ziekte niet...
Lastig, ik ken het niet en weet ook niet hoeveel pijn zo iemand heeft dus daar kan ik niet over oordelen. Wel hoop ik dat ze juiste hulp krijgen op t moment dat het toch teveel word.
Ik ben alleen maar erg benieuwd hoe ze dit wil gaan doen en hoop dat ze vooral niet pessimistisch blijft in de omgang ivm haar toekomstige kind.
hemel wat een negatieve wereldbeeld! Al snap ik dat je door zoveel pijn niet echt vrolijk in het leven staat, spuit het in deze blog af van zelfmedelijden en vooral een soort haat naar buitenwereld toe. eehh.. en er bestaan geen flesjeshouders die het flesje vasthouden terwijl de baby drinkt. Ben werkelijk benieuwd hoe zij een kind wil gaan opvoeden. Niet zozeer door de pijn, maar met die instelling...
Ik heb tijdens die uitzending halverwege weg gezappt. Werd helemaal tureluurs van het negatieve gedrag. Natuurlijk, ze heeft vreselijk veel pijn en kan niet genieten van het leven zoals dat hoort als je zo jong bent, maar wat doe je jezelf aan door zo negatief te zijn? Ik hoop dat ze straks kan genieten van haar kindje. Als ik die blog zo lees kan je het niet vasthouden, niet voeden, niet uit bed halen etc. Laat staan als het straks een vrolijke, loslopende peuter is die heel het huis door gaat, hoe gaat ze dat doen? Ik wens haar heel veel geluk in ieder geval en hopelijk voor zichzelf word ze wat minder negatief.
Grappig, ik vond haar juist positief en haar best doen om te genieten en gezellig te blijven, hoewel de pijn echt klinkt als om gek van te worden. De uitzending ging ook over haar ziekte dus zou sowieso niet positief zijn lijkt me.
Hier sluit ik me bij aan.. Ik vind haar blog echt bijzonder negatief en cynisch geschreven. Zo zeurend.. Zelfs over haar zwangerschap. Bleh!
Eens! Er zijn on-noemelijk veel mama's in NL die door wat voor ziekte/ aandoening op een andere (positieve) wijze in het leven staan. Dit brengt een kindje, en het opgroeien en opvoeden van dit kindje straks in zo een ander licht.
Ik begrijp haar heel goed... Uit ervaring weet ik hoe het is om met vooroordelen te moeten leven. Dat je beter maar geen kindjes kan krijgen en de vragen en opmerkingen of je er wel voor kan zorgen en dat mensen het "zielig" vinden voor mijn kindje. Toevallig ben ik ook zwanger en dan vinden mensen het wél ineens leuk (op een aantal na....) Hoe hypocriet kun je dan zijn? Ik snap de reacties ook wel, zij is wel een heel stuk beperkter dan ik en ze gaat er inderdaad wat negatiever mee om als je haar blog leest. Maar ik denk dat zij ook een héél hard pantser om zichzelf heen heeft als bescherming tegen alle negatieve commentaren en vragen die ze (waarschijnlijk ook ongevraagd) krijgt.