Ik heb een zoontje van 3,5 en vanaf geboorte al geen superslaper. Heeft tot hij 1 jr werd op me borst geslapen , overdag sliep hij super in zijn bed of waar dan ook, maar in de nachten was t een vleermuis Kan op mijn vingers tellen de doorslaapnachten. Ik vind het geen enkel probleem welk tijdstip dan ook op te moeten staan voor mijn kids, maar met deze leeftijd dacht ik: zal toch wel doorslapen in zijn stoere grote bed niets is waar, veel geprobeerd ( behalve in bed laten en doorzetten) Met hem in mijn bed slapen met mijn medische achtergrond ging gewoon niet meer, heb nu al een tijdje een matras naast mijn bed en komt hij daarop liggen, tijdelijke oplossing. Hij komt gewoon elke nacht ! Hij word huilend wakker en of ik ga naar hem toe en dan zegt ie: bij mama slapen,of hij komt zelf binnenwandelen... Hij denkt nu dat het ok is dat hij elke nacht bij me op de kamer komt, een enkele keer geen probleem, maar hoe krijg Ik hem zover dat hij doorslaapt, in eigen bed blijft slapen en niet elke nacht wakker word ... Is dit nog normaal op zijn leeftijd? Hij heeft gewoon dondersgoed door dat ik snel toegeef( softie) en kleine broertje slaapt op zijn kamer dus volhouden betekent dan 2 wakker gillende kids... Jullie tips, adviezen, ervaringen? Is het een fase, iets anders, uitproberen? Nogmaals het is geen groot probleem, maar zou het zo fijn vinden dat ie in zijn eigen bed lekker de nacht doorslaapt , maar wil geen harde methode( sorry kan er gewoon niet tegen als mijn kindjes verdrietig zijn) Ik ben dus zoekende naar antwoorden wat ik wel en niet moet doen, kijken of ik dat zou kunnen toepassen...
Hoe is verschillend... Huilend, roepen tot ik kom, zoals net 2min geleden zelf de kamer uitlopen... Waarom? Omdat hij bij mij op de kamer wil slapen, geen idee waarom... Gelukkig nu wel zover gekregen dat Ie niet naast me ligt maar op de grond.... Geen nachtmerrie, geen enge dingen op de kamer, niet te koud of warm etc( alles gevraagd aan hem en antw is: wil bij mama slapen)
wat voor aandacht krijgt hij 's nachts? Maak je het misschien iets te gezellig met drinken, geklets of liedjes zingen? Ik heb geen idee hoor maar misschien helpt het om te beginnen met er wel naartoe gaan maar niks meer zeggen?
Hier geen drinken ( alleen als hij ziek is) of liedjes... Ik graag wel wat er is en dan praten we idd oftewel moet ik heel verhaal ophangen om hem over te halen in zijn bed te blijven. Gilt alles bij elkaar als ie nie op me kamer mag... Vriend zegt ook ja tast onze privacy aan, toch een kind op de kamer dus stil zijn, licht vd tv stoort m, we kunnen nie kletsen etc etc.... Dus brengt in de relatie ook spanningen... Elke ochtend zeg ik vanavond wel in bed blijven , grote jongen etc hele verhalen maar elke avond/nacht blijft ie wkkr worden... Hoe zet ik door zonder me kind overstuur te maken en jongste ligt ook bij m... Ppfff
Mja als je het echt niet wil... En er is echt geen reden behalve dat het bij jou zo leuk is.. Zul je toch wat "harder" moeten zijn of het gewoon accepteren. En als dat matras er speciaal voor hem ligt... Lijkt het me logisch dat hij denkt dat je het wel zo gezellig vind. Dat matras ligt er tenslotte niet voor niks.
Een beloningssyteem al geprobeerd? Onze oudste slaapt ook bij ons op de kamer, in zijn eigen bed. Hij heeft onze veiligheid nodig. Huilt ook vaak in zijn slaap en als hij ons dan hoort, is het ok. Zijn wij er niet, raakt hij helemaal in paniek. Heeft ook vaak last van "nachtangst" Bij hem is het angst, maar waarvoor??? Dit krijgen we gewoon weg niet achterhaalt. We hebben al veel geprobeerd, maar zonder resultaat. Laten huilen (lees schreeuwen) zijn wij geen voorstander van. Dit kunnen wij gewoon niet lang aan horen ook. We hebben dus de situatie geaccepteerd zoals hij is en regelmatig proberen we of hij toch alleen wilt slapen. Hij gaat ook niet slapen als wij er niet bij zijn tijdens bedtijd. We moeten bij hem blijven totdat hij slaapt. Gezien het vele huilen in slaap denk ik aan dromen waarvan hij angstig is.
Eerlijk antwoord? Niet! Dit gaat je niet lukken zonder dat je zoontje met veel gillen en krijsen duidelijk wordt gemaakt dat hij onder geen enkele voorwaarde nog bij jou in/naast bed mag. De consequentie is dan inderdaad dat het kindje wat ook op de kamer ligt ook wakker wordt. Dus misschien moet je een plan opstellen dat het andere kindje tijdelijk ergens anders slaapt (wat misschien qua ruimte een probleem is, ze slapen wellicht niet voor niets samen op 1 kamer) en je samen met je partner (da's wel belangrijk!) een plan afspreekt met je zoon en je daar geen van beiden van afwijkt. En doorzetten! Wij hebben dit vorig jaar aan de hand gehad en het is niet makkelijk, ik zat sommige nachten zelf huilend beneden omdat ik het zo moeilijk vond mijn kind zo te laten huilen. Maar ECHT, uiteindelijk help je je kind er alleen maar mee. Hij heeft veel meer aan een consequente mama dan aan een mama die hem (te) snel zijn zin geeft. Succes.
Ik denk dat de meeste kindjes op deze leeftijd wel doorslapen en in eigen bed blijven. Maar ik denk ook dat de meeste ouders daar de nodige training/opvoeding in hebben geinvesteerd. Je zoontje heeft geen enkele motivatie om de situatie zoals hij nu is te willen veranderen. Hij heeft er geen probleem mee dat jij vaak bij hem komt, met hem praat, dat hij naast jullie mag liggen, etc. Als jij er niet tevreden mee bent, zul jij nieuwe regels moeten opstellen en grenzen aangeven. En ja, daar zal je kindje (hard) tegen protesteren, maar jij bent de ouder, jij bepaalt. Op de leeftijd van 3,5 jaar zijn veel huiltjes eerder frustratie/boosheid dan echt verdriet, dus ik vind laten huilen geen harde methode bij een peuter/kleuter. Ze hebben juist veel behoefte aan de veiligheid van strakke, duidelijke regels. Mijn zoontje heeft een tijdje gehad (rond de 2,5 jaar gok ik) dat hij vroeg wakker werd (5:00 uur) en wilde spelen. Omdat hij nooit lang heeft geslapen, zijn we daar een tijdje in meegegaan en gingen wij om en om naar beneden met hem. Tot hij steeds vroeger wakker begon te worden en om 3:30 uur al wilde gaan spelen, toen drong het tot me door. Ben toch niet gek? Nieuwe regel: voor 6:00 uur niet het bed uit. De eerste nacht ruim een half uur gekrijst, de tweede nacht 15 min, de derde nacht 5 min en toen nog een paar nachten wat gepruttel en toen was het klaar. Veel succes.
De matras naast mijn bed ligt er om Hem duidelijk te maken dat in mijn bed echt niet meer mag en als hij dan nachten toch Wakker dan op de grond . Zo lag ik iig beter en dacht zal nie lekker liggen voor hem en Al ie weer in zijn bed gaan liggen, maar idd hij vond t blijkbaar best en wel gezellig... Belonings systeem geprobeerd, stickers, volgende dag zelf ontbijt kiezen, een activiteit uitkiezen etc etc etc... Het is idd ook boosheid en frustratie, maar tog doet t me moederhart pijn. Ik weet dat ik hard moet optreden en consequente aanpak, maar t lukt me gewoon niet! Ik weet dat ik snel toegeef , maar wat kan op deze leeftijd nou de reden dan zijn??? Ik snap niet wat t is... En ik kan bedt de jongste naar oma brengen maar dan word t oefenen ook niets want dan slaapt ie weer niet zonder zijn broertje of wil ook bij oma ... Ppfff vind t echt moeilijk in de praktijk ...
Omdat het kan! Enneh... Tijdje terug kwam ik 's nachts uit bed... Bak bijna m'n nek omdat mevrouw d'r kleedje naar de gang had gesleept.. Dekbed en kussen ook en daar voor onze kamerdeur lag te slapen. Ze had eng gedroomd en wilde ons niet wakker maken. Nouja... Ik had niks gemerkt maar wel bijna heel nasty gevallen Ze heeft aantal nachten daarna steeds dat kleedje neergelegd 's nachts. En ze sliep heerlijk volgens mij... Want inderdaad was ze anders vast in bed blijven liggen Misschien toch eens beetje speltherapie in eigen huis toepassen... Bij het naar bed gaan... Een knuffeltje naast z'n bed laten slapen en misschien kan het knuffeltje wel duidelijk maken waarom hij daar zo graag ligt? "Hallo ik ben nijn" "Hallo nijn.. Moet jij niet in bed?" Soms praten knuffels makkelijker omdat ze iemand anders zijn
Ja klopt ... Omdat t kan , maar het had allemaal een reden waardoor we nu dus op dit punt zijn . Daar bedoel ik mee: als hij hele nacht huilt elke dag dan neem je m in je bed , dan probeer je een optie zoals matras , dan geef je toe van moeheid etc etc en dan blijven ze erin hangen en ik krijg t er nie afgeleerd nu... Vind t wel sneu een kind hele nacht op de grond slapen , lijkt me niet lekker ... Als mijn kind dat doet haal ik m wel weg( hoor t wel als ie rommelt in de gang) Kids doen vaak gekke dingen hè Hij heeft 2 slaapdoekjes en als ik speelgoed of andere knuffel in bed leg word ie panisch... Heeft ie ook met meerdere dingen ... Voorlezen doe ik al Maarja veel opties blijven er nie behalve dgn laten huilen tot ie t doet , maar voor Hoelang??? Is eerder voorgekomen en vriend heeft t aangepakt Maarja nu dus weer zover ...
Ik ben bang dat je het met jouw instelling zal moeten accepteren. Totdat hij zelf besluit om 's nachts in bed te blijven. Het hoeft geen probleem te zijn dat je kind bij je op de kamer slaapt. Alleen als je er zelf problemen mee hebt, dan zul je dit toch aan moeten pakken. Is je man misschien niet zo'n 'softie' (jouw woorden hè..). Dan kan hij misschien beter 's nachts uit bed gaan. Je zoon wil namelijk bij mama liggen. En niet bij papa..
Dat denk ik ook ja Overigens hebben wij 2 nogal luidruchtige katten.. Dus ik hoor het niet altijd als ze 's nacht uit bed rommelt. Dochterlief doet datnamelijk heel stilletjes. Wordt wel wakker als ze naar het toilet ga maar slaap weer voor ze in bed ligt zegmaar. E tja.. Als het echt zo rot lag.. Ging ze er heus niet liggen lijkt me. Maar ik denk dat bubbel wel een punt heeft hoor.. De oorspronkelijke reden is misschien al niet eens meer van toepassing.. Hij slaapt gewoon graag bij z'n mammie (En tja... Ik kroop vroeger ook altijd bij m'n ouders in bed... Net als zoveel kinderen denk ik.. Maar elke nacht zou ik ook niet zo handig vinden )
Hoi Snoopy, Ik ben ook zo'n softie. Ik heb mijn kindje ook een paar keer laten huilen, maar dat vond ik zo hartverscheurend en tegen al mijn moedergevoel in druisen, dat ik daar mee ben opgehouden. Ik heb ook gelezen dat dat echt schadelijk is voor kleine babies. Met peuters van 3,5 zal dat wel meevallen, denk ik, maar het is niet fijn. Voor mij is het belangrijkste dat een kind zich veilig voelt. En hij voelt zich veilig bij jou. Misschien stoot ik nu mensen voor het hoofd, maar als je een kind op jong leeftijd alleen laat huilen, werkt dat uiteindelijk omdat een kind opgeeft uit vermoeidheid en leert dat mama niet komt. Nu heb ik het wel over kleine babies he...nou niet allemaal boos worden hoor, voor sommige werkt dit wel, maar voor mijn kind niet. Maar goed, wat werkt dan wel. Wat voor ons was het enige wat werkte er naast blijven zitten tot zo slaapt. In eigen bed. Niet eruit halen. De eerste keer duurde het anderhalf uur. Ja ze ging huilen, ze protesteert tegen de situatie. Maar ik liet haar niet alleen! Dat was voor mij het uitgangspunt. Als je dit consequent volhoudt, zeker 3 dagen, dan zal je echt verbetering zien. Dus 's nachts ernaast blijven zitten, handje op buik of wat dan ook. Als het te zwaar wordt, afwisselen met je partner. Als dit goed gaat, verschuif je je stoel steeds meer naar de deur, elke stap naar de deur geef je zeker 3 dagen de tijd. Op een gegeven moment zou je kind er klaar voor moeten zijn om zelf in slaap te vallen. Het kost heel veel moeite, je kindje zal gaan huilen, maar uiteindelijk zal het je methode accepteren. Voor welke methode je ook kiest, het gaat erom dat je voor jezelf een heel duidelijk plan hebt, zo ga ik het doen, en niet anders. Je moet er echt heilig van overtuigd zijn, want 's nachts ben je mentaal niet op je sterkst. (ik niet in elk geval). Veel succes, het is heel erg vermoeiend (I know). Misschien heb je er wat aan!
Ik ben t met je eens dat een kind uit vermoeidheid maar stopt met huilen en niet omdat ie ineens doorheeft wat het plan is... Das ook mijn mening. Wil me kindje dus niet overstuur maken, zich in slaap huilen want dan voel ik me schuldig en slechte mama mocht er in de nacht iets met me kind gebeuren is dat t laatste was er is gebeurd... Wat betreft erbij blijven is wel een hele goede tip!!! 2 vliegen in 1klap: hij voelt zich veilig bij mama , maar toch in zijn eigen bed op zijn kamer... Maaaar mijn ventje is zo slim dat ie dan daaaaar weer een gewoonte van gaat maken en dit elke nacht gaat willen... Als ik bij m blijf en zachtjes wegga word ie gelijk wkkr ! Ppfff ja t is me er 1 vandaar dat ik niet weet hoe t probleem goed op te lossen... Me vriend is geen softie en kan t harder aanpakken en dan heeft mijn moederhart weer pijn enige wat kan helpen is elke x erheen en duidelijkheid dat e er echt mort blijven, maar dat is juist zo moeilijk en lastig voor elkaar te krijgen op een manier dat goed voelt zonder alle gekrijs en gehuil , maar zoals ik lees is er geen andere optie dan laten krijsen en huilen voordat je t blijven liggen en slapen probleem kunt oplossen... Ppffff zie er zo tegenop dat te moeten doen maar wil echt dat ie doorslaapt in eigen bed op eigen kamer....
Bedoelde t nie slecht over je kindje , ik slaap gewoon erg licht of helemaal niet dus hoor alles... En ja ik kroop ook bij mijn ouders maar ik vind t moet wel leuk blijven en geen dagelijkse routine... Hij vraagt altijd om mama, en ik denk als reden: hij weet bij wie hij t voor elkaar krijgt en dat is bij papa echt niet slik dus dat is de reden haha...
Ja me vriend kan t wel harder aanpakken, maar ik bemoei me er dan mee omdat t te pijnlijk voor me word en kan t niet aanzien en horen... Ik heb t zelf gecreëerd en wil t langzaam afbouwen , maar ben bang dat het me niet gaat lukken op een vredige manier als dat ik dat zo graag wil... Ppfff het is geen makkelijk mannetje ook dus dit word een lange weg...
Soms kunnen dingen voor jezelf makkelijker worden, omdat je accepteert dat ze zo zijn. Want dat is een feit. Hoe het zo gekomen is, dat boeit eigenlijk niet meer.. Waarom is het voor jou/jullie een probleem dat je zoontje 's nachts wakker wordt en om jullie roept en bij jullie wil liggen? Want dan kun je misschien wat afspraken maken met je zoontje. Bv dat als hij 's nachts wakker wordt, hij best naar jullie mag komen, maar geen geluid mag maken. Heeft hij 's nachts dorst, zet een flesje water voor hem klaar.. Belangrijk is wel dat jullie je aan de afspraken houden. En misschien kun je steeds 'strengere' afspraken maken. Bv zoontje mag pas naar jullie kamer als er een 3 op de klok staat (en daarna een 4, 5, 6..). Of hij mag 's nachts maximaal 1x om mama roepen.. Wat betreft huilen.. Hoe doe je dat overdag. Want dan zal hij ook niet altijd zijn zin krijgen en wel eens moeten huilen hier om..