Hoi allemaal, Samen met mijn vriend zijn we aan het dromen over kindjes. Maar bij kinderen krijgen hoort natuurlijk ook bloed prikken. Maar ik weet al sinds mijn geboorte dat ik rhesusnegatief ben. Dus ik ga sowieso meer bloed moeten laten prikken. Nu ben ik als de dood voor bloedprikken of andere prikken.. Als ik ziek ben en naar de dokter moet stel ik het ook constant uit. Ik denk ik weet hoe dat komt. Toen ik 2 was ben ik een keer moeten gehecht worden op m'n hoofd, de dokter heeft me toen veel pijn gedaan met de verdovingsprik te geven en mijn mama zegt dat ik sindsdien super veel bang heb voor dokters, prikken, bloed, alles zowat eigenlijk. Zelfs nog maar er aan denken of dit typen maakt me zo zenuwachtig, niet normaal. Ik ben echt aan het flippen telkens als ik eraan denk. Zijn er nog mensen die hier ervaring mee hebben? Hoe het gaat als je zwanger bent en rhesusnegatief bent of mensen die ook zulke extreme angst hebben voor prikken en bloed &zo? Ik stel een afspraak met dokter, gyneacoloog steeds uit omdat ik teveel bang heb. Alvast bedankt!
ik heb er absoluut geen ervaring mee prik maandelijks. maar denk dat je even in overleg met je ha kan gaan over je nare ervaring je kunt er niet onderuit. ook over later bij je bevalling moet je dit goed overleggen met gyn/vk ivm eventuele knip/uit scheuren/hechtingen.
als je man ook rhesusnegatief is dan is er volgens mij niks aan de hand Maar prikken is niks vergeleken bij bevallen hoor Weet zeker dat bevallen veel meer pijn doet, en meer risico's met zich meebrengt.
Ik was zo bang voor bloedafname en prikken dat ik daarvoor mijn kinderwens opzij wilde zetten. Ik durfde het gewoon niet. Tot ik plotseling zwanger bleek. Ik moest ineens. En het viel allemaal reuze mee allemaal. Het is echt niet eng. Ook ik ben rhesus negatief en heb nog een keer bloed moeten laten prikken. Op dat moment nam ze meteen een beetje extra bloed voor ijzer test wat ze normaal met een vinger prik doen. Ijzer veel te laag, dus ze moest nog meer prikken. Nadat ze drie keer mijn spier te pakken had naar het lab gegaan. Na mijn bevalling heb ik denk ik wel 10 spuiten gehad en hebben ze 7 keer bloed afgenomen en nu kan het me niks meer schelen. Laat die angst niet je wens in de weg zitten. Bevallen is vele malen erger. Bloedprikken stelt echt niks voor.
Zoals hierboven al gezegd wordt, bevallen is veeeeele malen erger. Zou toch proberen Om je er overheen te zetten. Of hulp te zoeken. Je wordt echt niet alleen geprikt bij rhesus negatief. Ook "gewoon zwanger". Hier al 3x bloed moeten prikken. Gewoon en vingerprik voor ijzer. Iets in bloed niet goed dus nog een keer moeten laten prikken. Binnenkort weer ijzer en paar weken later nog een bloedonderzoek om te checken. En wat dacht je tijdens en na de bvalling? Hier bij de vorige bevalling ruggenprik en infuus gekregen. Later nog een infuus erbij omdat het niet goed ging met de kleine. Echt, een bloedafname voel je niet of nauwelijks. Klein prikje en klaar.
Dat is het 'm net, hij heeft A+ en ik A- Daarom dat ik me er zo "slecht" bij voel om zwanger te worden..
Ik heb ook een flinke angst voor bloedprikken, maar als je eenmaal zwanger bent ontkom je er niet aan. Ik had niet wat jij hebt, maar ik moest extra prikken om te testen op zwangerschapssuiker en richting het einde van mijn zwangerschap werd ik soms meerdere keren per week geprikt i.v.m. hoge bloeddruk. Elke keer weer dat nare angst gevoel, maar voor de gezondheid van je kindje heb je alles over. Helaas ben ik er nog steeds niet aan gewend geraakt. Vandaag moest ik weer eens bloed laten prikken en pffff vreselijk blijft het. Maar inmiddels dwing ik mezelf er snel toe, wat moet dat moet. Dus geen tips, sorry. Maar gewoon onthouden dat je het beste wilt voor je kindje.
ik ben ook als de dood voor naalden... Niet zo zeer voor pijn of zo. Maar de naald zit in mijn arm. Nu ik dit schrijf krijg ik al een naar gevoel.. maar toen ik zwanger was heb ik het gemoeten. Ik moet zeggen dat ik het voor het goede doel deed. Dacht aan ons kindje. En ik heb zelfs in gestemd dat ze 2 extra buisjes mochten afnemen voor een onderzoek. Infuis in het ziekenhuis bij de mk was weer een geval apart. Ik kon die dingen niet uitstaan. maar zo als ik er nu naar kijk doe je dat gewoon op dat moment omdat het moet. ik heb lopen piekeren en letterlijk van wakker gelegen maar ik zou het zo weer doen!
Ik voel me ook zo. Zeker met een infuus, ik durf er gewoon niet naar te kijken, ik hou m'n arm constant stijf en vraag elke 5 minuten of het er al uit mag. Als ik een spuitje moet laten zetten of ik moet laten bloed prikken span ik mezelf zo hard op, ze zeggen dat het dan nog meer pijn doet, maar ik kan er niets aan doen. Als ze nog maar ontsmetten dan ween ik al bijna.
Je wil een kindje toch? Is het niet het aller belangrijkste in de wereld dat dat kindje en jij gezond zijn en blijven? Is die ampere paar seconde van ongemak jaren van geluk waard? Er is altijd een rede om bang voor iets te zijn. Maar juist nu, nu je bezig bent met zo iets groots en moois, heb je de unieke kans om die angst buiten te gooien. Focus je daarop! Wat als je kind straks een prik moet en bang is? Wat zou je tegen hem/haar zeggen?
Je bloedgroep en die van je man hebben niet zoveel te maken met prikken. Rond de 8-10 weken willen ze sowieso je bloedprikken voor diverse test. Rond de 27 weken zou je nog een keer bloed moeten prikken omdat je resus negatief bent. Dat zijn de 2 die je standaard gaat krijgen (hier heeft de bloedgroep van je man niks mee te maken, er kan natuurlijk altijd een andere vader zijn). Daarnaast is het totaal afhankelijk van je zwangerschap en bevalling of je nog meer prikken gaat krijgen. Het kan dus bij 2 blijven, maar het kunnen er ook 30 of meer worden. Als je wens sterk genoeg is dan moet je je angst aan de kant zetten. Geef in elk geval bij elke prik beurt aan dat je deze angst hebt, dan kunnen ze helpen en zich aanpassen aan jou.