Ach meid je bent toch nog jong! Is ook wel zo maar dat maakt de wens niet kleiner. Joh je moet het gewoon los laten komt het vanzelf. Tuurlijk zonder eisprong zeker??? Weet je een vriendin haar dochter had dit en dat gebruikt(lees een soort groente)En werd daar heel vruchtbaar van. Heb gezegd dat ik meer aan een ei heb Ach meis nou anders ga je toch iets van ivf ofzo doen, Mensen hebben volgens mij niet door wat het met je doet. Joh komt het niet nu dan over een aantal jaar...
- collega's die uit eten gaan en het dan over je hebben, ze is er te veel mee bezig. Wedden als ze het loslaat dat ze dan zwanger wordt. Jaja, alsof manlief dan ineens 30 miljoen zwemmers heeft - ja maar wij zijn ook lang bezig geweest en begrijp je volkomen, dat is dan dat ze drie kwart jaar geprobeerd waren daarna gewoon zwanger - ik voel zo met je mee, terwijl ze zelf niet eens moeite hebben gedaan en het hop zo ongepland aan kwam waaien meerdere malen - ja maar je kunt toch genieten van je neefjes/nichtjes - ah ik vind het zo vervelend maar eh.. zullen we een datum plannen voor de babyshower van die vriendin - jij wordt met de MMM zo zwanger, heel de familie is in een zucht en scheet zwanger geraakt dus jij vast ook en de topper: HET KOMT ECHT WEL GOED.. dan denk ik, hoe weet jij dat zo zeker????? Lekker makkelijk praten
Opmerking van de internist toen ik vertelde dat mijn man onvruchtbaar is: maar dan doe je toch gewoon IVF? Gelukkig heb je daar geen zaadjes voor nodig.. Opmerking van de verloskundige tijdens het afsluitend gesprek van de kraamtijd: welke anti-conceptie ga je gebruiken? Ik: geen, want mijn man is onvruchtbaar. VK: nou, ik zou toch maar ac gebruiken, want je weet maar nooit! Ik heb het al vaker gehoord dat het niet lukte en ze toch ineens zwanger waren. Dat mensen zonder 'medisch' verstand onnozele opmerkingen maken kan ik nog begrijpen, maar mensen die toch echt beter zouden moeten weten ..
Wat een kansloze mensen! Mijn gyn: ,,Ik moet je formeel deze vraag stellen: heb je al nagedacht over anticonceptie?'' Ik: ,,Ja, ik ga niets gebruiken en hoop spontaan in verwachting te raken van een drieling!!'' Mijn gyn: ,,Dat lijkt me gezellig, dan mag je elke dag bij me op controle komen.'' Wat dachten jullie trouwens van een oom, midden op een verjaardagsfeest terwijl je al bewust bij de mannen staat om te voorkomen dat je continue geconfronteerd wordt met op dat moment voor mij nare berichten over zwangerschappen en kinderen: ,,Maartje, hoe staat het met je zwangerschap?'' Hij bedoelde het goed, hij dacht omdat ik IVFde dat het slechts een kwestie van tijd was totdat ik zwanger zou zijn. Hij had namelijk nog een box op zolder staan welke we wel mochten hebben.... Maar toch, nog steeds vind ik het een regelrechte k*t opmerking! En ben jankend de trap op gerend. Dat is trouwens ook het verrotte, er bestaan zoveel goedbedoelde opmerkingen welke zo naar zijn. Zo heb ik laatst aan een oud collega verteld dat we weer bezig waren. Ze vroeg er zo direct naar en ik wilde niet liegen maar eigenlijk ook niet vertellen. Toch vertelde ik dat we inmiddels alweer wat IVF's hadden gedaan en dat die mislukt waren. Begon ze te zeggen dat ''dat misschien maar beter is want we hebben ten slotte al een kindje''. Ik:''????" Ze bedoelde en wilde eigenlijk zeggen dat het zo fijn was dat we tenminste 1 hebben.... Maar toch, ZE ZEI WAT ANDERS... Maar ja, adem in en adem uit... Het is goed bedoeld...
Allebei in het lokale ziekenhuis: - De vrouwelijke gynaecologe die na een mislukte IUI ietwat jaloersig zegt: "ach jullie kunnen wel lekker op vakantie" (we zouden net naar Curaçao gaan). - de fertiliteitsverpleegkundige die na de eerste samenlevingstest ietwat ongelovig vraagt: "en jullie hebben het echt wel gedaan?". Na de tweede samenlevingstest mocht ik door de microscoop kijken en het beeld van het ene dode spermacelletje dat met het geknakte kopje naar beneden zichtbaar was zal ik nooit meer vergeten. Ik ben eigenlijk best gesloten als ik er over nadenk, want ik praat er met niemand over behalve met mijn man en mijn moeder en van de rest van de buitenwereld heb ik daarom weinig last, Groetjes Damar
En ook, het is zo dat we heel gelukkig en dankbaar zijn met eentje. Maar dat neemt niet weg dat we ook een enorme wens hebben op een broertje of zusje voor onze meid. Door te zeggen: 'maar gelukkig hebben jullie er al 1' wordt mij het gevoel gegeven dat er geen ruimte mag zijn voor mijn verdriet. Want hoewel toen ik meisje nog niet had ik dacht dat als ik ooit eentje zou hebben ik niet meer zou 'miepen', ik miep nu wel weer. Mijn wens om een tweede is bijna net zo hevig als voor een eerste kindje. Het bizarre is trouwens: mensen zonder een kindje vertellen me niet dat ik al een kindje heb, zij vinden het niet nodig om mij daar aan te helpen herrinneren (alsof ik dat zelf ook zou vergeten maar mensen met een huis vol kinderen zijn een KEI in dat soort opmerkingen te maken. Rare mensen.... secundaire fertiliteitsbehandelingen
Mensen kunnen het idd zo goed bedoelen, maar ze weten niet hoe pijnlijk dingen kunnen overkomen. Zo maakte mijn vader een opmerking nadat ik net van de OK kwam na mn BBZ. Je moet maar geen kinderen meer willen. Je bent nu 2x aan de dood ontsnapt (HELLP en BBZ met gesprongen eierstok) je moet gelukkig zijn met wat je hebt. Zo, die kwam even binnen! Hij zei het uit angst om mij te verliezen natuurlijk, maar vergat daarbij even compleet onze kinderwens.
Contactverbreek mededeling was per mail. Heb ik niet op gereageerd. Maar mijn mail als antwoord op haar kaartje was niet mals *kijkt evil*
Ik ging vorige week eten met een vriendin (zat toen ik de wachtweken van m'n eerste IVF). Zij maakte de volgende opmerkingen: Een kennis van me heeft 3 IVF pogingen gehad, allemaal mislukt. Een andere kennis van me was zwanger na haar eerste poging, maar dat werd een miskraam. Ze zag een zwangere vrouw voorbij lopen en zei toen: 'Zo bizar dat ik dat misschien nooit meer mee zal maken zo'n dikke buik' (zij is een maand geleden bevallen van haar 2de kind) Ik was werkelijk stomverbaasd dat iemand het presteert om zulke dingen z'n bek uit te krijgen. Dan heb je echt het empathisch vermogen van een garnaal hoor! Voorlopig zet ik het contact met haar maar even op een laag pitje. Verder is m'n schoonvader een kei in het maken van kutopmerkingen (onbedoeld, maar daarom niet minder vervelend). En de opmerkingen waarbij ze impliciet jou de schuld geven van het niet lukken (minder stressen, minder mee bezig zijn, eens lekker op vakantie gaan) daar word ik rete agressief van. Lekker makkelijk gezegd van al die vrouwen die na 1 wip al zwanger waren! En dan al die 'vrienden' die zeggen dat we er vooral over moeten praten omdat vrienden er ook zijn in slechte tijden, maar je hoort ze vervolgens nooit! En als je jezelf dan weer eens richting een feestje hebt kunnen slepen, dan mag je daar fijn de hele avond iedereen weer up tot date brengen omdat niemand het fatsoen heeft gehad om tussendoor eens te informeren. Om dan vervolgens weer te zeggen dat je er niet zo mee bezig moet zijn. Ja, ja...... Ik zou mezelf soms het liefste opsluiten totdat het raak is, zodat ik me niet meer kan storen aan rotopmerkingen of tegenvallende vrienden/familieleden. Maar het leven gaat verder, althans.....dat van hun
Mensen zijn heel lomp. Na onze pijnlijke mislukking van de icsi wilde ik niemand spreken. Bel ik mijn beste vriendin nadat ik het verhaal had geappt, krijg ik: ben nog een dag weg met een oud collega dus kan niet bellen. Ja ze stuurde een kaartje maar na zeven weken heeft ze nog niet gebeld. Kwetsend, dat is dan je beste vriendin die er niets van begrijpt. Zij is nu ook 35 en zegt dan: nu nog niet, wij nemen er één als ik 39 ben. Het woord nemen, en wedden dat het haar zo lukt!!
Mensen die zelf kinderne hebben zeggen: ach kinderen krijgen is ook niet alles. Misschien moet je andere leuke dingen doen in je leven? Miskraam? ach dat komt zoveel voor. ( ja dat is ook wel zo, maar als je na 1 wip weer zwanger bent is dat vast anders dan dat je er een jaar voor moet behandelen) Misschien moet je eens op vakantie gaan. ( ja hoor, de artsen komen icsi doen op de bahama's) Je moet het loslaten. (gaat nogal als je 2x per dag moet spuiten en 4x per dag pillen moet slikken op de klok) Maar de allerergste was: Ja sneu hoor dat jullie geen kinderen kunnen krijgen. Gelukkig ben ik wel 7 weken zwanger nu. (KOTS!!)
Dit ervaar ik ook héél erg. En dan vooral omdat mijn eerste onverwachts is gekomen. Zomaar cadeau gekregen, door de pil heen. En nu, nu zit ik in die kut-MMM. En dan lees je tig keer van MMM-meiden dat ze het zo verschrikkelijk vinden als het bij iemand anders 'gewoon aan is komen waaien'. Dat die geen idéé hebben hoe zij zich voelen en dat ze hun steun als vervelend ervaren. Af en toe voelt het wel eens alsof ik die hele MMM verdien omdat ik er de eerste keer niets voor heb hoeven doen, ofzo.
Ach meissie, dat moet je dus al helemaal niet denken! De mmm is gewoon pertinent oneerlijk, niemand heeft het verdient! @Maartje: Pfffffffff, wat een bizarre belabberde reactie!! Alsof je tegen een zieke vriend zegt, ik heb even geen zin in je ziekte kom maar terug als je beter bent. :x Dan spoor je gewoon niet helemaal. @Agter: nou, lees en leer De stomste opmerking die ik ooit gehoord was van een iets ander kaliber en kwam van een arts. Ik vroeg ooit hoe groot de kans was op een zwangerschap met een bepaalde combinatie van hormonen en medicijnen. Gewoon een serieuze vraag waarop ik graag een serieus antwoord had gewild. Zei die eikel: "je moet niet denken in termen van kansen, maar je moet het zo zien óf je wordt zwanger óf je wordt het niet"... Goh, werkelijk daar was ik zelf na ruim 30 maanden aanrommelen zonder zwanger te worden nou nóóóit op gekomen... Wat ik ook zo stom vond was dat hij op deze manier een beetje suggereerde dat deze kansen even groot zijn wat natuurlijk gewoon niet waar is. Grrrrrr.
Ik knip dit stukje er even uit want dat is precies hoe ik het ervaar Ik heb welgeteld één vriendin die me wel eens vraagt per sms hoe het met me gaat. (Ok en mijn allerliefste nichtje en ook mijn schoonzusje maar die 2 zitten niet in mijn 'vriendinnengroepje' van 7 meiden) De rest vraagt het me wel als ik ze weer eens zie maar nooit even spontaan een berichtje. (ze zeggen trouwens niet dat ik er zoveel mee bezig moet zijn gelukkig) Nu kan ik me dat bij mij ook wel voorstellen trouwens,ik heb maanden zitten zeiken dat ik zo ziek ben en nu zit ik alweer jaren te zeiken dat ik zo ziek ben en een kindje wil. Soms denk ik ook wel es dat ik het ziek zijn en de MMM verdiend heb. Maar vooral mijn ziekte gun ik niemand,ja Dutroux misschien
Meid, zo moet je je echt niet voelen hoor...!! Niemand verdiend dit...!! Net als dat het verdriet echt niet minder is omdat je al wel een ander kindje hebt. Daardoor weet je maar al te goed wat het is wat je (nu) niet kunt krijgen... Nee, voor iedereen is het gewoon ontzettend pijnlijk
Gelukkig zeggen de meeste vrienden nu ook niet meer dat ik er niet zoveel mee bezig moet zijn, maar ik merk dat sommige het wel denken. Of ik hoor soms via via dat sommige vrienden niet snappen waar we mee bezig zijn, want we hebben tenslotte al een kind dus dan ga je zo'n traject toch niet in?! Het gekke is dat we juist de meeste steun krijgen van iemand waarvan we het niet hadden verwacht. Deze vriend laat iedere week wel iets van zich horen en stuurt altijd een berichtje net voor of na een spannende afspraak. Mensen zeggen dat vaak als excuus dat ze niet weten waar we behoefte aan hebben of dat ze het moeilijk vinden om er naar te vragen. Maar vraag dan gerust waar we behoefte aan hebben! Of stuur alleen een sms met daarin de tekst 'Ik denk aan je'. Dat is iig beter dan niks van je laten horen. Kortom, het aantal mensen waar we echt iets aan hebben is zo ongeveer op 1 hand te tellen maar daar hebben we gelukkig wel echt steun aan.
Zo had ik er ook een. Ik zou een hysteroscopie krijgen omdat er een poliep in m'n baarmoeder was gezien. Dit zou gebeuren onder narcose. Ik had daarom een afspraak bij de anasthesist en die kwam binnen met de 'lollige' opmerking 'Zo mevrouwtje...hebben we er een beetje zin in'. Hoezo misplaatst?!
Ik loop bij een psycholoog omdat ik moeilijk om kan gaan met de onzekerheid en de angst dat het nooit gaat lukken. Ik heb er net als jullie allemaal denk ik veel moeite mee dat ik alles goed doe, maar alsnog geen controle heb over zwanger worden. Nu zei zij en het is echt waar: Je kunt de dingen in het leven helaas niet plannen. Ik wilde ook graag kinderen als we een huis hadden gekocht en ik een vaste baan had... nu dacht ik oh, ze snapt het een beetje, maar toen zei ze: en toen werd ik onverwacht zwanger. Nouja! ik voel me totaal niet begrepen en ga maar op zoek naar een andere psycholoog denk ik! Andere die ik heel vaak hoor: Ik weet zeker dat het goed komt, dat voel ik! Ik heb gedroomd dat jullie een meisje hadden etc. Dit zeggen mijn beste vriendinnen, zonder te beseffen dat ik niet heel erg geloof in hun voorspellende dromen...