Is inderdaad wel een goede! En dat potje... Tja... Ik heb het altijd geslikt, maar na een jaartje rust tussendoor, lijkt het wel 10 keer harder binnen te komen bij me! Ik hoop het ook, maar ik ben uiteraard nu extra gemotiveerd om het voor elkaar te krijgen!
Al die jaren dat hij jou ziek gemeld heeft spaar je maar vakantie dagen voor 6 maanden!! Dus zou t eerst goed uitzoeken.
Dank je wel! Nee, ik ben al vanaf juli 2011 ziek! Eerst vanwege de zwangerschap, toen verlof en daarna weer ziek! Maar ook dat rammelt aan alle kanten, ik was in juli 2011 dus al 2 jaar ziekgemeld, hij heeft nooit zwangerschapsverlof voor me aangevraagd (eigen probleem, want dat heeft hij dus zelf moeten betalen, na twee jaar 'fraude' te hebben gepleegd) en me niet in december maar pas in februari 2012 ziek gemeld. Op mijn loonstroken staat niets over vakantiedagen en vakantieuren! Ik zit te denken, ik kan het proberen, niet geschoten is altijd mis toch?
Los van het feit of je werkgever nu wel of niet zn contracten etc op orde had, de reden van je ziekmelding staat hier toch los van. Ik vind het dus heel raar dat je tijdens ziekte ivm prive niet in staat bent te werken bij A maar wel bij B. Ik zou het dan niet vreemd vinden als je werkgever per direct geen ziektegeld meer voor je betaald maar van je verwacht er te zijn voor het aantal uren dat je er anders ook was.
Het gaat ook niet alleen om prive, maar ook om bekkenpijn! En ik weet niet of je wel eens 3 dagen van 10 uur op een gladde keukenvloer hebt heen en weer gelopen met bekkenpijn? Hij wil me geen vervangend werk aanbieden.
De baan die ik nu hoogstwaarschijnlijk krijg is zittend werk, en daarbij zou ik vanaf volgende week weer aan de slag gaan omdat de 'prive' problemen ook op mijn werk hadden geleden... Ik raakte zwaar in paniek bij alleen al de gedachte mijn zoontje achter te laten bij iemand anders, ik ben met een psycholoog wekelijks aan de slag gegaan om in te gaan zien dat die paniekaanvallen nergens voor nodig waren en sinds twee welen breng ik mijn zoontje naar kdv en kan ik dus weer gaan werken!
Ik ben het helemaal eens met pcootje. Ik snap niet dat je bij de ene werkgever niet kunt werken en bij de ander ineens niet meer ziek bent. Erg apart. En ja, voordat ik ook zo'n antwoord krijg: ik heb flinke bekkeninstabiliteit dus ik weet zeer goed hoe dat voelt. Daarom snap ik ook niet dat je nu ineens beter bent.
Maar dat zeg ik! Ik zou bij mijn huidige werkgever ook weer gaan werken vanaf volgende week! Dus daar ook beter inmiddels! Alleen in het gesprek gaf mijn werkgever aan mij liever te zien gaan, dus zoek ik een nieuwe baan, lijkt me opzich niet raar, want als ze je wegkijken werkt dat niet echt lekker!
Ik zou trouwens gaan reintegreren, omdat ik weet dat mijn bekkenpijn toch nooit meer helemaal overgaat, wilde ik het weer gaan proberen, en ik was al een tijdje op zoek naar iets anders, waarbij ik mijn bekken minder ga belasten!
Ik zou het allemaal niet te moeilijk maken, zonde van de energie. Geen brief met hoe en wat, kun je altijd nog mondeling toelichten. Beste werkgever, Via dit schrijven wil ik mijn ontslag aankondigen. Met inachtneming van 1 maand opzegtermijn, zal ik 1 april uit dienst gaan. Graag verneem ik hoeveel vakantiedagen ik nog heb staan. Deze wil ik voorafgaand aan mijn ontslag opnemen. Op mijn eerste vakantiedag meld ik mij beter. Met vriendelijke groet, .... Zo zou ik hem versturen en niet te moeilijk doen, lekker je energie in nieuw werk steken. Laten zij niks horen over vakantiedagen, dan meld je je 31 maart gewoon beter en dan stuur je er nog even een briefje achteraan dat je de vakantiedagen uitbetaald wilt hebben, aangezien je niks meer hebt gehoord.
En ik kan dus niet zo lang zitten. En heb helaas ook ervaring met paniekaanvallen. Ik vind het fijn voor je dat je je beter voelt en snap dat je dit topic niet opent om hierover te dicussieren. Je hoeft je hier ook niet te verantwoorden. Maar snap wel dat t logisch is dat mensen hiervan opkijken en hoe het overkomt. Gefeliciteerd met je nieuwe baan en ik hoop voor je dat je uit het conflict met je werkgever komt.
Juist hierom begrijp ik het niet helemaal. Reintegreren is iets heel anders dan volledig bij een nieuwe baan beginnen. Wel vind ik het goed dat je actief op zoek bent gegaan naar iets anders en ik snap ook dat het bij je oude werkgever niet zo prettig werken zal zijn. Lijkt me geen fijne situatie. Veel succes met je nieuwe start dus!
Ik snap dat het raar overkomt maar ik had de paniekaanvallen dus niet over dagelijkse dingen, maar echt puur over mijn zoontje omdat ik mezelf had aangepraat wat er allemaal wel zou kunnen gebeuren zonder mij! Ik heb daar keihard aan gewerkt en nu hij ook naar het kdv gaat, zie ik iets beter in dat al die angsten een beetje overdreven zijn! Wat betreft mijn bekken, daar heb ik vooral last van na veel staan, rare bewegingen en veel tillen, wat dus allemaal in mijn huidige werk zit! Het is 10 uur op een dag hollen in en keuken met een gladde, vaak natte vloer en sjouwen met kratten groenten, vlees en brood en maar 20 minuten pauze! Mijn werkgever heeft duidelijk aangegeven me niet tegemoet te willen komen in vervangend werk of de drukke dagen vermijden en het is dus dit of geen werk!
Soms werkt een streep onder iets zetten en met frisse energie aan iets nieuws beginnen, beter dan welk intergratietraject dan ook!!!!!!
Reintegreren was vanwege de bekkenpijn, waar ik in mijn volgende baan dus minder of geen last van zal hebben! Ik heb daar ook elk uur een korte pauze, waarin ik dus even kan gaan lopen wat weer goed is voor mijn bekken!
En ook dit dus! Het motiveert ook niet om weer aan de slag te gaan als je zo weg gekeken wprdt en je werkgever een jaar lang niet informeert hoe het gaat!