Hai Hier precies hetzelfde, hebben sinds kort besloten dat we klaar zijn voor een kindje, maar ik was niet van plan me vruchtbare dagen in de gaten te houden, ik zou gewoon stoppen met de pil en dan zouden we wel zien wanneer het zou gebeuren. Nou niet dus...heb gelijk uit zitten rekenen wanneer ik vruchtbaar was en bij elk krampje of iets wat ik voel zit ik achter internet te kijken of het een symptoom kan zijn haha en word inderdaad een kleine obsessie tot nu toe trouwens niet zo veel symptomen, alleen last van rommelende en borrelende darmen en af en toe duizelig.
Ik had het ook. Ik was er het meeste mee bezig in het eerste jaar. Toen kwamen de onderzoeken, de kijkoperatie, de eileider-verwijder/hersteloperatie, nog een jaar proberen, het HSG, de 5 IUI's, de eerste IVF, de cryopoging, de tweede IVF, een zwangerschap, een miskraam, een curettage, de cryopoging uit de tweede IVF...ZWANGER!!! Na 3,5 jaar dus eindelijk blijvend zwanger. Tegen die tijd waren we zo gewend aan het idee 'het zal wel niet, we maken ons leven op een andere manier leuk', dat ik er - voor zover dat kan - juist heel weinig 'last' van had dat ik er te veel mee bezig was. Het leek meer op het afwerken van een riedeltje met mogelijkheden, voordat we definitief een andere zinvolle levensinvulling zouden kiezen. Heel apart. In mijn geval werd het juist steeds makkelijker.
In mijn puberteit had ik bijna nooit last van puistjes, maar ben ook redelijk snel begonnen met de pil. Ik was ook 15 jaar en had ook een vriendje
Oh nee wat vervelend! Misschien moet je hem iedere week flink verleiden en tijdens je ei dan ook. Dan valt het niet op
Ja vervelend is het zekers.. Verleiden dat doe ik wel het lukt nog ook hoor. misschien nog vaker dat hij dan geen erg meer heeft wanneer ei komt. aangezien hij weet wanneer ei komt heeft hij ook zo iets van nu moet het gebeuren. Nog 3 rondes afwachten en dan gaat de ha ons doorverwijzen.
hier ook erg herkenbaar hoor. vrouwen staan er anders in dan vrouwen. het gevoel als je er voor gaat is gewoon groter bij vrouwen. daar kan je niks aan doen. ik ben net bezig voor de tweede en uj heb precies het zelfde gevoel als bij de eerste. ookal was ik er veel mee bezig heeft het mij erg goed gedaan om hier mee te schrijven (onder een andere naam). en zo ook van je af te kunnen schrijven of met anderen te praten.
hallo ook ik kan je de hand schudden net een maandje bezig en voel van alles de dag na dat de innestelling plaats zou vinden bloed verlies gehad dus ja wat ga je denken..... idd je hoofd slaat op hol.... het is wel raar dat je er niet mee bezig wilt zijn maar bij alles wat je voelt denk je idd oo zou het nou het en de test dag is voor mij de 21e dan zijn we 15,5 jaar samen dus is wel een leuk kadotje maar ja wat doe je als het niet zo is denk toch balen maar ja gaat wel over (hoop IK ) succes onzekere dames en we zullen elkaar vast nog wel eens spreken