Lieve allemaal, Vandaag te horen gekregen dat ook mijn verloofde verminderd vruchtbaar is. Hij heeft minder dan 1 miljoen goede zaadcellen. Ik heb daarbij ook nog eens pcos. Onze wereld is vandaag dus voor de tweede keer behoorlijk ineen geklapt. Wie heeft er ervaring met verminderde vruchtbaarheid aan beide kanten en wie is uiteindelijk succesvol zwanger geraakt? Ik ben erg bang voor wat er allemaal op ons af gaat komen en ben vooral op zoek naar opbeurende verhalen. Liefs, Aster
Verminderd vruchtbaar betekend gelukkig niet dat je niet zwanger kan worden. Maar snap je gevoel helemaal had ik ook toen ik te horen kreeg dat ik pcos heb. Veel sterkte meid gelukkig zijn er zoveel behandelingen om jullie wens in vervulling te laten komen.
Nou, zo gelukkig zijn we dus niet. Het zaad van VL is zo slecht dat alleen ivf of icsi nog mogelijk lijkt te zijn..
En dus zijn er gelukkig nog hele goede kansen op een zwangerschap. Leuk is het niet, zwaar wordt het absoluut, maar het kan! Wel hoop houden hoor!
Niet leuk om te horen! Ik zit in hetzelfde schuitje, man met heel slecht zaad, ik pcos. Maar ik kan je wel wat moed geven: icsi sloeg bij ons direct aan. Zoals schadixxx zegt: er zijn nog heel goede kansen op een zwangerschap. Laat je hoofd niet hangen! hoewel dit niet altijd even gemakkelijk is.
Man slecht zaad, ik verrotte eileiders... Eerste ivf (is mij overigens 100% meegevallen) was gelijk raak. Nu zwanger van een cryo uit diezelfde poging. Zoals al is gezegd: leuk nieuws is het niet, maar er zijn zeker nog volop kansen om zwanger te raken. Heel veel sterkte gewenst!
@Karnijn: Dat geeft de burger inderdaad moed! Vl is alleen lichtelijk in de put gaan zitten nu.. Voelt zich niet echt een man meer. Volkomen begrijpelijk, want ik voelde me geen vrouw meer nadat ik al 4 maanden niet ongesteld ben geweest. Alleen geen idee hoe ik m uit die put krijg. Hoe zwaar heb jij alle behandelingen ervaren? En gefeliciteerd met je kleine! @Shaddixxx: Thanks, ik heb hoop, absoluut! Had alleen ook gehoopt dat het allemaal iets gemakkelijker zou gaan en dat dit VL bespaard zou blijven..
@Merah: wauw! Dat is een fijn succesverhaal! Gefeliciteerd met je tweede wondertje.. Ik hoop dat ik snel mag volgen!
Hier heeft m'n vriend zich ook een hele tijd schuldig gevoeld, omdat ik door alle behandelingen heen moest, en nog komt dat wel eens opzetten.. Andersom net zo, ik voel me ook regelmatig schuldig. Maarja, we kunnen allebei natuurlijk niets doen aan hoe onze lichamen werken.. Denk wel dat praten heel erg belangrijk is! Ik heb hem ook een kaartje gegeven, met een plaatje van een slot met onze namen er in gegraveerd, en erin geschreven dat het mij niet uitmaakte. Dat het ontzettend kut is maar dat het niets verandert aan wat ik voor hem voel. Wij blijven bij elkaar, no matter what. Die MMM krijgt ons Ă©cht niet uit elkaar! Heel veel sterkte meis!
Hier nog iemand met pcos en man ook verminderd vruchtbaar. 3 miljoen de laatste keer. Mijn man voelt zich soms ook schuldig of soms zelf minder mannelijk. Ik zie dat niet zo. Je bent niet meer of minder, je lichaam werkt helaas anders. We praten veel en doen veel leuke dingen samen als afleiding om te blijven genieten van ons leven samen. Wij zijn doorgestuurd naar een androloog. als het zaad niet beter wordt is IVF voor ons ook de volgende stap. Hoe soms moeilijk ook wij houden moed zolang er kansen zijn. Sterkte meid!
@El: jeetje, ook heftig! Wat is een androloog? En kan dat ook helpen bij minder dan een miljoen zaadcellen? Sterkte voor jou ook!
Hoi Aster, Ik heb ook PCOS en mijn vriend had ook slechte kwaliteit zaadcellen. De eerste test die bij hem gedaan werd kwam uit op 0.2 miljoen zaadcellen!! Dat is echt heel weinig. De test daarna was het rond de 6 miljoen. De test daarna was rond de 12 miljoen. Vorige maand toen we IUI mochten doen, had hij zelf 51 miljoen!! Die IUI moest helaas worden afgebroken. Maar dit was het hoogste dat ze konden aangeven. Op de een of andere manier is het bij hem dus goedgekomen. Uiteindelijk heb je maar 1 zaadcelletje nodig he. En als het te slecht is voor IUI, zijn er nog behandelingen zoals IVF en ICSI he.
@Ianey, dat is nogal een verschil zeg! Is het uit zichzelf beter geworden bij je vriend of heeft hij nog iets gedaan om het te verbeteren? @Aster, een androloog is eigenlijk een soort tegenhanger van de gynaecoloog, voor mannen met seksuologische en vruchtbaarheids problemen. Ik weet niet wanneer je doorgestuurd wordt. Maar aje kunt het altijd aan je arts vragen. A.s dinsdag weet ik meer, dan zal ik hier weer een berichtje plaatsen.
@El: Dank voor je uitleg! Wist niet eens dat zoiets bestond.. @ Ianey: Jeetje! Dat is wel heel erg verbeterd!!! Wat hebben jullie gedaan?? Ik wil tips! Mijn vent voelt zich zo in zn ballen getrapt door deze uitslag dat ik bang ben dat hij bij de pakken neer gaat zitten. Maar zo'n vervolg uitslag kan alles weer veranderen.. Hij had geen koorts gehad of een andere infectie ofzo?
hey Aster, de behandelingen waren zwaar. Ik denk dat ik het meest heb afgezien door de onzekerheid en de ontgoochelingen. Het pad naar het icsi-verdict was het zwaarste. Verschillende iui's en verschillende keren gevolgd door moed, hoop, wanhoop, ontgoocheling, boosheid en verdriet. Een emotionele rollercoaster dus. De hormonen voorafgegaan aan de punctie vielen nog mee. Ik had er niet zoveel last van. Je mannetje zal dit eventjes moeten verwerken. Voor hem ook zwaar om te horen natuurlijk. Tijd en jullie er samen achter zetten en elkaar blijven steunen en oppeppen. Het belangrijkste is dat het nog mogelijk is. Als je je kleintje in handen hebt maakt het niet meer uit hoe het er gekomen is. Je afgelegde traject vergeet je heel snel weer...
Gisteren dus naar de Androloog geweest. Die wist niet eens dat we in het ZH liepen voor een kinderwens Ze vroeg doodleuk; bent u doorverwezen door de huisarts of hoe komt u hier terecht? Echt ongelofelijk weer hoe die communicatie gaat in grote ziekenhuizen.. Maar goed, wat vragen beantwoord en een echo gemaakt bij mijn man. Het lijkt dat er een spatadertje zit in de balzak. Dit zou ervoor kunnen zorgen dat de kwaliteit minder is. Nu is hij op de wachtlijst gezet voor een operatie, waar ze dat adertje dichtbinden. Kans 50/50%... 3 maanden na de operatie kijken ze dan nog een keer of het verbeterd is en dan gaan ze de volgende stap bekijken. Omdat we een beetje ' lost' waren, direct een afspraak gepland met de gyn. Want ze wisten ook niet wanneer hij geopereerd kan worden en ik had geen zin om af te wachten. Wat moeten we in de tussentijd, maar een beetje aanmodderen en misschien wel 6 maanden wachten voor we weer verder kunnen? Gelukkig konden we vandaag al terecht. Dit keer hadden we een hele fijne dokter. Met de vorige hadden we geen beste ervaring. Ik heb gevraagd of we niet toch al met Clomid mogen beginnen om iig mijn eisprong te regelen, zodat we nog iets van kans maken de komende periode. Volgende week horen we of het mag. Anders is het wachten... en we wachten al 1,5 jaar en jonger word ik er ook niet op maar het is niet anders. Stiekem hoop ik dat ze met een alternatief behandelplan komen. Maar Nog even afwachten dus.. @Aster, hoe is het nu met je en met je vriend? Heeft hij het nieuws al een beetje verwerkt?
Jeetje, die communicatie is wel erg slecht, ja! In welk ziekenhuis loop je? Hopelijk mogen jullie alvast met Clomid beginnen. Die drie maanden voor die operatie worden dan tenminste nog goed benut.. Waarom moet je eigenlijk nog een week wachten met horen of het mag? Ik duim in ieder geval met je mee! Hier is het nieuws iets ingedaald. We moeten er nog wel aan wennen.. Seks is ook eventjes een struikelblok geweest, omdat we ons ineens beseften dat de kans erg klein is dat we door seks zwanger kunnen raken. Verder steeds meer mensen om ons heen die zwanger raken. Erg moeilijk.. Gelukkig binnenkort een bruiloft! Daar focussen we ons op!
Owja, en hopelijk snel ongesteld worden. Heb zondag mijn laatste Provera geslikt, dus ik ben benieuwd wanneer ik het mag verwachten. Ik haal me alleen weer van alles in mijn hoofd.. Ruik ineens dingen die anderen niet ruiken, gevoel van rare spierpijn in buik en misselijk. Heeft vast met de Provera te maken!