Zoontje wil niet meer aan tafel

Volgens mij kiezen peutertjes gewoon willekeurig dingen uit die ze niet meer willen. Ze zijn grenzen aan het verleggen... jouw zoontje heeft het aan tafel eten verkozen tot discussiepunt.

Misschien heb ik nu makkelijk praten want mijn dochtertje is nog lang zo ver nog niet, maar mijn eerste gedachte is nu:

gewoon aan tafel zetten! hij bepaalt toch niet wat er gebeurd?

het zoontje van een vriendin is ook een moeilijke eter en zij hebben altijd gezegd: wij maken er geen strijd van. Wat nu resulteert in een kind van 4 jaar wat continu van tafel loopt en alleen maar knakworsten eet. En nog steeds 'wij maken er geen strijd van'.
Het maar laten en kijken wanneer hij eens zin krijgt om aan tafel te komen is niet mijn methode.. dan maar krijsen en brullen aan tafel, maar eten doen we aan tafel.

 

Ik wil ook wel eens iets niet. Hier gaan ze gewoon aan tafel, of ze nu zin hebben of niet!

 

Ik zou stoppen met belonen met dat hij aan tafel komt, maar gewoon doen alsof je neus bloed. Het is immers toch dood normaal dat je aan tafel komt zitten als je wilt eten?
Dat jij er nu op reageert maakt het voor hem juist alleen maar interessanter en juist een issue punt.

Mijn zoontje is gelukkig een goede eter en rent meteen naar de eettafel toe, maar hij heeft nu ook vaak avonden dat hij een paar hapjes neemt en het wegduwt. Ik ga hem ook niet belonen omdat hij wat gegeten heeft, en dwing hem ook niet dat hij MOET eten. Hij mag het zelf bepalen en dat gaat prima. Ik ga er van uit dat dit ook weer een fase is en het vanzelf wel over gaat.

Hij lust overigens alles hoor Dus niet bijvoorbeeld alleen knakworsten haha
Ik moet wel zeggen, ik weet niet wat ik zou doen als hij steeds van tafel wegrent, want die situatie ken ik hier niet.

 

Oppakken en in zijn stoel zetten? Grote kans dat ie even de boel bij elkaar gilt, maar als je hier consequent in bent zal het op een gegeven moment wel ophouden.

En idd, stoppen met belonen voor het aan tafel komen. Het is heel normaal om aan tafel te zitten met eten.

 

Ik geloof wel in 'de strijd niet aangaan' maar dan geen alternatief aanbieden. Het lijkt mij niet snugger om het kind zijn gang te laten gaan en hem te belonen met knakworsten

Ik zou zeggen: maak van het eten geen discussiepunt, laat zelf zien dat je met plezier eet, geef geen straf wanneer hij de grenzen wilt opzoeken en dwing hem niet in een stoel. Daar bereik je niks mee behalve het duidelijk maken van machtsverschillen, eten met plezier gaan ze er echt niet van.

Belangrijk lijkt me dan wel om geen alternatieven te geven. Dan wordt het wel een moeilijke strijd namelijk..

Relativeren kan ook helpen, een dwarse peuter kost veel energie maar het hoort er nou eenmaal bij, help hem erdoor heen. Lach er soms om, het gaat weer voorbij.

 

Hier sinds een tijdje die fase. Meer het niet willen eten.
Hier moet ze wel even aan tafel, nu eten we ook snel, het eten schep ik in de keuken op en we zitten vaak ongeveer een kwartier aan tafel. Dat moet ze denk ik wel even kunnen volhouden.
Eerder mocht ze wel van tafel als ze klaar was met eten. Vaak waren wij dan ook zo goed als klaar en dan kwam liep ze wat rond en als we wilden eindigen (lezen en danken na het eten), kwam ze bij één van ons op schoot.
Nu geeft ze vaak van tevoren al aan dat ze niet wil eten, prima, maar ze moet er gewoon wel even bijzitten. Vaak eet ze wel een paar hapjes. Op schoot mag als wij het bord leeg hebben.
Ze mag hier in haar eigen stoel zitten of op een gewone stoel naast papa, dan heeft ze daar nog een keuze in.

Toetje krijgt ze hier later als ze haar pyjama aan heeft.

 

Ik zou wel willen dat hij er bij zit dat was voor mij geen discussiepunt, en wil hij dan niet eten, jammer dan heeft hij pech, maar het is in de tussentijd dan ook niet lang leve de lol!

 

Zit je kindje niet meer in een kinderstoel? Ik zou hem in ieder geval in zo'n stoel aan tafel zetten. Als hij niet wil eten, nou ja... hij krijgt vanzelf honger. In ieder geval niet belonen met ander eten. En laten zitten totdat jullie klaar zijn met eten.

Bepaalde regels moeten er zijn en daar zou ik niet van afwijken. Een kindje moet leren dat ze niet altijd kunnen doen waar ze wel of juist geen zin in hebben. Als je nu toestaat dat hij rond rent en niet hoeft te eten, dan zal dat gedrag in de toekomst niet verbeteren.

 

Wij hebben iets soortgelijks, maar dan net wat makkelijker: Zodra wij tafel dekken, klimt dochter in haar stoel en wil aan tafel. Maar eten wil ze niet! Dus zit ze in dr eentje aan een gedekte tafel, komen wij erbij, eten op de bordjes, NEEEEEEE! Maar als ze niet aan tafel wilt omdat ze aan 't spelen is, na 2x vragen, pakken we haar gewoon op hoor!

 

idd hier ook zo! anders zou het hier een feestboel worden, en dat willen we niet! we belonen ze niet als ze blijven zitten! dit hoort nu éénmaal zo! wij vinden dat ze tijdens het eten moeten blijven zitten en ze moeten proefen wat er is meestal eten ze keurig hun bordjes leeg maar er is wel eens iets wat ze niet lekker of minder lekker vinden, maar ze blijven zitten tot iedereen klaar is. als we aan het tafelen zijn met vrienden dan moeten ze blijven zitten tot dat wijzeggen wanneer ze van tafel mogen. het is altijd duidelijk voor hun omdat we het op 1 mannier doen.

 

Als mijn dochtertje niet aan tafel wil zitten, dan hoeft ze dat ook niet van ons.

 

Misschien zijn wij streng, maar sommige dingen moeten hier in huis. Bv tandenpoetsen voor het slapengaan, maar ook aan tafel zitten tijdens het avondeten. Wij zijn best van het sluiten van een compromis, maar hierin niet. We straffen of belonen haar verder niet, het gebeurt gewoon. Onze dochter is niet altijd een makkelijke eter geweest, maar hier wordt niet over gediscussieerd. Of ze uiteindelijk ook iets gaat eten is aan haar. Soms mag ze kiezen of ze aan de grote tafel wil zitten, of bij de tv (bv in het weekend als we frietjes eten).

 

Hier ben ik het roerend mee eens. Jullie zijn de ouders en jullie bepalen de regels.

 

Hier wordt ook gewoon aan tafel gegeten. En mijn dochtertje is vanaf dreumes af 'verplicht' om aan tafel te blijven tot iedereen klaar is met eten (gourmetten uitgesloten).

Ik zou wèl forceren dat je zoontje aan tafel komt, maar niet dat hij eet. Nu mijn dochtertje ouder is (bijna 4 jaar) moet ze wel minstens drie hapjes proeven, maar eigenlijk is eten niet zo'n issue hier.

Ik zou inderdaad geen alternatieven aanbieden als hij iets niet wil eten. Je kunt eventueel een klein bordje achterhouden en als hij klaagt over honger, kun je dat in de magnetron opwarmen.

 

was hier ook, ze wou op een krukje zitten prima gedaan, maar de laatste tijd was het elke keer van tafel af.. wat ons principe is is dat ze aan tafel blijft zitten totdat iedereen klaar is of ze nou zelf eet of niet. dus zit ze nu weer in de kinderstoel. Dan zit ze vast en zit toch aan tafel

 

Ohja...en wedstrijdjes willen hier ook wel eens helpen. Dan roep ik dat ik het eerste aan tafel zit. Mijn dochter is me dan altijd voor.

Of het tegenovergestelde zeggen: "Ik wil niet dat je..."

 

Ik denk dat het makkelijk praten is om te zeggen: 'wij bepalen de regels, dus je eet aan tafel' als je een kind hebt, dat dat doet. het kindje van TS wil niet aan tafel (omdat hij de grenzen opzoekt) en gaat tekeer als hij het wel moet. Lekker gezellig eten... Ik zou hem voor het avondeten aan tafel roepen. Hij heeft de keus: zitten en eten, of niet zitten en niet eten. Ook geen knakworst, ook niet achteraf een bordje uit de magnetron. Als hij halverwege aankomt: pech, te laat. Negeren. Op zeker moment zal hij dat wel zat worden, en eieren voor zijn geld kiezen.

Overigens vind ik ook dat sommige dingen moeten hoor (zoals tandenpoetsen), maar als een onhoudbare situatie optreedt zul je toch iets anders moeten bedenken.

 

Grenzen opzoeken hoort gewoon bij een dreumes/peuter, en ik denk niet dat mensen die zeggen dat zij regels bepalen alleen maar meegaande kinderen hebben.
een jonge dreumes kan gewoon in een eetstoel gezet worden, en dan is het maar 5 min drama. Die drama zal nog ontelbare keren terugkomen, het lijkt me geen oplossing om dan maar alles toe te geven voor de gezelligheid.