Hier precies hetzelfde, ik ben geboren en getogen in het mooie Rotterdam, maar geen haar op mijn hoofd dat ik me fiets of iets dergelijks schrijft! Maar, dom noemen is natuurlijk ook niet nodig inderdaad.
Ik erger me aan ´een stukje´... Een stukje betrokkenheid, een stukje samenwerking... KRIJS! Verder vind ik spel- en grammaticafouten ook niet om aan te zien, maar dan begeef ik me op glad ijs. En als je 'me' in plaats van 'mij' schrijft, denk ik echt dat je niet op school hebt gezeten. Je hoeft niet briljant te zijn om te weten dat dat spreektaal en geen schrijftaal is.
Mijn nichtje: OMG!! Soo Niceee Of: that's my life Dit doet ze dus op facebook maar ook gewoon in een gesprek en dan zo irritant overdreven
Ik krijg echt hevige jeuk van het woord "kids". En verder: hubbie/mannetje/vrouwtje/(me) vent(je) me ipv mijn kennen/ kunnen en liggen/ leggen niet op de juiste manier gebruiken dinnetje ongie en het gebruik van "kanker"
Oh, nog iets. Ik kijk voor m'n werk veel tv en zie dan bijvoorbeeld veel Trauma Centrum. Daar zeggen ze vaak iets als "Bent u bekend met suikerziekte?". En dan bedoelen ze of die persoon suikerziekte heeft. Ik zou gewoon antwoorden (expres), "Ja hoor, dat ken ik wel". Nog zoiets wat je vaak hoort "Ik had zoiets van, dat ga ik echt niet doen".
Mensen die 'chill en relaxed' gebruiken.. Zovan, wat zijn jullie chill enzo, bahbahbah Klinkt zoooooo stom. En vloeken, zoals gvd enzo, jakkes heb dr n hekel aan.
Ik zou dan zeggen: wij zijn in verwachting. Wij zijn zwanger dat vind ik ook heel apart. Zwanger zijn betekend namelijk letterlijk dat je een kindje in je buik hebt. Dat heeft je man niet, dus dan vind ik het ook heul raar dat mensen dat allemaal gaan roepen. Wij zijn in verwachting is heel anders. Jullie verwachten inderdaad beide een kindje (gefeliciteerd!) Daarnaast zou het volgens jou redenatie dan ook zo zijn dat toen mijn man een hernia ik had mogen zeggen, wij hebben een hernia. Ik deed namelijk toen alles alleen in huis, en moest met zijn humeur omgaan. Dus het had ook direct betrekking op mij. Vind dit een beetje hetzelfde als het "wij zijn zwanger" Mijn grootste ergernis is denk ik wel "de kids" Klinkt echt zo huismoeder die op elke verjaardag de afwijkende poepluiers van kindlief (ook zo'n yuk woord) bespreekt met iedereen die het niet wil horen Ik ga de kids zo ophalen... Kan de vinger er niet op leggen, maar vind het echt zwaar irritant Oh en inderdaad, Dinnetje, mijn allessie, me i.p.v. mijn, en te pas en te onpas woorden verkleinen.
Idd jouw mening, niet de mijne, ik vind het nl echt niet hetzelfde. Het is wel het kind van beiden, maar dan nog is het iets wat door de meeste mannen anders wordt ervaren dan door een vrouw (al willen vrouwen vaak wat anders denken) Hij kan je steunen en helpen, maar hij is niet zwanger, krijgt geen mk en doet ook de bevalling niet.(die hoor je ook weleens "samen bevallen ") Maar goed zo denk ik er over. Uiteraard mag jij er anders over denken
Tuurlijk leer je op school de standaard woorden, dat is logisch toch. Maar als je van kleins afaan opgroeit in een omgeving waar er woorden anders worden uitgesproken/gezegd dat dat ze in het woordenboek staan, vind ik het niet zo gek dat je dat zelf ook doet. Mijn (jaja typen doe ik het wel netjes ) vriend komt uit Den Haag en daar kun je niet onderuit als hij ze mond opentrekt. Ik denk ook niet dat hij dat zo heeft geleerd op school, maar dat vanaf de dag dat hij werd geboren de mensen om zich heen zo heeft horen praten. Dat heet nu een accent, daar kies je niet voor zo groei je gewoon op. En ik zeg niet dat alle mensen uit steden een accent hebben, maar mensen die zo opgroeien en niet anders horen in hun naaste omgeving dus wel. Mensen die bijv. uit Brabant of Friesland komen spreken toch ook anders, zijn die dus ook slordig en lui omdat ze niet de "standaard" woordjes gebruiken?? Ik vind het eigenlijk gewoon niet NETJES van jou dat je dit soort dingen zegt over mensen en ze gelijk voor vanalles en nog wat uitmaakt.
Ik zag ze op de eerste pagina al voorbij komen... Brusje, klussen, ongi (en dan vooral brusje) Ik ga na de winkel op me fiets.
Niet zozeer een woord, maar een zin, maar toen ik zwanger was vroegen mensen soms aan mij "hoe is het met de kweek?". Alsof ik één of ander beest ben, ik ben zwanger, ik "kweek" niet.
Dat is geen Rotterdams dialect, ben zelf ook Rotterdammer. Overal "me" voor gebruiken heeft meer te maken met de omgeving waarin je opgroeit en de mate van de eigen taalbeheersing. Ik word er allang niet meer kriegel van, sommige mensen praten of schrijven nou eenmaal zo, of het is pure luiheid, en daar doe je bar weinig aan.
Oh wat ik ook echt stom vind is je zoon pikkie of pikkemans noemen :s Of kleine pik, aarggh!!! Dat zie ik wel eens voorbijkomen op facebook, gatver!
Eens ik ben ook een Rotterdamse maar spreek netjes ABN, daar werd bij ons thuis erg op gelet. Ik had echt niet thuis hoeven komen met "me fiets"" dan had mijn moeder een rolberoerte gekregen
Jazeker, ik ben heel zeker een Rotterdamse. Daar hoef je niet aan te twijfelen hoor. Met het hart op de tong, zoals je ziet Dat mensen nog op zoek moeten gaan naar excuses om 'me fiets' te schrijven onder het mom van ' dat is dialect'.
+ 1 (bedankt voor de omschrijving) Je bent in verwachting van een kind, samen verwacht je een kind nl, dat vind ik dus heeeel anders klinken als Hoera wij zijn zwanger Zo bedoelde ik het dus, maar goed ieder zijn mening. En trouwens gefeliciteerd met je zwangerschap.
Wij zijn zwanger, jek. Dochterlief, manlief hou ik ook niet van. Ik vind het hoogst irritant dat de nadruk er bij een volgend kind altijd op ligt dat er een 'brusje' komt, ipv dat je nog een kind krijgt. En dan gaat het mij niet eens zo zeer om dat woord brusje.