Ik ben jarenlang een jongensmoeder geweest. Heerlijk vond ik het. Ik zou niet anders willen. Als ik mocht kiezen alleen maar jongens. Zo dacht ik er over tot een paar maand geleden. Ik heb met mijn twee zoons een geweldige band, heerlijk voetballen, samen naar het circuit, fietsen, ravotten en toch ook veel knuffelen en zoentjes uitwisselen. Tijdens mijn tweede zwangerschap wist ik zeker dat ik een meid kreeg ook de VK dacht het. Ik kon het mij niet voorstellen. Pas toen een paar week later het een jochie bleek viel alles op zijn plaats. Jongens passen bij mij. Na jaren 2 kids te hebben gehad hebben mijn nieuwe partner en ik besloten dat we er graag een kindje bij zouden willen. Gelukkig raakte ik vrij snel zwanger. Dit keer compleet overtuigd dat het weer een zoon zou worden. Het idee van een dochter jaagde mij enorm veel angst aan. Ojee ik hou niet van winkelen, roze is niet mijn ding, make-up of mode heb ik geen kaas van gegeten. Wat bleek? ik was in verwachting van een dochter. Wat een klap. Compleet in shock. Ik was alleen maar erg blij dat alles goed daar binnen ging. Ik kon mij er geen voorstelling bij maken en tot aan de bevalling vorige week was ik nog steeds overrompelt. Nu is ze acht dagen oud en trek ik vrolijk jurkjes uit de kast voor haar en roze broekjes. En roep ik ahhhhhh bij roze. Hoe onze band gaat zijn weet ik niet, maar ik heb een geweldige band met mijn twee zoons. Het is heerlijk om mama te zijn van jongens. Het is ook heerlijk om mama te zijn van een dochter. Kortom : Het is HEERLIJK om uberhaupt MAMA te MOGEN zijn!!!! Maar ik snap je gevoel wel een beetje hoor! Gewoon eerlijk over praten, ook vooral met je partner en het gaat wennen echt. Als je dit over twee jaar weer leest denk je vast : waar had ik het over, het is geweldig een zoon!!!!
Jongetjes zijn leuk! Ik had ook verwacht dat ik een meisje zou krijgen en kon mezelf ook alleen met een meisje voorstellen toen ik net zwanger was. Niet dat ik niet blij zou zijn met een jongetje, maar ik kon het me gewoon niet voorstellen. Toen we bij de 20-weken echo hoorde dat we een zoontje krijgen dacht ik echt HE hoe kan dat?? Ik moest gewoon heel erg wennen, maar vond het zeker niet minder leuk. Ik had zo in mijn hoofd dat ik een meisje zou krijgen, dat ik ff moest omschakelen. En nu? Ik ben dol op mijn zoontje en ik kan me juist geen meisje meer voorstellen! Al die stoere kleertjes, echt superleuk! En ze zeggen dat jongetjes altijd verliefd zijn op hun moeder hihi (en dat kan lang duren, kijk maar hoe mannen soms moederskindjes zijn!).
Ik had ook echt wel een voorkeur als eerste hoor en man ook, dus kan het mij goed voorstellen hoe het voelt. (het had uiteraard niks uitgemaakt!) Nu heb ik (nog wel ) een jongentje in mn buik en ik kan nu al zeggen dat hij veel rustiger is. Meisjes kunnen flink het bloed onder je nagels vandaan halen (ook super lief) Maar mijn moeder als ze mij en mijn broer vergelijkt was die ook veel knuffeliger, rustiger en liever. Misschien is het ook wel de angst voor het onbekende. Een meisjes lichaam weet je hoe je moet verzorgen, wat er allemaal bij komt kjken. Voordeel van een jongentje, je krijgt later vast geen puistige vol van hormonen scooter puber jongens aan de deur En de jongens kleertjes zijn echt super tof!
Nou mijn zoontje is echt een stuiterbal en heeft lekker veel temperament!! Hij is hartstikke lief hoor, daa rniet van, maar rustig en knuffelig niet echt. Verschilt gewoon per kind denk ik, ongeacht het geslacht.
Waar ik vooral aan denk is als je ooit oma mag worden, dat je dan bij je eigen dochter meer betrokken wordt dan bij je schoondochter. Die heeft (meestal) haar eigen moeder om mee te kleppen en dan kom je toch op een 2e plek...
Ik had hetzelfde. Derde en het wordt de laatste als het aan mij ligt. Ik hoopte op nog een meisje. Leek me ook zo leuk voor mijn dochter en kon ik al haar leuke kleertjes nog een keer aandoen........ Niet dus. Het wordt een jongen. Ik was echt teleurgesteld, heb zelfs een potje zitten janken (maar dat schuif k maar op de hormonen). Nu ondertussen is dat gevoel helemaal weg. Ik moet nu aan mezelf toegeven dat mijn dochter heel leuk en grappig is, maar ook wel erg vermoeiend, drammerig. Ik vind haar geweldig, maar het is pittig. Dus zo ideaal zijn meisjes niet. Ik heb ook een zoon, dus vergelijkingsmateriaal en dat was echt n heeeeeerlijke baby. Makkelijk, altijd vrolijk. Oke, hoe jongens spelen wordt ik wat minder blij van. Maar ze zijn echt wel heel lief en minder veeleisend. Kortom; aan beide geslachten zitten voor- en nadelen.
Een voorkeur hebben is helemaal niet erg. Dat hebben de meeste stiekem toch wel een beetje. Zolang je blij bent met het andere is er helemaal niks aan de hand. Je gevoel gaat wel ver, dat vind ik ook, maar aan een gevoel kun je niet meteen iets doen. Bij de eerste wilde ik heel graag een meisje. Die kreeg ik ook. Bij de tweede wilde ik weer een meisje. Ik voelde dat het een jongen zou zijn en voelde me schuldig. Op het moment dat doordrong dat we het bij twee kindjes zouden houden dacht ik 'nee ik wil een zoon'. Hoe gaaf is het om als moeder te kunnen zeggen ik heb een zoon. Dat vond ik onwijs gaaf ineens en ja ik kreeg een zoon. In de wolken was is. En nu de derde op komst is had ik weer een lichte voorkeur. 49,9 om 50,1 zeg maar. En ja hoor ik krijg weer wat ik wil. Dat wil niet zeggen dat ik niet onwijs blij zou zijn als een van de kinderen het andere geslacht had gehad. Jongens zijn leuk echt heel erg leuk. Meisjes zijn ook zo vreselijk leuk. Het is echt beide zo super leuk. Ga naar prenatal of een andere baby zaak en koop de leukste kleertjes voor een jongen die je kunt vinden. Weet zeker dat je je dan een heel stuk beter zult voelen.
haha nou meisjes zijn echt niet altijd even schattig en lief hoor, ze kunnen katten en gillen en eisen als de beste. een jongen is vaak net wat rustiger meer knuffelen en hangen veel aan moeders. geniet van het kindje wat jou als mama heeft uitgekozen meid, jongen meisje maakt toch allemaal niet uit, je hebt gekozen voor een kindje te krijgen en die krijg je nu.
Hier 3 jongens en het is heerlijk en de band maak jezelf!!! maar wat elies25 zegt dat is denk ik waar! Ik zal later altijd de schoonmoeder zijn... Maar goed mijn sm is bij de bevalling van de eerste geweest, en mee naar echo's van alle 3, dus die heb ik wel betrokken! Mijn sm is in tijden van zwaar weer hier meer een steun dan mijn eigen moeder! Maar ik zie ook dat mijn sm een hele goede band met haar eigen dochter heeft ( zijn altijd bijelkaar als schoonzusje vrij is) Je weet het toch nooit! En ik heb nooit een geslachtsecho gedaan dus bij de bevalling hoorde ik dat ik weer een zoon had, bij de tweede vond ik het even slikken ( momentopname) en bij de derde zoon dacht ik: ja nu klopt het. Ben zielsgelukkig met 3 gezonde knappe kereltjes! Zal alleen nooit een miniversie van mezelf zien...jammer maar helaas! Het komt helemaal goed zodra hij er is vind je hem de mooiste, liefste baby van de hele wereld!
Ten eerste vind ik het dapper dat je het durft 'te zeggen', daarnaast geef je ook aan dat je zelf zo niet wilt denken.. Maar meis; alle net geboren baby's zijn schattig!!! En ze huilen allemaal bij honger en dragen allemaal schattige kleertjes.. Tuurlijk is er een verschil tussen j/m maar die zijn niet zo stereotiep als de media altijd doet overkomen.. Meiden klimmen ook in bomen, krijgen met wat pech een hekel aan jurkjes en willen geen gekampte haren.. En Tsja een zoon kan ook diva gedrag vertonen en een kattenkop zijn! Ik heb een zoontje en vind het geweldig een jongens mama te zijn! Jij bent als mama alles voor je kindje, dat gevoel alleen al is geweldig. Ik heb hem in mijn buik gedragen,troost hem bij alle verdriet etc. De band met een jongen later is misschien wellicht iets anders maar voor nu maakt het echt niets uit hoor! Enne : jongens blijven mama kindjes zeggen ze
Heb nooit een voorkeur gehad. Weet uit ervaring dat jongens heel leuk zijn! Je krijgt een kind, dat is het allermooiste! En ik weet zeker dat als je je kleine vasthoud, dat je tot over je oren verliefd zal zijn op je kleine mannetje!
Ik heb een meisje en daarna twee jongens, maar ik kan je vertellen: Het is echt niet met alle meisjes dat je kan tutten! Mijn dochter is zeker zo stoer als de jongens en het is echt geen meisjesmeisje... Nou, en tòch ben ik gek op alledrie. Wat nr vier zal worden volgende maand, geen idee, maar het maakt me ook echt niks uit! Veel mensen denken dat ik voorkeur heb nu voor een meisje, maar dat heb ik zeker weten niet! En ik twijfel er niet aan, of jij wordt ook gek op je zoon, het moet alleen nog even groeien en bezinken. Is het niet tijdens je zwangerschap, dan wel na de geboorte!
Je mag blij dat je baby in je buik hebt wat de rest ook al zegt het is wonder en dat ie gezond is ,iedereen heeft voorkeuren maar dat je helemaal teruergesteld bent snap ik gewoon niet
Weet je, alle kindjes zijn gewoon leuk. Jongen of meisje. Ik heb een jongen van inmiddels alweer 11 jaar en oh dat is echt een mama´s kindje. Om mij heen zie ik mama´s met meisjes en dat kunnen behoorlijke kattenkoppen zijn, helemaal tegen hun moeders dus je moet het niet verheerlijken. Ik ben nu zelf onverwacht zwanger en het wordt een meisje en toen ik dat hoorde moest ik ook echt even omschakelen. Ik zie mezelf echt als jongensmama maar ja misschien sta ik straks met deze ook wel langs de lijn met voetbal hahaha. Het is beide leuk. Reken maar dat als jij bent bevallen dat je je afvraagd hoe je het ooit hebt kunnen denken dat een meisje leuker zou zijn geweest.
Jongetjes kunnen ook heel klein en schattig zijn als baby. Ik weet wel toen mijn kleine broertje nog een baby was dat hij uber en uber schattig was! Heerlijk kindje was het echt! Sta niet teveel stil bij wat je had 'kunnen' hebben maar bij wat je hebt. Een heerlijke knul is op komst en ik weet zeker dat je er totaal verliefd op zult zijn als hij geboren is. De band met je kind is sowieso heel anders na de geboorte, dat zal je wel zien. Maak je niet te druk over de gevoelens die je nu hebt, het is nu nog erg onrealistisch en bij een eerste is het sowieso extra moeilijk het je allemaal voor te stellen.
Lieve TS, Herkenbaar, je gevoel. Ook hier zwanger van een tweede zoontje. Moet ook eerlijk bekennen dat ik na de geslachtsbepaling toch wel een dag of 2 aan het idee heb moeten wennen. Was er namelijk van overtuigd dat ik nog wel eens een dochtertje zou krijgen. Ik vind mezelf nl. ook echt een meidenmama....de jurkjes, speldjes, frutseltjes en zo. Ook heb ik zelf een super band met mijn moeder, dat leek me voor mezelf ook geweldig later. Een dochter om mee te kletsen en te winkelen. (Mij lijkt dat toch minder bij zoons, en idd het idee van "dan ben ik de schoonmoeder"). Voelde me ook ontzettend schuldig dat ik zo moest wennen. Heb me na 2 dagen echter bij elkaar geraapt en ben stoere jongenskleren gaan kopen. Nu ligt het al ver achter me. Vind het nu super voor mijn zoontje dat hij een broertje krijgt en het is ook lekker praktisch. Heb afscheid genomen van mijn "droom" van een dochter. Het zal waarschijnlijk bij 2 kids blijven. Ik zou namelijk NOOIT aan een 3e beginnen alleen maar omdat ik graag een dochtertje zou willen. Dat vind ik zelf hypocriet. Gun jezelf wat tijd om eraan te wennen. Je gaat onwijs van je ventje houden. En uit ervaring kan ik zeggen: JONGENS ZIJN TE GEK!!!! Succes!
voel je niet schuldig.. ik denk dat je alleen teleurgesteld dat het beeld dat je had niet uit komt.. dit staat volgens mij los voor de liefde voor je kindje.. je hebt nog tijd zat omte wenne.. komt goed... x samba
ik kom zelf uit een gezin met vier meiden (geen broers). man, man, wat hebben wij elkaar het leven vaak zuur gemaakt! en wat hebben mijn ouders het vaak moeilijk gehad met ons! ik heb het idee dat het hebben van een dochter soms wat geromantiseerd wordt. ik heb nu een hele fijne band met mijn zussen en met mijn moeder een wat gecompliceerde band. in de praktijk trekken dochters vaak meer naar hun moeder dan naar hun schoonmoeder, maar so what? dat is toch ook niet erg? ik denk dat je er zelf heel veel aan kan doen om een goede band met je zoon (en schoondochter) te hebben. bovendien zie je ook vaak dat moeders en dochters helemaal niet zo'n fijne band met elkaar hebben, maar enorm botsen! ik heb zelf vier zoons en het is heerlijk!!! (ws had ik dochters ook heerlijk gevonden hoor) ze zijn heel makkelijk, dragen mij op handen en natuurlijk maken ze weleens "ruzie", maar ,in tegenstelling met de ruzies tussen mijn zussen en mij vroeger, is het altijd heel snel weer uit de lucht. geen gestook, buitensluiten, smoezen en negeren. wat een genot! ik weet zeker dat jij heel veel van je zoontje zult houden. dat je nu wat teleurgesteld bent geeft helemaal niks. ik denk dat dat inderdaad vaak voorkomt, maar niet uitgesproken "mag" worden. komt vast goed hoor!
Ik kan me je gevoel wel een beetje voorstellen. Heb ook even een momentje graag een meisje gewild tijdens mijn 2e zwangerschap. Maar over de band met meisjes nee daar ben ik het zeker niet mee eens. Vooral mijn jongste manneke is ontzettend een mama's kindje. Knullen zijn superleuk, behulpzaam en ontzettend knuffelbaar. Mijn oudste is echt een charmeur, wil altijd het vrouwelijke personeel in winkels knuffelen. (3,5 jaar) En mama knuffelt hij ook veel Het is gewoon echt supertof om jongens te hebben. Zou het niet anders meer willen. En inderdaad, wees blij dat je kindje gezond is! Want hoe cliché ook, het is toch het belangrijkste.