Hoi meiden, Ik heb al eerder gepost dat ik zoooo graag voor een beebje zou willen gaan. Helaas moet ik nog even geduld hebben ivm baan/studie man. Maar ik vind het zooo moeilijk om te wachten. Ik voel me er echt zo klaar voor. Tuurlijk ook wel spannend enzo maar ik kan echt zwijmelen alleen al bij het idee. Herkent iemand dit?
Ja ik!! Ben het wachten dan ook nu al zat en wij hebben besloten om het op zn verloop te laten.. Gezien.ik dezelfde ben die aan de studie is, zeten we elke maand een bedrag opzij mocht ik geen betaald verlof krijgen omdat ik nog geen vast werk heb.. Mijn diploma halen is het belangrijkste. En daarna zien we wel weer hoe en wat.. Ik ben blij met de keuze die we hebben gemaakt
Wat fijn dat je dit herkent! Het is ook soms zo dat je er gewoon voor moet gaan, vaak komt het ook wel goed! Wij gaan er ook missch komende maand voor en laten het op ons afkomen. Ik kan niet wachten
@Floortje ik snap wel dat het moeilijk is te wachten ik wilde ook wel iets eerder dan mn man maar is toch wel heel fijn als je er beide klaar voor bent. Ik zei ook tegen hem dat als hij ook wilde ik dat liever wel paar maanden van te voren wilde weten, ik wilde dus niet van een op andere maand plots starten. Is ook handig voor starten foliumzuur, dus doe dat dan wel!
Heb je ook helemaal gelijk in. Uiteindelijk is het allerbelangrijkste dat je er samen klaar voor bent. Jij bent al zwanger zie ik, gefeliciteerd! Is het snel gegaan?
Jup, herken het helemaal. Ik stop op z'n vroegst in januari 2014 met de pil en dan wss nog even over op condoom. Ik moet dus nog even flink geduld hebben. Floortje: Hoe lang moet je vriend nu nog voor zijn studie? Heeft hij al een baan of moet hij na zijn studie een baan zoeken? Of doet hij voor zijn baan een studie? @Friesland90 Toch maar besloten om ervoor te gaan? Ik hoop dat je snel je diploma hebt en dat jullie wens snel in vervulling mag gaan!
Hij doet een studie gekoppeld aan zijn baan. Alleen is de studie zo veeleisend dat het niet haalbaar is. Ook is hij veel van huis. Liefst zou hij stoppen met de studie omdat het een moeilijke combi is. En stoppen betekent ook geen baan meer dus solliciteren. Hij heeft zn hbo al dus in principe zou dit mooi meegenomen zijn maar geen must. Waarom moet jij nog wachten Emma86?
Pfff ik herken het!!! Mijn vriend en ik studeren nog. Ik zit nu in de afstudeerfase, binnen een paar weken klaar! Mijn vriend moet nog t/m juni. Zodra we allebei een leuke baan hebben (dus iets wat enigzins studiegerelateerd is) en die baan wat zekerheid heeft, dan gaan we ervoor. Dus ik verwacht dat we op z'n vroegst in oktober/november met de pil stoppen. Ik vind het erg moeilijk om te wachten. We praten al een paar jaar over onze kinderwens. Met de dag wordt de wens sterker haha.
Ja, een baan en een studie is zwaar. Mijn buurman doet het ook... en zij hebben al een kleine. Op een gegeven moment wilde hun kindje niet eens meer bij papa op schoot, dat was eng. Kwam omdat hij hem natuurlijk niet zo vaak zag. Gelukkig hebben ze iets meer balans daar in gevonden maar ze gaan niet voor een 2e kindje totdat hij klaar is met de studie. Ik hoop dat je vriend toch door kan zetten, het zou zo zonde zijn als je al een eind op weg bent en dan stopt. De banen liggen niet voor het oprapen en dat is ook de reden dat wij nog niet aan kinderen beginnen. Ik kan maar geen baan vinden. Op 1 salaris zou het wss net allemaal gaan maar iets meer ruimte om ook te sparen zou fijn zijn. We zijn nu druk aan het kijken of we genoeg financiële ruimte hebben op 1 salaris. Voor ons verandert er veel m.b.t. belasting dit jaar dus dat willen we nog even aanzien. En ik wil toch proberen om een baan te krijgen. Morgen een gesprek voor een traineeship en over 2 weken voor een stageplek... ik hoop dat het wat wordt, dan doe ik tenminste wat werkervaring op.
Ik herken het gevoel wel. Was altijd bang dat ik behoorlijk lang op mijn man zou moeten wachten als het om baby's zou gaan... Tot half januari dacht ik ook echt dat het nog wel even zou gaan duren (minstens 1 a 2 jaar) als het aan hem zou liggen, terwijl ik met de gedachte zat om te vragen of hij er wat in zou zien om vanaf deze zomer te beginnen. Voor mijn gevoel kunnen we dan met zijn tweeen nog 1x een reisje maken en ook lekker feesten, etc. Maar ik durfde het niet te vragen.Nu zijn wij begin februari niet zo heel verstandig geweest om onbeschermd te vrijen en bleek ik diezelfde dag ook nog eens een positieve ovulatietest te hebben (ik probeerde daarmee een beetje inzicht in mijn cyclus te krijgen). Met dus toch wel een aardige kans op een zwangerschap. Man en ik schrokken er wel een beetje van, maar ik heb dagen gehad dat ik hoopte dat de test positief zou zijn. En mijn man? Die keek opeens mega lief naar schattige carnavalskindjes en reageerde ontzettend mooi op een geboorte bij vrienden van ons. Ik heb een week lang een toch wel iets andere man gezien... een man die toch wel kindjes wil en zelfs opperde: 'misschien moeten we in juni nog even 1 keer goed op reis gaan en samen lekker wijntjes drinken, roadtrippen en genieten!'Je kunt je voorstellen dat mijn hart een slag oversloeg en het engeltje op mijn schouder er van verbazing afviel toen hij dat zei. Wat ik je hiermee wil zeggen: hoe vervelend elke dag wachten ook is... hou het bespreekbaar en probeer geduldig te zijn.
O ja, ik ben wel al in september gestopt met de pil, omdat ik er helemaal klaar mee ben.. Ik wilde weten wat mijn lijf op eigen kracht zou kunnen. Ik heb hem begin september gezegd dat ik stopte en zijn reactie was in eerste instantie positief: 'het is jouw lichaam en jij moet er goed voor zorgen' (zelfde avond nog gestopt). Hij is wel al eens een paar jaar geleden bezorgd geweest om mijn pilgebruik, dus deze positieve reactie had ik wel enigszins verwacht. Ik heb hem er toen ook gelijk bij verteld dat ik echt nog niet zwanger wilde raken, heb meteen ook condooms gekocht in grootverpakking, dus dat bevestigde voor hem wat mijn bedoeling was. Maar aangezien condooms voor ons beide eigenlijk niet echt een fijne oplossing is, denk ik wel dat dit hem ook aan het denken heeft gezet. In de zin van: 'hoe nu verder?', 'Hoe lang gaan we nog op deze manier door?', 'wat als het 'mis' gaat?', etc.Ik heb 15 jaar de pil geslikt, voor mijn gevoel is hij nu aan de beurt. Want de verandering van mijn lichaam en geest na het stoppen met de pil, zegt mij genoeg over wat voor rommel het is. En hij ziet het zelf gebeuren, dus is het met mij eens. Hoe dan ook, zal ik nooit meer aan de pil gaan. Wat ik hiermee wil zeggen? Anticonceptie is echt niet alleen de taak van de vrouw. En je hoeft dus echt niet alleen met de pil te stoppen als je pas wil gaan proberen om zwanger te worden. Als hij geen kinderen wil, zal hij ook zijn verantwoordelijkheid moeten nemen. Ik heb dus in feite de gemakzucht bij hem weggehaald om het probleem van voorbehoedsmiddelen bij hem neer te leggen. En het feit dat hij soms geen condoom erom doet, zegt genoeg over zijn mindset. Want als hij echt geen kinderen zou willen, zou hij never nooit dat risico niet nemen.Het belangrijkste blijft wel dat je er beide klaar voor bent en er samen voor gaat. Maar het is (in mijn geval) nooit verkeerd om hem wat meerbewustzijn en verantwoordelijkheid te geven...
ben ik met je eens! ook ik wil nooit meer aan de pil...rotzooi!! maar goed altijd met condooms is ook geen optie...lastig he?!
Lastig ook voor jou Emma86. Hopelijk kun je inderdaad wat ervaring op doen en vanuit daar een leuke baan vinden. Lastig he op dit moment. Zekerheid is toch ook wel belangrijk. Mijn vriend heeft wel sollicitaties lopen dus hopelijk wordt dat wat. Zo ver is hij nog niet met school gelukkig en bij een hoge opleiding hoort vaak ook en baan met veel verantwoordelijkheid, dat moet je ook willen. Hij is een echt sociaal dier en houdt van gezelligheid, vrienden, sporten leuke dingen doen en het gezinsleven. Hij is niet iemand die constant met werk bezig wil zijn dus ook dat is een reden. Klopt helemaal wat je zegt Lotje84, en mooi dat je man er niet afwijzend tegenover staat! en ook mooi dat je de keuze kunt maken om eerst nog te genieten en dan de stap te nemen. Ik slik ook al 2 jaar geen pil meer en voel me ook zoooo veeeel beter!! Dus wat dat betreft kunnen we nu al beginnen
@Floortje 5 maanden. Dus valt mee hoelang we hebben moeten wachten en mn cyclus was ook nog niet eens regelmatig. Stond op punt te gaan temperaturen, wat me veel gedoe lijkt toen het raak was. Daar ben ik echt blij mee want wilde liever niet op die manier elke dag mee bezig zijn!