Hallo, Ik heb inmiddels dik 4 jaar een relatie. Over een paar maanden word ik 27 mijn vriend is al 27. Ik denk dat ik ongeveer al 2 jaar lang een kinderwens heb, die nu sterker dan sterk is. Ik ben in juni gestopt met de pil. Ook ivm de bijwerkingen. Als wij vrijen dan komt mijn vriend niet in mij klaar. We zouden vanaf september proberen om zwanger te raken. Mij vriend twijfelde wel iets maar zegt wel kinderen te willen hebben. Hij stelt het elke keer uit. Het was eerst vanaf september en we zijn nu inmiddels februari. De ene keer zegt hij ik wil nu graag kinderen ik ben er klaar voor. Maar wanneer wij vrijen durft hij niet in mij klaar te komen. Als ik hem vraag wat hij nou wil, zegt hij wel kinderen te willen, maar hij vind het eng. Ik wordt gek van zijn wispelturigheid en ik heb dit ook al een paar keer gezegd, maar hij zegt elke keer dat hij er bijna klaar voor is. Hebben jullie hier ervaringen mee?
Sorry geen ervaring mee wel balen probeer er over te blijven praten en vaak ben je toch nog even bezig voordat het raak is. Heel veel succes en sterkte
Probeer er over te praten.... Praat over je gevoelens en zeg hem dat het je pijn doet dat hij zo onduidelijk is. Mijn vriend was ook zo onduidelijk. Tegen vrienden zeggen dat hij kinderen wil en tegen mij zeggen van niet. Op een gegeven moment heb ik hem een brief geschreven, met mijn gevoelens en verdriet. Toen viel het kwartje vrij snel en is hij er echt over na gaan denken... Ik ben er niet meer over begonnen... Ik wou niet opdringerig zijn en heb hem de tijd gegeven die hij nodig had... Later kwam hij er zelf mee.. Hij had niet in de gaten dat mijn kinderwens zo sterk was. En zie nu..... Mijn onderschrift
pff vervelend zeg! misschien kun je het er ook met hem over hebben dat het niet 1,2,3 raak hoeft te zijn, maar dat het ook dik een jaar kan duren en soms zelfs langer! EN hem goed uitleggen hoe een cyclus nu eigenlijk werkt en dat je eigenlijk maar 48 uur ongeveer heb om zwanger te kunnen raken ivm ovulatie. de meeste mannen snappen dit niet misschien helpt het? Khoop het voor je meis! hier ook geen ervaring mee... hier was het andersom. ml kwam er mee dat hij graag een kindje met mij zou willen hoe ik hier over dacht....
Wat geweldig voor je Miekoe, gefeliciteerd! Ik begin er regelmatig over, dat ik graag kinderen wil en dat hij nu echt een knoop door moet hakken, of nu wel of nu niet. Die onduidelijkheid maakt mij zo onzeker en geeft mij valse hoop. Zo zeg ik het ook. Toch blijft hij eromheen draaien. Ik ben er soms zo klaar mee. Ik wil hem ook niet onderdruk zetten en dat het een moeten word. Misschien is een brief schrijven wel een idee. Dat het echt bij hem doorkomt hoe ik mij voel, misschien dat hij mij dan beter begrijpt. Goh lastig dit.....
Probeer in die brief dan vooral bij jezelf te blijven. Dus wat het met jou doet en leg geen schuld bij hem neer...
Ik denk juist door hem onder druk zetten, met je moet nu de knoop door hakken juist averechts werkt. Praat met hem, vertel hem hoe onzeker je word hiervan. Vraag aan hem wat hem angstig maakt. En inderdaad vertel hem dat een vrouw maar ong 48 uur per maand vruchtbaar is. Maar praten is echt de key, onder druk zetten niet. Zelfs nu ik zwanger ben heeft manlief zijn angsten, en ik ook hoor, en dat hoort erbij. Het is niet niks en er veranderd een hoop, ook dat brengt angst.
Ik weet nog toen ik zei dat in mijn vruchtbare periode zat. Mijn vriend zei toen nou dan moeten we er vanavond maar voor gaan. Toen het moment daar was trok hij zich toch weer terug. Ik werd daarom wat boos, waarop hij zei. dat ik hem onder druk zet . Ik snap niks van zijn gedrag. Ik vind niet echt dat ik hem onderdruk zet maar hoe hij reageert geeft mij toch valse hoop.... Vandaar dat ik dan zeg nu wel of nu niet. Ik heb het hele cyclus gebeuren al tig keer uitgelegd. En dat het lang kan duren ook. Helaas kent hij genoeg voorbeelden waar het gelijk raak was. Daar houdt hij zich dan ook aan vast. Hij is toch bang voor zijn vrijheid en de dingen die gaan veranderen maar dat heb ik ook.
Ik weet nog toen ik zei dat in mijn vruchtbare periode zat. Mijn vriend zei toen nou dan moeten we er vanavond maar voor gaan. Toen het moment daar was trok hij zich toch weer terug. Ik werd daarom wat boos, waarop hij zei. dat ik hem onder druk zet . Ik snap niks van zijn gedrag. Ik vind niet echt dat ik hem onderdruk zet maar hoe hij reageert geeft mij toch valse hoop.... Vandaar dat ik dan zeg nu wel of nu niet. Ik heb het hele cyclus gebeuren al tig keer uitgelegd. En dat het lang kan duren ook. Helaas kent hij genoeg voorbeelden waar het gelijk raak was. Daar houdt hij zich dan ook aan vast. Hij is toch bang voor zijn vrijheid en de dingen die gaan veranderen maar dat heb ik ook.
Misschien ook een idee om je vriend te vertellen dat je ook zónder dat hij is klaargekomen zwanger kunt raken als je onveilige seks hebt gehad..
Ik heb gewoon verteld dat de wens voor kinderen bij vrouwen eerder is dan bij mannen. Tuurlijk ben je angstig dat je straks ouders bent maar wie niet? Je wilt toch ook het perfecte en beste bieden en dat geeft je een anstig gevoel. Mijn vriend was ook bang maar begreep wel dat als we vroeg voor een kindje gingen we meer kans hebben op slagen.(voor je 30ste) Als je kinderen dan uit huis zijn dan kun je nog actief gaan reizen bijvoorbeeld. Als je 40 bent en dan kind krijgt dan ben je ongeveer 60 als je kind uit huis is en dan heb je nog maar +- 20 jaar om wat te doen. dat was mijn argument owja nog een argument hoe jonger je begint hoe beter je lichaam kan herstellen (gehoord van een arts) Maar iedereen heeft natuurlijk zijn eigen redenen ik ken ook mensen die eerst volkomen financieel goed willen zitten en die waren dus boven de 30 en hebben hier voor gekozen. Wij zien wel waar het financieel eindigd
Shadixx, dat heb ik ook verteld. En hij zegt dan als het zo is dan is het zo. Dus daar is hij niet bang voor. Suusd, ik heb ook jouw argumenten gebruikt, maar dat blijft even hangen bij hem, en dan moet ik het weer vertellen.
Blijven praten.. vraag waarom hij bang is. Want ook van sex zonder klaarkomen kan je zwanger raken, de kans is dan alleen kleiner maar er hoeft maar 1 zaadcel bij te zitten die hard genoeg zwemt en het is raak. Mn man wilde wel een 1e kindje maar eigenlijk geen 2e kindje, omdat J. helemaal gezond is en het een heerlijk ventje is. Toch zag hij dat ik het er moeilijk mee had omdat ik altijd zei 'het is 2 of geen' *tuurlijk moet je geluk hebben dat je zwanger MAG raken.* Het is altijd weer een gok, is het kindje gezond ja of nee, over het algemeen in nl wel, misschien is hij daar bang voor? Of dat het jullie relatie zal veranderen? Niet als je daar duidelijke afspraken over maakt. Tuurlijk het veranderd wel, jullie zijn papa en mama maar ook nog geliefdes van elkaar. Dus blijf praten, vertel allebei wat je dwars zit, wat jullie angsten zijn. Jullie komen er wel hoor
Meid je moet wel weten waar je aan toe bent maak anders een contract vanaf die datum beginnen wij akkoord? als hij terug trekt wijs je erop dat jullie beide akkoord zijn gegaan op die datum
Hij zei de vorige keer, neem mij maar op dan zeg dat wij vanaf maart ervoor gaan. zo gezegd zo gedaan. Dus het staat nu op video Ik ben benieuwd. Is ook een soort contract toch.
pfff, mannen toch, soms wordt je er helemaal knettergek van! Sommigen begrijpen ons helemaal niet. Dit kan zo kwetsend zijn... Toen ik nog bij me ex was stelden onze vrienden vaak de vraag: En? Wanneer beginnen jullie eraan??? Ik hield de boot af, mijn ex zei telkens heel duidelijk; oooooooooooh neeeen hoor, niets voor ons!!!! Ik herinner me dat ik op dat moment me altijd zo rot voelde, ik kon wel wegzinken in de grond (ook al was ik toen nog niet klaar voor kinderen). Het kwetste me enorm, alsof hij een mes in m'n hart stak. Ik hoop voor jou dat jullie er vanaf maart volledig kunnen voor gaan!!! En hopelijk is het vanaf de eerste ronde raak! Veel succes!!!
Sorry maar ik vind dit behoorlijk vreemd. Prima als hij nog niet klaar voor is maar dan of nog pil gebruiken of condoom zodat je wel van sex blijft genieten. Nu wordt alles rondom de sex zo beladen, dat is toch niet goed voor relatie! Dus of er voor gaan of nog niet! Dit is half werk waar hij en jij beide niet blij mee zijn lijkt me.
Ja ik weet het soms ook niet. Weer aan de pil is geen optie, ik gebruik dat nooit meer, mij vriend wil niet met condoom, dus ja. Ik hoop elke maand dat het toch raak is en mijn vriend weet ook wel dat het mogelijk is. Ben vandaag ook 1 dag overtijd, maar voel nu ook ongi krampen. Ik wacht maart af en als hij dan weer terug trekt, dan moeten wij maar even goed praten. Want ik word hier gek van.
Ik weet hoe je je voelt, hier heb ik ook jaren over moeten doen om hem zo ver te krijgen om te mogen stoppen met men pil... Hij bleef ook maar twijfelen, van ja ik wil kinderen binnen een paar jaar, en dat bleef een paar jaar, ik werd er gek van... Ik heb hem uiteindelijk (na jaren erover te praten) wel duidelijk laten merken dat ik echt niet lang meer wou wachten voor ik er mee wou beginnen (voor men 30e) of dat we anders ons huis maar moesten verkopen en ieder onze eigen weg moesten gaan... Toen is het bij hem wel duidelijk geworden hoe moeilijk ik het wel niet had met dat hij zo bleef twijfelen, en hoe graag ik het wel niet wou... Dus men verjaardag kadeautje was een kaartje, dat met een gedichtje in dat ik mocht stoppen met de pil... Hij werkt nog wel niet voor 100% procent mee, wil niet klussen in de week als ik vruchtbaar ben, en als ik het tegen hem zegt is zen zin ook wel ondermaats, nu zwijg ik er gewoon over, probeer hem extra te verleiden op de juiste momenten... Hij wilt het wel en praat regelmatig zo over als de kleine er is, maar heeft er toch nog een beetje schrik voor ook... En hij blijft maar denken dat als we klussen op de juiste moment ik direct zwanger zal zijn Veel succes zou ik zo zeggen, en laat hem gewoon echt duidelijk merken hoe je je voelt.