Daar gaat het mij inderdaad om, dat we het elkaar gunnen om trots en blij te zijn. @Juudje: Ik snap wel wat je bedoelt met het woord 'trots' hoor. Eigenlijk past trots zijn beter bij iets waar iemand echt z'n best voor heeft gedaan, een bewuste inspanning heeft geleverd. Daarom zei ik in de openingspost ook al, dat je natuurlijk ook het woord 'blij' kunt lezen in plaats van 'trots'. Het gaat er natuurlijk om dat je het fijn vindt om te zien als je kind iets doet wat hij eerst niet kon.
Dit dus en wat ik zelf merk in mijn omgeving is dat moeders onder elkaar een soort van strijd zijn begonnen met welk kindje het eerst iets kan. Natuurlijk zijn ze trots op hun kindje, ik ook. Maar als er word vertelt (in mijn omgeving) dat hun kindje al geweldig kan omrollen met 5 maanden en dan met de zin erachter kan jou kindje het al. Ook de oma's die er keer op keer op hameren dat hun kinderen al met 1,5 zindelijk waren. En mijn oudere kinderen waren pas zindelijk toen ze 3 jaar waren. Ik heb bijna 2 jaar moeten aanhoren of mijn kindjes al zindelijk waren. Bij mij groeit er dan irritatie. Een kindje moet zijn/haar eigen tempo kunnen bepalen. En de ouders mogen ontzettend trots zijn als hun kindje weer iets nieuws kunnen. En dat het dan word ondergesneeuwd vind ik dan weer heel jammer.
Ik herken het wel, als ik trots vertel mijn kindje gaat al zelf staan krijg ik ook opmerkingen als: dat doen ze toch allemaal?? ik ben voorstander voor een show off topic!! lekker opscheppen over je kleine zonder commentaar!!
Ik ben het met je eens. Maar in Nederland heerst ook zo'n mentaliteit: alles moet gemiddeld zijn. Als je iets goed kan, bijzondere hobby's hebt, veel geld verdiend, een 'snel' kind hebt, word je al gauw de mond gesnoerd. Het is namelijk vervelend voor degenen die dit niet hebben. Ik denk dat het angst is. De angst dat ze zelf iets niet goed doen. Het is jammer dat je moet nadenken wanneer en hoe je een topic start. Mijn dochter is ook op veel vlakken razendsnel. Tuurlijk ben ik ontzettend trots en dat heeft inderdaad niks met de leeftijd te maken. Hoe leuk is het wanneer je kind de eerste stapjes zet? Maar ik denk erover hoe ik vragen stel hier. Ik vroeg me laatst af wanneer kindjes voor het eerst buiten lopen aangezien mijn dochter liep met 8,5 maand maar ik haar heel klein vond, ze een schoenmaat had waar geen schoen voor te vinden was en te jong om te snappen wat ik zeg. Ik durf dan eigenlijke niet de leeftijd te noemen omdat niet wil worden gezien als een opschepper. Ah ja, zo zal het altijd zijn, je mag niet onder of boven gemiddeld zijn, doe maar gewoon normaal daar voelen anderen zich dan namelijk prettiger bij.
Ik ben een show off topic begonnen!! gewoon omdat ik het altijd leuk vind om te lezen waar andere ouders blij van worden of trots op zijn http://www.zwangerschapspagina.nl/baby-dreumes/422327-show-off-jouw-baby-dreumes.html
Ik herken het wel.Even terug vroeg ik advies omtrent afbouwen bv bij 6 maanden maar dan krijg ik reacties van dat het alleen maar makkelijker wordt na 6 maanden,kortom stoppen is not done.
Kan je me leren hoe dat moet? Helaas lukt me dat niet en dat is dan ook de reden dat ik hier weinig post. Ben het trouwens met ts eens. Ook als er advies gevraagd wordt wordt er soms op een manier gereageerd wat mij afschrikt om ooit eens een topic te starten.
Ik deel je mening wel, maar ben het niet eens met de aanleiding van jouw post. Tenminste, ik ga er even vanuit dat je hetzelfde topic bedoelt. Je leest iets en je moet afgaan op hetgeen je leest. Dat topic wordt geopend en daarin lees ik ook alleen maar dingen die het kind heel goed kan, waarvan je redelijkerwijs best kan weten dat dat heel vlot is. Ik vraag me dan af, wat ts precies wil vergelijken. Daar ging dat topic namelijk om. Pas later komen ook de andere dingen om de hoek,waarvan ze dus wel weet dat dat niet zo vlot is.... Hoe kan het dan dat je niet weet wat vlot is, maar wel weet wat langzaam is? Open dan een topic waarin je niet om vergelijkingsmateriaal vraagt, maar om gewoon te vertellen dat je zo trots op je kind bent. Van mij mag iedereen trots of blij zijn met wat hun kind kan. Ongeacht welke leeftijd daar aan vast hangt. Dus wat dat betreft ben ik het helemaal met je eens.
Nee Marijke, dat zie je echt verkeerd. Ik ben niet boos omdat andere mensen niet alles oké vinden wat ik zeg. Kom op zeg, je hoef mij echt niet uit te leggen hoe het leven in elkaar zit. Zoveel mensen, zoveel meningen. Gelukkig maar. Ik vind een andere mening eerder interessant dan vervelend. Ook met kritiek kan ik -tot een bepaalde hoogte- goed omgaan. Daar gaat het mij niet om. Het gaat mij met dit topic om mensen die niet vertellen dat ze het ergens mee oneens zijn of een andere mening hebben, maar die met sarcastische, zogenaamd grappige en vooral kleinerende opmerkingen er doelbewust op uit zijn om een ander te krenken. Misschien dat jij vindt dat dit bij het leven 'hoort'. Ik weet dat dit in het leven helaas gebeurt. Maar dat wil net zeggen dat ik het daar dan maar mee eens moet zijn. Of zal ik voortaan als juf tegen kinderen die gekleineerd en gepest worden ook maar zeggen "Wake up, this is live, deal with it." Nee! We leren onze kinderen dat dit gedrag niet kan en onaccaptabel is. En vervolgens draaien we ons om en gaan we op een forum zelf lekker hetzelfde zitten doen. Dan kun jij vinden dat het erbij hoort, ik vind dat niet goed. Nogmaal, het gaat mij hier dus niet om het hebben van een andere mening. Maar het gaat mij om opmerkingen die echt maar één doel hebben: jezelf beter voordoen, door een ander voor schut te zetten en naar beneden te halen.
Joehoe! Mag ik dan even opscheppen? Serieus he... Ik kan mijn verhaal ook bijna nooit kwijt.. Mijn zoontje is snel met vanalles.. Maar is van de andere kant ook erg gefrustreerd dat hem veel nog niet lukt.. Hij legt zijn lat hoog Zeg maar.. En dat laatste, blijft bij veel mensen bij... Dat hij bonkt met zijn hoofd, of soms slaat of soms druk is van moeheid.. Omdat hij snachts super slecht slaapt.. Maar dat hij kan tellen tot 14 in 4 talen. Kan op en aftellen, rekenen dus tot 10. Het alfabet kent en daar ook woorden van kan maken.. Tja.. Dat is vast aangeleerd... We zijn niet heel veel bezig hiermee, we merken, oma soms wel, maar dan nog, is het knap dat hij zichzelf dit aanleert. Zjn we aan het shoppen, noemt hij overal de cijfers op die hij ziet of probeert de namen te lezen van de winkels. Kleuren kent hij ook en het liefst ook nog de domkerblauw of lichtblauw variant Sorry, maar ik vind dat zooooo knap voor zijn nog geen 3 jaar. Hij doet het toch maar! En natuurlijk de moeders om me heen zeggen er noooooooit wat van! Het valt echt wel op dat dit ongelooflijk goed is. Maar dat is toch lullig? Ik zeg er toch ook wat van als ik zie dat de kindjes van mijn vriendinnetjes iets kunnen? Dus heel herkenbaar hoor.. Ik ben blij dat ik het eens zonder gene kan typen hier. Want ook hier durf ik het soms niet eens te typen.. Het lijkt zo to much zeg maar.. Maar daarnaast moeten we binnenkort dus naar de kinderpsych, omdat hij al die informatie niet verwerkt krijgt en snachts nachten wakker ligt en het alfabet oefent.. Of aan het tellen is.. Ik bedoel, dat is ook de keerzijde van het verhaal.. Maar dan nog, mijn kleine ventje! Die kleine pixel die we zagen knipperen met 6w zwangerschap heeft zich gevormd tot zo'n mooi klein en lief mannetje.. Helemaal in love.. Zo bedoelde je het tupp?
Jep Elegance, dat mag ook gewoon gezegd worden toch. Het is gewoon altijd een wonder, die kleine knipperend pixels inderdaad die zulke knappe wezentjes worden. Die, voor een deel onder invloed van hun omgeving maar voor een goed deel ook helemaal zelf, zoveel dngen leren. Ongelooflijk toch! En daar mag elke ouder gewoon van genieten! En ook elke ouder heeft van tijd tot tijd zorgen om die kleine druiven. Want naast al die mooie momenten als ze wel doen wat je wilt en wel de dingen leren waarvan je hoopte dat ze het op een gegeven moment leren, zijn er natuurlijk ook die momenten dat ze dat (nog) niet doen. Ik hoop dat jullie goede hulp krijgen zodat je ventje 's nachts weer lekker kan slapen en het voor jullie ook wat rustiger wordt.
Ik vind het niet OK als mensen dat doen, maar hoe je het ook wendt of keert: dat gebeurt nu eenmaal. Dan kun je daarover weer een nieuw topic openen, maar hoeveel zin heeft dat? Gaan die mensen die zo negatief doen zich daar anders van gedragen? Het is goed om assertief et zijn, maar assertiviteit levert niet altijd het gewenste resultaat. Hier in de buurt hebben wij te maken met verschillende kinderen die zich erg agressief gedragen, (lees: gewoon zo op andere kinderen afstappen en ze in elkaar meppen. Gewoon voor de 'lol'). Ja, wat je ook doet: je verandert daar niets aan en met het meeste van wat je doet, maak je het erger. Dus in die situaties leer ik mijn kinderen idd om zich om te draaien en hun schouders op te halen. Weglopen voor ze tikken kunnen krijgen. Overigens grijp ik die betreffende kids wel letterlijk in hun nekvel, als ze wat uithalen bij mijn kinderen, maar dat resulteert helaas enkel in het feit dat ze niets doen als ik erbij ben. Als ik dan niet in de buurt ben, dan is die rem weer weg. Maar mijn kinderen kunnen dus zelf weinig aan dat gedrag veranderen en dus leer ik ze om daarvan weg te lopen.
Mag ik zeggen dat ik dit een werd topic vind? Het begon al bij de titel, ik dacht aan vlinderkindjes en "bereaved mothers" oid. Bij het lezen van de eerste alinea's dacht ik dat het over gehandicapte kids ging, waarbij ik helemaal begrijp dat ouders trots als een pauw zijn als die met twee jaar toch gaan zitten. Maar onder deze titel start je een verhaal dat andere moeders je voor opschepper uitmaken. Ik geloof niet dat ik t helemaal snap. Maar ik heb dan ook niet zo'n behoeft om hier breed uit te meten wat mijn meisje al wel niet kan. Er zit een enorme variatie in kindjes en in interpretatie van ouders. Ach iedereen is anders.
Dat leer je niet van de ene op de andere dag en de ervaring leert me dat het ook echt niet altijd lukt, maar het is in de basis een kwestie van: kiezen of je je ergens iets van aan gaat trekken of niet. Als mij iets wat een ander heeft gezegd, dwars zit, ga ik bij mezelf na: *Wie heeft het gezegd? Is dat iemand die mij kent of echt iets over mij of mijn gedrag te zeggen heeft? Daar echt iets zinnigs over te melden heeft? Of zegt het meer over degene die het gezegd heeft? *Zijn er meer mensen die dit tegen mij zeggen, of is de persoon die iets negatiefs zegt, de enige? Mijn uitgangspunt: 1 keer kritiek is toeval, 2 keer wordt opvallend, de 3e keer is een patroon en moet ik er misschien wat mee. Als ik dan tot de conclusie kom dat ik ergens niks mee hoef, zet ik m'n gedachten ergens anders op, als ik daaraan loop te denken. Afleiding zoeken, iets anders doen, dat soort dingen. En dat gaat dan dus steeds gemakkelijker
Lastig onderwerp hoor. Ik heb het betreffende topic gelezen, maar werd er een beetje verdrietig van. Tja, mijn zoontje van net 2 zit flink onder het "gemiddelde" en kan voorlopig nog lang niet de dingen die ts in dat topic noemde. Ik word in een dergelijk topic geconfronteerd met de ontwikkeling van mijn eigen kindje, en het is nooit leuk om te lezen dat jouw kindje minder kan. Maargoed, dat is natuurlijk puur mijn gevoel erbij, en wat ik mezelf erover aantrek. Het zijn mijn eigen onzekerheden als moeder waar ik mee geconfronteerd wordt. Ik snap echter ook dat het voor moeders van kindjes die al best heel veel kunnen ook fijn is om ervaringen uit te wisselen. Maar vraag dat dan, en maak er niet meteen een vergelijkingswedstrijd van. Wat betreft de opmerkingen die in sommige gevallen gemaakt zijn, dat lijkt me inderdaad niet de bedoeling en zijn soms nodeloos kwetsend.
Ja DAT vind ik nou irritant! Echt vreselijk gewoon, moet me dan echt zo inhouden!! Heb het zelf nog niet heel vaak meegemaakt, omdat mijn zoontje toevallig vrij snel is of gemiddeld, maar heb het bij vriendinnen wel gezien. Voor de rest vind ik het alleen maar logisch als je wilt vertellen wat je kindje heeft geleerd. Ik vertel het ook tegen best veel mensen als mijn zoontje iets nieuws kan en over het algemeen krijg ik leuke reacties. Mensen die op bovenstaande manier reageren vertel ik niks meer.
Nou komtie: wat goed dat jouw zoontje dit al kan op deze leeftijd!!! Dat meen ik serieus! Ik heb een nichtje van dezelfde leeftijd en zij kan echt pas net een beetje duidelijk praten, laat staan al die bovenstaande dingen. Van haar vind ik het trouwens ook knap hoor, elk kind heeft zijn/haar eigen tempo en als ze wat nieuws kunnen is dat altijd super, op welke leeftijd dan ook en ongeacht of ze voor of achter lopen. Maar over je zoontje, wat zielig dat hij al die informatie niet goed kan verwerken. Hopelijk kan de kinderpsych jullie hier mee helpen, zodat hij wat beter kan slapen!
@Tupp: ik heb niet alle reacties gelezen, maar Hear hear! Mijn dochter loopt dan wel niet voor in haar ontwikkeling, maar ook ik erger me vaak mateloos aan reacties van ouders die vermoeden dat een andere ouder wel eens zou kunnen opscheppen. Natuurlijk is het fijn als je als ouder, wanneer je kindje misschien wat achter loopt herkenning krijgt van andere ouders dat je kindje "normaal" is (vind ik zelf ook!), maar dat betekent niet dat we hoeven te gaan "b*tchen" tegen de ouders wiens kids zich aan de andere kant van de normaalverdeling bevinden. Want inderdaad een gemiddelde bestaat nou eenmaal bij de gratie van variantie en iedereen heeft het recht om trost te zijn op zijn of haar kindje .