Ik zit hier een beetje mee, al een tijd. In het kort: mijn man kan niet goed overwegen met een oom en tante van mij. Hij vindt het vervelend dat zij (bijvoorbeeld) als ze op visite zijn zelf naar de koelkast lopen om koffiemelk te pakken, hun kinderen met de schoenen aan op de bank laten staan, zonder pardon het hele huis doorlopen omdat ze even nieuwsgierig zijn hoe het behang op de slaapkamer er uit ziet (nieuw huis)... Nu ben ik hier ook niet van gecharmeerd, begrijp me niet verkeerd. Om nou te zeggen: ik wil ze niet meer hier in huis hebben, gaat me véél te ver. 't Is wel familie en ze zijn wel altijd belangstellend. Maar dat is wel wat mijn man wil. Er over praten met hun hebben we al een keer gedaan, jaren geleden. Dat heeft weinig geholpen en lijkt inmiddels alweer vergeten. Hoe moet ik hier nu mee omgaan? Hoe kan ik hier nu een 'middenweg' in vinden?
Tegen je tante zeggen dat jij zelf de koffiemelk wel even pakt en tegen de kinderen zeggen dat je niet wilt dat ze met hun schoenen op de bank gaan staan. Geef ze een kleurplaat en zet ze aan de tafel zodat ze ook niet gaan rondlopen. Het is jouw huis, jij bepaalt
Lastig he! Ik zou ook gewoon zeggen dat ik dingen niet wil. Het is jouw huis! Je hoeft het niet heel zwaar te maken, kan ook luchtig.
Hier sluit ik me bij aan. Het is jouw huis, dus je mag heus zeggen dat je bepaalde dingen niet of anders wilt. Voorbeeldjes hierboven al gegeven door N4th4li3. Ik zou bijvoorbeeld ook zelf zeggen "Ik loop wel even mee." als ze naar de slaapkamer ofzo willen. Of gewoon zeggen "Nu even niet, het is er een bende." of "Zullen we straks even kijken." Ik moet er wel bij zeggen, dat als bij mij mensen hun kinderen met schoenen op de bank laten staan o.i.d. dat ik dan eerst zou zeggen tegen de ouders en het kind dat ik dat niet wil. Als het kind dan niet stopt of als de ouders aangeven dat het van hun wel mag, zou dat voor mij einde verhaal zijn. Dan sta je echt onmiddelijk buiten. Gastvrijheid is één ding, maar als ik grenzen aangeef en mensen die bewust negeren, dan is het voor mij wel klaar.
Persoonlijk - mijn huis, mijn regels. Ik heb er dan ook geen moeite mee om mensen te corrigeren/aan te geven dat ik dingen niet wil. Zeker als ik als eens heb aangegeven. Als kinderen bij mij met schoenen op de bank springen zeg ik daar 1 keer wat van tegen de ouders, de tweede keer neem ik zelf actie en zal de kinderen van de bank halen. Als de kinderen van mijn zus in huis moord en brand gillen en dat we beneden letterlijk kunnen verstaan wat er 2 verdiepingen hoger gezegd wordt, grijp ik zelf ook in hoor. Meer dan eens heb ik de dames tot de orde geroepen. En mijn zus zou niet anders willen, maar heeft wss ook zelf al ingegrepen.
Je geeft aan dat jullie het hierover hebben gehad met ze een aantal jaren geleden, ik denk dat het tijd is om hier nogmaals over te hebben. Het gaat nou eenmaal niet bij iedereen hetzelfde en niet iedereen is met dezelfde normen en waarden opgevoed. Hier is in mijn ogen niets mis mee maar dit moet wel bespreekbaar zijn. Bij een oud vriendje van mij was het heel normaal om zelf drinken en eten te pakken. Dit werdt eigenlijk gewoon verwacht van iedereen. Bij ons thuis is dit echt not done en nadat ik dit vriendje mee naar huis nam heb ik dit ook aangegeven, niets aan de hand. Praten leverd nog altijd het meeste op!
Idd praten! Hier heb ik wel tegen vrienden gezegd dat ze zelf mogen pakken, niet allemaal doen ze dat hoor...haha maar met verjaardag bijv. of kraamperiode vind ik dat t moet kunnen 1 Vriendin deed er moeilijk om, vond ze niet kunnen...tja haar probleem. Bij anderen loop ik er ook niet zomaar naartoe hoor. Wat betreft schoenen op de bank etc. wil ik hier ook niet, mijn kids doen t ook niet en als ze t elders doen zet ik ze op de grond, gaan ze maar lekker daar zitten (mijn kids he). Ik spreek de ouder(S) er wel op aan als ze t hier bij mij thuis doen!
Die schoenenkwestie, het is ook maar hoe de relatie is natuurlijk. In jouw geval oom en tante, ik weet niet hoe close jullie zijn en of je het dus inderdaad eerst even tegen hun zou moeten zeggen. Als mijn schoonzussen hier zijn met kinderen of andersom, dan zeggen wij gewoon tegen elkaars kinderen dat er iets niet mag (vaak zijn ze dan met 7 tegelijk dus dan is het wel prettig dat iemand anders er iets van zegt). Ik heb daar totaal geen moeite mee, ook niet als vriendinnen er iets van zeggen tegen mijn kinderen. Maar niet iedereen is hetzelfde natuurlijk dus misschien eerst tegen je oom en tante zeggen.
Slecht opgevoede kinderen hebben aan mij een beste... Mijn huis, mijn regels, dus ik laat wel weten wat wel of niet mag. Moet zeggen dat de meeste kinderen daar weinig moeite mee hebben; zo lang je maar duidelijk bent, pakken ze heel snel op hoe het in jouw huis werkt. Als de ouders erbij zijn, ga ik me echt niet zitten verbijten tot zij er iets van zeggen (of niet): ook dan leg ik de kinderen uit dat dat hier in huis anders werkt. Mensen die zomaar door mijn huis gaan dwalen leg ik ook uit dat ik dat niet zo fijn vind. Moet je toch gewoon kunnen zeggen...? Ik ben nogal gesteld op mijn privacy. Moet de eerste nog tegenkomen die dat raar vindt
Tja... de meeste adviezen: gewoon zeggen. Eigenlijk weet ik dat ook wel, maar ik ben niet zo assertief, denk dan bij mezelf "ach zo erg is 't niet" en zie het vervolgens door de vingers. Dat met die schoenen op de bank hebben we indertijd besproken en gelukkig zijn de kinderen die leeftijd inmiddels ontgroeid. Maarja, de andere dingen, mijn man ergert zich eraan en verwacht min of meer dat ik er wat van zeg omdat het mijn familie is. En ik vind dat lastig...
Zomaar door je huis lopen.. Of met schoenen op de bank vind ik ook niet kunnen ! Dat hoeven ze hier ook niet te doen.. Maar koffiemelk uit de koelkast pakken? Kom op! Het is je familie.. Ik snap niet wat daar nou zo erg aan is.. Net alsof jullie daar iets verstoppen wat ze niet mogen zien??
Ja als je niks zegt kun je ook niet verwachten dat ze het zomaar begrijpen. Maar je man kan toch zeker ook iets zeggen....eigenlijk...
Gewoon gelijk zeggen. Als je het ziet gebeuren dat ze met hun schoen op je bank staan kan je er toch gelijk wat van zeggen.. ''ik heb liever niet dat ze met schoenen op mijn bank staan'' Doe ik ook hoor als me iets niet zint in mijn huis. Ik woon gelijkvloers dus ze kunne alle kamers in hier. Ik zeg er gewoon wat van als ze in onze slaapkamer zitten.. dat wil ik gewoon niet.
Ik begrijp dat het geval met schoenen op de bank niet meer aan de orde is? Dan zou ik naast het gesprek met oom en tante ook een gesprek met jou man aan gaan, sommige dingen kan hij kennelijk niet met rust laten terwijl ze niet eens meer aan de orde zijn.
Dat is toch ieder voor zich? Als haar man op zijn privacy gesteld is, is dat zijn goed recht, zijn huis. Bij mij roep ik bij binnenkomst al waar de koelkast is zodat ze het mooi zelf kunnen pakken haha
Familie of niet, ik stel het ook niet op prijs dat anderen hier zomaar een koelkast open trekken. Het is een kleine moeite om te vragen of ik ook koffiemelk heb. Als ze zin hebben in chips mogen ze ook zomaar de kelder opentrekken en dat pakken? Nee zo werkt het hier niet. Ook mijn dochter kan vragen als ze iets wil hebben, en die woont hier in huis. Ik verstop ook niks op de slaapkamer wat ze niet mogen zien, maar toch hoef ik daar ook geen "nieuwsgierigen"! Ik ben nogal gesteld op mijn privacy