het moeder worden. Van een eeuwige puber ben ik door mijn kinderen veranderd in een volwassen vrouw. Het leven draait niet meer om slapen, winkelen en niksen. Het echte leven is helaas niet zo simpel, er is zoveel ellende en verdriet op aarde. Vroeger kon mij dat alles een worst wezen. Nu ben ik gelukkiger met kleinere dingen en liefdevoller naar anderen toe. De komst van mijn kinderen heeft dus mijn innerlijk enorm verbeterd
Het leven.. er is zoveel bepalend geweest voor wie ik ben en hoe ik ben. Met inmiddels 40 jaar kan ik wel zeggen dat het nodige de revue gepasseerd is.. the good and the bad. Maar life is what you make of it. Hoogtepunten: mijn man ontmoeten en de kinderen krijgen maar ook vriendschappen die ik heb.
Oei, moeilijke vraag. Alle dingen die ik heb meegemaakt in mijn leven en de keuzes die ik gemaakt heb, positief of negatief hebben mij gemaakt tot de persoon die ik nu ben. Wat wel een heel grote invloed op mijn leven heeft gehad: Ik ben van mijn 3e t/m mijn 15e sexueel misbruikt, hier heb ik het jaren erg moeilijk mee gehad (af en toe nog wel) Deze persoon heeft 10 jaar geleden zelfmoord gepleegd en ik kan je mijn gevoel hieromheen niet goed verwoorden. Behalve opgelucht heb ik mij hier heel erg schuldig om gevoeld, ook al weet ik dat dit alles niet mijn schuld was. Tegenwoordig heb ik er vrede mee. Wat mij ook gevormd heeft is mijn eerste huwelijk. Mijn exman had altijd, iedere dag wel ergens commentaar op: Mijn haar was niet lang genoeg, mijn kleding niet leuk, het eten niet lekker. Ik werd altijd de grond in getrapt, waar ik erg onzeker van werd. Na mijn scheiding heeft het echt wel even geduurd eer ik MEZELF weer terugvond. Mezelf weer terugvinden en de zelfmoord viel in dezelfde periode, was ik het allemaal zoooo beu, dat ik samen met mijn oudste van de randstad naar twente ben verhuisd. Ik kende hier niemand, maar ik wilde rust. Ik was het allemaal zooooo zat. Iedereen verklaarde me voor gek dat ik met een kind naar een compleet ander deel van Nederland ben verhuisd, maar ik heb er nooit ook maar 1 sec spijt van gehad. Ik kan de hele wereld aan en daar ben ik trots op !!
meerdere gebeurtenissen. de dood van mijn broer. de dood van mijn vader en moeder. de ziekte van mijn moeder. ze heeft 15 jaar gevochten tegen kanker. en natuurlijk het moeder worden. dan ben je echt in een klap volwassen. je bent niet meer alleen verantwoordelijk voor jezelf maar ook voor je kinderen. na de dood van mijn moeder ben ik denk ik nog het meest veranderd. ik geniet veel meer van alles. van mijn kinderen en man, van de vakanties en van hele simpele kleine dingen. ik vind veel dingen die ik eerst belangrijk vond nu veel minder belangrijk. ben nu liever meer met mn kinderen en heb wat minder te besteden, dan dat ik meer geld heb en veel mis van mijn kinderen.
- Kwaadaardige tumor in m'n oog toen ik net 19 was - Zwanger worden van de oudste, ik kwam erachter dat ik 5 weken zwanger (met die 2 "gratis" weken erbij ) was toen ik nét 4 weken wat met mijn vriend had. Gelukkig wel helemaal goed gekomen, maar het zette wel even mijn (en zijn) leven op z'n kop. - Moeder worden
de geboorte van mn zoon hersenbloeding van mn zoon waar we 2 dagen na zijn geboorte achterkwamen hoe goed het met mijn zoontje gaat nu
Heel veel sterkte!!! Wat klinkt dat bekend zeg! Batuhan heeft ook tijdens de bevalling een hersenbloeding gehad en daar kwamen ze pas 3 dagen later achter (torvallig omdat hij voor het geel zien naar het ziekenhuis moet) hij praat loopt kruipt niet en zit erstandelijk ook heel ver onder zijn echt leeftijd. Gaan nu (op zijn verjaardag) naar het ziekenhuis hij krijgt voor de zoveelste keer een EEG. Ze kunnen nog steeds niet zeggen wat de oorZaak is dat Batuhan zo extreem achterloopt. Zouden we misschien kunnen pben? Als je daar behoefte voor hebt. Boor mij is het wel fijn om met lotgenoten erover te praten.
De scheiding van mijn ouders toen ik tien was. Ze hadden tot afgelopen jaar geen contact, maakten elkaar zwart en iedere vorm van communicatie ging via mij. Verder het gepest worden vanaf de basisschool tot op de dag van vandaag. Die twee dingen hebben op een negatieve manier mijn leven beïnvloed.
Er zijn veel dingen gebeurd die mij als mens zo in deze 'vorm' gekneed hebben... Een burn-out die ik niet aan had zien komen deed alles even op zijn grondvesten schudden een paar jaar terug. Maar wat mij het meest heeft veranderd.... De zwangerschap en geboorte van onze dochter. Ik ben gewoon overweldigd door de hoeveelheid liefde die je voor iemand kan voelen... Ik voel me ook een zachter mens geworden. Op het 'watje' zijn af... De laatste jaren was ik wat harder geworden juist, dus ik vind het een welkome verandering.
Wat mij gemaakt heeft Zijn zoveel dingen Zoo als de amputatie die mijn oma heeft moeten ondergaan maar hoe positief haar insteling er onder bleef De zelfmord pogingen die mijn 2 zussen gedaan hebben De geborten van mijn neefje De ruzies met mijn oudste zus met uitijndelijk het verbreken van het contact Met haar maar ook met mijn neefje Het ontmoeten van mijn vriend Mijn mola zwangerschap Het heeft me allemaal sterk gemaakt Gezorgd dat ik kijk en geniet van de mooie dingen in het leven En ook dat hoe slecht het ook gaat en hoe diep je ook zingt het altijd wel weer goed komt
Wat mij heeft gemaakt tot wie ik ben?! Tja dat zijn toch echt alle keuzes die ik ooit gemaakt heb. Maar de dingen die me echt gevormd hebben zijn denk ik: - het ontmoeten van mijn vriend. - burn out die ik kreeg toen ik 23 was. Heb mezelf toen pas echt leren kennen. - zwanger zijn en het krijgen van onze zoon... - de liefde die ik voel van alle mensen om me heen - de zelfmoordpogingen van mij ex schoonvader tijdens mijnpuberteit en uiteindlijk een gslaagde poging waarop mijn toenmaige vriend en ik hem hebben gevonden hangend in de loods. - het werken met de doelgroepen wat ik al die jaren gedaan heb. Veel bedreigingen te horengekregen en soms zelf uitvoeringen van de bedreigingen die geuit werden. - de doelgroep war ik nu mee werk heeft mer impact dan ooit op me en daar moet ik mee om leren gaan dus hopelijk lukt me dat snel..
het lange en zware ziekbed en overlijden van mijn moeder en een bevalling die niet helemaal volgens het boekje verliep
Wow, dat is echt een van de meest persoonlijke vragen die ik hier heb zien staan.. Dat mensen er antwoord op geven sta ik wel een beetje van te kijken.
Mijn traumatische eerste ervaring met seks en moeder worden. Beide gebeurtenissen hebben me in een positie gedwongen van mezelf beter beschermen.
-mijn eerst nare seks ervaringen -mijn dyslexie -mijn ADHD -broer die piloot werd en naar indonesie ging om daar piloot te zijn -broer die militair werd (is gestopt) -moeder en broer die dood wouden -toen mijn vriend ja zij voor een kindje -toen ik 21 werd -toen ik 2e werd in een grote kunstwedstrijd -toen ik met mijn ontworpen kaarten de grootste prijs in nl won -toe ik mijn eerste kunstwerk verkocht -toen ik werd aangenomen op de kunstacademie -en nu ik bezig ben met de baby kamer -en nu ik mijzelf voor alles zet om mij op en top goed in mijn vel te krijgen (door middel van psygologen) -en toen ik te horen kreeg dat ik een kaakoperatie moest ondergaan over aantal jaar (onder en bovenkaak los gehaald en worden naar voren en achter gezet) -toen ik te horen kreeg dat ik weer moest beugelen..
ik vind het ook wel fijn om het zo te kunnen delen zonder uitleg maar ik heb niet de behoefte om alles te gaan lezen zullen best heftige dingen tussen zitten
Het is ook wel fijn om anoniem je verhaal te kunnen doen. Tenminste, zo voelt het voor mij. Voor mij geldt; - De depressie van mijn moeder. Ik heb mijzelf altijd weggecijferd om mijn moeder zo veel mogelijk te ontlasten. Heb altijd voor mijn jongere zusje willen zorgen. Doordat ik mijzelf altijd heb weggecijferd kan ik moeilijk omgaan met emoties. En ben daardoor vanaf mijn 20e zelf aan de antidepressiva. - De zwangerschap en geboorte van mijn prachtige meisje. Wat een geluk gevoel. Maar ook hierbij komt mijn verleden om de hoek kijken. Ik voel dingen die ik normaal nooit ervaren zou hebben. Is moeilijk om allemaal te verwerken. - Het gepest worden van groep 3 tot groep 8. Vanaf de middelbare school mezelf herpakt en zo hard als steen geworden waardoor ik geen vriendinnen had. De geboorte van mijn dochter heeft mij in zoveel opzichten veranderd.
Misschien valt het me nog wel meer op hoeveel ellende mensen hebben mee gemaakt en hoe dat nog op het netvlies gebrand staat.