Lieve dames, Ik wil jullie wat voorleggen want kom er zelf niet helemaal meer uit. Ik ben op dit moment 34 weken en 6 dagen in verwachting van mijn/ons eerste kindje. In januari is er wat voorgevallen waardoor uitkwam dat mijn partner niet eerlijk was geweest over wat zaken, achteraf bleek omdat hij mij niet kwijt wilde (minimale financiële zaken) daarnaast waren mijn ouders achter wat vlekjes uit zijn verleden gekomen. Daar wist ik allemaal vanaf. Mijn ouders hebben echter heel de familie ingelicht en mij onder druk gezet hem te laten vallen. Ik heb hem 3.5 week laten vallen en daarna de keus gemaakt dat ik een gezin met hem wilde zijn en samen ervoor wilde gaan. Hij weer terug in huis maar na een week heb ik gezegd dat mijn gevoelens voor hem weg zijn en dat hij het huis uitmoest na een paar dagen. Dat is ook gebeurd met de nodige tranen van beide kanten. Hij geloofd niet dat gevoel ineens weg is, en nog minder geloofd hij dat we er niets aan hebben gedaan of ervoor hebben gevochten al was het maar in het belang van ons kindje. Ik heb altijd gezegd dat hij de vader is en blijft en dat hij ook bij de bevalling is. Ook als er wat is of bij controles weet ik dat hij er meteen is en dat hij er gewoon bij is. Hij heeft alleen gezegd dat hij ook bij de kraamtijd wilt zijn, omdat we geen ruzie hebben en elkaar nog steeds lief vinden en het meer is dat mijn omgeving hem niet accepteert. Ik heb gezegd daarover te moeten nadenken maar nu vraag ik me af wat jullie met de hele situatie en het stuk kraamtijd zouden doen, want hij vind dat hij ook de nachten van ons kindje mee moet maken en eraan moet wennen en hij vind dat hij die eerste tijd er ook voor mij moet zijn na de bevalling en ivm de gebroken nachten en zei dat het ook de voorkeur heeft van kraamzorg dat een net bevallen vrouw de avonden en nachten niet alleen is. Nu geloof ik ook wel dat het zo is maar vind het erg moeilijk. Het is ons kindje, hij heeft zelfs gezegd dat als mijn familie niet normaal tegen hem wilt doen door verleden dat hij even weg gaat als zij er zijn maar dat hij het onredelijk zou vinden als ik hem de eerste dagen /weken niet bij het kindje en bij mij laat zijn. Wat vinden jullie? Hij is altijd lief en goed voor me geweest en nog, heeft altijd voor me gezorgd. Dat wil ik wel gezegd hebben om het beeld te geven van hem. Hij is 28 ik ben 35
Een vraag hou je nog van hem, want je zegt zelf dat je een gezin samen met hem wilt, dan neem ik aan dat je uit liefde hem weer in huis neemt, en na een week voel je niks voor hem????
Ik heb tegen hem gezegd dat mijn gevoel weg is maar dat toen ik een week geleden besloot samen een gezin te willen zijn dat ik wel van hem hield en dat met volle overtuiging deed. Dus hij is heel erg in de war en zegt dat het niet in een week over kan zijn en dat we er niet alles aan hebben gedaan nu in het belang van ons kindje. Ik geef heel veel om hem
Ik heb dat zondag gezegd maar de zondag erna zeg ik het niet meer te voelen.........diep in mijn hart wil ik een gezin vormen maar bang voor de mening van mijn omgeving en de gevolgen want stel dat ik ze kwijtraak het werkt toch niet tussen ons en dan ben ik alles kwijt. Verder ook nog ; wat zou jij doen met de kraamtijd zoals ik vroeg in het topic
Als ik het zo lees, hou je nog van hem en wil je het eigenlijk wel proberen om samen een gezin te vormen. Ik zie er toch voor kiezen om samen verder met hem te gaan, je houd van hem, hij is de vader van je kindje. Ook al heeft de omgeving een mening, jij bent diegene die met hem samen woont, hij is diegene die samen met jou een kindje krijgt, jullie zijn diegene die het kindje in jullie armen sluit en gaan opvoeden. Niet de omgeving maar jullie. Ik heb nooit in zo'n situatie situatie gezeten en weet ook niet of ik hier wel een reeele mening geef, maar zo zie ik het van een afstand. Ik weet niet wat je bedoeld met vlekjes (fouten) in de het verleden,maar zolang hij jou geen pijn doet en jou en het leven van je kindje geen gevaar loopt dan zou ik zeggen laat hem weer terug in je leven. Of zie ik dit nu verkeerd?
Ik vind het een beetje raar van je familie om je zo onder druk te zetten en stress te bezorgen zo rond de bevalling, dat zegt meer over hun dan over de papa van je kind.. Als hij nu niet zo meer is, en hij is verder geen gevaar voor jou en je kind wat denkt je familie wel niet.. Ik vind t echt zwaar zwaar respectloos van hun om jou een beetje als een klein kind te behanden en zo stress te geven!
Ik heb gezegd dat er geen gevoel meer is, dat is vreemd als ik hem natuurlijk een week eerder terug in huis neem. Ik heb er niet voor gevochten voor zijn gevoel en hij zegt dat ik de keus beter had kunnen uitstellen tot na de zwangerschap en dat hij daarom denkt dat mijn omgeving er meer mee van doen heeft en misschien heeft hij daar ook wel gelijk in. Hij heeft mij NOOIT pijn gedaan zelfs de afgelopen dagen nog niet eens een stemverheffing van hem gehad, hij is zorgzaam en lief. Vlekje is een veroordeling voor een zakelijk conflict waar ik volledig van op de hoogte was.
Vaag verhaal. Je maakt een ontzettend verwarde indruk. Ik zou het wat tijd geven en proberen niet zo ontzettend afhankelijk te zijn van andermans oordeel. Dus ook niet, hoe tegenstrijdig ook, van wat wij hier zeggen.
Ben niet verward maar het verhaal zit zo in elkaar het is heel ingewikkeld. En mijn vraag is wat zouden jullie doen met de kraamtijd
Ik zou hem er WEL bij laten in de kraamtijd. En als jij overal van op de hoogte was, en er geen problemen mee hebt, waarom zet je hem dan het huis uit daarom? Als jullie normaal met elkaar om kunnen gaan dan is het voor jou ook fijn als hij er bij is en voor hem ook. Het siert hem dat hij er zo voor jou en het kind wil zijn. Zo zijn ze echt niet allemaal. Je moet het wel alleen doen als er geen ruzie is tussen jullie, want aan spanningen tussen elkaar heb je ook niks aan natuurlijk.
We hebben totaal geen ruzie het is meer dat mijn ouders en vrienden hem niet moeten door verleden. Daarvoor was er niets aan de hang. Ik heb gezegd dat mijn gevoel er niet meer was, dat was er die week daarvoor wel toen ik hem terugnam. Heb gewoon gezegd dat hij weg moest, hij snapt het niet dat gevoel weg kan zijn en dat ik hem zo op straat zet. En kan niet ontkennen dat omgeving toch wel rol speelt
Ik vind het echt belachelijk dat de vader de deur uit zou moeten omdat de familie iets tegen hem heeft. Heb je echt geen gevoel meer voor hem of is het alleen door je familie? Je kan toch niet iemand waar je een kindje mee krijgt aan de kant zetten omdat je familie hem niet accepteert. Kies jij ook hun partners uit?
Jeetje wat een vreemde familie heb jij zeg. Ik weet niet wat hij in zijn verleden heeft gedaan, ik neem aan niet iemand vermoord of verkracht heeft. Maar wie zijn hun nou weer op hem af te schrijven op de dingen die hij in zijn verleden heeft gedaan.
Nee kies hun partner niet uit. Mijn vriend vind dat ook al was het gevoel weg dat hij het niet verdiend om zo op straat gezet te worden. Er speelt natuurlijk heus wel mee hoe en wat met mijn omgeving ik word er onrustig van en mijn gevoel was hij eruit dan is de rust terug maar hij zorgde voor me en nu moet ik kijken hoe en wat verder. Hij zegt een brief voor me te hebben gemaakt waarvan hij wilt dat ik die lees als ik hem zie komende week. Hij vind dat hij bij de kraamtijd moet zijn voor mij en het kindje en vind dat we elkaar moeten werken en dat ik mijn vrienden en familie op gepaste afstand moet houden zodat we elkaar kunnen steunen. Hij vind het ook ongepast dat hij weg zou moeten als zij er zijn omdat het ons kind is maar biedt het zelf aan omdat hij verwacht dat ze niet normaal tegen hem doen.
Waarom doe je hem deur uit, meid je bent gek om zo'n iemand deur uit te trappen. Ik snap dat je onrustig en onzeker voelt, maar kies alstublieft voor je man. En laat je niet meer beinvloeden door je omgeving, je man heeft volkomen gelijk vindt ik.
Zo te lezen hou je nog van hem. En dan vraag ik mezelf direct af. Met wie moet jij gelukkig worden en een toekomst bouwen, met je familie of je partner? Mijn keuze is snel gemaakt. Ik zou je partner volledig betrekken bij de kraamtijd, ook als jouw familie langs komt! Hij staat voor jullie klaar en daar draait het om.. Wat jouw familie daar van vindt is hun probleem, niet de jouwe vind ik.
Ik heb gezegd gevoel is weg, hij zegt dat het niet kan in een paar dagen en dat eraan te werken is en dat we dat in ieder geval gedaan moeten hebben is het niet voor elkaar dan voor het kindje. Hij is ook onrustig en onzeker en heel erg overstuur. Hij vind dat het om ons moet gaan en niet om mijn omgeving hij heeft me altijd verzorgd en voelt zich nu op zijn zachts gezegd verkeerd behandeld
Moet met hem gelukkig worden en vertrouwen kan je opbouwen maar het voelt zo naar nu allemaal, heb gezegd dat gevoel weg is en morgen zie ik mijn familie weer heb ook gezegd tegen ze dat de relatie er niet in zit en die zijn blij en steunen me nu weer en voelt goed aan de andere kant voelt het of ik hem zomaar loslaat en zo voelt hij dat ook dat maakt het zo lastig.