ik lees nu tig keer dat je tegen hem gezegd hebt dat gevoel weg is, maar tussen de regels door lees ik dat je om hem geeft en hij je gelukkig maakt! Dus niet alleen in de kraamtijd hoort hij erbij, maar nu al samen! jouw familie is vaag! sorry hoor maar je familie mag hiervan jou verwachten dat je hem aan de kant zet... ik zou voor hem gaan, als ik het zo hoor! echt te erg als je hem aan de kant zet om je familie! het is de vader van je kind!
Ja het is de vader van ons kind en geef om hem. Hij zegt dat ik de tijd moet nemen om eraan te werken samen met hem en nu vooral moet zorgen dat hij voor mij kan zorgen tijdens de laatste periode die wel zwaar aan het worden is. We zien elkaar donderdag weer en gaan dan weer praten. Vind het lastig ook omdat ik vandaag familie en vrienden heb gezegd dat hij weg is en dat ze er meteen weer voor me waren. Toch invloeden?
Ik vind het bijna lastig om niks onaardigs tegen je te zeggen. Sorry maar je wordt papa en mama hè! Wat voor een voorbeeld geef je je kind dan. Ga ervoor die kans verdienen jullie alle drie. De rest van de wereld wordt veel minder belangrijk als jullie een gezin zijn. Misschien even de situatie bespreken met de kraamhulp hoe er met bezoek wordt omgegaan. Maar ik zou je familie wat minder betrekken in jullie zaken en je richten op wat belangrijk os. Uitgerust je bevalling in. En wie dat niet snapt. Jammer dan! Dat zegt iets over hun. Wat je vriend zegt klopt je kan niet alleen zijn met de baby na de middag tot de volgende ochtend alles alleen doen(hangt van je bevalling af maar daar zijn ze niet blij mee) Ik wens je een fijne tijd want die periode doe en kan je maar 1 keer doen.
Dat zegt hij dus ook we kunnen dit nooit meer overdoen. En al is e gevoel weg dan moeten we ervoor vechten want daarvoor was het altijd goed en leuk en fijn. ik heb erover gedacht hem een paar uur per dag te laten komen maar dan kan hij ook geen band opbouwen met het kind en ik vind ergens ook wel dat hij er hoort te zijn s nachts voor mij en het kindje en niet 1 van mijn vriendinnen of ouders
Klinkt als een prima vent. Ik zou heel vlot besluiten 'm te houden als ik jou was. Je woont niet samen met je omgeving, je bent niet zwanger van je omgeving, je krijgt geen kind van je omgeving en je omgeving staat in die kraamtijd ook 's nachts niet aan je bed om een arm om je heen te slaan als je brullend van de kraamtranen en brak van de bevalling van voren niet meer weet dat je van achteren nog leeft. Ik denk dat jij erg beïnvloedbaar bent en dat je moet beseffen dat je voor jezelf en je kind moet kiezen. Dat je moet kiezen voor iemand die jullie gelukkig maakt. En dat JIJ die keuze moet maken, niet je ouders, niet je buurvrouw, niet je vrienden. JIJ. Want je krijgt een kind en dan kun je je dit soort puberale wel-niet-aan-uit-geintjes niet meer permitteren. Je hebt een kind om aan te denken. Grow up.
Ik begrijp hem wel, je gevoel kan op de een en ander dag weg zijn, je gevoel neemt met tijd weg af dat kan wel, maar niet in een keer. Als ik het zo lees bepaalt je omgeving op dit moment je leven en niet jou. En op je vraag of je vriend bij de kraamtijd moet zijn daar heb ik al antwoord op gegeven en dat is een dikke ja. Uiteindelijk maak jij de beslissing maar wat iemand net al zei jullie worden pappa en mama en niet je familie, en jullie krijgen een kindje.
Je familie wilt toch dat het goed met jullie gaat. Zeg tegen ze dat je daarvoor gaat zorgen en wat het plan is. Zeg daarbij dat je geen oordelen wenst en dat je vol gaat voor jullie gezin. Dat je dit niet zo kan afronden. Gooi t desnoods op je hormonen dat je beïnvloedbaar gewest bent. Als je bang bent voor verwijten maar echt je krijgt er spijt van. Ik wilde t liefst met z'n 3e zijn de eerste weken. Ik vond bezoek helemaal niet fijn. Hij is er voor jullie en stoppen kan altijd nog. Dit is niet het moment. Normaal oordeel ik niet vlug over iets maar hier moest ik even er over zeggen. Lekker afsluiten voor negatieve mensen en problemen coconnen noemen ze dat. Geniet van je verlof en de rest van de wereld komt over n paar maanden weer. Elke relatie heeft weleens een crisis maar echt als je elkaar hebt kan je alles!
Hoi karlijn, Ik zou hem zeker In de kraamtijd bij jullie in huis laten zijn en ook de weken ervoor. Het wordt voor jou nu steeds zwaarder en dan is het fijn als iemand voor je zorgt. Dag en nacht. Dat kan hij het beste, niet je familie of vrienden. En misschien merk je dat de liefde tussen jullie toch nog sterk genoeg is en blijven jullie bij elkaar. Sterkte!
Ik lees het en voelt zo verwarrend wil eigenlijk gewoon gezin zijn. Mijn vriend zegt eigenlijk tegen me : we moeten er alles aan gedaan hebben en dat is nu niet zo. Dat maakt het niet makkelijker moet ik zeggen. Ga nu proberen te slapen en morgen weer een dag, maak me druk om waar hij is en hoe het gaat, zie hem donderdag pas weer. Omgeving is blij dat hij weg is maar ik merk aan kleine dingen dat het zwaar is zonder hem en natuurlijk kunnen andere mensen me steunen en hier slapen en aan mijn bed staan maar dat voelt niet goed. Hij vind heel duidelijk dat de baby hem nodig heeft en moet horen s nachts en dat hij mij s nachts moet verzorgen of ondersteunen of eruit moet om luiertje te verschonen
Ik wil hem geen valse hoop geven heb tegen hem gezegd dat hem laten blijven om voor me te zorgen niet eerlijk is en hem valse hoop geven is, hij is het daar niet mee eens en wilt juist voor me zorgen. Het is ook steeds zwaarder en nu kunnen ouders of vrienden nog een boodschap doen maar hij vind dat we dat samen hadden moeten doen en zo moesten kijken of de liefde nog een kans heeft.
Ik vind dat hij gelijk heeft. Welterusten meid. En je hoeft natuurlijk niet tot donderdag te wachten hè..
Snap ik maar het is lastig want heb net ouders en vrienden gezegd dat hij weg is en dat relatie er niet meer inzit en dan zou ik hem ineens weer terug nemen. Hij vind het belachelijk omdat hij zegt dat het mijn leven is en ons kind, ik zeg dan steeds het is mijn familie en die is belangrijk voor me. Het is erg lastig allemaal. Ben doodmoe en ga slapen kijk morgenochtend weer hier. Slaap lekker dames
Sorry dat ik het zeg, maar wat heeft je familie daar mee te maken. Jij moet doen wat jij denkt dat goed is en je moet je familie op een zij spoor zetten, dit is toch niet normaal, je moet bijna bevallen en je kunt alle hulp van hem gebruiken, en als hij zegt dat je hem geen valse hoop geeft dan moet je daar vanuit gaan, ook voor hem is deze periode belangrijk en ook de kraamtijd want ook hij moet straks voor het kindje kunnen zorgen. Sorry dat ik zo uitval maar ik heb ook zoiets gehad met mijn ouders. Mijn ouders vinden mijn man maar een sulletje waar niets in zit maar het tegen mij zeggen ho maar, nee ik moet het van andere mensen horen van de familie, en toen vroegen zij ook wat ik met hem moest. En dat ik beter af was zonder hem. Zo zijn er nog meer dingen gebeurt maar die vertel ik niet hier, als je die wilt weten moet je maar een pb sturen. We hebben inmiddels een mooie dochter van 8 maanden, heb ruzie gehad met mijn ouders doordat ik hun de waarheid hebt verteld en heb gezegd dat als ze niet normaal konden doen wij ze niet meer hoefden te zien. Het is ook voor de vader heel belangrijk om de kraamtijd mee te maken want ook hij moet alles leren.
Je mag me zeker een PB sturen. Ik weet dat het belangrijk is de kraamtijd dat zegt hij ook steeds en hij vind dat hij voor me moet kunnen zorgen in die tijd en eigenlijk nu ook. Voel me soms heel schuldig tegenover hem ook omdat ik nu weet dat ij overstuur is en over straat loopt en in hotels zit. Eerst kies ik voor hem, dan zeg ik dat mijn gevoel weg is maar vervolgens zet hij zijn verdriet opzij en praat in belang van het kindje en ons gezin in plaats van over zijn verdriet. Hij zegt dat we niets hebben geprobeerd of er niet aan hebben gewerkt en misschien heeft hij ook wel gelijk maar ik wil mijn familie en vrienden niet kwijt.
Omdat ik de laatste dagen wat ziekig was door de kwaaltjes heeft hij niets gezegd over de situatie en me verzorgd en is lief geweest. Gisteren heeft hij er voor het eerst wat over gezegd en eigenlijk ook gezegd dat ik moest denken in belang van ons kindje en dat hij zich niet voor kan stellen dat het belang van kindje is dat ik alleen verder ga en heeft gezegd dat ik goed doe aan een relatietherapeut bellen misschien. Alleen mijn haptonoom zegt je moet doen wat goed voelt, je daar heb ik niet veel aan als ik zeg ik voel niets meer voor je dus je moet weg, dat is niet helemaal redelijk en fair. Mijn huisarts zei als was je niet zwanger als je me iemand samenwoont en het gaat over zet je hem ook niet in een paar dagen buiten.
Sorry maar dit maakt me echt boos, hoe kan je iemand als hem aan de kant zetten! hij staat voor je klaar, heeft niets gedaan wat jij nog niet wist dus ligt het bij hoe je omgeving naar hem kijkt. natuurlijk wil je familie niet kwijt, maar zijn die opeens belangrijker dan je vriend??? dan had je niet aan kinderen moeten beginnen. je houd te veel rekening met je omgeving maar niet met hem! zeg tegen je familie dat je van hem houd en dat zij verder niets over te zeggen hebben! je familie heeft er niets mee te maken! zij moeten jouw keuze respecteren, jij niet die van hun!
Ik heb niet alle reacties gelezen maar eerlijk gezegd vind ik dat je vriend erg slecht behandeld hebt door hem zomaar uit huis te zetten terwijl je zelf al lang wist van zijn verleden. Als dat een probleem was had je de relatie moeten beeidnigen voordat er kinderen kwamen. En dan na een week een raar smoesje aan hem geven dat je gevoel weg is terwijl al de andere berichten dat tegenspreken??! Misschien heb je last van je hormonen, merk zelf ook wel dat ik daardoor anders kan reageren op dingen. In ieder geval is het in een relatie denk ik heel belangrijk dat je achter je partner staat, zelfs als dat soms betekend dat je familie aan de andere kant staan. Zij moeten jou daarin respecteren. Ik snap echt niet zo goed dat jullie al kinderen hebben en je toch zo twijfelachtig overkomt of jullie relatie wel stand kan houden. Of lees ik dat verkeerd? Ik zou hem terug in huis laten komen, en eerst maar eens de bevalling afwachten. En eens duidelijk maken aan je familie dat ip je achter de vader van je kinderen staat en dat ze jouw keuzes moeten respecteren.
Ik heb deze berichten ook vol ongeloof gelezen. Het klinkt als een verhaal wat een 15-jarige puber had kunnen vertellen. Meid: je bent verdorie 35 jaar, gedraag jezelf er ook eens naar. Ik heb medelijden met jou ex, dat hij nog zo geduldig is naar jou toe en zijn eigen geluk totaal aan de kant zet. Voor zo'n vent zou je door het vuur moeten gaan. Je wist vooraf van zijn problemen en je rukt nu zijn hart uit zijn lijf. Hoe had jij het gevonden als jij de man was in dit verhaal? Sorry, hier geen medelevende woorden voor jou. Maar een schop onder je kont om hopelijk tot inzicht te komen dat je een grote fout maakt, je ex veel verdriet aandoet en jezelf een hoop op je nek haalt na de bevalling. Want ga er maar vanuit als jij dit zo doorzet, hij gaat knokken voor zijn kind en jij met dit warrig verhaal nog eens aan het kortste eind kan gaan trekken.