Hoi allemaal, Sinds het begin van mijn zwangerschap heb ik een prenatale depressie. Deze heb ik ook gehad bij mijn vorige zwangerschap en is uiteindelijk een paar maanden na de geboorte verdwenen. Volgens de huisarts dus écht hormonaal en ben doorverwezen naar een psychiater. Antidepressiva is een mogelijkheid, maar daardoor dus verwezen naar de psychiater. Huisarts mag bij zwangere vrouwen blijkbaar geen antidepressiva voorschrijven. Wie heeft hier ervaring mee? Ik vraag me ook af hoe dat zit met de kosten. Natuurlijk ga ik wel, maar moet ik dan sowieso het eigen risico van 350 euro betalen? Hoe gaat het verder in zijn werk? Volgens de huisarts gaat het puur om het voorschrijven van de antidepressiva? Hopelijk heeft iemand hier verstand van? Niet alleen over het eigen risico, maar ook over hoe de behandeling hiervan eruit ziet? Groetjes en bedankt!
omdat ik bekend was met depressie en het tijdens de tweede zwangerschap rond de 6 maanden niet zo goed ging, neigde naar een depressie werd ik door de gynacoloog doorverwezen naar de pop-poli die naast ons ziekenhuis zit ( gelukkig) heb een intake bij de psychiater en een orthopedagoog gehad. Daaruit bleek dat ik wel wat ondersteuning kon gebruiken in de vorm van gesprekken met een spv-er maar medicijnen nog niet nodig waren. Ongv 8 maanden na de bevalling ( toen ik ging minderen met de bv) ging het opeens slechter terwijl ik me na de bevalling juist veel beter voelde. Ik wilde heel graag bv blijven geven en met de psychiater hebben voor een AD die samen kan met bv. In mijn geval notrilen maar zoloft ( sertraline) kan ook. Ik denk dat ze je niet enkel medicatie gaan geven hoor. Komt vast een begeleidingstraject bij om je goed in de gaten te houden ook na de bevalling. Mijn ervaring is dus heel positief
Ik ben bij de tweede zwangerschap ook bij de pop-poli geweest. Je wordt altijd door een psychiater gezien omdat deze kan beoordelen wat de beste 'behandeling' is. In mijn geval heb ik twee gesprekken met een verpleegkundige gehad en een keer dus de psychiater. Na mijn bevalling was ik overal vanaf. Ik weet nu dat het aan de hormonen ligt. Bij mij helpt mediteren ook wel goed. Ik hoop dat je niet aan de medicijnen hoeft!
Ik heb er ook last van helaas. Momenteel volg ik de dagbehandeling in het Erasmus MC. Ik weet niet waar je vandaan komt, maar dat is echt speciaal voor zwangeren die ondersteuning nodig hebben. Het is één dag in de week en je hebt die dag verschillende therapieën en aktiviteiten. Mocht je meer willen weten, stuur me gerust een PB!
Bedankt voor jullie reacties. Mijn probleem is vooral dat ik totaal niet opensta voor hulp van buitenaf. Ik heb nergens zin in (logisch), maar sta er dus ook echt niet voor open. Als ik dagbegeleiding en activiteiten lees, dan krijg ik al de kriebels. Niet naar bedoeld, maar zo voel ik me dus. Dat is ook de reden dat de huisarts kwam met het voorstel voor antidepressiva. Zeker omdat ik ook wéét dat het weer over gaat, maar dat ik me voorlopig al maandenlang door elke dag moet worstelen. Elke afspraak is er eentje teveel. Ik ga ze allemaal uit de weg en heb er totaal geen zin in. Zelfs bezoekjes aan de verloskundige vind ik al zwaar vermoeiend. Buiten dat heb ik het ook enorm druk met nog twee andere (kleine) kinderen thuis. Zou niet weten hoe het in mijn leven past. En wil het ook niet weten. Oh oh.. Als ik mijn verhaal lees, denk ik echt.. Wat een warrig persoon!
Hmmm denk dat medicatie vermijden nog altijd beste is tijdens zwangerschap. Versta je wel, heb het vorige zwangerschap gehad en de laatste weken nu ook weer lastiger. Dan afspraken maken en er naartoe gaan, lijkt zo zwaar en je hebt er zoooo geen zin in. Maar eens je er bent, gaat het meestal wel goed. Enkel maar medicatie nemen, lijkt me nu niet echt goed. Met mensen kunnen praten en zo, helpt ook al voor een groot deel. Ik probeer medicatie echt te vermijden tijdens zwangerschap om het kindje zoveel mogelijk te vrijwaren van al die stoffen. Ook al begrijp ik je rotgevoel (heb het zelf gehad dus ervaringsdeskundige jammergenoeg) probeer je niet door het gevoel te laten doen en toch ook voor begeleiding te gaan ipv al je hoop enkel op medicatie te zetten.
als je medicijnen krijgt is het ook echt niet een keer langs gaan, receptje en na de bevalling weer stoppen. Ik denk dat je eens goed moet nadenken. Of je blijft zo doorgaan tot de bevalling , je voelt je down maar het is nog wel verantwoordt of je gaat een traject in met alle afspraken die daar bij nodig zijn. Medicijnen in zwangerschap moeten gewoon goed begeleidt worden. Je hebt dan ook gelijk een medische indicatie om in het ziekenhuis te bevallen en je kindje moet minstens 1 dag ter observatie blijven ivm ontwenningsverschijnselen. Voor mij was dat een goede motivatie om de medicatie zo lang mogelijk uit te stellen en juist de hulp te aanvaarden die ik geboden kreeg.
Dank jullie wel voor de reacties. Natuurlijk hebben jullie gelijk. Ik zal er mijn hersenen nog eens over pijnigen