Vanochtend weer heel erg rustig bij mij in slaap gevallen. Ik ben er nu toch van overtuigd dat het geen pijn is. Ik ben ook heel erg voor die rust en regelmaat en dat heb ik ook echt weken, en zelfs maanden, volgehouden. Maar het lijkt toch niet te werken. Misschien heeft hij het huilen inderdaad even nodig zoals sommigen zeggen. Het is ook niet altijd even erg, soms slaapt hij al na een paar minuten.
Net bij mij trouwens weer 50 minuten geslapen, dat doet hij alleen in zijn bedje de laatste tijd nooit meer.
Maar als hij bij jou rustig in slaap valt snap je zelf ook dat hij geen huilen nodig heeft, maar zijn moeder...
Sorry hoor, maar ik vind jouw stuk heel hard overkomen. ' ongewenste situatie' die je MOET afleren, en blijven volhouden ook blijft een baby huilen om mama?? Heb jij het over kleine babys of drilcursussen?
Zo echt zeg. Mijn dochter valt bijna altijd bij in slaap en slaapt ook bij ons in bed. Zal vast wel overgaan voor ze 18 is . Op de opvang valt ze prima zelf in slaap. Hier slaapt ze gewoon graag bij mama. Geen probleem mee en als ik nog dingen moet doen dan wacht ze maar geduldig en heel soms ongeduldig maar dan is papa er om te spelen/rustig bij te liggen. Ik vind het stiekem nog heerlijk ook dat kleine lijfje naast/op mij.
Tja ik heb nu zelf ook vergelijkingsmateriaal. Mijn oudste dochter was een modelkind wat slapen betreft. Die legde je op bed en ze sliep en soms viel ze ook nog gewoon in de box in slaap. Dit jongste spul slaapt het liefst op mij en valt alleen in slaap aan de borst. En alhoewel ik zelf een pedagogische opleiding heb en er allerlei verhalen geschreven over het belang van zelfstandig inslapen, laat ik haar toch 9 van de 10 bij mij/met mij in slaap vallen. Dat voelt voor mij het allerbeste. Tja kinderen zijn niet van papier maar van vlees en bloed. Het gaat vast weer over
Wauw, er laten toch best veel mensen hun kinderen huilend in slaap vallen. Toen ik topic opende dacht ik binnen no time reacties te lezen dat het harteloos is om je kind te laten huilen zoals ik gewend ben in de meeste topics, maar dat duurde hier even. Ik ben er altijd bij blijven zitten tot ze in slaap viel. Nu is ze zo gewend aan haar bedje dat ze niet meer huilt en rustig in slaap valt. Ik heb het 2 maanden moeten doen voor ik haar alleen kon laten. Er was een periode (tussen de 4 en 5,5 maand) dat ze weer ging huilen maar toen was er altijd wel iets wat haar dwars zat, heb haar gewoon bij me genomen als ze ging huilen. Nu is die periode gelukkig over ondanks dat ze bijna 2 maanden eerst in mijn armen in slaap viel.
Ik weet niet of je het over mij hebt, maar ik laat mijn zoontje dus nooit huilen he. Hij huilt dus wel altijd, maar ik ben er altijd bij en probeer hem te troosten.
Ja, je hebt helemaal gelijk!! Stom dat je soms toch twijfelt he. Hij heeft me gewoon nodig en ik ben er voor hem!
Maar waarom vind je het een ongewenste situatie? Voor jezelf of voor je kind? Want als je kind zich er fijn bij voelt, is het toch niet ongewenst? Ik heb totaal niks met Ria Blom, dat past helemaal niet bij mijn manier van zorgen voor mijn baby. Maar als het voor jou heeft geholpen is dat natuurlijk fijn. Ik probeer altijd vanuit de behoeftes van mijn zoontje te handelen. En ik kom er nu misschien wel achter dat hij dus gewoon echt niet graag alleen in slaap valt. Als ik hem dan kan helpen door bij hem te blijven, dan ga ik dat voortaan doen.
Mijn zoontje deed dat toen hij heel klein was ook altijd. Ik vond dat huilen ook heel vervelend en niet nodig, dus heb ik hem eigenlijk het hele eerste jaar op bed gelegd door eerst samen met hem op ons bed te gaan liggen, hem op de manier rustig in slaap te laten vallen (dan huilde hij nl niet), en hem vervolgens slapend over te leggen in zijn eigen bedje. Na een jaar ongeveer werkte die niet meer echt, toen vond hij het vooral gezellig met 1 van ons in het grote bed en ging liggen keten. Toen zijn we er pas werk van gaan maken om hem in zijn eigen bedje in slaap te laten vallen, door er bij te blijven zitten tot hij sliep. Toen was het eigenlijk ook zo'n probleem niet meer. Hij heeft de eerste 3 dagen een beetje gejammerd en gemopperd, maar wij waren bij hem. Na een paar dagen ging het vlekkeloos en zonder huilen, maar hij was dus wel een stukje ouder.
En als je hem dan slapend in zijn bedje legde, schrok hij dan niet snel wakker? Mijn zoontje maakt ook altijd zo'n korte slaapjes, maar ik merk nu dus als ik erbij blijf liggen dat hij dan al langer slaapt. Ik denk dat hij schrikt als hij wakker wordt en ik er niet meer ben.
Hier sliep ze in het begin alleen op mij of op papa en langzamerhand konden we haar overleggen in haar wiegje. Sinds 4 maanden valt ze zelf in slaap. Ze heeft nog nooit gehuild bij het inslapen, kijkt wat om zich heen, zoekt haar tut met knuffeldoekje (is dat geen tip?) en gaat slapen. Soms ligt ze nog wat te kletsen tegen zichzelf. Ik heb ook een vrij lang avondritueel, maar dat heeft ze nodig. Overdag veel wakker zijn en oververmoeid komt ook mij bekend voor. Hier sliep ze wel in de kinderwagenbak in de huiskamer of ind e draagdoek. Ik denk toch dat huilen en overstuur worden in bed niet normaal is en ergens op duidt (ik heb het nu niet over jengelen of 'zeuren" om in slaap te vallen). Het is niet normaal dat een baby gaat huilen als hij in bed wordt gelegd. Huilen duidt ergens op, of het nu mamahonger is, pijn, iets anders... ik geloof niet in jezelf in slaap moeten huilen.
Ik heb weinig keus, 2 minuten laten huilen in haar bed, of bij mij en dan 10+ minuten. Ik doe de deur dicht maar blijf wel bij de deur. Mijn dochter is dus echt een geval van huilen voor het slapen gaan, ze heeft t echt nodig. Ook nu er al een tijd regelmaat is. En zolang het bij 2 minuten blijft vind ik het niet erg. Eerste 3 maanden heeft ze altijd bij mij geslapen
Ik geloof best dat sommige kindjes even een paar minuutjes moeten huilen, maar dat is het bij mijn zoontje niet. Hij wordt niet rustig na een paar minuutjes (soms wel, maar meestal niet). Heb hem nu weer in bed liggen, hij is heerlijk rustig aan de borst in slaap gevallen en heb hem slapend in bed kunnen leggen.
Een tut met knuffeldoekje is een goed idee. Ik denk dat hij hem nu nog net niet zelf in zijn mond kan stoppen, maar over een paar weekjes denk ik wel. En ja, ik denk ook dat er echt iets is waarom hij huilt. Alleen erachter komen wat dat precies is, is soms echt lastig.
Knuffeldoekje (en speentje) helpt hier echt heel goed! Zodra ik haar op bed leg, zoekt ze haar doekje meteen en duwt het tegen haar gezichtje. Ook als ze tussendoor wakker wordt, zoekt ze haar doekje weer op en valt dan weer zelf in slaap. Misschien goed om het doekje eerst even een nachtje in jouw t-shirt te stoppen, dan ruikt hij lekker naar jou. En bevalt het goed, koop dan een tweede
Nou, ik moet zeggen dat ons zoontje ook de eerste periode vooral korte slaapjes deed (meestal tussen de 20 en 40 minuten). Pas toen hij nog maar 2 keer sliep overdag ging hij wat langer slapen (1 tot 2 uur ongeveer). Maar vanaf toen ging dat ook prima, hij liet zich makkelijk overleggen en werd gewoon normaal wakker, niet overstuur of zo. Soms wel huilend, maar niet heel erg of zo.