Hier een mama die haar kleine meid zo zal gaan missen als ze naar school gaat. Ze wordt over twee weken 4 en ik zie er zo tegenop dat ze dadelijk hele dagen naar school gaat Ik ga haar zo missen denk ik, altijd zo gezellig met haar thuis. Ze kan zo lekker spelen en komt zo af en toe even een knuffel geven. Ze is een echt mama meisje Ik voel me zo stom dat ik dat voel maar als ik eraan denk kan ik nu al gaan janken...Pfffff... Ik werk zelf op een KDV en mijn meisje zit daar op de peutergroep dus kan altijd even binnen wippen om een knuffel te geven, dat doet ze ook goed. Nu op school zie en hoor ik dadelijk niks meer. Met mijn zoontje heb ik dit ook gehad en vond ik zo moeilijk, zo weinig overdracht. Natuurlijk kon ik wel naar de juf lopen en vragen hoe het ging maar na twee weken doe je dat ook niet meer als je hoort dat het goed gaat. Nu dus met mijn meisje... Het is loslaten dat weet ik...en dat ik zal moeten weet ik ook maar oh wat is dat moeilijk. Geen kindjes meer in huis tot half drie, elke dag! Saai... Wie van jullie heeft het hier ook zo moeilijk mee gehad? Ik weet wel dat ik het heus wel eens fijn zal vinden hoor maar over het algemeen denk ik niet...
Knuffel! Ik heb dit niet maar ik kan me voorstellen dat je er een beetje verdrietig van bent. Probeer het eens van haar kant te bekijken.. waarschijnlijk is ze heel erg klaar voor school?
Hihi ze is niet enkel een mama meisje... Maar jij bent ook een echte mama! (Ik vind overigens nog steeds dat je bar weinig hoort van wat er op school gebeurd. Ondanks dat ik er dus wel regelmatig naar vraag)
ik herken het heel erg! mijn zoon (de jongste, oudste zus zit al op school) is begin december naar school gegaan. iedereen riep: o heerlijk joh, wat meer tijd voor jezelf, rust in huis enzenz..en ik dacht alleen maar: onee, wat ga ik 'm missen en echt, die eerste tijd had ik het er best moeilijk mee hoor. en blegh, alleen boodschappen doen bv, wat miste ik dat kwebbelstemmetje om me heen, thuis samen de boel weer uitpakken enzenz. soms deed ik met het opruimen per ongeluk een politie of brandweer sirene aan, en dan dacht ik: oja, dat hoorde ik vroeger 33 xop een dag... je moet echt even een nieuw ritme vinden. maar gelukkig blijven er genoeg momenten over (hier woe en vrijdagmiddag, weekenden, vakanties, studiedagen, tussen de middag) om wel volop te genieten! bij jullie werken ze met continurooster begrijp ik? dat is dan ook wel weer anders,ik zie ze tussen de middag nog natuurlijk.. het is wel weer leuk als je straks ziet hoe zeer ze het naar haar zin zal hebben op school..en dan went het ineens, echt waar! eerst lijkt de tijd voorbij te kruipen, en nu denk ik steeds vaker: huh? is t nu alweer tijd? het komt goed!
ik had dat van te voren ook...mn moppie hele dagen weg. In de praktijk was dat toch anders, de dagen vliegen om...voor je het weet is het al tijd om op te halen en als ik zie hoe blij ze is dat ze naar school mag...dat maakte voor mij alles goed.
Ik keek er tot nu toe eigenlijk best naar uit dat onze oudste binnenkort naar school gaat, maar als ik dit zo lees dat moet ik toch even slikken. Had er nog niet op die manier over nagedacht. Kan me dus goed voorstellen dat het moeilijk is. 'T is toch weer een mooie fase die je achter je laat.
O herkenbaar! Mijn dochter gaat over vier maanden en het idee is al raar. Haar gun ik het van harte, ze is er zo aan toe en kijkt er zo naar uit, maar voor mij. Bah is het nog wel heel wennen aan het idee! Succes!
Onze zoon gaat over 3 maanden ook naar de basisschool. Ik ben sinds zijn geboorte thuis geweest en ik ga hem zó missen. Mijn lieve kleine mannetje, die zo veel te snel groot wordt. Gelukkig heb ik nog een klein meisje thuis die over 2,5 jaar pas naar school gaat
Ik denk dat hier weinig zal veranderen omdat ik zelf op maandag, dinsdag en donderdag werk. In het begin zijn ze veel vrijdagen thuis en natuurlijk de woensdagmiddag. en hier zijn ze zo vreselijk toe aan nieuwe uitdaging dat ze vrijwel dagelijks vragen of ze bijna 4 zijn dus wij kijken de grote stap in drievoud positief tegenmoet
Mijn dochter gaat ook over een paar maanden. Ik vind het vreselijk. Voor haar is het super want ze is er aan toe, maar mama gaat haar zooooooo missen. Ondanks dat mijn zoontje er gewoon is en tegen die tijd de baby er bijna is ga ik haar missen.
Moet zeggen klinkt gek maar ik kan niet wachten tot mijn dochter 4 is pff weer wat adem ruimte haha. Maar dan krijg je weer dat halen en brengen. Ook leuk hihi. Misschien denk ik er volgend jaar rond deze tijd net zo over als jij maar voor nu denk ik nog van Schaam me rot nee hoor. Zie het volgend jaar wel. Had het wel met de oudste toen( geen kleintje in huis toen nog dus was wel erg stil).
Ik herken dat, ik vond het zo moeilijk in het begin! En nog mis ik vaak die dagen samen thuis! En inmiddels zit mijn meid al in groep 4!
Oh meiden ik zit dit gewoon met een brok ik mijn keel te lezen. Ik vind het zo moeilijk. Het is inderdaad een fase die je afsluit. Mijn kleine kindjes worden groter en lijken me minder nodig te hebben Weet je ik weet er komt hier geen derde dus tja dit is dan echt het kleine meisje wat ineens niet meer zo klein is. En ik vind het altijd zo gezellig als ze thuis is. Inderdaad dat gekwebbel met boodschappen doen en het aaaaah toe mama mag ik chocomelk? Dan ben je de liefste mama die er is hahaha dat soort grapjes! Dikke knuffels die ik zo her en der op een dag krijg van haar. Pfffff mijn meisje...zucht....
Ik denk dat daar het verschil zit.. ik heb het nooit 'fijn' gevonden dat mijn kinderen me nodig hadden en ik vond het gelijk prachtig dat ze hun eerste stappen richting zelfstandigheid gingen zetten (zelf drinken, zelf zitten, zelf lopen, zelf aankleden, zelf plassen etc, allemaal feestjes) En nee, niet omdat ik lui zou zijn maar omdat ik dit de kern van kind zijn vindt: ontwikkeling en groei! Zo mooi!
Ik had het eerst ook als ik er aan dacht, vond het heerlijk om haar om me heen te hebben en vond het niets dat ze naar school zou gaan. Maar naarmate de eerste schooldag dichterbij kwam had ik er steeds minder moeite mee. Ze was er namelijk ontzettend aan toe! Ze gaat nu bijna 3 weken en ik geniet ervan, je ziet dat ze er plezier in heeft en ze leert zoveel!
wat ik wel weet is dat de kids op school veel meer de steun van de ouders nodig hebben. het is in een andere vorm, maar ze hebben mama toch wel nodig!
ik vind het vresselijk dat zoontje ook nr school moet....HIj wil het al heel erg graag, maar toch, ik denk niet dat het makkelijk zal gaan vr hem.
Met het laatste ben ik het eens dat de ontwikkeling en groei zo mooi is! Maar ook vind ik het wel apart dat je dit schrijft aan de ene kant,ieder kind heeft toch zijn moeder nodig dus het lijkt me een hele zware belasting als je het als niet fijn ervaart om voor je kind te zorgen. TS,ik kreeg gewoon al tranen in mijn ogen bij de openingspost,ik kan het me zo goed voorstellen en nou gaat mijn zoontje alleen nog maar naar de psz!Pffff maarja het hoort ebij en is alleen maar goed!
Maar DAT zeg ik nergens.. ik heb het nooit zwaar gevonden om voor mijn kinderen te zorgen en dat vind ik nog steeds niet. Het is precies andersom.. Het bezorgt me geen extra lekker gevoel dat mijn kinderen afhankelijk van mij zijn. Dat vind ik geen pluspunt. Ik zorg graag voor ze maar vind het prachtig wanneer ze iets zelf kunnen. Ik voel me daardoor niet minder nodig of gewenst. Snappu?
Tuurlijk is dat zo.. ik denk ook dat kinderen die schoolgaan zijn juist hun ouders nodig hebben maar ik bedoel hiermee de afhankelijkheid om dingen te kunnen. Het is een andere manier van nodig hebben. Ik heb mijn man ook nodig maar niet om naar de wc te gaan