En dat is laatste is dus heel erg ingewikkeld. Heb mijn (ex)vriend gezegd dat het mijn keus is maar hij zegt tegen me dat ik alleen maar zeg dat gevoel er niet meer is zonder verder een reden op te geven waardoor enz. Hij zegt dat we er niets aan gedaan hebben en stelde vandaag de behoorlijk confronterende vraag hoe ik dit ons kindje uit wilde leggen later. Want het komt er eigenlijk op neer dat we er niet aan hebben gedaan. Daarnaast zit ik nog steeds in dubio, hij is zo zorgzaam en lief en weet zeker dat ik hem bij de bevalling wil hebben maar vind het ook zo cru om te bellen als ik denk dat het begonnen is dus moet er nog even over nadenken. En natuurlijk de kraamtijd. Onze kraamhulp zegt als er geen ruzie is dan is de voorkeur ook voor de hechting van de vader aan de baby het erg belangrijk dat hij er is. Ze zei daarnaast dat doordat hij er dan is en voor ons zorgt dat er ook weer liefde kan ontstaan.
Wat ik ook lastig vind is dat hij zegt dat ik hem buitensluit en verder wel met alles en iedereen afspreek. Hij zei letterlijk ; zie ik je dan alleen bij controles iedere week een uur en verder niet? Dat is ook niet goed voor onze band als ouders. Daar heeft hij wel een punt maar hoe pak ik dat aan. Heb gezegd dat we volgende week gaan praten maar dat ik hem geen valse hoop wil geven maar dat gaat er niet in want krijg dan meteen terug dat hoop het enige is wat hij op dit moment nog heeft.
Pff jij bent echt vermoeiend. Sorry dat ik het zeg,maar je krijgt van iedereen advies en je blijft maar alles herhalen. geef jezelf een schop onder je kont en doe iets! Blijf niet hangen in die vraagtekens. Overigens vind ik wel dat hij gelijk heeft,en ik denk dat hij er vroeg of laat achterkomt dat hij jou niet eens meer wil. En dan heeft hij groot gelijk. Kom op,je hebt een man uit duizenden,en jij behandeld hem zo?
Saskia, ik snap dat het vermoeiend is kan je voorstellen hoe het voor mij is want ik wordt er ook helemaal gek van. Ik heb de keus gemaakt maar hij zegt dat het lekker makkelijk is. Zijn letterlijke woorden : Kan je zeggen dat ik nu wel even zit te janken!
Dan zou het een stuk makkelijker zijn maar denk nog steeds dat gevoel weg is door hormonen of wat is gebeurd maar was wel makkelijker ervoor te vechten en om te beslissing te nemen hem wel in de kraamtijd erbij te laten zijn. Dat is nu nog steeds een ding wat ik niet weet en niet heb kunnen beslissen tot zijn grote verdriet.
Meeste vrouwen hier zullen hun handen dicht knijpen voor zo'n man. En als jij meer waarde hecht aan de mening van je omgeving zegt dat meer over jou dan over hem. Kan hier best boos om worden als mensen zo snel het bijltje er bij neer gooien zeker als er kinderen zijn of komen.
Dat je gevoel weg is kan natuurlijk, maar ik hoop dat dat wel los staat van wat je familie verwacht. Verder vind ik dat je, ondanks of jullie samen willen zijn straks en een gezin gaan vormen, hem die tijd NIET mag ontnemen! Waarom zou je hem dat af willen pakken? Er is toch verder geen ruzie? Dat staat even los van de toekomst verder.
Nee er is verder geen ruzie maar weet niet of het slim is hem dan hier te hebben die dagen continu. Goed en wel heb ik hem ook de tijd niet gegeven andere woonruimte te vinden dus nu zit hij in hotels. Hij heeft zelf gezegd dat als ik van hem heb gehouden ik hem de kraamtijd niet mag ontnemen. Dat die tijd om mij gaat maar ook zeker om hem en ons als ouders. Hij vind het gek dat in 1 maand gevoel weg is. Dat wil hij uitgelegd hebben en helemaal waarom we (lees ik) er niet voor wil vechten.
Daar kan je dan toch afspraken over maken hoe jullie dat gaan doen in de kraamtijd? Ik begrijp niet zo goed waarom het zo zwart wit moet zijn. Je zegt zelf al; er is geen ruzie. Probeer dan samen tot een oplossing te komen en zet je er even overheen. Hoe jullie verder gaan in de toekomst dat kunnen jullie altijd nog bespreken.
Ik weet gewoon dat mijn omgeving het niet gaat accepteren als hij de kraamperiode bij me is. Hij zegt zelf dat het om ons gezin gaat en niet om mijn familie. Dat ze dat maar moeten snappen en dat ik daar mezelf hard voor moet maken in belang van ons kindje. Ik weet zeker dat hij ook wel komt als het paar uur per dag mag maar hij vind dat ik hem dan zijn kraamtijd ontneem.
waarom blijf je herhalen wat je familie vind en wat hij zegt! ben het trouwens eens met hem, maar dat was al duidelijk! opsouten met die vrienden/ familie die dit van jou verwachten. maar serieus dames hier we moeten stoppen met reageren want dit is een vastgelopen plaat. blijft herhalen en voor familie opnemen...
Maar je begrijpt zelf ook wel dat dit zo niet gaat werken hé? Er is meerdere keren in dit topic gezegd dat je samen met je (ex) partner een oplossing moet zoeken. Als jij ervoor kiest om naar de pijpen de dansen van je familie (want dat doe je gewoon) dan denk ik dat je het nog zwaar gaat krijgen als je kindje er straks is. Dit zal dan niet de laatste keer zijn dat ze je zo manipuleren en nog belangrijker; dat jij dit toestaat.
Ik heb het weekend een gesprek met hem en dan gaan we kijken hoe en wat hij vind dat hij erbij hoort te zijn en niet de familie. Relatie over of niet deze zwangerschap is van ons, er is geen ruzie en hij hoort erbij voor kindje en voor mij. Hij blijft er bij de bevalling en bij de opname in ziekenhuis nachtje ook bij. Zijn standpunt is helder. Hij praat echt heel erg op me in met vlagen, hij zei letterlijk ik wou dat ik tot je doordrong net zoals je familie tot je doordringt!
Ik heb eigenlijk medelijden met hem dat hij zoveel moeite moet doen om jou "over te halen" dat hij bij de bevalling mag zijn omdat jouw familie dat niet wil.... Hoop dat je het allemaal snel meer helder inziet en wens je veel succes.
ik vind dat hij helemaal gelijk heeft! waarom doe je zo moeilijk? het gaat idd om jullie, en niet om jou'n familie/vrienden.
Ik heb gezegd dat gevoel weg is dan kan ik hem toch niet de kraamperiode van 10 dagen weer in huis nemen of vinden jullie juist van wel omdat er geen ruzie is dat ik het hem niet mag ontzeggen en heb voor mij en de kleine er moet laten zijn? Hij zei al dat hij zich net zo'n oproepkracht voelde dat ik hem zou bellen als ik dacht dat bevalling was begonnen. Dit was zijn letterlijk smeekbede vanmiddag:
je had nooit in zo een korte tijd kunnen beslissen of gevoel echt weg was. dus je had m nooit weg moeten sturen, dus voor de zoveelste keer neem hem terug in huis, ga samen genieten van je kindje en als rust dan weer is na bevalling dan bekijken of gevoel ECHT weg is! je hebt veel te impulsief gereageerd met hem weg sturen maar dat zegt niet dat je dat dan zo moet houden, draai het terug want je mist hem en hebt hem nodig!
Heb ook andere mensen die er voor me zijn maakt het zo lastig allemaal. Hij zei me vandaag ook dat ik iedereen toelaat en hem juist afstoot en dat doet hem heel veel pijn. Hij was zo overstuur daardoor. Voel me ook echt wel schuldig maar laat mijn emotie niet zijn door de muur die ik heb nu uit soort bescherming voor mezelf. Ik kan het terugdraaien maar moet even bedenken hoe want iedereen gaat over me heenvallen maar mijn verlof begint bijna en hij zegt simpel ik wil er gewoon voor je zijn en voor je zorgen
hou toch op! je hebt een muur voor hem maar niet voor je familie en dat zou andersom moeten zijn! je beschermt niet jezelf, maar je familie! serieus.....zoek het lekker uit! iedereen hier zegt dat je voor hem MOET gaan maat je blijft uitwegen bedenken om je familie te pleasen... je hebt echt een * familie dat ze dit je aandoen zo net voor je bevalling. Ze hebben er NIETS mee te maken!