Dit zijn herhalingen toch? De aflevering die voor mij echt alles sloeg was toch wel die met de dove jongeren. En veel ouders zeggen: 'Ja, eigenlijk wist ik dat wel' en dan denk ik echt: Waarom heb je je kind dan zijn hele puberteit laten lijden in stilte. Ik snap dat niet. Ik sta er van versteld hoe dit nog steeds een issue is in 2013. Edit: Volgens mij staat over deze jongen, uit dat gereformeerde gezin, al een filmpje online met een update hoe het nu met hem gaat.
Hersenloze mensen zijn dat bah!! Liever dat hij ongelukkig word met een vrouw en zwaar depressief word en zich later voor de trein gooit zodat het voor de buitenwereld perfect lijkt ipv dat hun zoon gelukkig word met een man en een geweldig leven lijd Bah.. En dat neemt dan kinderen Kan er met m'n hoofd niet bij dat mensen zo denken. Het geluk van je kind is toch het aller aller belangrijkste?? Al zou mijn zoon homo zijn, zou daar echt niks om geven, zolang hij maar super gelukkig is, dát telt!
Gelukkig hebben wij het anders meegemaakt. Mijn streng gereformeerde grootouders (inmiddels zo halverwege de 80, schat ik) hebben de geaardheid van één van hun zoons (mijn oom) wel altijd geaccepteerd. Ze hadden het liever anders gezien, zeker omdat hij er een vrij 'stadse' levensstijl op nahoudt. D.w.z. veel wisselende contacten, vaak veel jongere vriendjes. (Even heel zwart-wit en generaliserend gezegd, maar een 'stadshomo' uit Amsterdam is toch vaak wel iets anders dan een 'plattelandshomo'. Gaat natuurlijk niet altijd op!!) Mijn ook heeft ook altijd, althans op de momenten dat hij iets standvastigere relaties had, zijn vriendjes mee naar huis kunnen nemen. Toch moet ik eerlijk bekennen, dat ik als ouder ook wel even zou moeten slikken. Niet omdat ik bezwaar heb tegen homoseksuele relaties. Integendeel, ik ben er mede dankzij mijn oom min of meer mee opgegroeid. Al van jongs af aan wist ik niet beter dat man-man of vrouw-vrouw net zo goed kan als man-vrouw. Maar ik weet helaas ook, dat dit lang niet altijd geaccepteerd wordt in de omgeving. Mijn oom heeft het nodige meegemaakt aan geweld richting zijn persoon, vanwege zijn geaardheid. Ik heb ook collega's meegemaakt die op school (aan ouders en leerlingen) bewust geheim hielden met wie ze een relatie hebben, uit angst voor de reacties. En dat gun ik niemand, zeker m'n eigen kind niet. Dus ik zou wel degelijk schrik en zorg hebben als zou blijken dat hij op mannen valt. Het lijkt me vreselijk als hij te maken krijgt met afwijzing, geweld of noodgedwongen verbergen van je relatie. Maar laten we hopen dat tegen de tijd dat onze zoon zo ver is dat geaardheid een rol gaat spelen, al deze zorgen niet meer nodig zijn omdat het echt geaccepteerd is.
Maar dat je moet slikken kan ik me in denken! Maar zeggen dat je het niet accepteert als hij daad werkelijk een vriend krijgt en hij dus maar de rest van zijn leven óf alleen moet blijven óf alsnog een relatie moet krijgen met een vrouw omdat de bijbel zegt dat het zo hoort dat vind ik gewoon triest!
Als ik het zo lees is het een herhaling. Tijdje geleden de aflevering gezien over hoe het nu gaat... Hij heeft een relatie en vriend mag ook gewoon thuis komen... Ouders hebben het dus nu wel geaccepteerd.