Hoi allemaal! Een wat persoonlijk onderwerp, maar ik ben best wel benieuwd hoe jullie voelden dat jullie toe waren aan een tweede kindje. Ik zit hier best wel mee; een broertje/zusje voor onze meid lijkt me fantastisch, opnieuw een kleintje lijkt me geweldig! Om me heen zijn er zoveel zwanger, die tegelijkertijd met mij zwanger waren. Het gekke is dat ik steeds zoiets heb van: ben ik er wel aan toe, ondanks dat het me allemaal zo supergeweldig lijkt, houd me toch steeds wat tegen, maar wat?! Hoe voel je dat je echt toe bent aan een tweede kindje?
Ik dacht dat ik er aan toe was toen ze 8 maanden was. Maar ik zou er niet aan moeten denken om er nu ook nog een baby bij te hebben.... Het begon hier echt te kriebelen toen ze 1 werd. Het gevoel is eigenlijk hetzelfde gevoel als toen ik klaar was voor de eerste. En ook hier had ik dat gevoel eerder dan mijn vriend dus hebben we nog wat langer gewacht. Als alles goed gaat zit er hier straks 2 jaar tussen.
Ik heb nog geen idee hoe het voelt om toe te zijn aan een 2e. Ik ben het nu iig absoluut nog niet! Bij voorkeur wacht ik nog 4 jaar, maar dat vindt mijn schoonmoeder te ver weg. Ik denk dat ik er klaar voor zal zijn als rondom de 1e wat meer rust komt. Nu hebben we nog regelmatig stressperiodes (nou ja, ik dan manlief niet). Ze slaapt niet altijd even goed overdag, of in de nacht. Eten gaat niet helemaal zoals ik zou willen. Dat soort dingetjes. Eerst even het gevoel hebben dat nr. 1 alles prima doet, dan op naar nr.2 .
Zit precies in hetzelfde schuitje op het moment. onze kindjes zijn ook bijna even oud. Om mij heen gaan inderdaad ook veel voor een tweede, dan gaat het wel even kriebelen ja. Maar toch hebben mijn vriend en ik besloten om nog een paar maandjes te wachten voordat we de beslissing nemen. Maar oh oh oh wat kriebelt het
Hier kreeg ik met 6 maanden even kriebel gevoel voor een tweede, maar diep van binnen wist ik dat dit gevoel kwam omdat mn kleine lieve afhankelijke baby groter werd. Ging kruipen, zitten e.d. Kortom hij onafhankelijker. Dit vond ik moeilijk, maar dat gevoel verdween en is nog steeds niet terug gekomen. Een tweede kindje is welkom, maar ligt niet inplanning.
Nu Bij ons begon al langere tijd te kriebelen vanaf dat ze een jaar was. Toen ze 16 maanden was hebben we de knoop doorgehakt en straks zit er 2 jaar en 1 mnd tussen. Lijkt me erg leuk! En ik merkte vooral dat ik er weer aan toe was toen we echt in een 'lekker' ritme kwamen.
hier precies zelfde, hier ook straks 2 jaar en 1 maand verschil, als de 2e gaat puberen zit de oudste voor ons op school haha.
hier was eerst zo dat we 4 jaar tussen wilde, lekker de een naar school en de ander alle tijd. Maar het kwam zo dat ik toch zwanger werd toen ze 17 maanden was. Nu is ze 26 maanden als de baby komt en zie er ook wel voordeel in, even druk maar daarna sneller allebei op school. heb een vreselijke puberende dreumes momenteel dus hopelijk weet ze tegen de tijd ze 2 is, dat mama's wil sterkter is
Ik weet niet of ik er aan toe ben.. eigenlijk wel want voor mijn gevoel zou ik er altijd aan toe zijn maar sinds een maand kriebelt het wel weer heel erg. Het is hier meer verstand gebruiken en weten dat nog even wachten beter zou zijn ( moeilijke 1e zwangerschap, dus zou fijner zijn als nr 1 al wat ouder is als nr 2 geboren zou worden of tijdens einde zwangerschap ) maar gevoel he..
Ja, daar zat ik ook mee. Willen we het wel? Gevoelsmatig wel, maar al die leeuwen en beren op de weg... Dat maakt het niet echt makkelijker. Toch weet ik dat ik er spijt van ga krijgen als ik nu die knoop niet doorhak. Dus ik ben met de pil gestopt, hoewel ik er soms lichtelijk panisch van word dat ik denk waar begin ik weer aan!
Oohh hier begon het na een paar maandjes al!! Ik dacht gelijk ik wil nog zon klein hummeltje erbij!! Moet zeggen dat ik wel een makkelijke zwangerschap, bevalling en meisje heb En ik weet dat het straks allemaal anders kan lopen, maar het gevoel is zooo sterk dat ik nu alweer 13 weekjes zwanger ben van nummer 2 Ik weet dat het druk word, maar we zitten er nu toch helemaal in, en ben er straks weer een beetje tegelijk uit Kan nu al niet wachten! Denk dat het voor iedereen anders is, maar wanneer het gevoel er is, je dit wel meteen herkent wanneer je toe bent aan nog een kleintje.
Ik dacht drie maanden na mijn eerste er al aan toe te zijn. Tótdat het condoom scheurde... stress! Ik wil het niet, ik kan het niet, etc. Gelukkig viel alles mee Zoals de andere meiden ook al aangeven, eerst de eerste maar goed in een ritme hebben. Ook dit is een 'probleem'baby die alles NIET volgens het boekje doet Eten en slapen is een drama, maar ik vrees dat ik daar niet op hoef te wachten hihi
Het scheelt natuurlijk ook hoe het bij de eerste allemaal is verlopen. Maar dat was bij mij alles behalve okay. Ik vind het dan ook echt wel eng. Maar dat zou ik over een jaar ook nog hebben, dus daarop wachten heeft geen zin. Ik ben nu ook onder speciale behandeling van het ziekenhuis omdat ze me extra in de gaten kunnen houden. Dat zelfs al voor de zwangerschap. Dat vind ik wel fijn! Ik denk ook dat het een gevoel is wat je moet hebben.
meteen na de bevalling van mijn dochter wist ik: dit wil ik nog een keer, maar ik wist ook meteen voorlopig nog niet. Gaandeweg het eerste jaar werd mij duidelijk dat ik 4 jaar een mooi leeftijdsverschil vond. Ik wilde nl met de baby net zoveel tijd hebben als ik met de oudste had gehad en dat kan alleen als die op school zou zitten. Maar ook wilde ik geen enkel moment van de oudste missen en wanneer de kindjes dichter op elkaar zitten kun je gewoon niet alles. Als de vorige zwangerschap goed gegaan zou zijn, dan was de baby in september geboren, wanneer de oudste 3 jaar en 11 maanden was. Gelukkig snel weer zwanger en 5 weken geleden hebben wij een prachtige zoon gekregen. En idd het gaat precies zoals ik hoopte, wanneer de oudste op school zit heb ik tijd voor de baby en wanneer die slaapt tijd voor haar. Ik heb 4 jaar excl. van haar kunnen genieten en elk stapje mee mogen maken...onze vele uitjes samen zijn voor haar en mij een onvergetelijke tijd geweest. Ik zou als ik het over mocht doen, precies hetzelfde doen...helemaal goed was dit.
Neeeeeejjjjj geen kriebels! Krijg t er benauwd van! Dacht veel kinderen achter elkaar te willen maar kom er echt van terug. Zit nu ook na een half jaar geprobeerd te werken alsnog thuis met mijn bekken
hier meteen na de geboorte van de eerste al , zit tussen 1 en 2 dan ook maar 15 maand , en tussen 2 en 3 als het goed is straks 17 maand ongeveer . is voor iedereen persoonlijk denk ik ooh ene ik heb echt twee hel bevallingen gehad , maar dat houd me niet tegen , het is de tijd erna die het hem doet hier
mijn man zei de dag dat onze dochter was geboren "ik wil er nog 1" hahaha prima zei ik, dan doe jij dan de bevalling.. toen ze net 7 maand was gestopt met de pil en nét voor haar 1e verjaardag was ik weer zwanger. toen kreeg ik ineens stress, kan ik het wel heb ik er wel goed aangedaan enz. (waarschijnlijk ook omdat het de 1e zwangerschap erg zorgelijk was en zij na de geboorte een aantal keer werd opgenomen) en nu heb ik 2 kindjes! ik vond het direkt geweldig toen hij er was, ik zou niet anders willen het is echt genieten 2 van die ukkie's en zo mooi hoe de oudste naar haar broertje toe trekt, ze is zo lief voor hem. nu ik dit zo lees gaat het haast kriebelen voor een 3e laten we dat maar niet doen.. druk zat zo.