vanaf het moment dat ik weet dat ik zwanger ben ben ik al bang om het op mijn werk te moeten vertellen , ik heb er dus voor gekozen het pas te vertellen als ik 12 weken maar hoe moet je dat in godsnaam doen? ik weet bijna 100% zeker dat ze er niet blij mee zullen zijn. ze hebben al een beetje door laten schemeren dat mocht er iemand zwanger worden ze gerust voor vervanging willen zorgen tijdens de zwangerschapverlof maar dat er daarna gewoon 40 uur gewerkt moet worden. kortom: hoe kan je het het beste vertellen als je eigenlijk weet dat ze niet leuk reageren
Ik heb het met 8 weken gezegt omdat ik echt al een buikje kreeg... Ik wist ook niet hoe ze zouden reageren...en ben eerst naar de manager gegaan en daarna de rest van het personeel... Ik heb een buikband om gedaan...en was door iedereen wel opgevallen! Leuke manier!
Tja, er zit niks anders op dan het gewoon te vertellen. En na de bevalling 40 uur werken...leuk bedacht van ze, maar jouw verzoek om minder uren te gaan werken mogen ze alleen weigeren als er een zwaarwegend bedrijfsbelang is, waarmee in Jip-en-Janneke-taal wordt bedoeld dat het hele bedrijf op z'n gat zou liggen als jij minder uur zou gaan werken. Wet aanpassing arbeidsduur (WAA) | Werktijden | Rijksoverheid.nl
Dat wist ik niet dankje ben wel blij dat ik dat nu weet ja mijn baas heeft zelf geen kinderen dus die weet niet waar ze over praat zoiezo.. mijn collega was zwanger en die feliciteerde ze niet eens. ik krijg ook al een buikje maar ik ben gestopt met roken dus volgens mij denken ze dat ik gewoon aan het aankomen ben daardoor haha
Niet bang zijn, het is nl geen grond om je op te ontslaan Desnoods maai je gewoon het gras voor dr voeten weg door iets te zeggen in de trant van "ik verwacht dat je er niet blij mee gaat zijn, maar wij zijn wel heel blij met het feit dat ik x-weken zwanger ben" En idd het verhaal over 40 uur doorwerken na je bevalling slaat ook nergens op. Naast het verhaal over de Wet Aanpassing Arbeidsduur heb je straks ook nog de gelegenheid om Ouderschapsverlof op te nemen en dat mogen ze je ook "bijna niet" weigeren.... idd alleen wegens die zwaarwegende bedrijfsbelangen. Uiteraard moet je wel alles in overleg doen, maar je hebt behoorlijke rechten hoor.
Hoi, Ik ben in september gestopt met de pil. Nu werk ik in een winkel en denk ik er ook al soms over na hoe ik het zou moeten vertellen op mijn werk. Ik ben assistent manager en heb een nogal dominante manager. Ze heeft wel eens tussen neus en lippen door gezegd als ik zwanger word zet ik je in functie omlaag... nu weet ik eigenlijk zelf niet wat ik wil na de bevalling. maar dat zij de keuze maakt vind ik ook zowat! Ze zal totaal niet blij zijn als het zover is, maar in hoever mag zij zulke dingen bepalen?
Ja dat is allemaal leuk en aardig, maar als ze er niet happy mee zijn en je gaat op je strepen staan wat voor leven heb je dan nog daarna? Als ze kwaad willen gaan ze het daarna gewoon onwerkbaar voor je maken. Mag wel niet maar ja toon maar eens aan.. Voor TS, ik zou het gewoon heel leuk aankondigen (ikzelf heb versierde cakjes gemaakt en ben ieder persoonlijk langsgegaan nadat ik het de manager had verteld) Wellicht valt het reuze mee. Bij ons had de directeur letterlijk gezegd, zo en nu niemand meer zwanger worden! toen wist ik het al een paar weken dus dacht ook ow help, viel uiteindelijk reuze mee.. Als je zelf al het geluk van de wereld uitstraald, je nergens voor verontschuldigd moet het wel echt een *Piep* van een manager zijn om dan een nare opmerking te maken En als sie dat wel doet, zo snel mogelijk naast je neerleggen
Ik weet van andere collega's dat mijn bedrijfsleider, die normaal echt bot en lomp kan zijn, heel leuk zou reageren. Toch wilde ik even wachten omdat het vorig jaar fout is gegaan. Maar gister was ik aan het werk en kreeg ik hele erge buikpijn, dus toen zei hij meer voor de gein "je heb toch geen nieuws he".... jawel dus hahaha. Hij vond het echt super leuk, alleen wel vervelend dat ik me nu niet zo lekker voelde.
ik wil het echt pas vertellen wanneer ik 12 weken ben juist omdat dan de kans het kleinste is dat het nog mis gaat. weet dat mijn directe collega's het wel leuk vinden dus dat scheelt die weten het ook al, die hadden ook gezegd dat ik het expres op een dag moest vertellen dat ze er allemaal waren (werken een paar parttime) zodat ze mij in ieder geval uitgebreid konden felciteren haha
Ja, dat snap ik natuurlijk ook wel, maar het gaat erom dat ze haar niet zomaar kunnen ontslaan of verplichten 40 uur te blijven werken. Als de werksituatie niet meer plezierig is voor TS kan ze altijd op zoek naar wat anders, maar ze hoeft iig niet bang te zijn om ontslag te krijgen omdat ze parttime wil gaan werken.
Ik was ook erg bang om het te vertellen. Maar achter af gezien viel het allemaal reuze mee! En gelukkig maar. Ik wil je heel veel succes wensen!
het is ook niet zo dat ik van 40 naar 16 wil ofzo ik wil maar 1 dag minder gaan werken dus van 40 naar 32 maar het is even afwachten. moet het eerst maar eens vertellen haha
Gewoon zakelijk melden en later pas de gang van zaken omtrebt verlif en werken als ouder bespreken. Niet al bij voorbaat in de slachtofferrol duiken ('je zult het wel niet leuk vinden, maar wij zijn heel blij - dan kun je net zo goed gelijk op je rug gaan liggen uit onderdanigheid), en er ook geen enorm circus van maken met cakejes ( want als zwangerschappen op het werk niet groots geviers worden, zet je jezelf buitenspel door dat ineens wel te willen doen - ben je gelijk het levende voorbeeld van een aanstaande mutsenmoeder). Succes!
Bij mij deden ze ook erg moeilijk om minder te werken, maar je hebt er gewoon recht op hoor!! Ik werkte 5 dagen, nu 3 dagen. Als enige op de afdeling. Gewoon praten, praten, praten.... En denk aan ouderschapsverlof
Gister heb ik het dan verteld.. ze reageerde eigenlijk best wel goed..ze had het al verwacht aangezien ik gestopt was met roken en meer ging eten(at normaal alleen droge crackers en nou brood enzo) ze feliciteerde me zelfs en heeft eigenlijk niks gezegd over eventuele gevolgen.. ik laat het een aantal dagen rusten en begin daar dan zelf wel over.
Hah! Alsof je zo makkelijk iets anders vindt... Makkelijk praten... En als je baas echt een &#%* is verzint hij/zij wel een andere reden om je te laten vertrekken... Gelukkig viel dat mee! Ik was bij mijn vorige baan ook bang om het te vertellen. Vooral omdat ik een collega had met voelsprieten, die heeft al door dat je zwanger bent, voordat je het zelf weet. En mijn baas had zelf geen kinderen dus die zou ook weleens gevoelloos kunnen reageren. Nu heb ik geen werk meer - hoera voor de economie - en ondertussen zwanger. Dus zit ik met het omgekeerde probleem... Een baan vinden terwijl je al weet dat je zwanger bent.
Ik denk ook dat je je vooral niet moet verontschuldigen voor het feit dat je zwanger bent. Elke werkgever vind het vast lastig wanneer een werknemer zwanger is. Maar het ligt er aan of ze zo slim zijn dat niet laten merken. Je verandert er niks aan! Ikzelf werk kleinschalig (ik ben de enigste medewerker) en werk nauw samen met mijn baas. Als ik met verlof ga is dat een probleem en zullen er heel wat dingen veranderen voor het bedrijf in die tijd. Ik ben ook nog eens uitgerekend vlak voor de drukste periode van het jaar. Oeps. Naja, ik ben erg benieuwd hoe ze reageert. Ik denk dat ik het haar over een week of 2 vertel. Spannend.