Heel herkenbaar!! Ik word tegenwoordig helemaal gek van het: Waarom???? Ja maar waarom dan mama? Mama waarom is dat? AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH. Mijn reactie is dus regelmatig: Omdat ik dat zeg! En het gekopieer, maar daar moet ik vaak ook hard om lachen. Als madam (oktober 2009) dingen zegt waarvan ik denk: okeeeeee.. Het kletsen. WOW..... Ze heeft in die drie jaar volgens mij al meer gekletst dan ik in die 23 jaar heb kunnen kletsen.
Omg!!! Dit is mijn dochter!!! hahaha. Ik maakte me al zorgen, maar zo te lezen is ze dus niet de enigste.
nog een zucht momentje mama mag ik een koekje?nee schat je hebt er net 1 gehad, nouhouuu ik wil een samson koekje!! en dat dan uitmond in een driftbui. om vervolgens na de driftbui weer opnieuw te beginnen zucht.. ik wil dat eten nee L. we eten dat ja maar ik wil niet eten. prima meisje dan niet ikke wil wel noontje.. nee niet eten is ook geen noontje ohhhh stomme mama.. Pffff haha
Hier de oudste zojuist om 17.00 uur even lekker naar dr kamer gestuurd met de tablet (vind ze geweldig en ik vind het dan geweldig rustig dus 2 vliegen in 1 klap). Gisteren hele woonkamer van top tot teen schoongemaakt, onder de banken, kasten.. alles aan de kant: ga ik zojuist even vuilnis weggooien en kom boven: 'Mama er is een ongelukje gebeurd'. Had ze dus stiekem het pak chocomelk uit de koelkast gepakt en vervolgens om laten vallen op het tapijt in de huiskamer, spetters op de bank, tafelpoten, verwarming, hele tapijt doorweekt.. dra-ma.
Hahaha, dit is leuk ja . Wat is dit, wat is dat? Nu zeg ik vaker, wat denk jij dat het is? Gewoon een vraag met een vraag beantwoorden, werkt tot noch toe erg goed .
Herkenbaar. Mijn moeder zit soms met open mond te kijken, vooral als ik sta te koken, rond dat tijdstip zijn de kinderen altijd klierig en moe, de kat loopt te miauwen, mijn zoontje wil helpen met koken en snijden, je moet weer een kont afvegen, een of andere zeikerd aan de deur van een energiemaatschappij, noem maar op, alles tegelijk. Ik hoor en zie sommige dingen niet eens meer, alleen voor anderen die niet (meer) in de kleine kinderen zitten, zal het soms wat hectisch en druk overkomen.
Hou maar op, schei maar uit.. het "me and my shadow" effect is hier groots. Hier heeft mevrouw tegenwoordig de mantra "ik heb honger". Zodra de benen de benedenverdieping raken tot ze weer naar boven gaat. Ik word er soms zo moe van. Of eh.. de een loopt te vragen, dan loopt er weer een hond te stuiteren, de kat die voor de deur staat te krabben. Zit je net, moet er weer gepoept worden. Met eten net zo; heel de dag honger, tot je gaat eten : LUST IK NIET. Pff.. af en toe om gestoord van te worden. En jawel; speelgoed waar maanden niet naar gekeken werd, mag ineens niet weg. Ze willen kleer combi's aan die een melding bij het AMK waard zijn en altijd op de dag dat jij vergeet de wasmand uit het zicht te halen, waardoor de keus ineens zelf bepalend is geworden (want normaal laat je kiezen uit twee opties uiteraard). De hele week zeuren ze je de kop gek om koekjes bakken, heb je die rommel in huis.. en juist; sta je in je eentje te bakken. "Mama, ik wil vanavond brocoli eten". Ok.. gebrek aan inspiratie, dus ideeën zijn welkom. Heb je staan koken; mama, ik heb geen zin hoor in brocoli. Tijd dat de lente begint en ze lekker in de tuin kunnen spelen. Dan is het zomer en daarna mag ze naar school. YES!!!!
Whaha té herkenbaar allemaal! Hier komen ook regelmatig 'Omdat ik dat zeg!' of 'Ik leg het je later wel eens uit.' voorbij. Niet 'pedagogisch verantwoord' maar soms word je zoooo moe van dag gevraag.
Heel herkenbaar allemaal. En hebben jullie ook dat de oudste vind dat die als oudste het recht heeft om de rest mee te corrigeren / op te voeden. "Mama, als jullie er niet zijn, dan ben ik de baas he, want ik ben de oudste". " "Broertje, wel je je drinken opdrinken dan krijg je dadelijk ook een koekje." etc etc etc etc. En de hele dag door elkaar klieren, stoeien wat uitmond in vechten of elkaar pijn doen, concurrentie.... maar als het bedtijd is samenspannen en met zijn drietjes in 1 bed gaan liggen om daar te willen slapen. Zie er dan nog maar eens eentje uit te trekken... Echte broederliefde
hier een zucht momentje van opluchting met mijn 1,5 jarige mannetje. Hij heeft een enorme (ECHT heel erg...) bacteriele infectie op zijn huid en dat begint nu zo heel langzaam aan te helen. De huid is alleen heel erg droog en moet dus smeren met een lekker cakendulannete om het een beetje soepel te houden zodat het niet open barst. Dra-ma. Vreeeeselijk vindt hij het. terwijl het niet eens pijn doet. Nu heb ik inmiddels zelf dezelfde plekjes maar dan (nog) heel erg klein en smeerde zelf ook even wat. Grijpt ie het tubetje uit mijn handen en smeert zichzelf dus nog maar een keertje in. 20 minuten dikke drama, 10 seconden en meneer doet 't wel "even" zelluf. D'oh en zucht. Zucht van opluchting want hij liet het vervolgens dus ineens wel toe dat ik hem hielp....
Hahaha , heerlijk die kinderen. Vlak voor de geboorte van de jongste ging de oudste een keer mee naar de controle bij de verloskundige. Vraagt 'ie van achter op de fiets: "mama, hoe komt de baby eigenlijk in je buik"? Ik:"Ja, dat leg ik een andere keer nog wel uit als je wat groter bent." Wordt meneer toch een partij boos. "NEE,NU!" En ook tijdens het voorlezen van een boek steeds onderbreken om te vragen waarom of hoe...zucht
Fantastisch deze, precies mijn zoon! Dit zijn echt de typische aandacht-vraag-gesprekjes. Heel vaak willen ze echt weten waarom, en dat is een stuk leuker! Kan je herkennen aan dat ze niet door blijven vragen en dat ze ook luisteren naar je antwoord Terugvragen helpt hier ook soms, alhoewel het antwoord dan steeds vaker is: weet ik niet mama. "Ik weet het ook niet zoon".
"Mama waar is papa" Ik: Ik zag hem net nog op het dak (maar is natuurlijk aan het werk, wat ze ook best wel weet) "Mama waar is L." Ik: bij opa en oma (terwijl hij op de bank naast me zit) "Mama waar is mama" Ik: die is aan het werk schat "Oh....." Stilte "Mama, wat ben je aan het doen" Ik: Even douchen (terwijk ik aan het koken ben) "....nietes" Stilte Mijn sport is, op domme vragen, nog dommere antwoorden geven. Vinden zij grappig en blijft het voor mij ook leuk (en een uitdaging)
Eva heeft weer eens een fase dat ze geen bruin brood wil. Prima, ze eet nu volkoren beschuit. En elke keer krijg ik de vraag: is een beschuitje wit? En dan kijk ik haar aan zo van, dat weet je wel. En dan zegt ze: ik weet het echt niet meer hoor! (Maar ondertussen ) Lisa kan de laatste tijd moeilijk kiezen. Wat wil je eten? Een boterham met chocopasta. Oh nee, een beschuitje met smeerkaas! Oh nee toch niet... Oh ik kan niet kiezen! (En dan begint ze vaak te huilen ) En de vraag: mogen we een spelletje doen op de tablet? Ik word er soms gek van.... zucht...
Leuk topic en zeker herkenbaar. De jongste ligt nu lekker op bedje wat een rust even.. En echte kwek kwek is het. Vanmorgen echt. Hou nou even je mond mijn ogen zijn nog niet open. Wel ze zijn wel open ja maar nog niet goed er zit nog zand in waar dan ja in mijn ogen ooo haha.
oooh heerlijk die waarom vragen, zo herkenbaar haha. Mijn zoon kan ze ook stellen en dan ook nog pittige vragen waar ik geen antwoord op weet waarom loopt een kat op 4 poten en wij op 2? uuuh moet ik ff kijken op wikipedia haha. vandaag was hij niet fit en dus stilletjes... maar ik dacht wel: ik mis de waarom vragen! geef me die vragen maar, dat is beter dan dit stil manneke
Misschien al genoemd, maar mijn dochter heeft er een handje van om al 'wat zeg je?' te vragen voordat ik uitgesproken ben.. Zucht. Sowieso zegt ze t heel vaak als ze het best gehoord heeft, erg irritant. Nou ja, 'wat zeg je?' is nog iets beter dan 'Wat?!' dat deed ze eerst . Oh, ze hoort trouwens prima hoor. Luisteren niet altijd .