Meid alle verhalen zijn erg hoe groot of klein ze ook zijn.. voor ieder is zijn verhaal erg.. ik snap wat je bedoelt in een vorig bericht van je over dat je eigenlijk niemand heb om er over te praten.. ik heb ook niemand eigenlijk waarmee ik hier over kan praten.. als mijn vriend. ik had iemand waarmee ik kon praten maar dat heeft helaas niet lang mogen duren.. me moeder heeft namelijk ook endo gehad vroeger dus die kon me een beetje begrijpen, maar helaas is ze er niet meer. en me vader.. tjhaa.. is een man.. en die begrijpt zoiets ook niet.. en zie hem maar weinig aangezien hij in scheveningen woont en ik in helmond.. en hij ook nog is een eigen cafe heeft waarmee die het druk heeft.. dus ik snap je volkomen.. maar elk verhaal is net zo erg meid!
lijkt me vreselijk om een ouder kwijt te raken. Zeker op jonge leeftijd. En mannen kunnen het inderdaad niet helemaal begrijpen. Tenminste op ervaar ik dat Had je moeder vroeger veel last van de endometriose? Lief van je, maar toch voelt het als niets in verhouding tot jouw situatie en die van anderen hier.
Lieve meiden, ieder verhaal is anders en iedereen zit in een andere soms erg vergelijkbare situatie. Maar daarom is het ene verhaal zeker niet minder erg/erger dan dat van een ander. Ik vind het gewoon heeeeeeeeeel fijn dat we het hier lekker van ons af kunnen schrijven en steun hebben aan elkaar! Dikke knuffel voor iedereen en hopelijk staat het geluk snel aan onze kant!!!!!
@vinisa, het is inderdaad vreselijk om een ouder kwijt te raken. en vooral op je 24ste ja. ik ervaar het precies hetzelfde dat van de mannen. me moeder had veel last van de endo ja maar wel 2 kindere gekregen zonder mmm. en jou verhaal is net zo erg als zie van ons.. zoals chick ookal zegt het ene verhaal is niet erger als de ander @chick, je heb helemaal gelijk alle verhalen zijn even erg! en inderdaad het is fijn om hier het van je af te kunnen schrijven! Ik hoop ook dat er heel snel goed nieuws op ons af komt
Lieve meiden, Twee dagen bijna niet gelezen en een heel boekwerk om door te nemen hihih, Ga er nu echt even voor zitten. Hebben jullie dat trouwens ook als er zoveel is geschreven dat je dan een word document erbij pakt en stuk voor stuk de verhalen gaat lezen en reageren hahaha. Ik kan alles niet onthouden hoor Nou goed, daar gaan we Allereerst bedankt voor jullie lieve woorden, doet me goed! maar ik vind iedereen hier ontzettend positief. Dat moeten we ook zijn en natuurlijk zitten we er vaak doorheen en huilen (we) ik te vaak . We geven niet op en het gaat goed komen, hoe dan ook! Vinisa: Dat is vast even schrikken Zit er alleen endo op je eierstok? Heb je geen vrienden in vertrouwen genomen? Hier kan je iig je ei? kwijt. Lees nu je verhaal die kennis. Wat een rotstreek zeg! Snap dat je nu wat terughoudend bent! Cindii: Welkom! Wat een pittige operatie! hoe voel je je nu? Wel een fijn gevoel denk dat je helemaal schoon bent. Fijn dat het voor je gevoel mee is gevallen. Voor je lichaam is het natuurlijk wel even anders en je moet het de kans geven om zichzelf weer gezond te maken. Persoonlijk denk ik dat het goed is als je het zelf wilt proberen. Dat zegt eigenlijk al dat je er nog niet klaar voor bent om met de IVF te beginnen. Je moet doen waar je je goed bij voelt denk ik. Je man kan wel zoveel willen maar jij moet het doen. De operatie is ook pas zes weken geleden.. Het is denk ik fijn om alles in je hoofd en omgeving rustig te hebben zodat je ook rustig aan de IVF kan beginnen en je daar op kan storten. Zo te lezen zit je in een hectische en zware tijd. Wie weet gaat het op de gewone manier gebeuren.. of is het al raak! Lelie: Wat ongelooflijk rot dat je ook zo een risicovolle operatie moet ondergaan! Hoe langer ik op het forum ben, hoe meer ik lees en te weten kom over de ernst van de endo. Eerst dacht ik dat het redelijk onschuldig was maar helaas.. Op welk stuk darm zit de endo bij jou? Tja het darmonderzoek, denk dat het voor iedereen anders is. Ik kan best zeggen dat ik een hoge pijngrens heb maar misschien een combinatie van een geïrriteerde darm en endo op je darm maakte het voor mij zeer pijnlijk. Menstruatie is idd erger maar ik wen er een soort aan. Niet dat ik hierdoor beter met de pijn kan omgaan maar je weet wat je kan verwachten zeg maar.. In welk ziekenhuis ben je onder behandeling? Is de planning dat je na de operatie start met IVF? Mag ik vragen hoelang je al bezig bent? Sis ik denk dat ik weet wat je voelt. Als ik mn buik in trek dan voel ik de pijn ook helemaal doortrekken van mn navel naar mn vagina. Denk ook door mn blaas. Heel apart gevoel. Echt balen dat je nog steeds last hebt! Gelukkig neemt het bloeden af. Je lichaam heeft echt wat te voorduren gehad en een IVF is ook niet niks. Idd mijn gyn zei ook dat endo op je darmen niet in de weg hoeft te staan bij zwanger worden. Alleen de arts in het VU wilt het eerst weg halen. eind maart een gesprek, ga het toch maar even aankaarten. Als ik echt geopereerd moet worden wil ik iig 1 IVF poging voor de operatie doen. De eerste 4 iuis heb ik zonder hormonen gedaan. Deze IUI is nu met hormonen. Vanaf nu ook de volgende mocht dit nodig zijn.. Snap wat je bedoeld over schaamte, mijn man en ik maken er altijd maar grapjes over. Na het darmonderzoek lag ik op bed in het ziekenhuis. Vriendlief zat achter me terwijl ik op mn zij, met kont naar hem lag. Omdat ik zo een last van mn buik had moest de lucht eruit. Dit ging niet en de verpleegkundige stak er een slangetje in (beeld je in: Vriend achter me kont) Toen kwam er een vloedgolf diarree uit hihihi. Dus ik helemaal vaag, hoor ik vriendlief: zoooo Jezus je zou maar zo een baan hebben hahahah. Hoop dat de pijn zonder de cocaine te doen was Ook weer k.u.t dat je weekendje verpest is! Je keek er zo naar uit Rijp voor parnassia hihi. We hebben wel humor hier. Maar lieve meid het komt goed! Je zit nu in een vloedgolf van rot dingen Alles bij elkaar is het gewoon veel te veel, geestelijk en lichamelijk. Goed dat je even voor jezelf kiest en twee maanden geen tp meer doet.. Je wilt natuurlijk wel maar je kan gewoon even niet meer Dat komt wel weer. Geef de moed niet op, neem wat rust en zorg voor jezelf! Ik denk aan je en geef je een dikke knuffel. Chick: Moest zo om je lachen hihi Lief! Voel me nog steeds positief Wel pijn, net weer tramadol genomen.. Dacht mn eisprong gevoeld te hebben en toen even geklust (was eigenlijk niet te doen) en daarna was de pijn mega. Vanmiddag ging het wel Wat zou het een wonder zijn he, als het nu gaat lukken. Ze zeggen wel dat je na een operatie snel zwanger wordt . Ga heel erg duimen!! All Gister de tweede ovu echo gehad en aan allebei de kanten twee eitjes van 16mm. Gisteravond dus ook naar het ziekenhuis en om 22.00u pregnyl gehad. Morgen middag, tijdens werk , om 12.45u inleveren en om 14.00u de vijfde en laatste IUI. We gaan er weer voor deze ronde! Liefs en knuffel
Ik voel me goed heb nergens meer last van..ook is de pijn tijdens me menstruatie minder pijnlijk, wel meer problemen met me ontlasting maar daar leren we wel mee omgaan. ik ben wel klaar voor de ivf zou niet anders willen als zsm zwanger raken na deze heftige periode.. maar ben heel bang dat ik de ivf voor jan lul ga doen als het waren ivm de situatie nu.. en al dat stresse wat ik doe nu.. dan oefen ik liever een paar maandjes als dat ik die dure ivf op het spel ga zetten. en idd mij man kan willen wat hij wil.. maar ik moet het allemaal wel doen en ondergaan en daar staat hij niet bij stil!
Steva, ik reageer even kort want ik moet weer aan het werk. De endo zit op/in het sigmoid, begint 5-6 cm van de anus. En van daaruit wordt 10 cm verwijderd. Ik ben onder behandeling in het Catharinaziekenhuis, bij een endometriosespecialist. Mijn vriend en ik zijn nu anderhalf jaar bezig, sinds december in de mmm. Volgens de specialist is de kans heel groot dat ik na de operatie spontaan zwanger wordt, omdat ze fan alles weggehaald en schoongemaakt hebben.
Sis, ik neem aan dat het goed is dat we vandaag niets van je gehoord hebben! Hopelijk ben je toch nog aan het genieten van het weekendje (zonder pijn hoop ik ) Steva, wat goed om weer wat je te horen!!! Ik heb dat ook hoor als er veel gepost is. Dan reageer ik meestal in een ander documentje stukje voor stukje op iedereen. Anders weet ik soms ook niet meer wie nou wat precies heeft gezegd (bedankt trouwens voor het duimen meid, we gaan ervoor!!!) Had je nou 4 eitjes of heb ik het verkeerd begrepen? Dat was zeker op het randje van doorlaten gaan?! Ik zag dat jij de pregnyl in het ziekenhuis hebt gekregen, vind je dat prettiger? Ik ga ook voor jou duimen hoor meid!!!! Hopelijk is de laatste gewoon raak (en kan de operatie lekker uitgesteld worden!). Succes morgen!
He ladies, Wat een hoop gekletst weer hier . Tis me echt ff teveel om op iedereen te reageren, maar als ik jullie verhalen lees, prijs ik mezelf gelukkig zeg... pfff wat hebben jullie een pijn te verduren iedere maand weer . De een nog langer en pijnlijker dan de ander. Niet te geloven zeg... Heb echt respect voor jullie hoe jullie ermee om gaan. Echt waar! Hier niet zoveel te melden eigenlijk. Ben niet bezig immers, wel een pogingkje gewaagd, maar daar mag ik van mezelf niet teveel op hopen, of beter nog, helemaal niet. En verder doe ik niets anders dan schuren en schilderen in mijn vrije tijd de laatste en komende weken .
Hey Pien! Ik vroeg me al af hoe het met jou was! Druk aan de klus dus! Best vermoeiend he, klussen naast je gewone werk enzo! Wanneer moet het allemaal klaar zijn? Je hebt gelijk dat je wel een poging hebt gewaagd! You never know toch?!!!
Chickie: ti's inderdaad wel vermoeiend. Maar we moeten nog even 2 maandjes doorbikkelen. 1 mei is de overdracht van ons huis dus moeten we verhuisd zijn. Ben blij als dat weer achter de rug is! En ach ja die poging: je weet inderdaad maar nooit. De acupuncturiste zei vorige week dat mijn lichaam 'Chinees gezien' er nu wel meer klaar voor is .
Ja klussen kost veel energie Pien! Doen jullie veel zelf? Zet hem op hoor die 2 maanden! En daarna lekker genieten in jullie nieuwe huis! Klinkt goed wat je accupuncturiste zei!
Hoi meiden, Uiteindelijk gister toch nog een leuk half weekend gehad. Ik had nog behoorlijk last van de toiletgangen, maar het erop gewaagd met een stapel pijnstillers. Ik voel de de pijn gelukkig minder worden. Bloedverlies is echt minimaal nu. Paar druppels bruin. Had gehoopt dat de pijn nu helemaal weg zou zijn, maar een toiletbezoek is nog erg gevoelig en en mijn buik 'trekt' heel erg bij het lopen. Ik heb op de huisarts gebeld en gevraagd of ze wat voor mij kon betekenen. Ik werd immers door de ziekenhuizen van het kastje naar de muur gestuurd. De huisarts kon niet veel voor mij doen aangezien ik al onder behandeling ben bij de gynaecologie. Maar heel opvallend wees ze mij erop dat mijn klachten erg duidden op endometriose. Ik moest dat nog maar eens bespreken me mijn arts zei ze. Ik ben natuurlijk al eens geopereerd, maar zou een tweede operatie in een ander ziekenhuis wel fijn vinden. Nou ja fijn....jullie begrijpen het wel toch...hihi Cindi. Blijf lekker op dit forum om te kletsen. Ik heb ook niemand om er over te praten. Geldt natuurlijk ook voor jou vinisa. Ik heb er bewust voor gekozen om mijn kinderwens met niemand te delen. Dus ook mijn behandelingen , operaties en ja dus ook de miskraam aan niemand vertelt. Dat is soms heel zwaar, want ik leef eigenlijk in een leugen. Zowel voor mijn ouders als op t werk. Ik heb heel veel vrij moeten nemen op t werk om de behandelingen te kunnen ondergaan. Dat zeg ik dat ik twee dagen er tussen uit ga met de hondjes of zo.ntegen familie zeg ik juist weer dat ik de hele week moet overwerken en dus niet te bereiken ben. Dat is heel zwaar. Al mijn vriendinnen hebben pas een kindje of zijn zwanger. Ik moet doen alsof het mij niet interesseert alsof ik geen kinderen wil. Dus meiden als er iemand is waaraan je het kwijt zou kunnen of willen, en je vertrouwt diegene echt....raad ik jullie dat toch aan. Ik leef in een grote leugen en daar kom ik nu niet meer uit. Ik zou er ook niet meer uit willen hoor. Ik heb voormijzelf denk ik de juiste beslissing genomen. Maar de artsen schrikken toch vaak van mijn verhaal. Cindy: ik vond de IVF behandeling op zich niet zwaar. Ik kreeg de klappen eigenlijk pas altijd achteraf. En dat vond ik wel zwaar. Je moet er wel rekening meehouden dat je regelmatig naar t ziekenhuis moet. En als je ziekenhuis niet in de buurt zit, kost dat tijd. En wat je zegt. Jij moet t doen. Voor de mannen is het een heel ander verhaal. Ik weet niet je leeftijd. Maar als 'je de tijd nog even hebt' klinkt raar.....dat weet ik......maar als je nog even de tijd hebt dan zou ik wachten tot alles achter de rug is. Je hebt veel meegemaakt. En dan jezelf storten op je IVF project. Ik heb voor mijzelf besloten ook even pas op de plaats te nemen. Ondanks dat ik binnenkort 36 word. Vinisa: jij hebt het wel dubbel 'getroffen' In negatieve zin dan he. Jouw kindje is een oprecht wonder. Steva. Jij gaat voor een 4-ling begrijp ik (-; weet je al wat meer? Opereren of niet? Chick. Doe jij nog ovutesten.....of 'spuit' j er gewoon oplos (-; Handig dat je eerst een worddocumentje maakt. Ik filmopname de iPad. Ik kan daardoor niet teruglezen en bovendien maakt de iPad de mooiste woordcreaties. Ik lees weleens terug en dan denk ik.....hopelijk begrijpen ze deze zin hahahaha. Ik heb me vandaag overigens ziek gemeld. Ik voel me wel al beter, maar kreeg gister te horen dat een vriendin van mij van 35 jaar zwanger is. En ze had het zo gepland dat het in de zomer kwam zodat ze tijdens haar zwangerschapsverlof heerlijk op de terrasjes kon zitten. Door dit bericht brak ik gister weer. Ze is een week verder dan ik zou zijn geweest. Dat kwam hard aan. Ik heb nog 1 vriendin die nog niet zwanger is en ik voel mij er een beetje tussenuit vallen. Hebben jullie dat gevoel ook soms. Ik denk er wel eens aan te verhuizen en opnieuw te beginnen, maar daar voel ik mij dan weer te jong voor. Pfffff zojuist op de app.....uitnodiging babyshower voor weer iemand anders.......meiden houdt t dan nooit op......ik ga even de zon in met mijn oude trouwe viervoetertje..... Ik heb volgens mij een hele pagina volgeschreven.......
Chickie: ja we doen veel zelf, dat houdt de kosten nog een beetje binnen de perken . Maar het wordt wel mooi hoor, dat mag ik er natuurlijk wel bij zeggen . Sissie: oh meid als ik je verhaal lees zou ik zo met je mee kunnen huilen... Ik hoop dat die pijn van je nu toh gauw eens minder wordt. En het lijkt me heel verstandig juist om eens naar een ander ziekenhuis over te stappen. Want zoveel pijn is toch niet normaal. Wat vreselijk ook dat die vriendin dat zo zegt. Maar ja, ze weet natuurlijk bij lange na niet wat jij hebt meegemaakt. Voor sommige mensen is het inderdaad zo makkelijk: die plannen een zwangerschap. Lieve Sis, is het echt, maar dan ook echt niet mogelijk om iemand in vertrouwen te nemen? Al is het maar 1 persoon? durf je het niet meer, omdat je gevoelsmatig er 'te laat' mee komt? ik wil me er echt niet mee bemoeien, en je moet doen waar je je goed bij voelt, maar ik merk aan je hoe zwaar het is om in, wat jij noemt, een leugen te leven. maar lieverd het is geen leugen, je hebt het gewoon niet durven te vertellen, uit schaamte of wat dan ook. het is ook niet iets wat je makkelijk verteld aan iemand. Dat geldt voor ons allemaal. Ik had het er ook vreselijk moeilijk mee om het aan mensen te vertellen, zeker op het werk, maar ik heb het toch gedaan en het scheelt zo'n stuk... Mensen snappen misschien niet allemaal hoe het werkt en wat voor gevoelens het met zich meebrengt, maar de meesten tonen wel begrip en dat is al zoveel waard. bovendien kunnen ze dan een beetje rekening met jouw gevoelens houden. Dan had die vriendin vast niet gemeld dat ze dit zo precies gepland had... Ook al heb je het een lange tijd verzwegen, mensen zullen echt wel begrijpen of begrip hebben waarom je dat gedaan hebt. Maar goed ik zal er hierna niet weer over beginen. het blijft jouw keus. maar weet dat ik het goed bedoel en ik gun je gewoon het allebeste meis. Hele dikke knuffel!!
Lieve pien. Tranen in mijn ogen van je lieve berichtje. Ik begrijp echt heel goed wat je bedoelt met toch iemand in vertrouwen nemen. Maar binnen de groep mensen die ik ken durf ik het echt niet. Ik hoor zelf regelmatig dingen van die meiden die ze dan zogenaamd in vertrouwen vertellen over andere meiden en dan ben ik zo teleurgesteld. Ik zei gister toevallig nog tegen mijn man datbik geen echte vriendinnen heb simpelweg omdat ik mijn persoonlijke problemen met niemand deel. Over de rest van mijn leven ben ik vrij open, over mijn relatie, over mijn familie, mijn onzekerheden. Mensen denken daardoor dat ik een open boek ben. En daardoor krijg ik ook heel veel te horen. Maar dat zijn ook dingen over anderen waarvan ik niet vind dat ik dat op die manier te weten kom. Begrijp je t een beetje. Ik heb ook erg getwijfeld om dit forum op te gaan. Ben zo bang dat iemand mijn verhaal herkend en mee blijft lezen. Met mijn ouders heb ik een prima band, Maar ik kan gewoon niet met ze praten. Ik kan dat moeilijk uitleggen. Het geeft me een rotgevoel. Dat zou niet opluchten. Ik heb min of meer voor mijzelf besloten dat als ik op mijn 40 e nog geen mama heb mogen worden dat ik verhuis van waar ik nu woon en hoop ik nieuwe frisse mensen te ontmoeten die ik wel in vertrouwen durf te nemen. In mijn vriendengroep ben ik binnenkort de enige zonder kinderen en dan zal de band toch anders worden. Ik vind het Nu al moeilijk om tussen al het babygeluk mijzelfstaande te houden. Gelukkig ben ik gek van dieren en kan ik daar veel liefde aan kwijt. 4 weken geleden ben ik mijn lieve hond verloren. Dat was 4 dagen voor de zwangerschapsecho die toen duidelijk niet goed bleek te zijn. En weet je....ik leek meer verdriet te hebben van het verlies van mijn hond dan het verlies van de vrucht. Ik begrijp dat dat moeilijk voor te stellen is, maar mijn hond was mijn alles. Ik was altijd met mijn trouwe viervoeter op pad. Ze was mijn alles. Na een mislukte terugplaatsing ging ik met haar naar t strand en huilde ik uit op haar rug ( ze was ruim 60 kg). Tijdens de miskraam voelde ik mij leeg en alleen. Niet alleen omdat ik de vrucht kwijt was maar omdat ik mijn steun miste. Je hebt helemaal gelijk ik leef in de waarheid en laat anderen in de leugen leven. Dei zin kwam wel even bij me aan. Ik vind het een heel raar idee dat ik mijn waarheid weleens mee kan nemen mijn graf in( klinkt hard natuurlijk) en dat bijv mijn ouders geen idee hebben wat er in mij is omgegaan. Ik heb weleens gedacht mijn verhaal te beschrijven en erven boek van te laten maken. En dan het boek te laten lezen aan mijn ouders zonder dat ze weten wie de schrijfster is. Nou dan denk je wel ver he. Maarja ik kan de hele blz wel weer volschrijven hahah, maar ik moet mij weer richten op mijn toekomst . Eerst ( net als jij) rust in de tent. Nog eens mijn pijnen aankaarten bij de gyn en helder in t koppie worden. Ik ben overigens al overgestapt van ziekenhuis pien. In het eerste ziekenhuis vermoedde ze endo maar konden ze het niet vinden. Toen van ziekenhuis overgestapt. Daar checkte ze mij verder niet meer, maar lieten mij gelijk de tweede IVF poging doen. Ik ga nu weer een poging doen om er nog wat onderzoeken uit te slepen. Ik weet zeker dat ik endo heb. Zelfs de huisarts herkent mijn klachten! Wanneer denk jij klaar te zijn met je huisje? En weer verder te gaan met de behandelingen?
Sissie: ik begrijp je wel geloof ik. Als je niet echt op je vrienden kunt bouwen of een open band met je ouders hebt, is het natuurlijk extra moeilijk om zoiets te kunnen vertellen. Waarschijnlijk hebben ze jou ook nooit de indruk gegeven dat je geheimen er veilig zijn. Dat is heel naar. En dan is het dubbel moeilijk dat je lieve hond waarbij je wel jezelf kon zijn er niet meer is . 60 kilo trouwens, wat voor hond was het? Ik weeg ook 60 kilo . Het is lastig voor je om in je omgeving allemaal kinderen geboren zien te worden. Ik herken dat heel goed. Ik heb een vriendin die is ook net zwanger, van een tweeling nog wel. Was super snel gelukt natuurlijk. En ze had ook al een kindje. Tegelijk begonnen met ons... En zo heb ik nog 2 goede vriendinnen en een zus die al 2 kinderen hebben. En ik heb dus nog niets... Erg lastig om zo 'achter te blijven'. Maar ooit moet het goed komen denk ik dan, met of zonder kinderen! Geldt ook voor jou. En volgens mij ben je echt sterk. Ik weet trouwens haast ook wel zeker dat je endo moet hebben. Zeker als ik de verhalen van de andere meiden hoor hier. Lijkt me goed om meer onderzoeken te eisen! Wij gaan in juni ongeveer met de IVF beginnen. In april/mei starten met de pil en de hormonen die daarna komen. Dus dat is vlak na de verhuizing. Dat wilde ik eerst achter de rug hebben. Wel mooi om naar uit te kijken. Heb zin om naar het nieuwe huis te gaan, een mooie nieuwe start .