Afgelopen augustus heeft m'n schoonmoeder een huisje in Efteling Bosrijk geboekt vanwege haar verjaardag. Zij, m'n zwager, schoonzus, hun zoon, m'n vriend, onze zoon en ik zouden daar 2 nachten slapen. We hadden er allemaal heel erg veel zin in maar.. Het was echt een rámp. We hebben compleet verschillende manieren van leven, denken over vrijwel álles anders, kunnen het niet met elkaar eens worden en we hebben 3 dagen lang alleen maar gezeik gehad over de opvoeding van onze zoon.. Ik werd er niet goed van, en heb meerdere malen op het punt gestaan om naar huis te gaan. De stekende opmerkingen, het constante gezeur over Damiën, ik heb meerdere malen jankend op bed gelegen. We hebben geprobeerd het uit te praten, maar zij vond dat ze 'erover mag denken zoals zij erover denkt'. Dat mag natuurlijk ook, ieder z'n ding, maar dat hoeft ons niet duidelijk gemaakt te worden met kwetsende opmerkingen en dergelijke. Uiteindelijk hebben we de 3 dagen overleefd, maar we wisten wel zeker dat we dit nóóit meer zouden doen. Dit jaar wordt m'n schoonmoeder 60, en wil ze een week (een WEEK!) op vakantie. In eerste instantie was het plan om weer met z'n allen te gaan, waarop wij hebben gezegd dat we dat niet meer zien zitten. De vorige keer was het ook geen succes, niemand heeft zich op z'n gemak gevoeld, en wij vonden het gewoon geen goed idee. Dit hebben we gewoon eerlijk gezegd, schoonmoeder reageerde vrij beledigd, maar het was al snel weer vergeten. Maar nu.. Nu heeft ze dus bedacht dat zij twee weken op vakantie gaat, dat mijn zwager, schoonzus en hun zoon de eerste week meegaan, dat we er in het weekend waarin haar verjaardag valt allemaal zijn, en dat wij er de tweede week zijn. Zij denkt, na onze uitleg, dat het enkel aan m'n zwager en schoonzus lag. Dat wij met hén niet overweg kunnen als we in 1 huis leven. Dat is dus maar een deel van de waarheid.. Het ging net zo goed om mijn schoonmoeder zelf. Zolang we elkaar af en toe zien is het geen probleem, maar een weekend in één huis leven is gewoon geen goed plan. Laat staan een week! Nu weet ik uberhaupt niet of wij wel een week weg kunnen gezien onze situatie, met alle behandelingen en ziekenhuisbezoeken, maar áls het kon, dan wilden we nog steeds niet.. M'n vriend wil nu vertellen dat we het om die reden niet willen, maar ik vind dat we gewoon meteen eerlijk moeten zijn. Dat zal ongetwijfeld weer uitlopen in een ruzie, maar dan is het wel duidelijk. Anders krijgen we dit gezeur volgend jaar weer, en daarna wéér. Hoe zouden jullie dit duidelijk maken? Hoe kunnen we dit het beste zeggen? Hebben jullie tips? Ik wil graag voorstellen om gewoon een dag weg te gaan met m'n schoonmoeder, naar de dierentuin ofzo. Is voor de kinderen leuk, voor de volwassenen ook, zij heeft haar hele familie bij elkaar en aan het eind van de dag gaat iedereen gewoon weer lekker naar z'n eigen huisje..
Gewoon zeggen dat je liever op de vakantie locatie op bezoek komt maar niet blijft slapen omdat je dat niet prettig vind? Vervelend hoor!
Heel vervelend inderdaad. En toch... ja toch... ja je wilt het niet horen... Maar om de goede lieve vrede te bewaren in de rest van jullie leven moet je maar ff doorbikkelen en tanden bijten. Je moet nog zoooo lang door 1 deur! JA IK HEB HET LICHT GEZIEN NA BIJNA 10 JAAR!!! Bijna 10 jaar in dezelfde (misschien zelfs ergere) situatie gezeten. Maar vanaf het moment dat ik mij erbij neerlag gaat het goed! Jullie krijgen straks wellicht wel samen een kindje, dat hoop ik tenminste heel erg voor jou, D en W, (geloof me, dan wordt die bemoeizucht nog groter!), vaak bedoelen ze het goed maar hebben ze niet in de gaten dat tijden veranderd zijn of zij al jaren uit de opvoeding zijn of dat jullie gewoon totaal anders zijn! Jullie kind, jullie keuze, haar mening waar ze lekker in gaar kan soppen. En altijd: ene oor in, andere oor uit en laat dat stoom maar razen maar hou de eer aan jezelf! Hoe minder je erop ingaat hoe minder het wordt is mijn ervaring. Hoe meer jij je opvoedstijl gaat verdedigen hoe meer tegenwerking je krijgt hoe minder prettig jullie je gaan voelen en hoe slechter het contact gaat verlopen tot zelfs vervelende verjaardagen... Jouw (bijna) man staat volledig achter je, wat wil je nog meer?! Hij verkiest jouw opvoedmethoden en gedachtengangen boven die van zijn eigen moeder! Lekker in dr sop gaar laten koken en heerlijk een weekje op vakantie zonder kosten Je hebt haar al eerlijk verteld hoe je erover denkt, wellicht heeft zij niet willen horen dat zij ook een rol speelt. Boeiend, je hebt je punt gemaakt of ze het nu accepteert of niet maar ze wil jullie ondanks dat toch mee op vakantie nemen! Lekker gaan en wordt het echt heel vervelend dan kun je altijd nog je spullen pakken! Lekker genieten! En als je niet kunt door de behandelingen dan moet ze dat maar respecteren (alsook als jullie echt echt echt niet willen gaan!)
Nou ik ga ook niet een week lang op mn tenen lopen en me alles maar laten zeggen om de goede vrede, amahoela. Ik zou eerlijk zeggen dat het de vorige keer gewoon niet goed bevallen is, dat je dat ook al eerder aan hebt gegeven. Geen smoesjes oid bedenken want dan zit je met een tijdje weer als ze ineens bedenkt dat ze om een ander jubileum samen op vakantie wil. Eerlijkheid duurt het langst...
Tja het ligt er een beetje aan denk ik. Ik ben niet van de lieve vrede bewaren en trek heel heldere grenzen met mijn schoonmoeder. Daardoor gaat het nu al tijden goed. Maar ik zou nooit op vakantie gaan met hun (en ml gelukkig ook niet meer ) want het is mij altijd net te veel opletten wat je zegt, niet ontspannen genoeg. Ik zou het wel eerlijk aangeven. Dat je moeite hebt met de sfeer die er geheerst heeft en daar geen week in wilt zitten. Maar ik zou hoe dan ook aangeven dat ik niet gediend ben van opvoedkundig advies. Mijn schoonmoeder gaf ook aan dat zij recht had op een afwijkende mening, ik heb haar daar in gelijk gegeven maar ook gezegd dat ik er geen prijs op stel om die mening te horen. Was dat ook weer duidelijk
Nee, precies. Door 1 deur kunnen we prima, maar níét als we in 1 huis zitten. Een week 'vakantie' zou een week 'ramp' betekenen en dat gaan we écht niet doen. Ruzie wil ik ook niet, vandaar dat ik om tips vroeg om het duidelijk te maken, maar op vakantie met haar/hen wil ik nog minder
Zeg het zoals in dit topic.. Eerlijk! Ik vind niet dat je maar even moet doorbijten, vind dat je niet moet gaan als je er zo over voelt.. Schoonouders wilden ook een weekendje weg, eerlijk gezegd dat ik dat nu niet zie zitten, geen sec spijt van!
Snap dat het lief bedoeld is meis, maar 'het ene oor in, het andere oor uit' is niet echt één van mijn specialiteiten Ik zou me kapot ergeren, en om me dan een week ongemakkelijk te voelen, alleen omdat zij dat zo graag wil.. Nee, ik pas daar echt voor. Dat we niet gaan is absoluut zeker, ik denk dat dat voor iedereen het beste is (in ieder geval voor ons gezin, wat zij denken is aan hen ), maar ik hoopte hier een manier te vinden om het duidelijk te maken zonder dat het een ruzie wordt..
Lastig.. ik zou het zelf ook niet zo snel durven zeggen. Wij zijn nog nooit met de schoonfamilie op vakantie geweest dus ik weet niet hoe dat zou gaan, maar ik denk dat er ook wel wat irriteer momentjes zouden zijn Dat heb je toch vaak wel. Maar zoals jij 't beschrijft is het gewoon helemaal niet lekker gelopen die vakantie.. Duidelijk maken dat je wel mee gaat maar alleen als ze niet over jouw manier van opvoeden gaan zitten zeuren?
Ik ben het met de andere dames eens hoor. Eerlijk zijn, zeggen dat het vorige keer niet bevallen is en zeggen dat je best wilt komen op haar verjaardag, maar niet daar vakantie wil vieren. En wees duidelijk, want anders blijft dit probleem spelen, en blijft ze het vragen.
Yep! +1 Gewoon zeggen- Je vond de ervaring niet prettig. En jullie hebben besloten dat jullie 't niet meer willen. einde discussie. Je bent volwassen- je man is volwassen, en je kunt zelf kiezen. Tanden op elkaar en doorzetten is ook nog een idee- maar ik zelf zou dat niet kunnen.
Wij hebben vorig jaar in de meivakantie een soortgelijke situatie gezeten. Alleen hebben wij het niet besproken, maar ik weet 100% zeker dat in ons geval mijn schoonmoeder ook zou denken dat het aan m'n schoonzusje lag. Gelukkig hebben wij nog geen uitnodiging gehad om nog eens op vakantie te gaan samen. Maar mijn man en ik hebben al samen afgesproken dat als dit zoch nog eens voordoet, dat wij dan zeggen dat we wel meewillen maar dat we dan in ee eigen huisje gaan. Dan ben je toch samen op vakantie, maar kun je je ook eens terugtrekken. En dan spreken we ook voor de vakantie al af dat we niet alles met zijn allen samen hoeven te doen, wat ons betreft, maar dat we het ook prima vinden om ons een keer te splitsen als de één meer zin heeft om het te doen en de anderen juist iets anders.
Ik zou gewoon eerlijk zijn, je hebt een hele goede reden waarom je het niet meer wilt. Dat dat niet leuk voor haar zal zijn tja, daar heeft ze zelf aan mee geholpen. Eerlijkheid duurt het langst.
Gewoon aangeven dat je niet mee gaat. Je zou anders meegaan om haar / de familie een plezier te doen en jezelf / jullie gezinnetje niet. Als je met tegenzin heengaat werkt dat niet ten goede van de sfeer! Zou wel aanbieden (mits de afstand niet te ver is) om op de dag van haar verjaardag die kant op te komen en dat je aan het eind van de dag weer huiswaarts gaat. Dan hou je wel rekening met haar verjaardag / gevoelens. Een leugentje om bestwil ivm de behandelingen zou ik nooit doen, straks bedenkt ze dat het dan wel op een moment kan dat jullie ook kunnen en dan zit je er zo goed als aan vast ...
Dat was dus ook mijn argument, haha! Nee, wat mij betreft is het wel duidelijk, jullie zeggen bijna allemaal wat ik ook vind; Gewoon eerlijk zijn
dat is de reden dat wij hier gewoon allemaal een eigen huisje hebben misschien een optie. en als dat geen optie is dan idd gewoon eerlijk zijn anders blijft het idd spelen. niet de leukste/makkelijkste optie maar ja
Gewoon eerlijk zijn. Ik vind niet dat je erover moet gaan liegen of iets anders verzinnen om maar niet te gaan. Hier was het totaal geen succes vorig jaar op vakantie met mijn moeder. Ik ben hier ook eerlijk over geweest. Veel tranen en verwijten maar kon me echt niets meer schelen. We hebben 2 weken lang op onze tenen gelopen en echt een rotvakantie gehad. En doorbijten of het voor lief nemen, nee, echt niet. Daarvoor zijn onze vakanties mij teveel waard.
Gewooon eerlijk zijn. We willen niet mee omdat we ons niet op ons gemak voelen en liever niet met jullie in een huis zijn. Moeilijk!! Maar zorgt er wel voor dat ze waarschijnlijk niet meer gaat vragen...en gepikeerde antwoorden dat ook, maar moet je maar even slikken denk ik. Als jullie niet willen,, willen jullie niet..punt...jouw leven. Lief dat ze dit voorstellen, maar ik zou het ook niet willen hoor! En je dagje uit is een heel goed vorostel om dan erbij te doen!!