Vanaf wanneer "straffen"/ dingen duidelijk krijgen??

Onze dochter is 8 maanden en ze kruipt steeds op de boekenkast af om vervolgens alle boeken eruit te trekken. We hallen haar consequent weg en zeggen nee en waar ze dan wel mee mag spelen. Nu hoeven we alleen nog nee te zeggen en dan kruipt ze ergens anders heen. (Soms is t n afleidingsmanoeuvre hahah!). Het opvoeden is hier dus al begonnen...

 

Vanaf het moment dat ze oorzaak-gevolg snapt en afleiden niet meer werkt.

Bij gillen: zelf heel zachtjes gaan praten en daar een spelletje van maken.

Bij haren trekken: samen gaan aaien (zal grote broer ook leuk vinden ).

Bij met eten gooien: vragen 'ben je klaar?' (snapt ze dat) en bordje weg zetten. Als ze later toch weer wil eten = bordje terug. Nog een keer gooien = klaar met eten. Maar ook hier zou ik gaan afleiden.

Fruit eerst op eten. Geen trek in fruit = prima, maar ook niets anders. Eventueel op een ander moment fruit eten als broer.

 

Ik doe het nu al.

Eten gooien? Is 1 x waarschuwen, nog een keer gooien is eten weg.

Op de grond liggen gillen, is hier negeren.

Slaan, bijten, knijpen is hier een felle nee. En in een hoekje zitten (niet lang).

Misschien streng, maar ik ben heel erg consequent. Nu hebben wij ook een dochter waar al heel snel een wil op zat. Prima, maar sommige dingen wil ik gewoon niet hebben. Ze begrijpt heel veel dingen al. Vaak kijkt ze naar iets wat niet mag, kijkt dan mij aan en schudt nee.

Andere dingen zoals met spullen gooien, huilen om iets wat ze wil etc. Ben ik wat makkelijker en bied ik haar liever een alternatief aan.

Maar ik denk dat de aanpak voor elk kind anders is. Alleen consequent zijn lijkt me wel handig!

 

Hier is ze nog erg jong ervoor, maar komt ook regelmatig op plaatsen waar ze niet mag komen . Ik haal haar altijd weg en leid haar af. Hier laat ze ook haar eten op de grond vallen als ze genoeg heeft, dat is voor mij een teken dat ze niet meer wil, niet dat ik het gedrag ongewenst vind.

Ik denk dat straffen pas effect heeft als ze oorzaak-gevolg begrijpen en dat is pas vanaf een jaar of 2.

 

Hier gooit ze best vaak eten op de grond omdat ze liever iets anders heeft of als 'spelletje', dan pak ik haar eten weg en negeer ik haar even, daarna krijgt ze weer een kans, meestal eet ze dan wel.

Als ze slaat, zeg ik duidelijk dat dat niet mag, doet ze het dan nog eens, dan zet ik haar neer (ze slaat eigenlijk alleen als ze op schoot zit, en ook dan is het voor haar gewoon leuk, niet omdat ze boos is ofzo).

Als ze iets heeft wat ze niet mag, dan geef ik haar een alternatief. Gisteren liep ze bv met een vaatdoekje rond, prima hoor, maar niet met een gebruikte Dus ik gaf haar een schoon doekje en pakte de gebruikte weg. Vindt ze niet altijd even leuk (het natte doekje waarmee mama de grond heeft schoongemaakt is natuurlijk veel interessanter dan een deoog doekje), maar dat is dan maar zo

Gillen negeer ik volledig, en dat werkt heel goed.

 

Hier hetzelfde!

 

hier ook een kleine met een sterke eigen wil. wij zijn rond 15 maand begonnen met hem bij de voor deur te zetten. even laten zitten en daarna vertellen dat hij iets deed wat niet mocht.
natuurlijk wel eerst waarschuwen, bij de tweede keer zeg ik dat hij nu moet stoppen omdat hij anders bij de voordeur gaat.
hij snapte het heel snel, ook met eten op de grond gooien dat gedaan.

 

Hier ook een pittige tante. Ze weet precies wat wel en niet mag en doet de dingen die niet mogen (favoriet is het klimmen op ons tv-meubel... We hebben zo'n laag en breed meubel) met een verschrikkelijke grote lach op haar gezicht. Als je het negeert dan maakt ze er helemaal een spelletje van. Dat werkt niet. We hebben haar tijden lang eraf gehaald met alleen 'nee', maar ze vindt het alleen maar leuk. Hetzelfde met gooien met eten en spullen. We waarschuwen haar nu 1 keer en als ze het dan nogmaals doet dan gaat ze even op de trap zitten net als haar grote zus. Ze heeft het nog een aantal keer geprobeerd, maar de lol is er nu wel af voor mevrouw. Na een keer waarschuwen weet ze dat ze moet stoppen. En hier echt consequent in zijn. Best streng misschien voor een 1.5 jarige, maar wel duidelijk.

 

wat een herkenbaar verhaal ts! Vooral het gillen vind ik echt heel vervelend. NIet alleen voor mijn oren maar we hebben 2 katten die daar dus echt niet blij mee zijn. En laat ze nou net gaan gillen als ze een kat ziet.. Nee zeggen heeft totaal geen nut want ze lacht me uit en gilt gewoon door. Voor de echt stoute dingen gaat ze even op de gang en ik merk dat dat ook wel helpt, al is het alleen maar even voor de afleiding en de schrik. Maar ik ga haar niet voor elk gilletje of elke keer dat ze iets op de grond (of naar de katten) gooit op de gang zetten, dan blijf ik bezig Ik negeer het dus meestal maar in de hoop dat het een fase is en dat het over gaat.
Met het eten begint ze te spelen als ze klaar is. Ik vraag dan ook of ze klaar is (en dat snapt ze prima) en haal dan haar bordje weg. Meestal is ze veel eerder klaar dan wij dus dan zet ik nog 1 of 2 keer het bordje terug om te kijken of ze misschien toch nog wil. Begint ze dan weer te gooien/spelen, dan haal ik hem meteen weer weg.
Die beloning na het fruit snap ik niet helemaal. Lust je zoon geen fruit? Misschien handiger om ermee te stoppen (die beloning dan, niet het fruit), dan heb je dat dilemma ook niet meer. Het voor wat hoort wat principe snapt ze hier in ieder geval nog niet (of ze doet alsof ze het niet snapt)
Merk jij trouwens ook dat nu alles, maar dan ook alles een spelletje is geworden? Schoenen aan, jas aan, luier verschonen, haren kammen, bad... overal werkt ze tegen/rent ze voor weg en ondertussen heel hard lachen. Ik word er gek van

 

Hier ook een mannetje van dezelfde leeftijd;

Gillen heeft hij een poos gedaan, en wij heel veel manieren geprobeerd, negeren werkt het beste. Het is nu zo goed als over
Eten, er mee klieren of gooien is bord wegzetten en zeggn dat hij 'gewoon' moet gaan eten. Dan nog een kans. Weer gooien is bord eg en alleen nog een toetje eten (laatst dus voor het eerst amper avondeten gehad)
Andere dingen waar hij niet aan mag komen is nee, afleiden en weghalen van waar hij aan komt.

Dit lijkt hier in ieder geval het beste te werken. De laatste tijd begint hij met knijpen of slaan, en ik denk dat we hem hiervoor nu toch wel even in de hoek gaan zetten. Nog geen enkele aanpak heeft geholpen, en hij blijft het heel bewust doen. Dus twee minuten afkoelen, knuffel en lekker verder spelen

 

Hier ook een gillende dreumes :x. Pff echt zo hard gilt hij, maar negeren helpt niet, gilt dan aan één stuk door. Ik ga heel zachtjes praten of ik ga maar indiaantje met zijn mond spelen. Hij lijkt het nog niet helemaal te begrijpen.
Tijdens het eten dramt hij regelmatig en als hij gaat gooien met eten of bestek zeg ik dat dat niet mag. Als hij dan gaat gillen, dan draai ik zijn stoel om. Daar schrikt hij dan zo van, dat hij moet huilen. Ik troost hem dan en daarna gaat het goed. (ik vraag me weleens af of dit dan niet te vroeg is)
Als hij zijn grote broer pijn doet haal ik hem altijd weg. Als hij dan driftig wordt leg ik hem op de grond en dan negeer ik hem.

Maar vermoeiend is het wel. Maar toch herken ik het wel van de oudste. Alleen heb ik het idee dat ik het toen anders vond (makkelijker) en het misschien ook wel verdrongen heb. Nu vind ik het best wel irritant dat gegil, heb er ook weinig geduld mee. Bij mijn oudste had ik ook alle aandacht voor hem, dat is nu natuurlijk anders. Herken je dat ook met je tweede kind?

 

Hahaha wat een herkenbare dingen. Denk ergens dat het ook wel bij de levensfase hoort maar het kan soms zwaar vermoeiend zijn!
Wij hebben Stijn aangeleerd dat als hij klaar is met eten hij zijn bord op tafel moet schuiven. Heeft aardig wat geduld gevergd maar hij doet het nu wel.
En geloof me als ik zeg dat ze al veel meer snappen van wat jij vraagt/bedoelt. Wanneer hij nu iets doet wat niet mag en ik vraag wil je naar de gang? (heeft hij pas 2x echt gezeten!!) dan houdt hij er vaak al snel mee op.
Idd vasthoudendheid en vooral geduld zijn de sleutelwoorden!