Gelukkig gebruikt mijn vriend alleen, niet met vrienden of gaat naar feesten e.d. Hij is echt gemotiveerd (was die toen ook) maar nu wordt die echt opgenomen en afgezonderd van de buitenwereld geen radio tv contact e.d. Veel sporten van 7:30 tot 21:30 bezig zijn met jezelf en je verslaving. Denk dat het een goede stap is geweest om hem te laten opnemen aangezien hij giga veel verantwoording heeft. En motivatie is het belangrijkste als die knop niet zelf wordt omgezet kan niemand anders dat helaas...
Ik vind het knap dat je dit nog een x wil proberen... Maar probeer idd voor jezelf alles op de rit te krijgen En je Af te vragen waar jou grenzen liggen En vergeet natuurlijk je kindjes niet... Ik bedoel daarmee.. Als dit elke x door blijft gaan zal je op een gegeven moment een keuze moeten maken... Een kezeu doe het beste is boor de kindjes Succes!
Het probleem is het is niet eerlijk om een keuze te maken op het moment hoe hij was toen hij gisteren werd opgenomen. Ik kan pas een definitieve keuze maken nadat hij weer een tijdje thuis is en hopelijk goed veranderd is zou ook niet eerlijk tegenover hem zijn ik probeer sterk te blijven maar Sylvano krijgt ook dingen door dus is ook erg van slag
Waar hij nu is opgenomen pakken ze het dus heel serieus aan en als hij zo gemotiveerd is omdat hij weet wat hij te verliezen heeft zou ik het positief kunnen gaan inzien voor hem. Maar dan moet hij echt willen en dan moet je er straks als hij terugkomt er voor hem zijn en er samen voor vechten en ja je zal een tijd zijn moeder moeten spelen en hem geen geld geven of andere dingen met financien moeten laten regelen maar als hij ziet dat jij achter hem staat in zo'n moeilijke tijd dan moet het misschien makkelijker worden om te blijven vechten tegen zijn verslaving. Ik wens je in ieder geval sterkte in deze rotperiode.
Wat een rot situatie! Je hebt duidelijk een keus gemaakt om achter je vriend te blijven staan en hem te steunen in dit proces wat zijn hele leven zal duren, dit is heel mooi en ik hoop dat dit voor jou de beste keus is. Probeer alleen niet te vergeten om welke redenen je dit doet en laat financiele afhankelijkheid hierbij niet mee spelen. Succes met dit traject en ik hoop dat met de inzet van jou vriend en de steun die hij hierbij van jou krijgt jullie samen een gelukkig gezin kunnen zijn en blijven.
Wat vreselijk moeilijk voor je Nu weer een stress periode terwijl je zwanger bent... Heel veel sterkte toegewenst en ik hoop dat je vriend er deze keer beter uit mag komen. Zorg goed voor jezelf en voor je kindjes Liefs!
Oei moeilijke. Weet wel wat van verslaving mijn Lat was/is verslaaf aan het gokken. En meid ik weet dat je het niet wil horen maar woord financieel onafhankelijk. Je hoeft hem niet te laten vallen. Het blijft de vader van je kind(eren) maar als je financieel gezond wilt blijven moet je de keuze maken om ook financieel apart te leven. Ik persoonlijk geloof er niet in dat het gaat veranderen. Mijn lat heeft nu geen keuze zit in de schuldhulpverlening en hij krijgt week geld. Maar ik besef als hij daar straks mee klaar is en hij weer zelfstandig zijn financieel gaat doen ik bedacht er op moet zijn dat hij niet weer achter die gok kasten duikt. Met andere woorden ik zal hem daar in nooit meer vertrouwen. Van daar wij nog steeds een lat hebben ( ook om andere dingen hoor maar dit was voor mij de hoofdredenen om te scheiden). Ik koos voor de financiele onafhankelijkheid. En de zekerheid die ik mijn zoon des tijds kon geven met genoeg eten en drinken op tafel, Ik zag me zelf al de afgrond in mee gaan financieel. Hoop dat je hier wat aan hebt. Kies voor je zelf en je kind(eren)
Poeh,wat moeilijk voor je! Ontzettend jammer dat je vriend zichzelf belangrijker vindt dan jullie gezinnetje. Dat jij zo achter hem blijft staan is bewonderingswaardig en heeft hij in mijn ogen niet verdient. Harde woorden die je misschien niet wil horen,maar ik denk dat je in een bepaald opzicht wel met de waarheis geconfronteerd moet worden in plaats van alleen medelijden krijgen. Jullie hebben al kinderen,kindjes die nu het slechte voorbeeld krijgen van hun vader. Of hij daar wel of niet bewust voor kiest,het gebeurd wel. maar naar mijn mening is hij daar wel deels schuldig aan,onschuldige kindjes,een vrouw die voor hem vechten. Jullie zouden allemaal,en jij vooral (de kindjes als ze ouder zijn) altijd op je tenen lopen,net wat je al zegt,je kunt hem niet vertrouwen,jij zal; als het ware altijd zijn moeder blijven. Met andere woorden,deze relatie is dan niet meer gelijkwaardig. Ik hoop echt dat je vriend zal inzien dat hij echt eens van die zooi af moet blijven,dat je je eigen leven naar de t*ring helpt moet je zelf weten,maar als je een vrouw en kinderen hebt ben je in mijn ogen echt een looser,sorry! Toch wens ik je heel veel sterkte,want voor jou zal het heel heel zwaar zijn...
Dat hij opnieuw verder gaat met stoppen vind ik een teken dat hij duidelijk voor zijn gezin kiest ipv de drugs. Iemand met een verslaving die is afgekickt heeft bijna dagelijks zin in drugs en kiest dus dagelijks het gezin boven de drugs. Dat op een geven moment het zo ontzettend moeilijk is om gestopt te blijven dat hij eraan toeggeven heeft kan ik me voorstellen. Op tv en waar je ook om je heen kijkt overal zijn triggers die het verlangen aanwakkeren. Niet dat het goed is dat hij is gezwicht, maar niet onbegrijpelijk.
Nouja,feit is dat TS hem eerst moet betrappen zegt ook genoeg lijkt me. Moet zeggen dat ik er behoorlijk van schrik dat er zoveel mensen zijn die drugsgebruik accepteren of in de doofpot stoppen. Ik kan daar met mijn hoofd gewoon niet bij,een drugsverslaafde stelt ALTIJD zichzelf op de eerste plek,anders was hij niet verslaafd. Zoiets moet gewoon niet getolereerd worden! Vrouwen en kinderen worden er de dupe van. Straks weer kinderen die een slecht voorbeeld hebben gekregen,want he hij is verslaafd,hij kan er niks aan doen.. Dus kinderen weten niet beter.. Nee,drusgebruik is goed voor de maatschappij. Werkelijk,ik schrik hier gewoon van! Dit is niet persoonlijk bedoeld,maar in het algemeen. Drugsgebruik moet gewoon stoppen,zoniet dat los je het zelf maar op. Levens worden er verkloot door die zooi,en dan er nog een handje boven houden... Nee sorry,weinig woorden heb ik ervoor over..
Oh meis, wat een herkenbaar verhaal! Mijn man is een jaar opgenomen geweest voor een alcoholverslaving! Na 5 jaar clean te zijn geweest drinkt hij nu ook weer een jaartje of 3 regelmatig! Soms veel, soms periodes niks! Je blijft bang he! Ik hou mn hart vast soms, en wordt ook regelmatig kwaad! Gewoon het feit dat hij weer DURFT te drinken! Maar goed, het is niet zover als bij jouw, het is houdbaar, en overheerst niet alles meer! STERKTE! (PS: ik heb wel altijd gezegd! TOEN ben ik helemaal meegegaan in het traject van hulpverlening en verslaving! NU, met 2 kids, zou ik dat NOOOOOOIT meer doen!)
mijn vriend is ook verslaafd geweest...herken je gevoelens ed heel erg. als je wilt mag je wel pben liefs
Jeetje meis ... wat erg Dit is ook mijn nachtmerrie. Mijn man is alcoholist, en al 6 jaar gestopt. Hij is daarvoor ook langdurig opgenomen geweest in een kliniek (in het buitenland). Ik ga nu iets zeggen wat je misschien toch niet wil horen. Nee, het klopt dat een verslaving niet een keuze is. Het is een hersenziekte. Mensen hebben daarin geen keuze. Ik heb mijn man ook destijds niet laten vallen (hoewel mijn hele omgeving alleen daar vond dat ik dat moest doen), omdat ik begreep dat dit niets met keuzes of onwil te maken had. Hij was ziek. Echter ... nu in jou geval, omdat hij al eens is afgekickt, en als het goed is heeft hij ook educatie gehad over wat een verslaving is, waarom deze zich manifesteert ... is zijn terugval WEL een keuze. Hij weet precies wat het inhoudt. Hij heeft BEWUST de KEUZE gemaakt om WEER met drugs in aanraking te komen. En dat kun je hem wel degelijk verwijten. Solutions heeft een punt als ze zeggen dat het een ziekte is, dat klopt, maar een terugval is altijd een keuze van de gebruiker. ALTIJD! Ik wens je heel veel sterkte, dit zijn geen leuke dingen (mild uitgedrukt). Je vertrouwen is in 1 klap weer weg, je weet niet meer waar je aan toe bent, en je weet gewoon dat niet meer wat je aan hem hebt. Denk goed na meis ...
Heb je het zelf mee gemaakt? Omdat je zo stellig reageert? Wat dat betreft snap ik t.s wel. Waarom ze moet er zelf aan toe zijn om in te zien dat hij niet gaat veranderen en of ze bereid is zo al die jaren te leven? Op dat punt is t.s nog niet! Dat komt echt wel. En weetje je hebt te maken met gevoelens van haar haar kinderen en die van de partner die verslaafd is! Was het maar zo simpel om een verslaafde de halt toe te zeggen. Dat doe je niet een twee drie. Ze geeft hem een kans en nog een kans en er komt een tijd dat ze inziet dat het zo niet verder gaat. Het is ook echt niet makkelijk om een verslaafde partner te hebben. Omdat je altijd er van uit wilt gaan om iemand te geloven. Zo zitten wij mensen in elkaar. Je geeft mensen kans op kans. Je geeft ook als partner niet gelijk op omdat je ook de partner die verslaafd is wil helpen. De kinderen zijn er al ze worden er al mee op gezadeld. T.s zal als moeder bepaalde keuze.s gaan maken. Wanneer ze daar klaar voor is. Maar een verslaafde hoeft niet perse een slecht persoon te zijn. Dat weet ik gewoon zeker. Een verslaving is niet zo maar iets. En een keuze.s maken wat betreft die verslaving ook. Ja ik ben het zeker met je eens ( ze kunnen er niks aan doen maar wel iets aan doe) en toch blijft de verleiding groot.) Er zijn lastige keuze.s die het leven onaangenaam maken. En tot die tijd zeg ik tegen t.s. Uit eindelijk moet je een keuze maken. Wanneer je zo ver bent.
Volgens mij wordt nergens gezegd dat het getolereerd wordt. Er wordt aangegeven (veelal door mensen die met het bijltje gehakt hebben) dat het niet een keuze is van de verslaafde. Verslaving is een hersenziekte, veroorzaakt door het gebrek aan bepaalde stoffen die je hersenen nodig hebben. Als je daar nooit mee in aanraking bent geweest, verwacht ik ook niet van je dat je dat kunt begrijpen. Maar veroordeel het ook zeker niet! Drugs (in welke variant dan ook) is slecht, en moet niet getolereerd worden, dat ben ik zeker met je eens, maar behandeling van de ziekte is vers 2!
Denk dat wij elkaar begrijpen de mijne is dan gok verslaafd. Nu kan hij het gelukkig niet doen omdat hij gewoon geen geld er voor heeft. Maar ik zal hem nooit meer kunnen vertrouwen hoe lief en aardig die voor onze kinderen ook is. Daar voor is er te veel gebeurt ben wel blij dat ik op tijd de stekker er uit getrokken heb. En in zag dat ik zo niet verder kon leven. En toch kan ik zeggen dat mijn Lat een van de liefste mannen in de wereld is. Maar dat staat buiten zijn gok verslaving. En dat stukje zal ik nooit meer kunnen vertrouwen.
Mijn eerste reactie was, kies voor jezelf en voor je kind(eren)! Maar, als ik dan er aan denk wat ik zou doen als het mijn man zou zijn.. Ik zou hem ook niet zomaar kunnen laten vallen, ik zou er ook samen voor vechten. Ik heb er respect voor dat je die keuze maakt, en het af wacht hoe het gaat als hij uit de kliniek komt. Maar stel voor jezelf wel een grens, tot zover, en niet verder. Ga daar niet overheen, en kies dan op dat moment wel voor jezelf en je kind(eren). Heel veel sterkte!!
Nou Strijkkraal,wat jij opperde bedoelde ik dus ook. Het is een hersenziekte,maar de man in dit geval beslist wel zelf hoe hij daarmee omgaat!! Verzwijgen,en weer beginnen is namelijk wel een keuze! En ik geloof echt heel erg dat het ontzettend moeilijk is,zeker als je kinderen hebt. MAAR ik ben daar wel een kanttekening bij. Als je kinderen hebt,ben je verantwoordelijk voor het leven van andere,namelijk je kinderen die er niet voor hebben gekozen om geboren te worden. Aan ouders de taak om ze juist op te voeden,een stabiel leven te geven. Als een ouder verslaafd is,is het in mijn ogen de verantwoordelijkheid van de andere ouder om de kinderen daar uit te houden. Dus door weg te gaan inderdaad. Contact kun je natuurlijk altijd onderhouden,en zo hebben de kinderen nog steeds contact met de verslaafde ouder,maar krijgen ze geen ruzie's,geen angst geen geld problemen en alles mee wat deze verslaving met zich mee neemt. Daarom ben ik zo hard,wat mensen zichzelf aan doen moeten ze zelf weten,en dan is dat nog heen verdrietig en is het fijn als er mensen zijn die deze steunen,maar wanneer er onschuldige kinderen in het spel zijn heb je een verantwoordelijkheid te nemen als ouder.
Je bent toch niet van de 1 op andere dag verslaafd? Je maakt toch zelf de keuze om steeds meer te gaan drinken of toch maar eens cocaïne uit te proberen of weet ik het wat. Mijn vriend zijn vader is alcohol verslaafde, mijn oma haar vader, mijn vader zijn vader (mijn opa dus) Uiteindelijk hebben zij ooit zelf die keuze gemaakt. En ik vind het knap van jou man dat hij nu gestopt is al een aantal jaren. Ik onderschat de verslaving niet hoor. Maar jou man heeft waarschijnlijk hulp aangenomen, en is er voor gaan vechten om weer nuchter te worden. Er zijn ook een hoop mensen die daar te zwak voor zijn, en daar kan je beter hard van weg rennen. Voordat zij hun partner meenemen in hun ellende. Is trouwens hetzelfde bij een depressief persoon, ook een geestenziekte. Ben zelf ook depressief geweest. Op een gegeven moment was het genoeg geweest, en kon ik wel depressief blijven. Maar ik nam de mensen om mij heen mee in mijn ellende. En dat is wat alcoholisten ook doen, en helaas willen niet alle verslaafden vechten.