Je gaat hem straks dus aanspreken? Misschien eerst zonder je zoon er bij. Vraag hem ZIJN versie van het verhaal. Komt dat niet overeen met wat je zoon zegt, dan kun je dat zeggen als hij is uitgesproken. Zijn reactie zegt ook veel. Je kunt er ook bij vermelden, dat - ook al zou hij het om een andere reden hebben gedaan of wat dan ook - het bij jouw zoon overkomt, alsof hij gestraft wordt voor het slecht presteren bij rekenen. Dat kan absoluut niet! En met boeken gooien natuurlijk al helemaal niet, maar misschien ontkent hij dat, en dan kun je het altijd nog gooien op hoe het bij je zoon overkomt. Succes. Ik ben benieuwd naar wat hij zegt...
Wat erg! Ik herken dit van vroeger. Ik was (en ben) geen rekenwonder, maar meer goed met taal. Mijn leraar deed ook altijd raar tegen mij en zette me ook vaak voor lul. Onze klas was gemiddeld erg slim, de meeste gingen naar Havo/vwo/atheneum. Ik voelde me dus met de jaren echt super dom... Zou de meester hier dus zeker op aanspreken!! Ik weet niet of je zoontje hier echt problemen van onder vindt, maar ik heb er nu nog last van als ik moet rekenen... En ook zeker de directeur hier op aanspreken!!
Zo net even gesprek gehad. Hij schoot meteen in de verdediging, hij geeft toe dat het verhaal klopt, maar dat hij het boek niet hard heeft gegooid. Klopt dat heeft mijn zoon ook nooit gezegd. De meester zegt dat hij gefrustreerd was, omdat mijn zoon zijn werk niet af had. Vind dit alsnog geen reden en heb hem gezegd hier enorm van geschrokken te zijn! Ook het andere verhaal klopt deels alleen heeft hij het net op een ander manier gezegd. Tja en nu? Hij zegt geschrokken te zijn van mijn reactie en het zet hem zeker tot denken. Hij wil graag nog een gesprek omdat hij vrij weinig tijd had. Dat word dus vrijdag, ik wil namelijk dat hij met een oplossing komt. Waardoor ik de zekerheid van hem krijg dat zoiets niet meer voorvalt.
Waar ik vooral over ´val´ is dat het hem ´tot denken´ zet... Hoezo? Moet iemand hem er echt op wijzen? Ik vind dat je goed gehandeld hebt en ik zou er ook op staan dat hij met een oplossing komt.
Ik weet zelf ook niet echt wat hij daarmee bedoelde hoor. Vraag me af of hij het dan wel had in gezien dat dit niet door de beugel kan als ik er niks van had gezegd. Denk persoonlijk niet. Mijn zoon is opgelucht dat ik er wat van gezegd heb! Heb hem verteld dat als er zoiets weer gebeurd hij het direct moet vertellen. Maar hoop toch echt dat we er vrijdag uitkomen en ik hem met vertrouwen weer naar school kan laten gaan.
Weet je, vaak zijn mensen in hun hoofd met hele andere dingen bezig en hebben het helemaal niet door hoe ze overkomen en dat ze niet goed bezig zijn. Ik vind het wél goed dat de man geschrokken is en het hem aan het denken zet. Dat wil ook zeggen, dat hij er wat aan wil doen om te verbeteren. Hij heeft dus niet gezegd, dat het goed was wat hij deed. Ik vind het ook goed, dat hij zelf heeft voorgesteld het gesprek een andere keer eens goed te doen. Vrijdag dus. Hij heeft nu zelf ook tot vrijdag om bij zichzelf te rade te gaan, hoe dit kon gebeuren en hoe hij het de volgende keer beter kan doen. Het belangrijkste is, dat hij laat zien te willen verbeteren en dat je zoon weet dat hij dit soort dingen gewoon kan zeggen. Ik hoop dat jullie er samen (met z'n drieën dus) uitkomen.
Ik ben het met je eens maar toch vind ik het lichtelijk 'laat' om achter zoiets te komen, vooral omdat hij al eerder aangesproken is. Feedback is altijd goed, en helemaal als iemand er iets mee wil doen. Maar komop, niet doorhebben dat een boek gooien niet ok is? Maar goed, hij neemt het in ieder geval serieus.
Ik weet niet wat er de vorige keer precies is gebeurd, op welke manier hij er toen op aangesproken is en hoe hij toen reageerde. Ik weet ook niet wat voor een boek het is. Die dingen die wij hadden, waren eerder geplastificeerde schriften. Wat ik voor ogen heb, is helemaal niet zo erg om naar je kop gegooid te krijgen... Beter dan zo'n schoolbordborstel (maar die hebben ze tegenwoordig bijna nergens meer ) Bijvoorbeeld als je wéér eens achterstevoren zit. Maar niet omdat je iets nog niet af hebt...
Ik vind het een vrij nette reactie. Het zet hem aan het denken en hij wil een uitgebreider gesprek. Hij trekt zich jouw reactie dus aan...en zijn manier van handelen steekt hem dus zelf ook...
Niet erg?? Een leraar hoort niks naar een kind te gooien, geen rekenboek, geen bordenwisser en geen geplastificeerd schrift!
Ik heb genoeg door de klas zien vliegen in mijn tijd. Een (niet hard gegooid) krijtje bijvoorbeeld. Zoals ik zeg, als er iemand achterstevoren zat of zo. Zolang het niet echt pijn kan doen, heeft zoiets iets laconieks en kan het doel, namelijk in rap tempo hele klas de aandacht er weer bij, goed bereikt worden. Maar ik zeg al: Het moet niet gevaarlijk zijn, pijn kunnen doen, of dat kinderen er bang van worden of geïntimideerd door zijn. Dat was hier wel, maar ik denk dat de leraar zich hier niet bewust van was.
Nou sorry maar ik vind dat een leraar in speciaal onderwijs uberhaubt niet hoort te gooien. ( en ook op een gewone school niet ) Je weet niet met wat voor kind je te maken hebt en kinderen op speciaal onderwijs hebben sowieso al een rugzakje of dat nou geestelijk is lichamelijk of dat het nou met IQ te maken heeft. Op een gewone school zitten misschien ook wel kinderen met een bepaald verleden die erg kunnen schrikken als zoiets gebeurd. Als leraar of lerares heb je een beroep gekozen om te werken met kinderen die soms niet leren en soms hun best niet (willen ) doen en als je daar niet mee om kunt gaan moet je lekker een ander beroep kiezen.
Er is natuurlijk wel een verschil tussen een 'boek door de klas gooien', een 'boek tegen iemand aan gooien', of gefrustreerd het boek 'terug op de tafel gooien'. Maar goed, ik ben het ermee eens dat een leerkracht, hoe hij zich ook voelt, niet moet gaan gooien met spullen, al is het alleen al om het goede voorbeeld te geven. Wat ik veel ernstiger vind is dat er wordt gezegd dat je zoon niet goed is in rekenen en dat zijn IQ lager is dan dat van zijn buurman. Nou, dat lijkt mij veel pijnlijker voor je zoon dan het voorval met het boek. Het is goed dat je erover naar de leerkracht bent gestapt en dat je samen een gesprek kan voeren hierover. Probeer er positief in te staan, jullie willen allebei het beste voor je zoon. Tenminste, daar ga ik vanuit.
Als het al vaker is voorgevallen zou ik de meester passeren en meteen naar de directeur toe gaan. Niemand heeft een boek naar jouw kind te smijten. Kijken als jij straks een boek naar de meester z'n hoofd smijt, benieuwd wat hij dáárvan vind...
Dat praat het natuurlijk niet goed.... Maar als niemand het hem vertelt, weet hij het ook niet. Neemt niet weg dat ik zoiets als ouder ook hoog zou opnemen. Zeker als het niet voor het eerst is. En gooien met krijtjes.. Doen we ook al jaren niet meer
Het was een boek met harde kaft, op wat voor manier het ook gegooid is ik vind het niet acceptabel. Als je teleurgesteld bent dat iemand zijn werk niet af heeft kan dit ook anders over gebracht worden. Maar wat mij het meeste raakte is dat mijn zoon zich echt minderwaardig voelde door de woorden van zijn meester. Zo erg zelfs dat hij er tijdens het slapen onrustig door was. Ik had het nog met man erover en eigenlijk denken we beiden dat hij misschien wat overspannen is.