:x Maar verslaafde zijn onder invloed en zullen dat op deze manier niet kunnen bedenken. Is toch echt heel anders dan een depressie
Dit topic mag op slot. Het is te confronterend voor me om nare reacties te krijgen, die verdien ik ook niet vindt ik zelf. Ook wordt er veel offtopic gegaan wat niet met mij of mijn vriend te maken heeft. Ik wil iedereen bedanken voor de steun en de lieve pb berichtjes. Dankjullie wel.
Soms pakt een terugval psygisch positief uit. Iemand kan dat nodig hebben om weer te voelen hoe fijn het is om clean te zijn. Zich even verloren voelen en weer terug de put invallen helpt soms om er extra sterk weer uit te klimmen, hij kan dat niet alleen. Een vrouw als jij die erin geloofd is zo ontzettend belangrijk! Terugvallen is niet verloren zijn! Heel veel sterkte en geef niet op! Hopelijk vind jij hem en hij zichzelf terug!
Ik ken je gevoel heb in precies de zelfde situatie gezeten. Hier gaat het nu heel goed als je meer wil horen enz moet je maar even pb sturen. is namelijk nogal een lang verhaal
TS; als eerste heel veel sterkte voor jullie, wat een verschrikkelijke situatie Ik lees veel discussie over of hij er nu wel of niet zelf wat aan kan doen. Volgens mij is dat helemaal niet relevant. Ik ben het helemaal met Saskia9 eens: jij hebt nu de verantwoordelijkheid over twee kleine mensjes. Dat moet je verkiezen boven je eigen liefde voor en geluk met hem. Met een drugsverslaafde vader is geen goede en stabiele gezinssituatie te vormen. Jij moet nu hier dus wel voor zorgen. Hij moet nu zijn eigen problemen, de verslaving, op gaan lossen. Dan kun je op een veel later moment, als alles weer rustig is en hij al voor langere tijd afgekickt is, kijken of je het weer aan zou durven met hem. Ik hoor je de hele tijd zeggen dat je eerst af wil wachten met kiezen tot hij afgekikt is, ik zou het omdraaien: jij kiest nu voor je kindjes en voor jezelf, en als hij langere tijd is afgekickt maak je evt de keuze om hem weer toe te laten in jullie leven. Niet omdat dit makkelijk is, maar omdat jij dit als ouder verplicht bent tegenover je kinderen! Vraagje: ga je nou op vakantie zonder je kindje? Waarom niet juist samen met je zoontje, die heeft het nu het allerhardst nodig lijkt mij....
Zo halleluja, hier word ik echt boos van. Ik vecht zelf al 2 jaar tegen een depressie, denk je dat ik me zo wil voelen ofzo? Denk je niet dat ik liever fluitend door het leven ga? Ik loop bij een psycholoog, een psychiater, heb wekelijks cognitieve gedragstherapie gehad en ik weet niet hoeveel verschillende soorten AD geslikt. En dan wil jij beweren dat je zo even van een depressie afkomt als je je zelf maar een halt toe roept? Nou daar breekt m'n klomp van. :x OT: TS, ik wens je veel wijsheid toe!
Dat is jammer. Sommige dingen zijn misschien niet wat je wil horen, maar naar zijn ze geenszins, ook niet vervelend of gemeen. En het is wel degelijk iets waar je overvna moet denken ...
Jammer dat je het topic op slot laat gooien,bewijst in mijn ogen dat je toch niet helemaal zeker van je zaak bent. Toch hoop ik dat je voor je kindjes en jezelf kiest. Jannanas vat echt precies weer wat ik bedoel! Jij bent niet helemaal belangrijk meer,je kindjes des te meer..
Dat zeg ik niet. Maar je hebt toch ooit de stap gezet om hulp te zoeken???? Dat zeg ik. Er zijn ook mensen die wegkwijnen in hun depressie en nooit hulp zoeken. Volgens mij is hier gewoon een groot misverstand. Want ook gebruikte ik depressie als VOORBEELD, zei ik niet dat het hetzelfde was als een verslaving.
Meisje wat een verhaal en wat knap dat je het van je af schrijft.. Goed te horen dat je vriend hulp heeft gevonden. Ik wil je heel veel kracht wensen en heb veel respect voor je. Probeer positief te blijven en de toekomst op het beloop te laten. Wat je ook kiest.. het is goed
TS,als je een topic opent met je verhaal en je wil alleen horen wat er in je straatje past. Waarom open je dan een topic? Andere mensen staan er wat meer vanaf,probeer daar open voor te staan en leer daar van. Hier reageren meer mensen met ervaring. Als je alle reacties goed doorleest snap je wel wat er bedoeld wordt.
Ik snap dat het controntererend is....het is volkomen normaal dat je bevestiging zoekt voor je eigen standpunt. Helaas voor jou zullen veel reacties hier niet bevestigen wat je graag wilt horen. Dat is niet om jou af te vallen maar omdat wij objectiever buiten de situatie staan. Wat ik graag zou willen is iets bij jou in werking te zetten in je denkproces, dus dat je anders naar de situatie kijkt en andere prioriteiten gaat stellen. Dat is niet om je aan te vallen maar om je juist te helpen. Dus probeer het niet als aanvallend en kritiek te zien!
Wat ik je ten slotte echt mee wil geven: denk aan je zoontje en het nieuwe leventje!!! Dit is echt echt echt zoveel belangrijker dan je man, sorry dat ik het zo hard zeg. Je mag het niet laten gebeuren dat door zijn drugsverslaving het leven van je zoontje kapot gaat! Denk aan de onrust, de onveiligheid, enz die dit voor je zoontje teweeg brengt. Dat mannetje heeft jouw nodig om hem te beschermen, daar mag je niet in verzaken als moeder! Een drugsverslaving maakt jullie leven kapot, jij bent de enige die jouw kinderen daarvoor kan behouden. Hij moet zijn sores oplossen, je mag hem daarbij helpen, maar je moet hem pas weer toelaten als vader binnen jouw gezin als zijn problemen opgelost zijn!
Je vindt niet dat je een reality check verdient? Want dat is het. Wij zijn buitenstaanders, sommigen hebben ervaring met een verslaving en anderen niet. Jij plaatst je verhaal hier en krijgt daarmee ook reacties van mensen die puur op jouw verhaal afgaan en een nieuwe, objectieve kijk bieden. Nee, dat zullen niet alleen meelevende knuffelbeer-reacties zijn. Ik weiger een knuffelbeer te zijn voor iemand die haar eigen hormonen op de eerste plaats zette en van haar partner, iemand die al een tijdje met zichzelf en een verslaving worstelt, een weloverwogen beslissing verwachtte.
TS - ik heb destijds heel veel profijt van Al-Anon gehad (partnergroep van de AA, maar is er ook voor andere verslavingen). Ik heb veel inzicht gehad, ben veel met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik heb gesprekken met de behandelend artsen van mijn man gehad in de kliniek ... ik dacht in veel gevallen net als jij. Misschien zou je eens moeten kijken of er een Al-Anon groep bij jou in de buurt is. Ik kan je alleen maar adviseren om eens met ze te praten.
Wat ontzettend moeilijk meid Toch zou ikzelf de relatie verbreken als ik het was. Ik zou mijn man nooit meer vertrouwen bij onze kids, wie weet gevaar voor drugsdealers die wraak willen nemen als hij een keer niet betaald, telkens je spaar en bankrekening geplunderd voor drugs wat je hard nodig hebt voor boodschappen, telkens hem moeten controleren omdat hij niet te vertrouwen is en het voor je verzwijgt, gewoon geen stabiele situatie voor dadelijk 2 kinderen. Vooral omdat dit de 2e keer is en alweer in een zwangerschap. Je man heeft je nu eigenlijk 2 zwangerschappen "in de steek" gelaten en zijn verslaving boven jou en je zwangerschappen/kids verkozen Ik vind je heel dapper dat je het nog zo zonnig in kan zien. Knuf
Daar ben ik het mee eens Het aller aller belangrijkste is nu een goede basis voor je 2 kids, die horen op de eerste plaats te staan, daarna jezelf en daarna pas je man (in mijn ogen)