Super bedankt voor alle opbeurende berichtjes! Ik ga er morgen weer voor met een vriendin die met me mee gaat. En zondag waarschijnlijk met mn zusje. Die ging ook meteen overal naartoe met dr verse rijbewijs. We lijken niet echt op elkaar daarin helaas.
Ik herken het met rijden in een engelse auto hier. Rijbewijs in NL gehaald en nu rij ik alweer een paar jaartjes hier in een gespiegelde auto zeg maar. De eerste paar keer kwam ik er bevend uit. Pakte een paar keer de deur (om te schakelen) etc. Ik moest op een gegeven moment alleen en lette op m'n ademhaling. Zorg dat je rustig blijft en goed vooruit blijven kijken. Als ik een afslag mistte nou jammer dan, dan maar de volgende. Pakte ik een stoeprandje erbij, kan gebeuren. Het is vooral wennen. En reed in het begin voornamelijk als de wereld verder aan het werk en op school zat, lekker rustig om te oefenen in je eentje etc. Moet hier wekelijks over een driebaans rotonde waar alles perfect is aangegeven, maar nog 300 paar ogen moet hebben vanwege de rijders die niet voorsorteren etc. Mijn truc is rustig blijven en zorgen dat ikzelf wel dat ding gewoon neem. Werkt elke keer. Adem in, adem uit en zeggen ik kan dit wel! Komt goed hoor! Iedereen heeft moeten beginnen!
Zoek een parkeerterrein op van het weekend en ga oefenen! Dat ga ik binnenkort ook doen, met dat verschil dat ik al een rijbewijs heb, maar ik moet voor mijn aanhanger rijbewijs gaan lessen omdat we met de caravan op vakantie gaan. Ik heb het nu al spaans benauwd als ik eraan denk. Lessen voor mijn gewone rijbewijs was al zo'n drama... Ik rijd normaal een renault scenic en nu moet ik met een reanult trafic (zo'n grote bus) en een caravan van 6 meter gaan rijden van de zomer. Dat word dus even oefenen met bochten en parkeren enzo... Maar ik zou het wel zòòòò stoer vinden van mezelf als ik het kan...
van in een diesel lessen en dan in een benzine auto rijden is inderdaad een overgang. Ik vond het ook best spannend. Begin gewoon in een rustig stukje van jullie dorp/stad, veel optrekken en stilstaan dan wen je aan het tegelijk de koppeling oplaten komen en gas geven. En blijf je last houden, misschien is een automaat dan een optie voor jullie. Mijn man is uiteindelijk afgereden in een automaat omdat hij op latere leeftijd het koppelen niet goed te pakken kreeg. Ik vind het zelf ook heerlijk rijden! Nooit geen afslaande motor meer en rustig in de file rijden.
Herkenbaar hoor Toen ik 18 werd, heb ik nog fikse ruzie met m'n man (toen vriend) gehad omdat ik hem ervan verdacht een autorijles geregeld te hebben. Midden in de nacht om 12 uur feliciteerde hij me en vertelde dat hij een hele leuke verrassing voor me had, maar dat dat bij z'n moeder thuis lag, hij was het vergeten mee te nemen.. Nouja, ik in paniek, want dat echt dat ik in een auto moest. Uiteindelijk heeft hij uit pure wanhoop midden in de nacht m'n kado opgehaald bij z'n moeder. Waren prachtige leren paardrijlaarzen Afijn, jaren heb ik me overal op m'n brommertje heen vervoerd, ondertussen stikjaloers op al die automobilisten die gewoon in hun auto durfden te rijden en lekker droog zaten als ik als een rolmops ingepakt op m'n puchie zat... Uiteindelijk heb ik op m'n 24e de stoute schoenen aangetrokken en ben gaan lessen. Pfffffffffff, die eerste les, mijn hemel wat was ik zenuwachtig. Zenuwen zijn altijd gebleven, maar ben uiteindelijk wel cumlaude geslaagd. In 1 keer theorie met 0 fout en in 1 keer praktijk. Had ik nooit verwacht, aangezien ik voor mijn praktijd examen nog een les had en in deze les dus gewoon een auto in mijn achterbumper had hangen. Ik had een vette ingreep, omdat ik nog ff snel onder de bomen door wilde rijden van een brug die openging Nouja, die auto achter mij kon het niet meer beremmen (en wilde dus als volleerd chauffeuze òòk onder de bomen door?) en knalde dus op mijn lesauto.. Gelukkig alle lichten nog heel, dus examen mocht doorgaan. Nou, mijn moed lag nog steeds bij die brug, maar heb toch maar gedaan alsof mijn neus bloedde met als idee dat ik het wel een keer over moest doen.. Nouja, en ik slaagde dus En toen moest ik alleen op pad, in onze BMW benzine auto (leste in een BMX diesel), pffffffffffff vre-se-lijk. Eerste keer nog met man, 2e keer helemaal alleen en HOPPA, spiegel tegen spiegel met een tegenligger. Spiegel eraf, ik in tranen. Het was ook echt mijn schuld, ik moest wachten omdat er een auto aan mijn kant geparkeerd stond, maar reed door omdat ik gewoon niet wist wat ik deed. Nouja, die man reed gewoon door, dus ik moest ook weer. Kon daar niet blijven overnachten.. Dus trillend en bevend weer achter het stuur en rijden maar weer.. Gelukkig ging de rest van de rit goed en ook terug naar huis ging het prima.. Daarna zoveel mogelijk gereden, gewoon bekende korte stukjes en maar oefenen. In het begin reed die auto echt met mij, pas na een hele poos voelde het andersom, voelde ik me ècht zeker achter het stuur. Nu ben ik 38, heb al heel wat jaartjes mijn rijbewijs en snierp overal naartoe, inmiddels in een Swift. In het begin durfde ik ook echt niet in een andere auto te rijden. Ik weet nog goed dat onze auto naar de garage moest en ik een leenauto kreeg.. Ik heb nachtenlang wakker gelegen Nu stap ik zo in een andere auto en rijdt er gewoon mee weg, ik vind het zelfs leuk Dus geef het de tijd meid, het komt ècht goed, zolang je maar wel in jezelf blijft geloven. Je hebt je roze pasje niet zomaar gehaald hè, die krijg je alleen als je echt kunt rijden. Dat kun je dus, nu nog vertrouwen krijgen en dat komt alleen door vèèl te rijden.. Succes
Ik zou lekker ergens de polder in gaan met je eigen auto, zonder druk verkeer. Daar op je gemakje een beetje oefenen met gas geven, remmen, fileparkeren etc. Zo leer je je eigen auto kennen, heel belangrijk! En probeer wel echt vaak te rijden. Als je eenmaal een paar dagen niet gereden hebt, wordt de drempel steeds hoger. Succes!
Je leert pas echt rijden nadat je je rijbewijs hebt. Dus rijden, rijden, rijden en oh ja, rijden. Elke dag zoveel mogelijk even rijden. Je zult zien dat het dan steeds beter gaat. Kom op, je kunt het.
ga nu veel autorijden op bekende wegen en alleen, zonder passagier. als je alleen rijd heb je minder zenuwen, dan let je beter op en maak je je minder zorgen over degene naast je
Gewoon doen is mijn ervaring. Was ook doodsbang en nu naar 8 jaar rijbewijs nog bang voor de snelweg. Toch blijven rijden en het niet uit de weg gaan helpt je de angst overwinnen. Succes
Herkenbaar! Ik heb al 15 jaar mijn rijbewijs, en ik rij nog steeds geen snelweg met de kinderen in de auto. Erg he? Maar ik durf gewoon niet. Hier in de omgeving rijd ik overal naar toe met ze, als ik de snelweg maar kan vermijden....
Stresserend héé? ik heb nu ongeveer 3jaar mijn rijbewijs van de eerste x geslaagd zonder lessen gewoon Mezelf bij een geraapt & op parkingen gaan rijden/oefentereinen nu leer ik mijn schoonzus & zij kent dit al van dag 1 ze was ook gestresseerd ik vertelde haar dat we nog niet de 1ste dag op de baan zouden gaan dus heb ik haar eerst naar een oefenterrein gebracht ze mocht achter het stuur Zitten/haar zetel correct zetten Spiegels & ik legde haar uit waar allé knopjes voor dienden. wat ze moet doen als ze eventueel in paniek zou geraken en gelukkig heeft ze daar ook nooit gebruik van gemaakt eigenlijk is het best normaal dat je zenuwen hebt maar die is er voor niks nodig je moet leren met je auto overeen te komen Het lukt je wel!!
Toen ik mijn rijbewijs kon ophalen van het gemeentehuis ben ik meteen van Amsterdam naar Harlingen gereden, even bij familie op bezoek! Dat was voor mij erg goed.. ik ben zowiezo niet bang, maar vond de eerste keer alleen best eng! Je moet vooral onder het rijden proberen te ontspannen..zorg dat je je handen lekker los aan het stuur hebt.. dan reageer je ook beter op bepaalde verkeerssituaties. Lekker muziekje aan en lekker rechts blijven rijden achter die vrachtwagen
Hier heerst het ook. Mijn moeder heeft al 7 jaar haar rijbewijs maar durft al 6 jaar met geen mogelijkheid te rijden. Ik was toen ik net mijn rijbewijs had ook erg bang, maar ik werd eigenlijk gedwongen te rijden en toen is mijn angst weg gegaan. Maar toen ben ik met mijn vriends auto tegen een andere auto aangeknald en ben ik weer angstig en voorzichtig geworden. Vind het doodeng en probeer er onderuit te komen en dit lukt ook meestal. Mijn vriend probeert me te dwingen maar ik hou mijn poten stijf... en als ik dan een keer rij is het altijd dezelfde weg (hele weg snelweg) ik baal hier ook enorm van. Misschien kun je proberen jezelf toch te dwingen, of andere jou te laten dwingen toch kleine simpele stukjes te rijden en het zo op te bouwen? Of anders een paar rijlessen bij een speciale rij instructeur voor angstige rijders!
Ik wist helemaal niet dat er nog zoveel mensen zijn die het zo eng vinden. Mag ik eens vragen wat jullie dan zo eng vinden om te rijden, of om op de snelweg te rijden? Kunnen jullie dat benoemen? Ben zelf geen doorgewinterde wegpiraat ofzo, maar geen angst. @TS zoals gezegd werd al: ga eens op een zondag op een bedrijventerrein rond rijden. Zo leer je je eigen auto kennen. Rijdt elke dag een stukje, als je dat uitstelt wordt de drempel alleen maar groter denk ik. En zoals iemand ook al zie: echt deelnemen aan het verkeer leer je pas na je rijbewijs. Maar je kan rijden anders had je nu echt geen rijbewijs in je handen hoor. Als je verder moet dan je route goed voorbereiden. De tomtom werd al genoemd als hulp middel, maar als je die niet hebt kun je ook je route bekijken op google maps. En als je verkeerd rijd, besef je dan dat dat jammer is maar geen ramp. Andere auto's moeten maar gewoon even wachten, ik liet me ook wel opfokken door andere auto's. Maar ze wachten maar en als het echt zo dramatisch is rijden ze maar om me heen. Heel veel succes, goed aan denken: je kant het!
Ik was ook vreselijk bang, maar heb direct na het ophalen van mijn rijbewijs mijn auto gepakt en de snelweg opgereden. In mn uppie! De dagen nadien heb ik iedere dag mijn auto gepakt en de bekende stukken gereden van het lessen of wat ik altijd fietste/bus pakte omdat dat juist rust gaf, de vetrouwde weg. Het weekend daarop heb ik een stuk van 1.5 uur gereden naar mijn ouders toe, met man en kids naast me! Gelukkig is mijn man zelf chauffeur en had ik dus dubbele ogen en dubbel ervaring naast me zitten! Wat ik wil zeggen is: Pak je auto en rij je straat uit en terug in, parkeren en stap uit. Ga iedere dag een stukje verder!
Wat mijn angst is met autorijden is dat ik bang ben om fouten te maken eigenlijk. Bang dat ik schade maak of een aanrijding en nu dit inderdaad is gebeurd ben ik angstiger dan ooit!
Hmm als je al bang bent en je hebt dan ook nog een aanrijding helpt bepaald niet mee idd. Nou proberen nooit je te laten opfokken, neem de tijd die je nodig hebt. Wij hebben ook een aanrijding gehad en daardoor wil ik nu wel nog meer afstand met de voorliggende auto (waardoor er op de snel weg weer auto's tussen piepen..)