Ik mis het zwanger zijn als kiespijn! Haha, heb ook oprecht "medelijden" met zwangere vrouwen. Maar mijn dochter vind ik helemaal geweldig en een wens voor een tweede is er ook echt, maar van mij zouden die 40 weken ingekort mogen worden naar een week of twee!
of het ongedaan kan gemaakt worden weet ik nog niet, ik moet in april terug naar de gyn. duurt nog wel even maar ben bang als ik eerder ga dat ze het afwimpeld met dat zijn de hormonen nog. hoeveel ks je mag hangt echt van persoon tot persoon af ja indd 4 geweldige kids 2 meiden 2 jongens en nog zegt mijn moederhartje er mag er nog eentje bij, heel graag zelfs.
Ik mis het zwanger zijn ook! Die trapjes, de buik, echo's, verloskundige Alleen de kwalen niet haha Ik heb voor mijn gevoel ook veel te weinig genoten van mn zwangerschap (arbeidsconflict relatieproblemen verhuizing) Nu ik alleenstaand ben weet ik dat t nog een hele tijd duurt tot nr 2 komt
Wat toevallig, zat er net aan te denken een topic te openen. Ik mis het verschrikkelijk, ondanks dat ik niet fluitend door de zwangerschap heen gegaan,ben. Maar ik mis het zo ontzettend, de hele periode..afspraken bij de vk, de echo's e.d. Net zo goed als dat ik het heel erg vind dat de kraamweek om is en,je weer verder moet tot de orde van de dag. Ik zou wel 6 weken kraamhulp willen.
Ik!! Heb een hele fijne zwangerschap gehad en zou het zo weer overdoen! Mis mn buik en de schopjes echt. Wakker liggen naar je buik kijken. Of even je buik 'vasthouden' als er onwijs lawaai kwam. Maaaaaaar nu is het wakker liggen met de kleine op mn buik en genieten van het wonder!
Ik ook!! mis het erg.. wil eigenlijk echt weer zwanger zijn, ook omdat ik weet dat ik zoveel moois er voor terug krijg, maar goed de kans op een tweede zwangerschap spontaan is niet heel groot. dus dat maakt het verlangen ernaar weer minder.
Ik heb een goeie zwangerschap gehad, maar mis het zwanger zijn niet. Nu kan ik alles weer lekker eten en drinken en ben weer heerlijk mobiel en kan me gewoon omdraaien in bed zonder kussen onder mn benen, hoef niet zo vaak te plassen....hahahahaha. Maar ik vond het altijd wel heel bijzonder dat er een kindje in mijn buik zat. Kan nog steeds ontroerd naar mijn kleintje kijken met de gedachte dat het zo mooi is dat ze echt van ons is.
Hier had ik int begin niet zo last van, maar nu schoonzusje zwanger is, mis ik het meer en meer, een 2 de zit er voorlopig niet in, Vl. Zit in de ww, en er moet eerst een dakkapel ,worden geplaatst voor een extra slaapkamer. Daarbij voorlopig nog aan de bv, en geen cyclus haha
Ik mis het ook vreselijk! Ik hoopte toen al twee weken over te lopen om zo lang mogelijk te kunnen genieten. Maar boefje kwam twee dagen eerder. Zo blij met haar,maar het zwanger mis ik ook echt. Ik zie het ook als twee losse dingen. Zei van de week: zou zo weer zwanger willen zijn, maar dan zonder het eindproduct. Vanwege endometriose heb ik veel pijn die tijdens de zwangerschap helemaal weg was! Dus had in die maanden meer energie dan ooit!! Ook daarom mis ik het denk ik... De pijn komt al weer wat terug, hoewel de bv ook nog veel tegenhoudt. Maar dat getrappel, heerlijk was dat! En dat je nooit alleen bent. Ik zat continu aan mijn buik en met baby te spelen. Het beschermende gevoel dat ik al had terwijk ik baby eigenlijk nog niet eens kende. Ok, ik mis niet die harde billen die altijd in mijn ribben geparkeerd lagen... Al met al mag een zwangerschap van mij toch wel minstens een jaar duren, hihi!
ik mis het ook wel. Don't get me wrong ik geniet ontzettend van ons meisje! Maar mn buik en die trapjes! Geweldig
Ik mis het ook zo ontzettend Als het aan mij zou liggen had ik nu alweer zwanger geweest Ik heb een top zwangerschap gehad en een top bevalling. Ben bevallen met 2 uur en een kwartier, thuis en van mijn eerste helemaal top dus. Maar het zwanger zijn is zo iets moois en bijzonders. Ik had het gevoel dat ik de hele wereld aan kon tot het moment van mijn bevalling. Heerlijk al die aandacht en complimentjes Ja 1 ding weet ik zeker er zal niet veel tijd tussen de eerste en de tweede komen
Ik vond het wel bijzonder zon 'mooie' buike en veel mensen zeggen iets. Verder mis ik het niet, de schoppen, de harde buiken en voorweeen, de rugpijn, het vele plassen, niet meer je tenennagels knippen en laarzen vastdoen... etc. Nee bedankt..
Ik mis het wel. Ik had het nooit gedacht, maar vooral dat gevoel van samenzijn. Dat er iets in je buik zit, wat dan nog alleen bij jou zit. Ik vond dat vooral een gezellig gevoel. Toen ik bevallen was, aaide ik nog wel eens over mijn buik. Maar daar zat niks meer. Dat is wel even slikken en een gewoonte die ik af moet leren. Alle kwalen mis ik uiteraard niet, maar dat zijn ook niet de dingen die ik me het meest herinner van zwanger zijn .
Toen ik nog zwanger was, was ik er op een geveven moment echt wel klaar mee! Nu mis ik de bewegingen in mijn buik wel, wij willen ook maar 1 kindje en zijn nu dus compleet. Vind het wel jammer dat ik nooit meer een klein wezentje in mijn buik zal voelen, het is zo speciaal! Zoals anderen ook zeggen: als ik hem zo lief in zijn wieg zie slapen ben ik toch ontzettend gelukkig dat hij nu bij ons is!
Ik mis het ook verschrikkelijk. Binnen 4 weken moet ik terug naar mijn gyn voor een follow-up (heb 6 hechtingen gehad) en hij zal wel een echo nemen om te kijken hoe het in mijn bm gesteld is, en ik vind het verschrikkelijk dat die dan gewoon leeg zal zijn. Natuurlijk weet ik dat wel, maar dat ik het ook gewoon ga zien, leeg... pff even geen zin hoor. Ik mis de schopjes, het gewriemel, de anticipatie en het spannende aan de zwangerschap. Ik kon met mijn buik showen, nu moet ik hem wegsteken (nou ja, voor mijn gevoel dan ) Soms huil ik er van, zo erg mis ik het... Ik ga gewoon draagmoeder worden
oh ja... ik had t laatst met m'n man er over. J wordt in mei 2 jaar oud. S wordt 5... ik hoef geen 3e meer... ben heel erg gelukkig met m'n 2 kindjes... maar af en toe... ik mis t wel hoor. t schoppen, de hik hebben. maar als ik er nu aan denk; slapeloze nachten, nachtvoedingen, onder de spuug zitten van t teruggeven. nee hoor.... ik ben blij dat ik die fase nu voorbij ben. en dan nog zo'n dikke buik, niet kunnen slapen omdat je buik in de weg zit, t vele plassen, jeukende tepels. lekkende tepels... nee hoor... voor mij niet meer.
Ik mis het ook wel ja, mijn zoontje is nu 4,5 maanden en we houden super veel van hem en ben ook super blij dat we zo een mooi wonder hebben gekregen. We hebben het er ook over gehad met mijn man en hopen na de zomer vakantie weer te gaan proberen
Hier ook een enorm gemis..... Inmiddels 7,5 week geleden bevallen van ons prachtige meisje. Ze is via een ks ter wereld gekomen. Helaas veel complicaties, waardoor ook mijn bm verwijderd moest worden. Mijn gemis is dus blijvend en zal ook nooit meer minder worden! Gelukkig hebben wij 2 prachtige gezonde kids (jongen/meisje) en is onze wens in principe vervuld, maar het gevoel het nu echt NOOIT meer mee te kunnen maken is erg hard een eenzaam.... Don't get me wrong, we zijn dolgelukkig met wat we hebben gekregen, maar de keuze is voor ons definitief gemaakt.
Ik mis het zwangerschap eigenlijk totaal niet. Eerste drie maanden verschikkelijk misselijk (bijna 10 kilo afgevallen). 4e en 5e maand was wel óke maar had wel last van vermoeidheid. Laatste paar maanden vooral weken kon ik echt niet meer! (Maagzuur,pijnlijke voeten,moeite met alle bezigheden) Elke dag hoopte ik dat ik eindelijk mijn dochtertje in mijn handen kon nemen. Ik sla liever de zwangerschap over!
Oei wat naar voor je zeg .. Dan begrijp ik het wel dat je het zou kunnen missen omdat je weet dat het niet meer zou lukken. Maar gelukkig heb je verder twee prachtige kids en geniet daar maar van!