Bij mij was het toen ik klein was heel normaal dat mijn opa's en oma's wekelijks over de vloer kwamen, vaak zelfs wel vaker. Wij (kinderen) vonden dat heerlijk, maar ik weet dat mijn moeder het er nogal eens van op haar heupen kreeg Ze vond het echter gewoon goed omdat ze verder wel lief waren, haar hielpen en altijd wilden oppassen als dat eens nodig was enz. Wij hebben hier te maken met 4 oma's en 3 opa's, maar die hebben het eigenlijk allemaal best erg druk dus komen niet heel vaak langs. Ik merk wel dat mijn zoons band met hen heel anders is dan de mijne met mijn opa's en oma's was. Hij weet niet beter, natuurlijk, maar ergens vind ik het wel een beetje jammer voor hem. Ik hoop dat het nog een beetje komt als hij groter is en gaat logeren. Je moet als ouder een manier vinden om je grenzen aan te geven, maar de band te stimuleren, denk ik. Maar ik worstel daar ook mee, hoor! Zat laatst met mijn b*k vol tanden toen schoonmoeder ineens bedacht dat mijn zoon wel een slok bitter lemon mocht proeven :-O Kind heeft nog nooit prik op?! Ach ja, hij spuugde het gelukkig op haar schoot weer uit, hahaha!
Das nu ook wel heel kort door de bocht vind ik... Ik wil niet alles op mijn manier, zeker en vast niet, ik wil hen in heel veel dingen tegemoet komen, maar niet in alles... Ik begrijp dat het grootouder worden ook heel speciaal is, maar ook hier kunnen ze naar mijn mening te ver gaan. Zal even voorbeelden geven om het duidelijk te maken : Ik maak bv een fotoboek met alle eerste foto's van hun kleinkind speciaal voor hen, maar dit is niet genoeg, ze willen alle foto's. Staan ze hier dan ook de volgende dag met hun Usb-stickje want ze willen alle foto's... We nodigen hen hier uit om te komen eten, is niet goed, wij moeten bij hen, want ze willen onze zoon bij hen thuis hebben (snap ik helemaal niet). We willen een weekendje samen met hen naar CP gaan met de kleine, is ook niet goed, ze willen alleen met hem alleen weggaan. Allez ja sorry hoor, ik doe ook mijn best een gulden middenweg te vinden. Als jij dan vindt dat alles op mijn manier moet gebeuren, tja da's jouw mening, maar ik dacht dat ik toch mijn best doe/deed om hen echt wel te betrekken in het leven van hun kleinkind.
hoe het voelt om grootouder te worden, weet alleen iemand die grootouder is geworden vind ik. En al die grootouders zijn zelf ook moeder of vader, dus zij kennen DAT gevoel ook erg goed lijkt me. als ik zelf naar mijn kinderen kijk, bedenk ik dat er maar 1 ding is dat mijn liefde voor mijn kind enigszins kan benaderen: de liefde voor het kind dat uit mijn liefste kind voortkomt. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik dan zou moeten doen alsof dat kind een verre familie van me is of zo... Ik ben opgegroeid met zeer hechte en liefdevolle opa's en oma's, en die band gun ik mijn kinderen ook. In mijn ogen staat een grootouder op de volgende plek achter de ouder, dat zijn tenslotte moeder en vader van de ouder zelf.
Zoals ik je verhaal lees ben je in een concurrentieslag terecht gekomen met je schoonouders over jullie (klein)zoon. Eén zin in je openingspost viel mij op: Vaak hoor ik op fora en in het dagelijks leven vallen dat grootouder worden het mooiste gevoel is. Daar wringt bij mij al het eerste schoentje, persoonlijk vind ik niet dat er iets is of ooit zal zijn dat het gevoel van moeder worden zal kunnen overtreffen, maar bon, dat is het gevoel dat ik momenteel heb. Ik ervaar het zelf als fantastisch dat ik twee kinderen heb met grootouders die ook heel veel van hun kleinkinderen houden. Is dat evenveel? Is moeder woorden fantastischer dan grootmoeder worden? Geen idee en ook niet belangrijk om daar een oordeel of een antwoord op te geven. Hier past mijn schoonmoeder één dag per week af. Dochters gaan regelmatig uit logeren naar opa's en oma's. Soms een weekje samen op vakantie als gezin en opa en oma. Goed contact, niet teveel en niet te weinig. Ik vind de rol van grootouders wel belangrijk. Als je vindt dat je schoonouders een aantal grenzen overschrijden, dan is het tijd om je grenzen aan te geven. Dat hoeft niet bot maar, kan liefdevol. Jullie zijn allebei dol op hetzefde mannetje, dus benoem eerst dat gevoel. Dat het zo fijn is dat zij ook veel van je zoontje houden. Dit betekent echter niet dat.... je iedere foto moet kopiëren of dat ze 3 keer per week iets met hem moeten ondernemen. Probeer bij jezelf te achterhalen waar de schoen wringt en wat je eigen rol is in jullie relatie. Succes!
eens. als nu moeder of schoonmoeder iets zegt wat niet bevalt dan voelen de meeste moeders zich gelijk aangevallen en moeten ze zich vooral nergens mee bemoeien.
Het gevoel dat ik soms heb is dat grootouders toch wel heel veel eisen stellen de dag van vandaag. Zo willen ze hun kleinzoon heel vaak zien (als ons dit bv. niet uitkomt die dag, zijn ze boos). Als het niet kan (die dag of wanneer dan ook) dan kan het niet. Daar zou ik vrij makkelijk in zijn, als het kan prima, maar zo niet dan niet. Ze willen alleen (!) met hem op reis gaan (dit zie ik totaal niet zitten). NIEMAND, zelf vl of ik, gaat alleen met mijn kind op reis. Om geen enkele reden en op geen enkele manier. Willen zelf ook een hele uitzet bij hun thuis voor hem. Dit zou ik ze dus lekker laten doen. Mijn moeder heeft dat ook. Het is hun geld, dat jij er dan geen gebruik van maakt. Jammer dan! Mijn zoontje is geloof ik pas 2 x bij mn moeder thuis geweest (en toen lag hij nog in de wagenbak). Ik had van tevoren aangegeven dat het niet nodig was, zij deed het toch. Ja jammer dan! Willen van ELKE foto die ooit van hem genomen is, een copie (hier zijn we eindeloos mee bezig). Zet je foto's op je pc en mail ze door. Laat ze dat dan maar zelf organiseren. Willen overal bij zijn. Tja, daar zouden ze bij mij niet mee aan hoeven komen. Ga zo maar door... Maar ga ik hier even tegenin, of geef ik toch even aan dat het nog altijd om ONS kind gaat, krijg ik de sneer 'maar het is ONS kleinkind, en als wij dat willen doen, dan doen wij dat'. Mijn schoonouders zijn ontzettend lieve mensen en supergrootouders, dat voorop gesteld. Alleen sm zit er al een tijdje op te azen dat de kleine man gaat leren lopen (hij is wat langzaam), waarbij ze steeds roept dat ZIJ dan met HEM gaat winkelen voor schoenen! Euhmmmm, nou nee, mijn zoon, mijn schoenshopverslaving. Dus IK ga winkelen voor schoenen met zl. Wss gaat vl wel mee (als hij niet hoeft te werken en "zin" heeft), maar verder niet hoor! Het is voor mij echt heel moeilijk te bepalen, wat nu echt kan en wanneer ze te ver gaan. Want het gaat tenslotte om het gevoel dat je er bij hebt en in hoeverre is dat gevoel juist? En hoe ver kunnen de grootouders gaan in de eisen die ze stellen naar ons toe? Grootouders, of wie dan ook, hebben geen eisen te stellen. Als jij je er prettig bij voelt dan is het prima. Maar als dat niet zo is, dan houdt het gewoon op. Want JA het is HUN kleinkind, maar mochten hun ouders zich er destijds zo mee bemoeien en dingen afdwingen? Ik hoop dat je er met de grootouders uit zal komen. Dit is vervelend en geeft onnodige stress. Hopelijk kunnen jullie er op een "volwassen manier" over praten en zullen er geen ruzies over zijn. Nou wil ik met bovenstaande antwoorden niet beweren dat grootouders of wie dan ook niets mag willen. Maar het moet wel in overeenstemming zijn met wat de ouders willen. Voorbeeld, als papa en mama er geen problemen mee hebben dat hun kind alleen met opa en oma op vakantie gaat, niets aan de hand. Maar dit is niet iets wat een opa en oma kunnen afdwingen omdat zij dat willen. Sterkte!
En dan blijf ik dus zeggen jij bent de baas over de regie die jij geeft naar de groot ouders toe. Paar foto.s oke usb vind jij te ver gaan( dat is jou goed recht) dan zeg je nee jullie hebben genoeg foto.s Drie keer per maand naar jullie huis een keer per maand naar hun huis. Misschien willen ze de buren wel laten zien wat voor leuk kleinkind ze hebben. En wie weet als er meer kleinkinderen komen dan Moeten ze de aandacht delen toch. Is jou kind het eerste kleinkind? zo ja dan zit het denk daar vooral in eerste is vaak alles nieuwe ect ect. Succes er verder mee.
Ja, daar vind ik dat je ook wel gelijk in hebt hoor, heb zeker niks tegen goeie raad, heb ook al veel kunnen gebruiken. Mijn zoon heeft net zoals ik vroeger, last van reflux, en mijn moeder heeft me op dat vlak al veel goeie raad gegeven. Dus op dat vlak hebben wij niet echt een probleem. Oh ja en even voor de duidelijkheid, het gaat hier niet om mijn schoonouders, maar vooral over mijn eigen ouders.
Snapje. Kijk mijn ouders zijn betrokken maar niet zo betrokken als de jouwen. Maar toen mijn eerste nichtje werd geboren. Was het ook anders dan toen mijn dochter werd geboren de laatste. De eerste is verwend geven we grift toe En ergens vind ik het altijd wel een hele fijne gedachten als mijn kinderen met mijn moeder bezig zijn. Van niemand naast mij houd net zo veel van hun als dat zij dat doet. Ze is gekker op haar kleinkinderen dan op haar kinderen. En ik krijg er gewoon een heel blij gevoel van.
Simpel, jullie bepalen want jullie zijn de ouders. Dat de grootouders per se alleen met hun kleinkind op vakantie zouden willen snap ik ook helemaal niet hoor. Alsof ze jullie er niet bij willen ofzo? Als jou iets te ver gaat is dat zo en alleen jij en je man kunnen bepalen waar die grens ligt. Gun je ouders het bijzondere gevoel van opa en oma te zijn, maar van fratsen als eisen stellen en de ouders van hun kleinkind liever er niet bij hebben zou ik ook niets moeten hebben. Gewoon de gulden middenweg dus.
DUS, mag ik dan samenvatten dat de grenzen die ik aangeef toch misschien niet te ver gezocht zijn? Ik ben heel blij met hoe trots ze zijn op hem, ik ben ook altijd supergelukkig als ik zie hoe gelukkig ze zijn als ze bij hem zijn, maar het moet leefbaar blijven, en ik wil gewoon niet dat een gevoel van frustratie hierover de bovenhand zou krijgen.
Ik vind het wel makkelijker om puur op jou situatie te reageren omdat je meer info geeft. Alleen je beginpost, geeft een algemene reactie. Je volgende reacties geven weer dat jou situatie gewoon wat gecompliceerder is.. Ik heb het gevoel dat jullie de beroerdste niet zijn, maar dat er duidelijk met beide voeten over jullie heengelopen wordt. En ja, hoe moeilijk ook, jullie zullen daar een manier in moeten vinden om aan je ouders duidelijk te maken dat ze "way out of line" gaan vwb jullie gevoelens..
Dit is ook iets wat je tegenwoordig steeds vaker tegenkomt, niet alleen vwb het aangevallen voelen door ouders, maar ook door bijvoorbeeld andere moeders.. Het is gewoon moeilijk om in de maatschappij van tegenwoordig je eigen mening staande te houden, omdat er in vergelijking met vroeger, van veel meer kanten kritiek op je afkomt. Neem alleen dit forum al..... Daarom, blijf bij jezelf, vertrouw op jezelf. Neem mee waar je wat aan hebt, wat in jou situatie past en laat de rest langs je heen glijden.. En nu lijkt het net of ìk de wijsheid in pacht heb, maar dat gevoel heb ik gelukkig ècht niet. Als ik al mijn reacties die ik gegeven heb op dit forum zou teruglezen, zou ik absoluut af en toe met het schaamrood op mijn kaken zitten, omdat ik me ook zeker wel schuldig heb gemaakt aan minder gezellige reacties. Maar ik kan wel zeggen dat ik erg veranderd ben, anders in het leven sta na een hele berg nare dingen die ik de afgelopen jaren heb meegemaakt. Hierdoor heb ik ook geleerd wat ècht belangrijk is en dat is in mìjn ogen op de allereerste plaats het geluk en welzijn van mijn eigen gezinnetje, met de daarbij behorende grenzen die ik en mijn man stellen. En het lijkt alsof, juist door deze houding, deze veel beter gerespecteerd worden.. Maargoed, dan praat ik wel over mijn eigen situatie en mijn ouders zijn niet zo "veeleisend" als jou ouders NiteOwl
Ja mijn beginpost was misschien wat ongelukkig, maar vond het moeilijk om het uit te leggen... En dat er over ons heengelopen wordt, ja, dat wordt ons nogal eens gezegd. Probeer hier ook altijd heel duidelijk over te zijn naar mijn ouders toe, maar ze luisteren heel zelden naar ons, en geven ons vaak het gevoel dat het probleem bij ons ligt en wij vaak heel onhebbelijk zijn. Ik wil gewoon de gulden middenweg vinden waar iedereen zich in kan vinden, zodat de aandacht kan gaan naar dat kleine wondertje en niet naar die ellenlange discussies en ruzies die er nu vaak zijn.
Probeer hen eens een spiegel voor te houden? Vraag ze eens hoe zij zich zouden voelen als de rollen omgedraaid zouden zijn? Als bijvoorbeeld je moeders ouders de eisen hadden gesteld, die zij nu aan jullie stellen? Probeer ze te laten nadenken over hun eigen doen en laten, misschien dat er dan een beetje begrip ontstaat?
Ik heb nog niet gelezen, maar NiteOwl: waarom opa en oma als oppas? Gezien je vorige topic en jouw problemen met grenzen aangeven vraag ik me oprecht af of je jezelf hiermee helpt.
Ouders zijn hier hoofdzakelijk voor de opvoedkundige taak. Opa en oma van mij mans kant passen meerdere dagen op. Hun nemen dus die opvoedkundige taak deels mee over, maar wel naar onze wensen. Mijn moeder past incidenteel op. Als zij dan oppast dan gaat ze meestal met S. wat leuks doen. Dat kan gewoon wandelen zijn maar ook een dagje naar de dierentuin. Mijn moeder zal zich echt niet met de opvoeding bemoeien, tenzij het ze spuigaten uit zo lopen. Maar goed dat gebeurt niet, dus mijn moeder geeft ook totaal geen commentaar. Mijn schoonmoeder mekkert wel eens over de meest onnozele dingen (bijv de kleur van de sokken en dat soort dingen). Daar trek ik me niks van aan. Dat ze graag mee willen beleven hoe het met hun kleindochter gaat vind ik logisch en ik heb er ook niks op tegen. Daarnaast volgen mijn moeder, oma, tantes, nichtjes etc dochterlief allemaal op fb. Hartstikke leuk!!
Oei, misschien heb je het verkeerd gelezen of zo, maar wij gebruiken oma en opa absoluut NIET als oppas. Zij hebben dit nog nooit gedaan en we proberen dit zo lang mogelijk uit te stellen, net omdat we weten dat het hek dan helemaal van de dam gaat zijn.
Excuus, dan heb ik dingen door elkaar gehaald. Sorry daarvoor Ik was al verbaasd! Leek me geen handige keuze gezien de situatie. Alle tips die ik voor je heb heb ik al genoemd in je andere topic. Grenzen aangeven, heel strikt afbakenen, desnoods heel bot als het anders niet binnen komt, op jezelf vertrouwen ongeacht wat zij er ook van vinden en omring jezelf met mensen waar je je wel goed bij voelt. Je hebt maar twee opties: constant alles maar slikken/over je grenzen laten gaan of je grenzen aangeven, de ruimte die zij opeisen strikt afbakenen en dat ook volhouden (want dat zullen ze niet leuk vinden). Ik vind t hartstikke rot voor je, dit hoort een mooie tijd te zijn en dat is het voor jou op deze manier niet. Sterkte!
Denk dat met deze manier het beste werk inderdaad. En zoals loetje eerder zei blijf op een goede manier met elkaar in gesprek. De manier waarop doet het hem vaak. Hier beide heel betrokken groot ouders. Maar geef duidelijk mijn grens aan en blijft in gesprek met hun en ze krijgen genoeg vrijheid met ons meisje om hun eigen ding te doen en adviezen nemen we van harte aan en zien uiteindelijk na er over te denken wel wat we er mee doen. Sm past paar uurtjes structureel op in de week en dat gaat heel goed doordat dingen altijd bespreekbaar zijn Van beide kanten Zo wilde Sm ons op vakantie naar Tsjechië sturen. Hun zouden dan wel een week oppassen. ( heb een hekel aan vakantie) maar duidelijk gezegd lief dat jullie dat aanbieden maar we hebben er eigenlijk geen zin in. Mochten we wel eens zonder ons meisje op vakantie willen dan zullen we aan jullie denken als oppas en anders komt ze zo wel een keertje logeren. Het antwoord werd prima geaccepteerd. Wederzijds respect werkt het beste mijn inzien. en ja in mijn herinnering waren mijn Grootouders ook nauw betrokken bij ons leven. Vond dit als kind erg gezellig