Oke, ik weet het écht niet meer, dus alsjeblieft lees mijn verhaal. Sinds november/december menstrueer ik niet meer. Iets van 1x in de maand verlies ik licht, bijna doorzichtig slijm. Sorry voor die info... Ik heb in December/Januari een zwangerschapstest laten doen bij de huisarts. Hier ben ik heen geweest mijn met docent, omdat ik het zelf allemaal 'te spannend' vond. De huisarts heeft mij letterlijk uitgelachen toen bleek dat hij negatief uitkwam. Het komt door stress zei ze. 1 maart kreeg ik onwijs erge migraine, buikpijn en begon ik last te krijgen van mijn ribben en rug. Ik ben werkelijk een week van huisarts naar ziekenhuis gejojood, omdat ze in mijn urine, bloed en op de röntgenfoto niks hebben kunnen vinden. Nu moet ik veel drinken, anders droog ik uit (niet van de dokter, maar van mijn mond) en moet plassen wanneer ik net geplast heb. Ik slaap slecht tot helemaal niet en mijn rug doet heel erg veel pijn. Ik ben moe, waarschijnlijk door het slechte slapen, maar met traplopen raak ik ook uitgeput. Ook worden mijn benen dikker, het lijkt wel vocht, want vet voelt harder aan. Mijn honger is ook helemaal weg en eet ook weinig, anders word ik misselijk. Daarbij is mijn platte buik meer gaan opzetten en er komen steeds 'luchtbobbels' naar boven. Ook sorry voor deze info... 's Ochtends ben ik veel misselijk, heb een paar x moeten braken, maar dat is nu ook voorbij. Oja, bestaat buikkoorts? Vaak in de ochtend en ook in de middag kan ik mn handen zowat wel verbranden aan mijn buik. Mijn zus is wel zwanger, gepland en is enorm trots. Met haar heb ik het er liever niet over, want ik wil haar plezier niet bederven en het was niet mijn bedoeling om zwanger te worden. Daarbij voel ik me ontzettend schuldig als dit wel zo is en wat moet ik dan... Zij voelt zich ook zwanger en voelt de baby in haar buik. Ik voel me totaal niet zwanger, eerder ziek en moe en voel alleen maar luchtbobbels in mijn buik. Naar mijn huisarts ga ik niet meer, zij heeft mij vernederd. Mijn moeder heeft bij mij en mijn zus weinig symptomen gehad en herkent zich hier helemaal niet in. Dus houdt vol dat ik een bacterie heb. Herkent iemand zich hierin? Hadden ze het dan niet moeten zien, horen, voelen of uit de onderzoeken moeten opmaken? Het lijkt me zo onlogisch... Al die onderzoeken, luisteren, voelen, hartslag, temperatuur meten, urine 3x deze mnd, bloed 2x deze mnd, röntgenfoto rib/borst en veel voelen.
Ah wat vervelend dat je helemaal door niemand echt gehoord wordt, de huisarts geeft je een belachelijk gevoel, je kunt niet bij je zus terecht en ook je moeder lijkt het weg te wuiven. Heb je onveilige seks gehad in de periode voor al deze klachten begonnen? Je klachten klinken niet gezond, ik zou niet gelijk aan een zwangerschap denken maar ik vind het wel vreemd dat je menstruatie uitblijft. Ben je veel afgevallen in gewicht waardoor je menstruatie zou kunnen stoppen? Ik ben geen dokter en zou zo niet weten wat het kan zijn maar ik maak me wel zorgen om je klachten en dat je er voor je gevoel alleen voor staat. Heb je een vriendje waarmee je dit kan delen? het is belangrijk dat je jezelf wel kan uiten anders wordt het alleen maar ondraagbaarder. Ik wens je veel sterkte en hopelijk komt er binnekort uit wat er kan zijn want hier wordt je alleen maar ongelukkig van.
Wat een vreselijk verhaal! Ik zou adviseren om een andere huisarts te zoeken. Dat moet namelijk iemand zijn die je ten aller tijde serieus neemt. Je kunt gewoon naar een andere praktijk bellen of ze nog ruimte hebben. Mij klinken de klachten behoorlijk serieus in de oren. Ik zou ook niet meteen aan een zwangerschap denken, maar wie weet. Ik ben ook geen dokter, maar zoals ik dit lees, is het niet iets om te verwaarlozen. Ik wens je heel veel sterkte!
@ Deurmatt22 Bedankt voor je reactie en medeleven! Ik zit aan de pil, maar wilde liever een anticonceptiestaafje die 3jaar kan blijven zitten, want ik vergeet de pil de laatste tijd vaak en bij ziekte is het onbetrouwbaar. Dus ja, onveilig. Ook heb ik het met mijn vriend erover gehad, maar serieus lijkt hij mij niet te nemen, hij denkt dat de klachten wel vanzelf overgaan en dat ik van een muis een olifant maak. Waarom mijn menstruatie uitblijft is de grootste vraag, de rest wordt wel onderzocht, maar over zwangerschap begin ik niet meer bij mijn huisarts. Normaal blijf ik altijd op gewicht, af en toe jojo'en wanneer ik van vakantie naar schoolweek ga, maar ben nog nooit over tijd geweest. @ Roos25 Ja, ik word nog onderzocht in het ziekenhuis, maar over mijn menstruatie en vermoedelijk zwangerschap ben ik niet over begonnen... Dit i.v.m. het voorkomen van weer nagelachen te worden. Wel zou ik voor een ander praktijk kunnen kijken, maar houden ze het dan wel geheim?
Ze hebben beroepsgeheim dus ze zullen het wel geheim MOETEN houden. Mits je zelf anders aan geeft dat ze het door mogen geven aan iemand. Sterkte en ik hoop dat je nu wel een keer serieus wordt genomen door een huisarts.
Kan je moeder niet met je mee? Je maakt het de artsen niet makkelijker als je het niet over je uitblijvende menstruatie hebt. Ik zou dit alsnog doorgeven. Het lijkt me niet handig om onveilige sex te hebben als je niet zwanger wilt worden. Gebruik je dan geen condooms? Heb je inmiddels al weer een zwangerschapstest gedaan? Sterkte ermee..
ik moet eerder aan diabetes denken....aan de symptomen te lezen. maar ik ben geen arts natturlijk. mijn moeder had diabetes en had die klachten die jij beschrijft.
Veel drinken en plassen past ook bij diabetes inderdaad. Bij de artsen zou ik niks gaan verzwijgen over welke klachten je hebt. Ze hebben zwijgplicht en als ze zich hier niet aan houden of je hebt een ander probleem met je arts kan je het hier over hebben met die arts, vind je dat moeilijk kan je een klacht neerleggen. Je zou ook zelf nog een testje kunnen halen en doen, dat hoeft niet perse bij een huisarts te gebeuren. Bij de kruidvat en etos hebben ze verpakkingen van 2 testen voor +/- 5,00
Wat een vervelende huisarts zeg. Ik zou toch voor de zekerheid even zelf nog een testje doen. Ziek en moe klinkt voor mij juist wel als een zwangerschap. De een is ziek en de ander voelt zich hartstikke goed. Maar als je menstruatie in november al uitbleef lijkt het mij sterk dat het met een negatieve test een tijd later door een zwangerschap komt. Zou als ik jou was sowieso even helemaal stoppen met de pil en even een tijdje condooms gaan gebruiken, misschien dat je cyclus dan weer een beetje normaal op gang kan komen. En inderdaad geen dingen verzwijgen, want het klinkt in ieder geval allemaal niet erg gezond. Zou zoals hierboven gezegd word je misschien ook nog even op diabetes laten testen.
Ik sluit me volledig bij de bovenstaande dames aan. Heel veel sterkte meis en goed voor jezelf opkomen. Het is jouw lichaam dus jij weet wat je voelt.
Ten eerste bedankt voor jullie reacties. Daarbij ben ik al een week gestopt met de pil en de condooms zijn ook niet altijd 100% betrouwbaar, maar blijven we wel gebruiken. En zal het anticonceptiestaafje aanvragen. Dit even terzijde, mocht het zijn dat ik zwanger ben, had ik in eerste instantie nooit abortus laten plegen en van mijn ouders zou ik ook nooit afstand mogen doen. We hebben het geld, ruimte en tijd. En mama's gezegde is: "Wat je kan maken, moet je ook kunnen verzorgen." Terecht en met alle liefde, alleen stond het met deze leeftijd nog niet op de planning. En gelukkig hoef ik niet bang te zijn voor (jeugd)reuma, hernia, tuberculose, leukemie, welke kanker dan ook, artrose, diabetes en botontkalking. Dit is het eerste waar naar gezocht is in mijn bloed. Toch zijn er meer ziektes, aandoeningen, bacterie en infecties waar je niet zo snel aan denkt, die nog niet onderzocht zijn... Dus hier is ook nog alles mogelijk. En hoewel ik toch wel geloof dat de zwangerschapstest 99,9% betrouwbaar is, net als mn pil en de condoom tegen zwangerschap, twijfel ik aan alle kanten. Maar ik haal van de week wel ergens, hier ver vandaan, bij de etos of kruidvat een test. Toch twijfel ik tussen zwangerschap en n bacterie/infectie. Donderdag heb ik ook een afspraak met een internist, nog nooit van gehoord en natuurlijk ook geen voorlichting van gehad. Maar zal daaraan alles opbiechten.
Schrijf voor die afspraak met de internist alles op wat je kan bedenken en wanneer je er last van hebt (gehad). Als je het even niet meer weet kan je daar op terugvallen.
Mijn test vorig jaar bij de huisarts was ook negatief. Thuistest en bloedtest wees toch echt een zwangerschap aan. Testen bij de huisarts zijn zo gevoelig als een blok beton... Sterkte en wat een hork van een huisarts!
Goede tip! Het is belangrijk dat je dingen niet vergeet te melden. De internist moet een goed beeld krijgen van jou klachten.
Voordat de internist je binnenstebuiten keert zou ik zelf nog eens een zwangerschapstest doen. Zou wat de meiden hierboven adviseren inderdaad al je klachten en problemen op papier zetten. Dat je niet meer ongesteld bent geweest, maar slijm verliest en al je andere dingen. Wat ik wel heel apart vind is dat de huisarts je heeft uitgelachen.....als jij daar je verhaal doet, moet hij daar toch wel proberen een serieuze reactie op te geven. Het is nu eenmaal zo dat je ondanks voorbehoedsmiddelen toch zwanger kunt raken. Uit je verhaal maak ik op dat je seksueel actief bent, heeft je huisarts dat ook wel begrepen? Nou ja, ik wil je in ieder geval sterkte wensen. Wat de uitslag ook mag zijn, zwanger of iets anders.
Ik sluit mij ook aan bij wat de andere dames hier zeggen. Test doen lijkt me verstandig, en zeggen in het ziekenhuis dat je menstruatie uit blijft is echt van belang. Daarnaast ben ik benieuwd wat de internist zegt, ik ben in het ziekenhuis onder controle voor een beentrombose (bloedpropjes in de bloedvaten), en het eerste deel van je verhaal deed mij denken aan toen ik 16 was, en van de pil destijds een longembolie (longtrombose) heb gekregen, en nu dankzij alle hormoonbehandelingen heb ik er een beentrombose bij gekregen, echter sluiten de rest van jou symptomen daar dan weer niet bij aan.. Succes!
Donderdag op bezoek geweest bij de internist. Hij had van de chirurg mijn klachtenlijstje al doorgelezen en ik had ook een recente bij me en heb hem alles netjes verteld. Hij stelde nog vragen, waarop ik eerlijk antwoord heb gegeven en hij alles opschreef. Ik baalde dat hij me niet kon vertellen wat hij vermoedde of dacht... Daarna heeft hij mij gewogen, ben dik aangekomen en dat schreef hij ook weer op, hartslag gemeten, bloeddruk gemeten, geluisterd, gevoeld, getikt en gedrukt. Hij bleef ontzettend lang aan de rechterkant van mijn buik luisteren en keek heel ernstig en vroeg of ik een vaste vriend had. Achteraf vroeg ik of hij dacht dat ik zwanger was. Vele symptomen kwamen overeen, maar hij baadde zich ook zorgen om de andere klachten en wilde daarom graag alles grondig onderzoeken. Mijn hartslag was normaal net als mijn bloeddruk en er was geen sprake van hcg hormoon in mijn vorige urine onderzoeken bij de huisarts, dus zijn we nog lang niet klaar. Nu mag ik geen pijnstillers/medicatie meer, mag halve dagen naar school, ben ontslagen op t werk, dit om uitputting en overbelasting te voorkomen. Diezelfde dag heb ik nog een bloedonderzoek moeten doen, dit x voor vitamines, bloedstolling, iets met mn nieren, lever en dingen die ik niet begreep, moest mijn ontlasting opsturen, daar onderzoeken ze naar infecties, bacteriën en parasieten, 2 april krijg ik een maagonderzoek met een slangetje waar n camera aan gemonteerd zit, 9 april een echo voor mijn organen in mijn buik te zien en hopen we 11 april de uitslag te hebben. Volgens de internist is alles mogelijk, maar nu gaan zij voor mij grondig op onderzoek uit en mag ik geen zelfdiagnoses meer stellen, omdat ik daar depressief van werd. Dus blijf even een tijdje bij de pc weg om die drang te verminderen. We hopen allemaal dat het meevalt, maar ik vertrouw erin dat ze mij nu wel gaan helpen.
Jeetje wat een gedoe zeg allemaal. Maar in ieder geval fijn dat ze je nu goed onderzoeken. Heel veel sterkte! Hopelijk weet je snel wat het is en voel je je ook snel beter.