Zoals de titel zegt, ben ik nu onredelijk? Ik moest het echt ergens kwijt. Ik ben aan het koken, wat zeg ik aan het ontploffen! Let dus maar niet op mijn chaotische schrijfstijl.. Kom ik vanavond thuis van mn werk, zegt mijn man doodleuk: 'ja schat, ik heb mn moeder verteld dat je zwanger bent'. Mijn mond viel bijna open, waaaaaaat? Waarom doe je dat nu? Tjah ze had bij de medicijnen zitten kijken die op de kast staan en had de zwangerschapsvitaminen zien staan. Kon ik toch moeilijk over liegen, niet? Moet je weten dat ik een super goede band heb met mijn ouders en ze het al graag van het begin wou vertellen. Mocht ik dus niet van hem, wie weet ging het weer fout ofzo. Mijn moeder had ook al eens de opmerking gemaakt waarom ik nu weer naar de gyn moest, zei ik gewoon dat het omwille van nacontrole bij herhaalde mk'n was, vroeg ook waarom ik geen glaasje meer lustte, ... Wel, ik heb alles mooi weten te omzeilen. Toen vorige week een collega had geraden dat ik zwanger was, had ik hem nog eens gevraagd als ik echt niet mocht maar neen dat mocht niet... Nu hadden we besloten om het toch te zeggen dit weekend, zondag op de verjaardag van mijn pa, met een taart waar op staat: 'hiphiphoera ik word weer opa!!'. Mijn ma is helemaal weg van W.inter en was super enthousiast bij mn vorige zwangerschap. Gaat hij dus helemaal super vinden! Nu vind ik alleen dat alle plezier er af is. Zij moesten het als eerste weten, ik wou het aan iedereen origineel en persoonlijk vertellen, ... Mislukt dus Moet je ook weten dat ze het zowel bij W.inter heeft rondgebazuind net zoals bij mn vorige miskramen toen moest ze het ook nodig rondvertellen dat ik zwanger was terwijl we zo gevraagd hadden het niet te doen. Punt één: je kijkt niet bij iemand anders zijn medicijnen. Punt twee: manlief kon iets meer moeite gedaan hebben om te verbergen. Punt drie: dat wijf gaat toch weer niet kunnen zwijgen. Maar ik heb al tegen manlief gezegd, en ik bel haar morgen op, als ze het ook maar aan iemand durft te zeggen, gelijk wie, dan komtm ze er niet meer in. Zo boos ben ik echt! Ik zit verdorie zelf nog in alle onzekerheid als alles wel goed blijf gaan, dit is echt onze laatste zwangerschap en wou het zo romantisch allemaal. Niet dus. k*twijf
Kan je reactie heel goed voorstellen en ik vind zeker dat je man misschien wat meer moeite had kunnen doen. Plus dat je hormonen nu lekker bezig zijn maakt het er niet beter op. Ik weet totaal niet hoe de relatie met je schoonmoeder is maar ik vind dat je het wel iets netter mag zeggen.
Ik snap je heel goed hoor!! Wat moet ze idd bij jullie medicijnen? Dat zouden ze hier niet eens durven!!!
Nee, niet onredelijk. Maar je mag alleen maar pissed zijn op je man (oke, zij moet niet neuzen, maar je man had moeten zeggen; die staan er nog van vorige keer) Hij had zn mond moeten houden. Ook ga je tegen je schoonmoeder zeggen dat je nog bang bent voor een miskraam en dat je het pas met 16 weken gaat vertellen (zo, zal haar leren) En dan ga je je eigen moeder opbellen en lekker koffie drinken en het geweldige nieuws vertellen, daarna roddelen over je schoonmoeder en lekker met zn tweeen de stad in om het eerste rompertje voor je nieuwe babytje te kopen. Oke, zo zou ik het doen , maar wat zou ik pissed zijn zeg. Onwijs
Dus dan ben ik mss toch iets te onredelijk? Ik weet dat ik nogal fel last heb van mn 'hormonsters' dus vandaar de vraag. Maar ik ben echt zo kwaad en vooral verdrietig. Gewoon ook al door de eerdere ervaringen. Het was zo niet fijn dat ze het aan iedereen had gezegd om daarna een mk te krijgen waar iedereen van wist omdat zij haar mond niet kon houden... Komt nog eens bij dat mn tweede zwangerschap en eerste mk eigenlijk ongepland was en dat ze dat er ook b ij iedereen moest bijvertellen natuurlijk. Sindsdien is ons contact en relatie idd nogal moeilijk...
Dat was oorspronkelijk ook de bedoeling. We wilden het voor iedereen zwijgen tot 16w. Maar nu ben ik alleen bang dat als we dat doen, zij het gewoon aan iedereen eerder zal vertellen.
Eens met de vorige reacties. Denk dat in dit geval de grootste fout bij je man ligt, hij heeft zijn mond voorbij gepraat. Wel vind ik het ongepast zoals je over je schoonmoeder praat, of ze nou een heks is of niet ..
Zoals ik al zei heeft ze het bij de vorige zwangerschap/mk flink verbrod. Nu ja, je kiest ze nu eenmaal niet zelf he... Al moest ik misschien inderdaad wat beter op mijn taalgebruik gelet hebben.
Gewoon je schoonmoeder bellen morgen en zeggen dat je het nog even geheim wilt houden en of zij dat ook wilt doen.
Nou ik vind dat je best zo mag praten ook al is t je schoonmoeder hoor.ik vind dat je wel gelijk hebt.er is niet echt rekening gehouden met jou gevoelens.en dat weten ze beiden echt wel hoor.ik vind dat je het recht hebt om kwaad te worden want dit had jou moment samen met je vent moeten zijn en dat moment is je afgenomen. Maar kwaad is nu al geschiet.misschien kan je het toch leuk maken voor jezelf op 1 of andere manier? Dan een soort feestje met je beste vriendinnen bijv?
Meen je dat????? Als je dat zegt dat ze het niet eerder mag vertellen vanwege je angst op een miskraam, dat is toch niet meer dan redelijk.... Ze zal dat toch wel respecteren.... Als ze daar geen respect voor opbrengt zou ik gaan voor plan B; Vertellen dat t een miskraam is en dan mag zij iedereen bellen aan wie ze t al verteld heeft. Maar ik zou eerst kiezen voor optie 1, gewoon praten En dan je moeder bellen,afspreken, vertellen, roddelen en shoppen
Vorige keer hadden we het plan om een foto van ons zoontje te maken en dan te geven aan familie/vrienden/... Daarop zou hij een shirt dragen met ik ben stoer want ik word grote broer... We hebben de foto's zelfs nooit moeten laten afmaken... We kregen al langs alle kanten felicitaties. Maar idd, het beste van maken. Feestje met vriendinnen. Morgen aan mn ouders gaan vertellen en dan lekker roddelen en shoppen. Vuile hormoontjes ook, zit hier natuurlijk weeral te huilen zoals een klein kind
Die vuile hormoontjes zorgen wel dat je beeb blijft plakken, ja en je verdriet zal je nog wel eens in je kont bijten (herkenbaar) Maar gooi je frustratie er hier maar uit en maak je er morgen wat positiefs van.Lekker met je ouders Heerlijk, laat je moeder anders het eerste rompertje, mutsje of what ever kopen
Ooh vind dat je groot gelijk hebt hoor! Je SM is al eerder in de fout gegaan met het rond te bazuinen dus houdt ze geen rekening met jullie! En dan moeten jullie dat maar slikken en mooi ja gaan knikken? Zeeeeeeg!!!!! Als ze geen rekening met jullie houdt, moet ze er ook maar de gevolgen van dragen. Ho ik zou zooooooooooo pissed zijn he! Maar goed, hier ook een hormonenmonstertje die zich ook al dood geërgerd heeft aan de SF en regelmatig heeft staan briesen van woede Mss soms wat in overdrive gegaan maar wel altijd terecht. Dus nee je bent niet onredelijk, jullie zijn zwanger dus het is jullie die beslissen wat en hoe en een bemoeizuchtige SM heeft daar niets in te zeggen. Ook zou ik je man eens een flinke stamp geven zeg! Zo typisch, jij mag dan niets zeggen en dan verklappen ze het zelf! En dan opeens was er altijd wel een goeie reden hoor die ze dan aanhalen en meestal één waar zij dan nog niet echt zelf schuld aanhebben! Hoho, jij had het nu eens al moeten verklapt hebben aan je ouders, denk dat manlief ook nogal kwaad zou zijn en een heel drama maken. Maar als zij het doen, ho ja, ze konden er niets aan doen want ja, blablabla.
ik denk dat je het eerst beter even kan laten bedaren, vindt je op dit moment vrij fel, al begrijp ik je reactie heus. Maar heeft je sm het toen niet in haar enthousiasme verteld en niet met de opzet om te roddelen. en ik kan me ook wel voorstellen dat je man/vriend niet gaat staan liegen tegen zijn moeder. Al keur ik het af dat zij in de medicijnen rond snuffelt. probeer wat te relaxen en er met je man over te praten en daarna SAMEN met je sm gaan praten. en haar vragen of ze het echt niet aan de "buren enz"wilt vertellen. dat ze haar man het verteld vindt ik meer dan logisch.
hihi ik denk dat je echt last heb van je hormoonmonsters. ik snap dat je het niet leuk vind dat ze er op deze manier achter is gekomen. maar wat kan ze er aan doen als ze perongelijk die zwangerschapvitamines zag staan? ( tjah ze had kunnen zwijgen tegen je man en kunnen denken van ja ze is zwanger maar laat ik er maar niet over beginnen en afwachten ) ik weet niet de reden waarom ze in het medicijnkastje keek. ze zal het vast gevraagd hebben?? ik snap je man wel dat hij het gewoon eerlijk heeft gezegt. ik denk dat ik het in dat geval ook had gedaan. ik denk niet dat het veel zin had gehad om het te ontkennen.. natuurlijk is het jammer maar het is niet anders. ik zou nu nog niet zomaar over je schoonmoeder gaan schelden. je weet immers nog niet of ze het echt door vertelt.. probeer te genieten van je zwangerschap dat is nu het allebelangrijkste. dat de 1 het perongelijk eerder weet dan de ander kan je nu niet meer terugdraaien en waarom daarover ruzie maken??. maak er niet een al te groot punt van. je hebt een wondertje in je buik.