Fijn dat ze actie ondernemen.. Klinkt alsof de hernia groter is geworden. Herken het van mijzelf.. Ook tijden blijven aanmodderen.. Mijn man was ook helemaal op en heeft mij op een gegeven moment op hap gedropt met de boodschap. Jullie moeten nu iets doen! Probeer jij nu even een moment voor jezelf te pakken..
Maar wat kan de HAP voor je doen dan op zo'n moment? Ja medicijnen geven (maar dat kan de eigen huisarts ook), de dokters hebben helaas ook geen aan- en uitknop. Was het maar waar. Hernia is echt een langdurig proces, zowel met als zonder operatie. Ik ging naar de herniapoli (foto's, mri en consult neuroloog achter elkaar). Die bevestigen wat we eigenlijk al wisten: ik heb een hernia. Dan ga je weer naar huis...oke en nu? Ik had al medicijnen, we hebben de mogelijke behandelingen besproken en ging weer naar huis. 's Avonds was de dag nog hetzelfde als de dag ervoor zeg maar, met alleen het weten kom je er niet. Daarom, ik had liever iets gehad wat beter behandelaar was ipv afwachten, rustig houden en therapie volgen zonder uitzicht in of en wanneer het beter wordt.
Nou, ik snap het hoor, ik vind het ook erg fijn dat hij in het ziekenhuis ligt. Ik merk nu hoe de afgelopen 10 dagen er in hebben gehakt, ik ben niet op gang te krijgen.... De medicijncocktail hielp goed, alleen zodra het was uitgewerkt, kwam de pijn weer keihard terug. Dus heeft hij vanmorgen weer een morfinespuit en de cocktail gekregen. Pas woensdag is er plek voor de MRI... Ik mag toch hopen dat ze vanmiddag niet zeggen dat hij tot die tijd naar huis mag...
Als de sodemieter nieuwe MRI laten maken. Als de hernia is verergert, wat heel goed mogelijk is, dan is hij nu meer schade aan het aanrichten aan de zenuw. Die medicatie is pijnstillend en niet klachtoplossend.
O haha, loop weer eens achter de feiten aan. Goed dat hij nu is op de plek waar hij moet wezen! Beterschap.
Ik las vanmorgen mijn stukje terug, waarover ik nog twijfelde of ik dat wel zou plaatsen, maar ben blij dat ik het heb gedaan. Van je af praten, eh...schrijven, en herkenning krijgen is echt heel fijn. Ik ken mijn man al 20 jaar, hij had toen al een hernia, maar zoveel pijn als hij nu heeft, dat heb ik nog niet meegemaakt. En je bent zo vreselijk machteloos, dat frustreert misschien nog het meeste. Hij heeft straks een gesprek met de neuroloog en woensdag gaat hij door de MRI. Mijn dochtertje is weer helemaal lekker en is bij de buren spelen met haar vriendje, ze kan er net zo lang blijven als nodig, wat mij nu even de rust en de tijd geeft om 10 dagen 'ellende' op te ruimen, want dat is hard nodig hier in huis
De HAP was echt noodzakelijk, en deze opname ook. Mijn man kon niet meer lopen, niet meer staan, niet meer zitten. Ook liggen ging steeds moeilijker, alleen nog op zijn buik, maar dat ging ook pijn doen. Het feit dat de pijn dwars door alle sterke medicijnen heen ging, was echt wel een indicatie voor huisbezoek. Alleen, dat zeiden de artsen, pas bij het laten lopen van ontlasting en plas, nemen ze je direct op. Gisteren hadden wij een hele alerte arts, die de hele dag contact wilde, omdat hij in de laatste 3 dagen razendsnel achteruit ging, ondanks medicijnen die iemand knock out moeten slaan. Haar ben ik dan ook echt dankbaar, ze gaf nog 2 medicijnen de kans, anders richting ziekenhuis en dat gebeurde. Okee, achterin de auto op handen en knieen en kruipen de SEH in... Daar is hij meteen opgevangen, en er is ook gezegd dat dit niet had mogen gebeuren, hij had liggend vervoerd moeten worden. Hij heeft net gebeld, hij heeft nu ook krachtverlies in zijn benen, hij moet voorlopig blijven en na de mri gaan ze bespreken wat te doen. En nu ga ik mijn huis aan kant maken!
Ja, ik was inderdaad ook helemaal op, ik rende tussen mijn man, dochter, huishouden, boodschappen, werk door en ik kwam ergens helemaal achteraan mijzelf nog eens tegen. Gisteren was nog een dag van veel regelen, ik kon mijn dochter bij de buren brengen en heb hier alles aan kant gemaakt, want dat was er de afgelopen 10 dagen, maar vooral die 3 hectische dagen, volledig bij ingeschoten. Ik liep echt achter de feiten aan. 's avonds op de bank geploft en ik moest bijna afkicken van de hectiek Ik heb nu mijn man zo gezien, wat een pijn.... Ik kan het mij dus enigzins voorstellen, maar dit gun je niemand! Het idee dat sommigen van jullie dus ook zoveel pijn hebben (gehad), vreselijk....Dan kun je dus niks meer, stoned van de medicijnen en als je nog een gezin hebt...hoe hou je dat draaiende?? Mijn man zal vandaag weinig informatie extra krijgen, een dag van afwachten. Gisteren is de fysio van het ziekenhuis nog bij hem geweest, die hem wat tips wilde geven over in en uit bed stappen, maar dat deed mijn man al op de juiste manier. Ook moest hij een stukje lopen, wat hij ook deed! Om je man na 10 dagen te zien lopen... hij had nog wel pijn, maar hij kon het wel. Na dat stukje kreeg hij meteen weer flinke pijn, dus zijn bed in. Op naar morgen, de MRI, ben benieuwd.
Nou niet... Je kunt gewoon helemaal niks.. Qua gezin was ik compleet afhankelijk van anderen.. Weten jullie al wat meer?
Sterkte morgen laten we hopen dat er iets uitkomt zodat er iets aangedaan kan worden hij van de pijn af komt. Succes meid
De artsen zijn vanmorgen weer langs geweest en ze vermoeden dat dit niet zomaar zelf overgaat. De reflex van de achillesspees is nu ook verminderd, dus eigenlijk zie je een verslechtering. De pijn is redelijk onder controle met al die morfine en die lyrica,maar ja, dat kan ook niet eeuwig. De artsen gaven hem een paar opties: Een zenuwblokkade, wat ongeveer een jaar werkt, een verdoofd gevoel in de voet kan geven en dan komt de pijn langzaam weer terug. Een hernia operatie. NIks doen, naar huis, zonder medicijnen. Die laatste begrijp ik echt niet. Ik was er niet bij en ik weet dat mijn man boodschappen soms niet helemaal duidelijk kan overbrengen, maar is dat dan echt zo? Persoonlijk vind ik die opties geen opties, maar ik vind ook dat hij toch niet zo langer door kan gaan. Hij heeft altijd geroepen, geen operatie, maar toen had hij deze enorme pijn, die werkelijk onmenselijk en ondraaglijk is, nog niet gehad. Morgen is de mri, ik hoop op tijd en dat hij dan ook snel de uitslag krijgt. We zijn echt ontzettend benieuwd waar deze pijn ineens vandaan is gekomen. De artsen zeggen zelf dat de mri standaard is, om een recente te hebben indien een ingreep noodzakelijk is, maar wij vinden dit ook belangrijk. Puur omdat er 2 weken geleden niets aan de hand was en het na fysio erger werd. In huis is de rust nu langzaamaan aan het terugkeren, vandaag dochtertje meegenomen naar haar papa, zodat zij nu ook weet waar hij is. Wel al uitgelegd, maar ja, visueel is ook belangrijk . Het huis is weer aardig op orde, nu de boel nog op orde krijgen in mijn hoofd, want af en toe heb ik nog het idee in een film te zitten. Zo loopt alles 'normaal', zo is alles wat normaal is, niet meer zo normaal. Op naar morgen!
een operatie zou ik dan maar doen, zonder medicijnen naar huis, zal vast niet zo bedoeld zijn dat kan nl echt niet, je wordt gek van de pijn, voelt je man nog wel dat hij moet plassen/poepen zo nee dan is een snelle operatie echt noodzakelijk ivm incontenentie, ik ben om die reden in combie met helse pijn ook heel snel geopereerd. MRI is inderdaad goed, ben benieuwd wat er uit komt morgen. tevens waarom niet opereren? voor mij is het nu een half jaar geleden en heb er nog weinig last van, mijn voet is en zal waarschijnlijk altijd doof blijven, maar daar kan ik prima mee leven.
Mag ik vragen welke operatie je hebt gehad? Zenuwblokkade of pure hernia operate? Ik denk inderdaad dat naar huis en aankijken geen optie is. De medicijnen waren vanmorgen aan het uitwerken en dan krijgt hij weer helse pijnen. Hij is een harde, maar wil dit ook niet meer, dat kan ook niet, dat is geen menswaardig leven. Hij voelde toen hij nog thuis was, nog wel dat hij moest plassen en poepen, maar dat ging niet. Het deed en heel veel pijn, maar het kwam ook niet. Inmiddels heeft hij een klysma gehad, omdat hij ervan af wilde. Plassen gaat alleen met medicijnen. Hij had ook geen krachtverlies, maandag wel, evenals dat de reflexen minder worden. Er is dus wel wat aan de hand, heel langzaamaan komt er steeds meer bij Hij lijkt met medicijnen heel wat, maar ik merk dat hij echt weinig kan, lopen doet toch nog zeer, het gaat ook moeizaam, evenals zitten. Straks de mri, hij staat rond 12.30 op het programma, wanneer de uitslag is weten ze nog niet. Ik moet morgen weer werken. Aan de ene kant fijn, even wat anders aan mijn hoofd en misschien even leeg maken, aan de andere kant.... ik ben al sinds 8 maart bezig alles draaiende te houden en mijn hoofd boven water te houden. Ik slaap (overigens al langere tijd) niet echt goed en merk dat alles er flink heeft in gehakt. Oftewel: moe!! Misschien doe ik het wel weer als vorige week, alleen morgen werken en dan vrijdag weer een verlofdag aanvragen. Kan zelf inmiddels ook niet meer helder denken
ik zou voor de opertie gaan.. Na de oeratie voelde ik mij alsof ik van de hel in de hemel kwam.. Natuurlijk is er ng pijn..maar niet meer die knettergek makende pijn.. zonder pijnstilling naar huis kan ik mij niet voorstellen, zou hij dat niet verkeerd hebben begrepen? ik weet dat ik door alle medicatie helemaal het padje kwijt was en niks meer meekreeg. Als je het allemaal even niet ziet zitten is het dan een optie om nog een dagje thuis te blijven? Niet om opp te ruimen oid, maar gewoon om bij te trekken? Kindje naar oppas en zelf met een dekentje op de bank.
Inmiddels hebben we de uitslag van de mri. Vergeleken bij de mri die hij in februari heeft gehad, is de hernia een heel stuk groter geworden, wat dus deze pijn verklaard. In afwachting van het gesprek met de neurochirurg, mocht hij vandaag naar huis, met een tas vol medicijnen ! Ondertussen is manlief zich aan het inlezen en verdiepen in andere ziekenhuizen en de methodes die er zijn. Omdat hier veel ervaringsdeskundigen zijn, hebben jullie misschien tips en adviezen? Dochterlief is dolblij dat papa thuis is, zij is erg van slag door alles. Het waren voor hem en mij al geen fijne twee weken, laat staan voor dat kleine meisje. Eigenlijk vind ik dat echt heel sneu voor haar, ze is snel van slag... Het ging vandaag ook niet lekker op het kdv, dus werd ik gebeld, ze huilde veel, wilde niet eten, niets was goed. Ik ben haar daarom eerder gaan halen, wilde ze niet mee naar huis.... huilen, boos, niets was goed. Ik denk dat we dit weekend de boel op slot draaien en proberen het weer rustig te krijgen, voor haar bestwil. Arm meisje.
Ik zou zelf altijd eerst voor een zenuwblokkade gaan!! Opereren kan altijd nog. Onderschat een hernia operatie niet hoor, misschien zijn hier een paar succesverhalen maar de praktijk is niks voor niks dat operaties zo weinig mogelijk gedaan worden. Een operatie is geen garantie voor verbetering, de kans op littekenweefsel is best groot en dan is de pijn blijvend. Wetenschappelijke onderzoeken hebben uitgewezen dat in 80% van de gevallen beter GEEN operatie kan worden gedaan, gezien alle nadelen die er aan kleven: langer herstel, enorme verzwakking van het spiercorset in de rug (wat juist zo belangrijk is voor de rug), de kans op terugval is veel groter etc. Als het niet anders kan, dan kan ht niet anders natuurlijk en moet er worden geopereerd. Hoeft het niet, dan zou ik eerst alle andere dingen proberen. Ik heb zelf gekozen voor 'uitzitten'. Dus met pijnstillers naar huis en wachten. Zoveel mogelijk bewegen (binnen de pijngrens) en onbelast oefeningen doen. Het was de zwaarste periode van mijn leven, dat zeg ik je eerlijk. Maar ik moet nog 30 jaar met deze rug vooruit, dus ik heb liever geen zwakke geopereerde rug. Dat is voor mij echt dit gemiste jaar wel waard. Nu een jaar later gaat het redelijk met me. Ik loop weer zonder pijn, ik werk weer, ik kan zelfs een avondje uit! Ik kan alleen nog niet niet tillen (druk op de wervels). Ik hoop nog verder vooruit te gaan! Moeilijke beslissing hoor. Hoop dat dit je wat geholpen heeft. Uiteindelijk moeten jullie toch de keus zelf maken.
Oh ja nog een andere tip: in een aantal klinieken in Nederland voeren ze nieuwe herniaoperaties uit. Dit is een veel minder ingrijpende operatie (er worden geen pezen etc doorgesneden). De resultaten zijn ook goed. Plus, je wordt plaatselijk verdoofd dus je staat na de operatie op en loopt zelf de operatiekamer uit (bij wijze van spreken). Enige nadeel: het is nog geen te verzekeren zorg, dus men moet het zelf betalen. Kosten rond de EUR 2000,00 als ik het goed zeg. Oh en ander nadeel: omdat het een nieuwe operatie is, zijn er nog geen onderzoeken gedaan naar resultaten op lange termijn (aantal jaren).