Nou, dat ook. Daarbij is het nog altijd een kansberekening, en op mijn leeftijd (ik wordt 42 over een maand), zitten we zonder testen al standaard in de risico groep. Dus in hoeverre is de kansberekening dan nog betrouwbaar? en we hebben het chromosomen onderzoek nog altijd achter de hand. die hebben we in DD laten doen, en die test was helemaal goed. Natuurlijk is het geen bevestiging dat er niets fout zal zijn, maar dat is de vwp ook niet (want kansberekening). En op de 20 weken echo zullen ook eventueel zaken aan het licht komen.
Weet je, volg je gevoel. Keuze hangt af van één 'simpele' vraag; wil je je kindje houden als het (ernstige) afwijkingen heeft? Wil je daarvoor zorgen en kán je daarvoor zorgen? Dat is een heel persoonlijke vraag en jullie zijn de enige die die vraag kunnen en mogen beantwoorden. Ik heb wel alle testen laten doen, (bij eerste 34 en bij 2e 36) simpelweg omdat ik niet bewust voor een kindje met een afwijking zou kiezen. Het heeft namelijk heel veel gevolgen voor je hele leven én voor je gezin. Ik wordt altijd een beetje ibbelig bij het veelgezegde 'het is maar een kansberekening'. Ja dat is het, maar wel eentje die je een beetje inzicht geeft of het nuttig is om verdere onderzoeken te doen, die wél heel belangrijke uitslagen kunnen geven. Succes met je keuze en ik wens je een heel goede zwangerschap!!
Hi Laris, Ik word dan weer ibbelig van "het heeft veel gevolgen voor je gezin". Het is en blijft een indicatie, een kans dat, maar het is gewoon geen exact science Zo simpel is het. Daarbij komen veel problemen ook aan het licht bij de 20 weken echo. Ik vind een vwp gewoon geen toegevoegde waarde dan, die het risico gewoon niet waard is.
Hier inmiddels zwanger van de 3e en 40 jaar. Wij laten volledig prenataal onderzoek verrichten en dus een VWP of VT (daar moet ik me nog over laten informeren wat handiger/beter is). Waarom? Omdat we al twee kinderen hebben en we die wel willen belasten met een broertje of een zusje maar niet een broertje of zusje die zoveel extra zorg nodig heeft. Daarbij zou mijn man dat ook niet aankunnen. @Strijkkraal... VWP is toch geen kansberekening of lees ik je nu verkeerd? De combinatietest is een kansberekening VWP en VT zijn beide kweekonderzoeken waarop basis van de kweek een aantal harde conclusies en sterk onderbouwde aannames kunnen worden gedaan. Blij trouwens om te lezen dat het VWP bij zoveel zo mee valt.. Ik heb bij de andere twee alleen de combinatietest laten doen (ik was toen 35 en 37 jaar) en die uitslagen waren goed.
de combinatietest zit voor ons zonder enige test al in de risico (1 op 200 geloof ik). Dus ik zie de toegevoegde waarde niet. We nemen het risico gewoon niet .
Je hoeft niks te laten testen als je dat niet wilt, maar juist naarmate je ouder bent is de kansberekening die de combinatietest je geeft betrouwbaarder. Op basis van mijn leeftijd bij de jongste zou ik in de verhoogd risico categorie hebben gezeten (1 op 150 of zoiets), en had ik dus een indicatie voor een vwp. Omdat ik die te riskant vond om zo maar te laten doen, koos ik voor de combinatietest. De uitslag daarvan was zo gunstig (1 op 2000), dat ik de vwp heb gelaten voor wat ie was en heb ik het verder allemaal met een heel gerust hart afgewacht.
Ik zou in jouw geval zeker geen test doen, prima. Nogmaals: Je gaat je wonderkindje niet in gevaar brengen, zeker niet door een punctie o.i.d. Maar: de combinatietest (wél een kansberekening!) is juist bij oudere vrouwen betrouwbaarder dan bij jongere. De vwp (vruchtwaterpunctie) is GEEN kansberekening, maar geeft zekerheid over afwijkingen als Downsyndroom, trisomie 18, trisomie 13, etc. Ik ken via via ook een vrouw van 40 die een combitest heeft gedaan en die kreeg een uitslag van 1:4000 kans op Down. Dus het is niet zo dat je standaard een slechte uitslag krijgt van de combitest als je 40+ bent. Je leeftijd telt mee, maar de bloedwaarden en de nekplooi natuurlijk net zo hard. Nogmaals; Ik snap dat je niet wil testen, helemaal.
Ik had een uitslag van 1:1039 en toch ook al 41 toen ik zwanger was ook hier was het een groot wonder dat ik zwanger bleef dan wel ondanks dat besloten we wel de combinatie test te doen maar wilden verder geen onderzoeken omdat ook een kindje met down welkom zou zijn geweest we wilden alleen weten of we een verhoogd risico hadden buiten leeftijd om
Dit was ook onze overweging. Ik ben nu 41 en zwanger van de derde. Ik heb inmiddels een VT gehad, met een goede uitslag. Als dit mijn eerste zwangerschap was geweest (we hebben lang moeten wachten op de eerste) dan was de keuze waarschijnlijk anders geweest. Wat leuk trouwens om te lezen dat er zoveel 'oudere' moeders op het forum zijn!
Ik ben 39 jaar en net nog geen 6 weekjes geleden mama geworden van mijn 2de, een mooie gezonde dochter! Vorig jaar .. Morgen trouwens een jaar geleden Heb ik een miskraam gehad. Gelukkig had ik het geluk om weer vrij snel zwanger te worden . Ik heb dan ook bewust niet gekozen voor alle testen. Heb alles voor lief genomen.Ik was al zo onzeker vanwege de Mk. Vanwege mijn leeftijd was het risico toch al hoger ..VP en VT bewust niet gedaan. Natuurlijk wel de uitgebreide 20 weken echo gedaan. Alles zag er prima uit gelukkig! Het is inderdaad leuk om te lezen dat er zoveel "oudere" mamas zijn En goed om te lezen waarom wel en waarom niet.. Is fijn om andere meningen en redenen te horen .
Klopt niet, afhankelijk van de combinatietest kun je ook op je 41ste de uitslag 1:1000 of nog beter krijgen! Alle respect om niet te testen, maar gebruik wel de juiste feiten!
Nee, zoals het er stond klopt het inderdaad ook niet! Was ook niet zo bedoelt en stond daar wat ongelukkig..Heb je ook gelijk in . Mag je mij ook best wel op wijzen maar iets vriendelijker mag ook wel Maar gefeliciteerd met je zwangerschap
Ontzettend leuk om te zien dat er nog zoveel oudere vrouwen zijn. Ik heb bewondering voor een ieder van jullie en respect voor de wijze waarop jullie hebben besloten al dan niet te testen. Ben nog wel benieuwd of er naderhand spijtoptanten zijn geweest aan beide zijden. En ook wil ik wel weten hoe jullie omgeving reageerde op jullie als oudere-vrouw-die-zwanger-is/was. Want ik krijg inmiddels de indruk dat sommige mensen me óf voor gek verklaren dat ik er "nu nog" aan wil of veroordelen omdat ik zo lang heb gewacht. In mijn geval is dat nooit een keuze geweest, overigens, ik heb gewoon pech gehad met de mannen in mijn leven.
Vooralsnog heb ik alleen maar hele positieve reacties. Maar dat komt denk ik ook door onze voorgeschiedenis. Ik zou mij voor kunnen stellen dat wanneer dat niet aan de orde zou zijn geweest, dan mijn omgeving wellicht anders had kunnen reageren. Ik merk wel dat het mezelf wel bezighoudt. Ik ben 42 als ik moeder mag worden en als mijn kind 18 wordt en wil gaan studeren ofzo, dan ben ik 60 en wie weet hoe mijn professionele leven er dan uitziet en hoe studies e.d. moeten worden bekostigd. Maar goed, daar komen we ook wel uit. Aan de andere kant, als ik zie hoe "oud" mijn moeder nu is (die is nu 66) zou je haar dat ook niet geven . Ik lijk op haar zegt men ... ik hoop het maar
Dank je wel voor de felicitatie! En sorry dat ik zo uit de hoek kwam, ik heb het niet zo bedoeld, maar het stond er inderdaad erg kort door de bocht. Mijn welgemeende excuses. En nogmaals: gewoon niet testen als je je daar goed bij voelt.
Hier alleen maar positieve reacties omdat men wist hoe erg graag ik altijd nog ene kindje had willen krijgen. Mijn oudste is 16 en het lukte daarna niet meer om nogmaals zwanger te raken. Deze zwangerschap was erg onverwachts en na een grote schok waren we allemaal snel gewend aan het feit van een nieuw wondertje!
In mijn eerste zwangerschap was ik nog een stuk jonger (32) en hebben we bewust geen combitest gedaan. Dat wilde ik vooral niet; mijn man had het wel gewild, eigenlijk. Ik dacht: als er een verhoogde kans uitkomt, dan doe ik toch die vruchtwaterpunctie. En ik was doodsbang om dan een gezond kindje te verliezen. Uiteindelijk liep het allemaal anders en bleek ons kindje trisomie 18 te hebben. Deze aandoening is niet met het leven te verenigen. Waarschijnlijk was dat dus wel gezien met de combitest. Ik kan echter niet zeggen dat ik spijt heb van mijn keuze, want dan zou ik waarschijnlijk voor een beëindiging hebben gekozen. Dan had ik het leven van mijn kindje bekort, terwijl zij nu 'vanzelf' (wel na een navelstrengpunctie, omdat ze zo zwak was) is overleden. Ik kan dus wel zeggen dat ik het haar niet doodgemaakt heb, en uiteindelijk heb ik daar meer vrede mee. Wel heb ik daar een angst voor de punctie aan overgehouden. Vandaar dat we bij de 2e alleen een combitest hebben gedaan. Die uitslag was zo gunstig, dat we niet verder zijn gedaan met onderzoek.