Ik ben op zoek naar de gouden tip voor ons aankleeddrama. Mijn dochter vindt het al van kleins af aan een drama om aangekleed te worden. Niet alleen na het badje,maar ook het aantrekken van alleen een jas of een vest is gillen en krijsen. Ik maak het voorspelbaar, vertel wat ik ga doen en probeer haar af te leiden met een speeltje of een liedje. Maar ze gaat compleet overstuur. Met name rond de "sprongen" is het echt erg, tussendoor is het "gewoon" mopperen. Ik vraag me echt af of dit normaal is..? Ze is geboren met een gebroken sleutelbeen. (heftige bevalling) Heeft daardoor een voorkeurshouding ontwikkeld. We zijn daarvoor bij een osteopaat en kinderfysio geweest. Voorkeurshouding is inmiddels weg, blokkade in haar nek ook. Maar dit blijft. Heeft ook reflux waardoor ze het niet fijn vindt om op haar rug te liggen. Ik kleed haar dus zittend aan. Maar door de hele geschiedenis ben ik snel bezorgd en vraag ik me dus af of het een met het ander te maken heeft. Heeft iemand hier ervaring mee?
Ja hoor hier kan hij er ook een drama van maken. Vooral als hij moe is. En ik ken nog 2 kindjes die precies hetzelfde hebben. Sommige kindjes hebben dat gewoon. Ze moeten niks van dat gefriemel hebben. Ik zing, geef speeltje (op aankleedkussen en niet met de jas aan want dat is zo gepiept) en probeer af te leiden. Verder doe ik gewoon mijn ding.
Hier nog zo'n "drama king".. Vooral shirts zijn vreselijk.. daar moeten EN zijn armen EN zijn hoofd.. Maar jassen dat is ook niks
Hier ook idd, jas doe ik aan alsze in de kinderstoel zit, dan gaat het super snel en heeft ze amper tijd om het vervelend te vinden. 's Ochtends aankleden doen we met veeel liedjes en afleiding.
Ik heb haar vanmorgen uit pure wanhoop maar voor de tv gezet, babytv aan. Ze heeft nu ook een snotneus. Nou als ik die schoon wil maken of als ik neusspray spray, jemig. Ze gaat compleet over de rooie. Ik moet haar dan echt in de houtgreep houden, met mijn elleboog haar handen naar beneden houden en met een hand haar gezicht vasthouden. Ik denk dat haar eerste woordjes "zelluf doen" zijn.
Mijn dochter houdt ook niet van dingen aan haar lijf die moeten, dus aankleden, tandenpoetsen, nagels knippen, en ook gevoerd worden... Drama soms
Maar wordt het wel minder? Op het moment is het hier zelfs al brullen als ik haar luier moet verschonen. Bij aan en uitkleden is het gewoon altijd feest. Nu is ze alleen echt zo overstuur dat ze echt nasnikt als ik haar weer op pak.
Misschien dat de oorzaak van de onrust op het aankleedkussen van TO wel zijn oorsprong heeft in het pijnlijke lijfje. Op een gegeven moment zullen ze dingen gaan associëren... en als het voorheen pijnlijk was, dan is het nu iets om tegenop te zien... ook al is de pijn er misschien niet meer. Vervelend! Hier wel een erg beweeglijk kindje, maar geen kindje dat naar wordt van het aankleden. Succes dames!
Die pijn als kleine baby kan ze zich echt niet meer herinneren. En nu heeft ze er als het goed is geen pijn meer aan. Ik denk niet dat het die associatie kan zijn. Waarom is het dan voor vele kinderen een drama? Gewoon omdat het niet leuk is voor ze en zij niet snappen dat het nodig is. Broek verschonen is hier ook op dit moment huilen. En niet omdat billen stuk zijn of zo want die zijn helemaal oké. Het is gewoon niet leuk om te moeten liggen en stil te blijven liggen. Ze krijgen steeds meer een eigen willetje en ik denk dat dit meer meespeelt.
Hier nog zo'n pittig meisje. Ze huilt niet, maar draait zich gewoon direct om zodat het onmogelijk is een luier aan te doen of wat dan ook. En als je haar dan teruglegt is het drama. Wat hier enigszins helpt is veel liedjes zingen, haar een pot Sudocreme geven of iets anders, en zo snel mogelijk werken. En op ons bed aankleden, dat vindt ze minder erg dan het verschoningskussen (meer afleiding).