Hallo dames, Ik wil toch heel even mijn verhaal kwijt.. Ik ben morgen 13 weken zwanger, en vanaf week 8 geleidelijk aan steeds zieker geworden. Nu ben ik vanaf week 9-10 echt hondsberoerd, kan niks binnenhouden. Ik heb al verschillende medicijnen gehad tegen de misselijkheid en overgeven, maar niks helpt. Ook heb ik ORS gekregen voor het vocht. Dit is dan nog iets wat enigszins helpt..voor zover mijn lijf het opneemt... Ik vind dit zo slopend.. En ik ben dan misschien nog niet zover als andere dames, maar die roze wolk is nu ver te zoeken Nu ben ik al meerdere malen bij de HA geweest, maar ik val dus tussen wal en schip. Ik ben hartstikke ziek, moet meerdere malen per dag overgeven, maar houd blijkbaar toch genoeg vocht binnen. Soms hoop ik dat ze me opnemen omdat ik me dan hopelijk wat beter voel, terwijl ik echt wel begrijp dat ze dit niet zomaar doen, en er ook dames zijn die het nog veel moeilijker hebben dan ik. Maar soms voel ik me zo hulpeloos... Medicijnen werken niet, en blijf dus doodziek Ik hoop echt dat ik me snel beter ga voelen... Hebben hier meer dames last van? Die dus eigenlijk niet 'ziek genoeg' zijn..?
Het is mijn ervaring dat huisartsen niet altijd de juiste beslissingen nemen in deze situaties . Het is fijn dat je voldoende vocht binnenhoudt, maar hoe zit het met eten/calorieen?? Hoe zit het met je gewicht, ben je veel afgevallen? Juist omdat misselijkheid/spugen zo lang kan aanhouden in een zwangerschap, is het ook belangrijk dat je nog wel enigszins voldoende calorieen binnenhoudt. Als dat niet gebeurd, gaat je lichaam ketonen maken die niet gezond zijn voor baby en vaak de misselijkheid/spugen kunnen versterken als het te lang duurt. Ik zou zorgen (via VK, blijkbaar schiet het bij huisarts niet op) dat je gecontroleerd wordt op ketonen (in urine), want als die hoog zijn, is ook een reden om opgenomen te worden. Ik ben zelf ook erg ziek geweest, maar ook niet ziek 'genoeg' om opgenomen te worden. Medicatie (primperan zetpillen) zorgde er bij mij voor dat ik voldoende vocht/calorien per dag kon binnenhouden, ik bleef uit de 'gevarenzone'. Maar het zieke gevoel, de intense misselijkheid, vermoeidheid, slapte, het spugen, dat verdween niet... Die eerste 18 wkn van zwangerschap waren echt afzien ... Daarna werd het spontaan beter, al is misselijkheid/spugen nooit echt weggegaan. Ik wil je veel sterkte wensen, want het is heel zwaar om je (weken/maanden) zo te moeten voelen.
Hoi, misschien is het forum Hyperemesis gravidarum wat voor jou? Hier zijn meer dames die zich zo voelen als jij. Ik voel me ook hondsberoerd en de roze wolk is akelig grijs. Ik moest ook aan de huisarts uitleggen dat het nee echt geen simpele ochtendmisselijkheid was. Ik zou inderdaad de vk inschakelen en je situatie uitleggen. Misschien kan zij wat voor je betekenen.. Ik geef je bij deze een dikke knuffel...
Dankjewel dames voor jullie lieve berichtjes. Ik heb al allerlei medicijnen gehad, maar die werken dus niet. Volgende week heb ik weer controle bij de vk, dus hopelijk dat we dan weer wat wijzer worden. De huisarts zei ook trouwens dat ik niet zo snel opgenomen hoef te worden aangezien ik wel wat reserves heb (ben wat steviger aangelegd)... Dussss.. Ik hoop gewoon dat ik me snel wat beter voel en dat ik dinsdag bij de vk ook nog wat tips kan krijgen en eventueel dus zo'n urineonderzoek. Lief dat jullie me een beetje proberen op te beuren
Dat is, sorry voor de uitdrukking, echt gel*l!!!:x Laat je niet met een kluitje in het riet sturen hoor. Want het gaat er om dat je niet te veel ketonen uitscheid, en dat je vochtbalans in BALANS blijft... en dat heeft NIETS te maken met je stevige aanleg! Natuurlijk kun je op zich een kilo afvallen, zonder dat dit een drama is. Helemaal mee eens. Maar frequent braken brengt veel meer problemen met zich mee, dan een kilootje gewichtsverlies. Als je het echt niet aanstaat, een second opinion vragen hoor! En jezelf controleren. Blijft je urineproductie een beetje op peil? Is je huid nog elastisch? Dat zijn dingen die je zelf in de gaten kunt houden. Overigens wat het opgenomen worden betreft.... Ik begrijp je punt, maar in het ziekenhuis voel je je waarschijnlijk net zo beroerd, alleen hangen ze je dan aan een vochtinfuus en/of sonde. Dus in die zin, (vond en vind ik zelf) maakt het niet veel uit. Maar pas goed op jezelf hoor. Hier al 28 wk aan het braken (ondanks medicatie), ondervoed en uitgedroogd geweest... en bij mij drong het niet zo goed tot de gyn. door, omdat ik zelf nogal "matig" ben in het "aan de bel trekken". Dus lag ik in 't ziekenhuis, en kwamen ze er toen achter, hoe erg het "ik braak af en toe" van mij was. Nou daar waren ze zelf ook niet blij mee. Dus als het je niet aanstaat... echt bij een andere specialist aan de bel trekken. Hoewel ik uit ervaring weet dat de term HG door elke arts weer anders wordt ingevuld, voor jou maakt dat geen bal uit. Je braakt en je bent beroerd en hoe dat ook heet, verandert niets aan je gevoel of de gevolgen die het heeft voor je lichaam. Heel veel sterkte!
laat je aub niets door de huisarts wijsmaken. ik was op een gegeven moment savonds naar de huisarts geweest en was zogezegd niet uitgedroogd. ik ben een paar uur later naar de seh gereden en daar ben ik achter elkaar opgenomen omdat ik ketonen ++ had. ze kregen mn infuus niet gezet omdat mn aders zo verschrompeld waren. ze hebben hem ten lange leste met veel tamtam in mn hand weten te krijgen. ik heb een week in het ziekenhuis gelegen toen.
Ja, ik probeer me ook niet af te laten schepen.. Ik vond de opmerking 'dat ik wel wat kon hebben ivm m'n reserves' ook niet echt een realistische oplossing.. Maja ik ben wat dat betreft wel een ei, en denk al snel dat ik me misschien te snel te druk maak... Pfff..vind het zelf ook wel lastig hoor. Wanneer gaat het te ver?! Ik kan dan misschien wel wat kilootjes missen, maar het lijkt me niet goed als dit blijft aanhouden.. Ik merk in ieder geval zelf niets aan mijn huid, die is nog wel elastisch zeg maar.. Nou ja..nog maar even doorzetten, en als ik het echt niet vertrouw, dan maar zelf naar de seh..
oh, sorry voor mijn late reactie... Maar het is nog niks beter! Ik ben er helemaal klaar mee pfff... ik ben echt net een zombie.. Ik ben heel de dag beroerd.. moet ook nog steeds overgeven.. Ik moet morgen weer op controle bij de vk, dus dan zal ik het wel weer eens bespreken.. ik had trouwens wel zo'n urine test laten doen, en daar kwam uit dat ik nog niet was uitgedroogd... maja hoe ik lang ik dat nog ga volhouden weet ik niet.. Pfff... ik zit er echt even doorheen sorry hoor..
oohja, en begrip van omstanders is ook ver te zoeken... gelukkig steunt mijn mannetje me heel goed, hij is heel lief voor mij.. Maar mensen van mijn werk denken dat ik me alleen maar aanstel, en dat ik het wel lekker vindt om zo lang thuis te zitten! Ik kreeg een opmerking van: ja, die jonge moeders zijn tegenwoordig allemaal ziek... dat was vroeger niet zo hoor... Yeah right?! Nou, dat helpt dus ook niet echt mee... Ik moet me daar niet druk om maken, dat weet ik, maar het zou toch wel fijner zijn als ze me in ieder geval serieus nemen!