Hallo Dames, Mag ik jullie wat vragen? Wanneer hadden jullie het idee/gevoel of kwamen jullie erachter dat jullie kindje een ontwikkelingsachterstand heeft. Mijn zoontje wordt zondag 1 jaar en hij is niet zo vlot met ontwikkelen. Hij kan wel omrollen (vanaf 8 maanden) maar doet dit maar heel zelden. Hij kan wel zitten en dit vind hij wel leuk. Hij kan niet zelf van lig naar zit komen, niet tijgeren, niet kruipen, niet op zijn beentjes staan, niet zwaaien, niet klappen in de handjes, niet de handjes omhoog doen in de zin van hoera! Hij maakt ook totaal geen aanstalten. Als ik hem op zijn buik leg dan ligt hij daar maar, soms speelt hij vliegtuigje maar meestal is hij het snel zat en begint te huilen. Hetzelfde op zijn rug, dan blijft hij liggen waar hij ligt en gaat niet rollen. Als hij op de bank zit dan kan heel erg lang heen en weer gaan, van voor naar achter. Dit kan hij wel een uur volhouden zonder te stoppen. Heb gisteren een kinderfysiotherapeute gebeld en die komt vrijdagmorgen kijken. Ik hoop dat hij alleen een beetje traag en lui is. Mijn oudste zoon liep met 10 maanden langs de tafel dus ik heb ook geen goed vergelijkingsmateriaal. Als je op internet leest wat een kindje van 1 gemiddeld allemaal zou moeten kunnen dan kan hij dat bijna allemaal niet en dat baart me wel zorgen. Vandaar mijn vraag aan jullie.
Het eerste jaar viel er weinig op te merken aan mijn zoontje. De eerste 'mijlpalen' heeft hij vrij gemiddeld gehaald, maar hij werd steeds 'langzamer'. Hij rolde om met 6 maanden, ging wat tijgeren met 11 maanden, ging kruipen met 13 maanden, optrekken tot staan 16 maanden, loslopen 19 maanden. Ik denk dat hij voor het eerst echt ging opvallen bij het CB-bezoek rond 14 maanden. Ik weet nog dat arts van alles aan mij vroeg "Doet hij dit? Doet hij dat?" en dat ik op alles nee heb moeten zeggen... Onder andere idd ook zwaaien, klappen, imiteren van bewegingen (zoals idd hoera), maar ook zijn taal/spraak ontwikkeling/begrip was beneden de maat. Het was dus ook echt niet puur motorisch. Hij werd op alle fronten steeds langzamer, maar hij bleef wel vooruitgang boeken en mijlpalen halen. Hierdoor heeft CB nooit aan de bel getrokken, maar tegen de tijd dat we echt hulp zijn gaan zoeken had hij al een algehele ontwikkelingsachterstand van 1-2 jaar tov leeftijdsgenootjes... Nu we weten wat hij heeft, zie ik, terugkijkend, ook wel bijzonderheden en duidelijke tekenen in zijn 1e levensjaar, maar die op dat moment bij niemand vraagtekens opriepen. Hij kon bijvoorbeeld eindeloos op zijn buik 'stuiteren', dan lag hij op de buik en wipte met armpjes op en neer, vooral als hij opgewonden was. Als ik je verhaal zo lees, denk ik dat het heel goed is dat je fysio er naar laat kijken. Sowieso verstandig om iets te doen met je moedergevoel dat er iets misschien niet klopt, want je krijgt dat gevoel niet voor niets! Succes. (wat zegt CB ervan?)
Bij mijn dochter ging dat ook zo.... was met alles laat.... maar was er ook heel tevreden mee, vond het wel goed.... wij hebben altijd gedacht dat dat gewoon bij Tessa hoorde, de een is nu eenmaal sneller dan de andere.....en uiteindelijk ging ze alles wel doen, en kon het dan ook snel....ze wachtte echt tot ze het echt kon zeg maar.... dus bij ons zijn er toen niet echt alarmbelltjes gaan rinkelen, ze had het kiss syndroom gehad en daar zou de late ontwikkeling ook wel vandaan komen zo dachten we.... in groep 2 begon heel plotseling school te alarmeren..... eerst was er niet veel aan de hand, ze was wat langzaam en ze liep achter met spraak dus waren we met logopedie gestart..... en toen op eens werden we uitgenodigt voor een geprek met een heel team van disciplines.... een ontwikkelingspsycholoog, iemand vd GGD, leerkrachten en IB-ers etc....
Bedankt voor jullie reacties. Het CB maakt zich geen zorgen, die zeggen dat je zult zien dat hij alles straks in 1 keer kan. Hij moest wel een klein propje papier pakken met de pincetgreep en dat ging goed. Ook moest hij een blokje aanpakken en bij een tweede blokje het eerste blokje in de andere hand overpakken. Ook dat ging goed. Wat mij vooral zorgen baart zijn die eindeloos herhalende bewegingen die hij maakt. Hij wappert ook heel veel en heel lang met zijn handjes in de lucht als hij in de kinderstoel zit. Hij brabbelt wel heel veel maar het is niet verstaanbaar.
De fysio is geweest en zij wil hem graag begeleiden en stimuleren. We krijgen oefeningen om hem beter en makkelijker te leren rollen en te leren kruipen. Inmiddels doet hij wel een poging tot klappen wat niet altijd lukt maar er wel heel grappig uit ziet. Ook krijgen we oefeningen in ons nadoen en opdrachtjes geven die hij uit moet voeren want hij zou simpele opdrachtjes als 'geef de bal' moeten snappen en uit kunnen voeren. De fysio vond hem een heel tevreden mannetje wat het allemaal wel goed vond, we moeten hem dus echt gaan uitdagen anders wordt de achterstand steeds groter. Hij is ook erg gericht op de fijne motoriek, er hoeft maar ergens en klein kruimeltje te liggen of dat trekt zijn aandacht en gaat hij daar mee spelen. Dat viel haar meteen op toen mijn zoontje met de rits van mijn laars aan het spelen was. Hopelijk zijn we erg vroeg bij en komt het allemaal goed.
Bij tessa de uitslag van de sontest gehad..... ze scoorde nu wel gemiddeld...is wel erg grillig in haar resultaten, maar kwam overall op een gemiddelde uit, ze mag nu gelukkig bij kentalis blijven..... zij denken nu met name aan PDD-NOS,ADD of NLD of een combi hiervan ...... 16 april nog uitslag van chromosomenonderzoek....
Fijn dat je nu begeleiding krijgt van de fysio Nataly! @Evelien : een goede score dus! Gelukkig kan ze blijven. Ben benieuwd naar de uitslag van de chromosoomtest. @Hier Ook in afwachting van testen. Owen heeft de mri gehad en de lumbaalpunctie. Bloed ingeleverd en urine ook. NU moet het team weer bij elkaar gaan komen en Owen bespreken. Wel al uitslag van de test die de logopediste van het kdc heeft afgenomen. Owen is 3 jaar maar met zn spraak en taal ontwikkeling zit ie op een kind van 1 jaar. Een achterstand van 2 jaar dus. Dit weekend beginnen met zn nieuwe anti epileptica medicatie. Hopelijk gaan ze goed werken.
Ik vind jullie erg sterk allemaal. Ik zit regelmatig in zak en as als Lars niet wil rollen (hij wil wel maar het lukt hem echt niet) en heel erg lang achter elkaar repeterende bewegingen maakt. Dan zie ik allemaal doem scenario's voor me terwijl er niets aan de hand hoeft te zijn.
Het is ook een kwestie van acceptatie hoor Nataly. Je kan in zak en as zitten en blijven zitten maar daar heb je alleen maar jezelf mee. En als je weet dat je kind een of andere beperking heeft is het ook de kunst om te kijken wat je kindje WEL kan ipv alles maar zoeken wat ie NIET kan. Dus nu kan je dat ook doen. ipv dat je nu elke keer naar je zoontje kijkt en denkt van : ojee, hij kan dat niet en dit niet. Kan je gelijk ook dingen voor jezelf opzeggen wat ie WEL goed kan. Of wat ie WEL probeert te doen. Maar snap je wel hoor. Hier zitten ze nu aan te denken dat Owen een syndroom heeft waarbij ie later blind word. Als ie dat syndroom echt blijkt te hebben dan zal ik dat ook moeten gaan verwerken. Verwerken maar ook accepteren en wederom weer op zoek gaan naar de dingen die hij later WEL zou gaan kunnen doen.
Ja voor mij geldt dat ook, al valt het met tessa nog best mee, in vergelijking met anderen, maar je hoort toch dingen van je kind en anderen zien je kind heel anders dan jij..... en dan heb ik ook nog ouders die vinden dat er met tessa niks aan de hand is en ik me te veel zorgen maakt......dat maakt het er ook niet makkelijker op... ik heb na elke uitslag altijd een paar dagen nodig om het even te laten bezinken.... toen ik de uitslag van de Wisc test kreeg had ik bijv ook meteen zoeits van laat ze maar naar het speciaal onderwijs gaan etc. terwijl dat nu weer weg is gezakt.... heb nu zoiets van het komt zoals het komt, en tessa moet gewoon een diagnose hebben dat opent deuren naar hulp... in de vorm van een rugzakje of zo! Tessa is wel een blij en gelukkig kind, heeft wel haar moeilijkheden qua gedrag, heeft de neiging omdat ze zich verbaal niet goed red eerder van zich af te slaan en ze huilt nogal snel, maar verder is het gewoon echt een heerlijk blij kind, dat graag speelt, graag naar school gaat.... ze merkt wel dat het bij haar allemaal moeilijker gaat dan bij haar klasgenoten, maar ze lijkt daar niet erg gebukt onder te gaan! Dat scheelt wel denk ik, als je kind echt niet lekker in zijn vel zit en zo....das toch een stuk lastiger
Ik had hier vrij snel het gevoel dat er iets niet klopte. En dat gevoel bleef maar knagen. Mijn zoontje had gigantische driftbuien vanaf ongeveer 8 maanden, maar voor die tijd kon hij gigantisch huilen/krijsen als we op visite waren geweest. Dan kon ik hem niet vasthouden en legde ik hem op ons bed en ging ik er naast liggen. Dit veranderde dus langzamerhand in 'driftbuien'. Want ook toen mochten we niet aan hem komen, maar ook niet weggaan. Hij zocht amper contact met ons. Was ons bijna nergens bij nodig. Daar waar ik veel moeders hoorde klagen over 'mijn kind wil niet alleen spelen' had ik een zoon die niet gestoord wilde worden in zijn spel. En dat wil hij nog niet. Toen hij goed 2 was liep het echt de spuigaten uit. Driftbuien die ruim 1,5 uur duurden, hij werd agressief naar ons, maar ook naar materialen. Wilde zijn bed omduwen, kast van de muur trekken. Gelukkig kan een 2 jarige dat niet, maar dit zette ons zeker aan het denken. Maar die eeuwig twijfel als er dan een periode was dat het eigenlijk allemaal wel goed verliep. Zijn taal bleef achter, motorisch is hij op zich prima. Alleen nogal 'ineens'. Van de een op de andere dag lopen, meteen goed. Fietsen idem dito (ook al heel jong, zonder zijwieltjes). Terwijl hij zichzelf nog steeds niet kan aankleden. Hoe hard we ook oefenen. Na allerlei onderzoeken/gesprekken bleek dat hij ASS heeft. En ja, dat verklaarde eigenlijk zo verschrikkelijk veel. Ik werd door mijn schoonouders ook vaak voor overbezorgd uitgemaakt. Op den duur kon ik ze wel vervloeken. Ze hadden geen idee waar wij thuis mee aan het worstelen waren. Nu staan we voor de schoolkeuze, maar we hebben geen idee of hij het reguliere onderwijs behappen kan. Mijn gevoel zegt van niet, maar we hopen het wel. We zullen zien.
Vandaag is de fysiotherapeute weer geweest en zij vind toch dat het met de heupjes van mijn zoon niet helemaal goed is. Ze zijn heel erg flexibel en dat zou inmiddels wat meer steviger moeten zijn. Daarom kan hij er niet goed kracht mee zetten en gaat hij niet zitten op zijn knietjes en kruipen. Ik weet niet meer hoe het heet maar er was wel een term voor. Ze heeft ook een formulier ingevuld met hoever hij zijn benen kan strekken, boven zijn hoofd kan leggen enz. Hij gaat wel zitten door met zijn bovenlichaam omhoog te komen maar hij moet eigenlijk zijwaarts gaan zitten. Omdat dit voor hem niet fijn gebruikt is hij zijn heupjes daarom weinig. Hetzelfde is met rollen, hij rolt door zijn bovenlichaam naar achteren te gooien en het zou vanuit zijn heupjes moeten komen. Hij moet dus meer zijn heupen gaan gebruiken. We gaan nu door oefeningen proberen zijn heupjes wat krachtiger te maken en anders moeten we toch naar een kinderarts.
Wat een verhalen allemaal, dames! Ik heb ook een zoontje die zich langzaam ontwikkelt. Hij heeft een heel moeilijke start gehad vanwege zijn hartafwijkingen en heeft de eerste 4 maanden van zijn leven in het ziekenhuis gelegen en 3 open hartoperaties gehad en zich nauwelijks kunnen ontwikkelen. Ook heeft hij VCFS, een genetische afwijking waarbij een lage spierspanning en een trage motorische ontwikkeling horen. Kindjes met VCFS kunnen meestal pas rond 12/13 maanden los zitten, rond 2 jaar de eerste stapjes en rond 4 jaar een beetje praten. Ze hebben vaak leerproblemen of een lichte verstandelijke handicap, ADHD en PDD-NOS komen regelmatig voor en veel persoonlijkheids- en stemmingsstoornissen. Mijn zoontje is pas 14 maanden dus we weten nog niet wat er nog allemaal op ons pad gaat komen als gevolg van het syndroom. Feit is wel dat hij net pas los kan zitten maar bijvoorbeeld ook net pas een beetje begint te spelen met dingen. Ik verwacht wel een vorm van autisme. Hij vertoont wel wat symptomen zoals het fladderen, heel erg in zichzelf gekeerd, niet echt knuffelig, kan slecht tegen prikkels en kan soms ook echt oogcontact vermijden. Maar het is wel een jongetje dat veel lacht, relaxt is (vooral thuis) en weinig huilt. Dus als jullie het goed vinden kom ik af en toe even buurten. Sterkte met jullie kanjers!
welkom op ons clubje boannan! Je kindje is idd nog erg jong. Kan nog zo veel ontwikkelen Hebben jullie hulp? Dus iets van therapie voor hem? Heb echt gemerkt dat hoe sneller je start met therapieen enzo, hoe verder kindjes komen. @Nataly : hypermobiel in de heupen. Lijkt me lastig joh. Dus dat betekend veel oefenen en de spieren sterker maken. Wij hebben in ons gezin allemaal last van hypermobiliteit. Nuja, van Owen weten we het niet zeker. Maar van mij, mn man en van Erik wel. Ook Erik krijgt oefeningen om zn spieren sterker te maken. De spieren ondersteunen dan de hypermobiele gewrichten beter.
Welkom nieuwe! Wat een zorgen....hij is nog wel jong! Idd therapie enz zo snel mogelijk op starten! Helpt echt. Hypermobiel......hier dochter ook..belemmering voor veel beweging enz...oefeningen maken spieren sterker en dat is belangrijk.
Hij heeft al fysio hoor sinds we thuis zijn gekomen met 4 maanden en natuurlijk ook pre logopedie (en straks waarschijnlijk ook logopedie). Maar soms vraag ik me wel eens af of die fysio nu op deze leeftijd al nut heeft. Ik heb vaak het gevoel dat hij alles in zijn eigen tempo doet.
Ik loop dus nu met mijn zoontje van 13 maanden bij de fysio omdat hij hypermobiel is maar ik vraag mij af of dit ook met andere zaken te maken kan hebben. Inmiddels teigert hij de hele kamer door. Hij klapt namelijk niet in zijn handjes, hij gooit zijn armpjes niet in de licht als je hoera roept en hij zwaait nog geen dag dag. Ook zegt nog geen verstaanbare woordjes. Hij geeft mij wel dingetjes aan als ik daar om vraag en we rollen ook wel eens een autootje naar elkaar toe, dat gaat heel goed. Hij wijst ook met zijn wijsvingetje naar iets wat hij wil hebben. Als ik het wiegenschema bekijk dan loopt hij ook met deze dingen achter. Wanneer moet ik me hierover zorgen maken?