Ik zou je moeder lekker thuis laten en je vriend bij de bevalling laten en samen als gezin de nacht door brengen. Je kan ook tegen je moeder zeggen wanneer de bevalling begint wil ik dat je naar huis gaat want wij willen dit samen doen ( jij+vriend ) en dat je moeder de volgende dag gewoon op bezoek komt. Ik vind het eigenlijk nog best sneu voor je vriend dat je er over twijfelt jullie hebben samen dit kindje gemaakt dus ik snap heel goed dat hij de eerste nacht(en) met jullie door wil brengen.
Zoals ik al zei het komt wel goed we hebben een gesprek gehad en wie kaatst kan de bal verwachten staan me wel meer dingen niet aan tav mijn moeder
Gewoon dus onwijs goed naar je eigen gevoel luisteren, als jij hem erbij wil hebben 's nachts..... Maar ergens heb ik het gevoel dat je het wel weet
Nou in de verste verte niet ons verhaal gelukkig. Maar hoorde van mijn VK net dat er wel meer bemoeizuchtige oma's rondlopen die denken dat ze alles beter weten. volgens de VK is het verliezen van gevoelens soms heel normaal.
Heb dat gevoel verliezen ook wel gehad maar besefte me dat het hormonen zijn hier is het alweer weg dat gevoel
Zeker laten slapen, mocht hij meerdere nachten willen slapen dan ook doen. Je moeder kan jou ook met andere taken helpen. De taak van je vriend is vooral de baby leren kennen, en andersom! Hij heeft ook het recht om de geur en hechting etc te beleven. Stel dat het niet goedkomt? En er een omgangsregeling moet komen? Baby herkent geur en stem dan helemaal niet van zijn/haar vader. Dan ben je nog verder van zijn huis. Mannen moeten gewoon Afentoe aangestuurd worden. Je woont niet met je ouders, je bent verstandig genoeg om je eigen keuze's te maken. Sorry maar in mijn geval dan zouden mijn ouders gewoon PECH hebben! (Hoeveel ik ook van ze hou)
ik weet niet wat er precies speelt mbt je ouders maar weet wel dat mijn moeder (ouders)ondanks op goede voet, t nakijken zou hebben.... je kindje wordt niet alleen geboren jullie worden zelf ouder er wordt ook een gezin geboren jou moeder heeft geen rechten in mijn ogen wat dat betreft zolang er geen extreme dingen als drugs en weet ik wat wat tegenwoordig allemaal mogelijk is en zal ze het moeten accepteren als ze wilt helpen ik zou ook de nachten niet door mn moeder laten doen....
Nee ik heb daar ook geen zin in dus we gaan het er nog goed over hebben. Ondanks dat we niet zeker weten hoe en wat met relatie zegt VK ook beste voor het kindje mijn partner erbij. VK zei zelfs al was het al je ex geweest dus dat is helder
Heel mooi en helder gezegd. Ik ben het er helemaal mee eens. Het gezin waar je uit komt, is nu zo meteen "gewoon" familie en jij krijgt samen met je vriend en jullie kindje jullie gezin. De dagen en nachten lekker met jullie gezin door brengen en daardoor jezelf, je vriend en jullie kindje niks tekort doen. Voor jullie kindje is het ook erg belangrijk om papa bij zich te hebben.
Je legt de verantwoordelijkheid wel heel erg bij een ander neer he? Je VK kan vanalles zeggen, maar JIJ bent degene die gaat over deze situatie. Waarom laat je je in hemelsnaam zo op je kop zitten door je ouders? Ik heb nu al medelijden met je kindje..
Het zal allemaal wel niet zo duidelijk overkomen op een forum. Maar als ik je verhaal zo lees, snap ik werkelijk waar niet waarom je niet samen bent met de vader van je kindje (maar 't zal wel aan mij liggen). Jouw vriend moet wel heel veel van je houden als hij zich zo op een zijspoor laat zetten vanwege je ouders. Pas op dat je niet je eigen geluk en alles wat je nu hebt met je vriend op het spel zet voor je ouders, voor je het weet ben je het allemaal kwijt. Als je toch eind twintig bent en zelf moeder wordt, lijkt het mij tijd de navelstreng met je eigen moeder door te knippen.