Maar bij autisme mis je toch juist het empathisch vermogen wat de hsp mensen zo ongelooflijk sterk hebben? Deze twee liggen naar mijn idee juist ver uit elkaar. Bij Hsp hebben mensen een hele sterke gevoelswereld en voelen ze anderen aan. Bij autisme is de gevoelswereld toch juist eng en kunnen ze veel niet plaatsen, vooral de signalen die anderen geven?
Nee hoor, mijn zoon heeft klassiek autisme en als er iemand lief, vriendelijk en sociaal is, is het mijn zoon wel. Als klein kind van 3 al, niemand mocht aan zijn knuffel komen, laat staan kijken. Toen een baby van vrienden aan het huilen was gaf hij hem zijn knuffel.... Hij liet ook altijd alle kinderen in de speeltuin voorgaan wanneer hij wilde glijden, pas als iedereen geweest was ging hij. Hij kon supergoed delen met anderen. En nog: Hij groet mensen op straat, is altijd behulpzaam en vriendelijk, alle meesters en juffen zijn dol op hem, zelfs nu hij 16 is En dat terwijl hij als jong kind zoooo moeilijk te handhaven was door zijn autisme, ondanks bovenstaande, dat hij in principe per direct uit huis geplaatst mocht worden naar een instelling. Alleen ben ik daar nooit mee ingegaan, heb het altijd zelf gedaan, maar het zegt denk ik genoeg over de ernst van het autisme bij hem.
Inderdaad, zie ook maar bovenstaand verhaal ovet mijn zoon. Mensen hebben vaak een heel negatief beeld bij autisme, gewoon omdat ze daar een beeld bij hebben van iemand die de hele dag alleen maar heen en weer schommelt, agressief en in totaal niet aanspreekbaar is. Ik zal niet zeggen dat HSP niet bestaat, maar zolang het nog niet officieel erkend geloof ik er niet in, maar ik ben niet alleswetend dus hou een slag om mijn arm. Vaak als ik het verhaal lees van een ouder van een HSP-kind denk ik: Oh dat had mijn zoon ook toen hij die leeftijd had.......
Ik heb ook even gedacht dat ik hoogsensitief was, voldeed aan alle kenmerken op internet. Later bleek ik ADD te hebben, toen viel alles echt pas op zijn plaats. Volgens mij gaan veel "stoornissen" (weet effe niet hoe ik het anders moet zeggen) gepaard met hoogsensitiviteit. Autisme, ADD, borderline (volgens mijn psycholoog) en zelfs bij mensen met hoogbegaafdheid is het een kenmerk.
Autisme zal bij iedereen anders zijn maar als ik de lijstjes met kenmerken zie dan lees ik wel wat anders. Bijvoorbeeld deze: Autisme Kenmerken Hsp zal raakvlakken hebben met autisme, dat geloof ik wel maar ik vind het niet hetzelfde.
nou, ik en mijn zoon kunnen duidelijk dingen aanvoelen en ook wel inleven, maar zijn toch echt autistisch Veel mensen weten niet goed wat autisme nu écht precies inhoud en kijken niet verder dan de boekjes
Ik krijg de link niet open (ligt aan mijn laptop, niet aan de link) De andere autistische kenmerken heeft hij uiteraard ook voor een deel, waarom dacht je anders dat hij per direct uit huis kon worden geplaatst? Maar het is pertinent niet waar dat autisten alleen maar puur op zichzelf zijn gericht. Hsp is in mijn ogen niet anders dan een vorm van autisme, niet meer en niet minder.
Van iemand die werkzaam is in deze sector: het is geen DSM-diagnose en zal dat ook niet worden, omdat idd 20% van de bevolking voldoet aan de beschrijving hoogsensitief. Het is dus een normale variatie in karakter en gedrag. Maar dat betekent niet dat de GGZ er niets mee zou doen. De ene professional doet er meer mee dan de ander, maar als mensen van zichzelf weten hoe ze in elkaar zitten, helpt dat vaak al een hoop emotie te relativeren. Ik ben zelf ook hoogsensitief. Ik merk dat vooral doordat ik emoties van anderen heel sterk aanvoel, (erg handig in mijn werk ), erg gevoelig ben voor prikkels, vooral bepaalde structuren van voeding, bepaalde stoffen of kleding en geur. Ik schrik snel en ben veel bezig met de diepere dingen van het leven, (maar dat kan ook zijn omdat ik hoogintelligent ben ), en ben erg intuitief. Verder als kind al erg bedachtzaam, nooit rare impulsieve acties en weinig onoplettendheid, dus ook zelden rare ongelukken. Dat laatste zie ik heel sterk terug bij onze oudste dochter, die dus ook zelden valt, al vroeg vertrouwd was zonder traphekje en op straat ook al snel vertrouwd om los te lopen. Ik beschouw HSP dus als een normale variatie in karakter, maar weten dat ik zo in elkaar zit helpt mij wel heel erg om dingen te kunnen relativeren en goed te kunnen handelen. Verjaardagen hier thuis plan ik van te voren, zet alles van te voren klaar, omdat ik anders gillend gek word van de drukte. Emoties van anderen kan ik beter handelen, die betrek ik niet meer op mezelf, sinds ik snap dat ik die gewoon heel sterk aanvoel. Enz enz.
Inderdaad en laten we wel eerlijk zijn, mijn zoon heeft echt ALLE stempels wel gehad inmiddels: Van ADD, ADHD naar Asperger en Autisme...... Ik heb echt geen hoge pet op meer van psychiaters op dit gebied, aangezien die ook maar hun vinger in de lucht steken en kijken hoe de wind waait vandaag......En waarom? Omdat het allemaal teveel op elkaar lijkt, dus ergens snap ik het ook wel, dat het onderscheid zelfs lastig is voor een psychiater
Ik zeg helemaal nergens dat kinderen met autisme alleen op zichzelf gericht zijn. Wat mij bekend is dat ze meer moeite hebben om zich te kunnen verplaatsen in anderen. Dat ze de emoties niet herkennen en lezen. Dat is nou juist een essentieel deel van hsp mensen. Daar zie ik een groot verschil. De gevoeligheid voor geluid, licht, smaken etc, dat komt indeaad overeen maar dat is een deel van alle kenmerken.
HSP is juist het totale tegenovergestelde van autisme. Autisten hebben moeite met het aanvoelen van andermans emoties en met het inschatten van waarom anderen zich gedragen zoals ze zich gedragen, terwijl HSP-ers daarin juist hun sterke kanten hebben. Je hebt gelijk als je zegt dat autisten niet op zichzelf gericht zijn. Ze zijn alleen niet goed in staat om zich in te leven in anderen, en dat leidt vaak tot de conclusie dat ze op zichzelf gericht zijn. Maar dat zijn twee verschillende dingen
dat geen oogcontact maken bij autisme vind ik ook kul als het om mij en zoon gaat.. ken genoeg mensen met autisme die dat wel gewoon doen.. ook dat fladderen geld laaaaang niet altijd, vooral niet bij bijv asperger..weinig intresse in andere herken ik ook niet nogmaals.. er word veelte veel gekeken naar de boekjes en de ''standaard'' terwijl geen 1 autist hetzelfde is.. zelfde als dat mijn zoon op speciaal KDC zit en iedereen zegt '' waarom zit hij daar? hij ziet er toch goed uit '' men verwacht van iemand die zwakbegaafd is en autisme heeft een ander uiterlijk ook van mij zegt iedereen altijd '' ik zie niks aan je'' aan de ene kant heeeeeul fijn, maar aan de andere kant ook lastig.. als je het zag wisten mensen hoe en wat.. nu ziet niemand iets en dan is het er ook niet voor diegene
Verschillende diagnoses komen niet zozeer omdat het allemaal zoveel op elkaar lijkt, maar omdat in elk onderzoek ander gedrag naar voren kan komen, ander gedrag benoemd wordt, enz enz. Uiteraard heb je goede en minder goede psychiaters, en ik heb in m'n werk een hoop broddelwerk gezien, maar dat betekent dus niet dat alle diagnoses op elkaar lijken. Er is vaak wel enige overlap, maar dat komt omdat bepaalde stoornissen in gedrag dezelfde uitwerking kunnen hebben. Mijn man heeft bijvoorbeeld ADHD en is zeer slecht in staat om af te stemmen op wat ik nodig heb. Niet omdat hij autistisch is, maar omdat hij door zijn ADHD al dat soort prikkels niet goed verwerkt krijgt in de drukte van een jong gezin. En dan is het maar net hoe een psychiater die info aangeleverd krijgt, welke diagnose er dan volgt.
Ik kijk zeker verder dan de boekjes. Heb te maken gehad met kinderen met de diagnose autisme in het onderwijs. Maar jij en je zoon zijn niet de definitie van autisme. Het komt natuurlijk in verschillende vormen voor. Er zijn genoeg mensen met autisme die weinig empathisch vermogen hebben, niet omdat ze onaardig zijn maar hier gewoon moeite mee hebben.
nee, niet van autisme, maar wel van asperger.. ik ken geen 1 asperger die geen oogcontact maakt hoor.. ook vragen ze altijd hoe het met iemand gaat, hoe die zich voelt, etc etc.. niet altijd uit emotioneel opzicht, maar aangeleerd gedrag ook lekker naar de bios met vrienden, samenwonen, getrouwd (zoals ikzelf) ik vind asperger dan ook een aparte tak in het autisme.. zo is bijv klassiek autisme met vaak een ontwikkelingsachterstand heeeeel verschillend van asperger
Ik denk dat als je een dagje HSP zou kunnen zijn, je het verschil zou snappen. Dat bedoel ik niet vervelend, maar een kenmerk van autisme is nu eenmaal dat mensen niet snappen wat ze niet snappen en niet kunnen inleven in anderen. Ik zie regelmatig van jou posts voorbij komen, waarbij erg duidelijk word dat je autistisch bent. En dat bedoel ik wederom niet vervelend, maar het is, zeker voor mij als professional in de hulpverlening, wel duidelijk. Dat is verder ook helemaal niet erg, maar dus wel duidelijk merkbaar in je reacties, de manier van reageren, enz enz.
nee hoor, zie dat helemaal niet als vervelend haha waaraan merk je dat bij me? zeker aan eindeloze teksten, direct zijn, moeilijk in kunnen leven,etc etc..maar zie het echt niet vervelend hoor!
Neem me niet kwalijk dat ik het zeg, maar ik vind het nogal bijzonder dat jij aan de hand van wat post op internet kan concluderen of iemand autistisch is zeg! En wel bijzonder knap bedoel ik dan, dat waar een psych nogal wat test voor moet doen, jij dit zo 1, 2, 3 even kan zeggen. En over zogenaamd broddelwerk van psychiaters: Mijn zoon heeft het merendeel van de test's afgelegd in het Sophia Kinderziekenhuis...... Ik mag toch aannemen dat die een behoorlijke vakkennis in huis hebben. Bovendien wordt mijn zoon ook met enige regelmaat geobserveerd door mijn schoonzus, die een van de beste (kinder) psychiaters van Nederland schijnt te zijn (als ik de artsen moet geloven tenminste) Ik woon zelf in Twente en mijn artsen hier weten zelfs nog wie zij is (en woont zij 3 uur rijden hier vandaan)