Vind ik ook hoor. Kunnen er wel verontwaardigde reacties op komen, maar die asiels zitten niet voor niets overvol. Ik heb 3 katten en 1 hond en heb in mijn zwNgerschap nog geen seconde gedacht van loop maar weg. En ben ook een wandelende hormonsterbom. Heb een furminator, speciale kam, voor de katten en de hond is vandaag al lekker kort getrimd. En verder ben ik van mening dat het voor kindjes juist goed is om met dieren op te groeien, bouwen ze weerstand op.
Heel herkenbaar. Ik vind je niet gek hoor. Wij hebben twee katten en sinds ik zwanger ben ben ik wat lichter geraakt dan normaal. Ik word soms echt gek van ze, het is een stel draaideurpatienten ongelooflijk! Compleet met langdurig hard miauwen, krabben aan deuren etc. Dat deden ze eerst niet, lang zo erg niet in elk geval. En een van de twee is een hele grote paniekvogel, dat trek ik ook heel slecht sinds ik zwanger ben. Terwijl ik er daarvoor niet zoveel moeite mee had. Ik heb uit pure frustratie wel eens tegen m'n man geroepen dat ze de deur uit moeten. Meen ik dat? Nee. Geen haar op mijn hoofd (of die van mijn man) die er serieus over denkt om ze weg te doen. Absoluut niet. Ik ga er ook van uit dat het straks na de bevalling wel weer beter gaat. Ik heb geen makkelijke zwangerschap, het is steeds ontzettend spannend geweest en ik kan de afgelopen maanden niet veel meer hebben. Raakte al overprikkeld van een blaffende hond op straat. Dus ik kijk er niet van op dat ik van de katten ook niet veel kan hebben. Het is goed te verklaren, maar man, wat voel ik me er schuldig over als ik ze weer eens zo vervelend vind Ik lig nu languit op de bank onder een dekentje. Eentje probeert te slapen/balanceren op mijn buik en de andere ligt op m'n benen te tukken. Smelt
Heb hier wel sinds de geboorte van onze zoon een haren"fobie". Ik probeer er niet in mee te gaan, maar erger me nu wel als er haren liggen en vroeger maakte me het geen fluit uit en ik riep zelfs dat onze kinderen wel door de haren zouden kruipen...oh wat kom ik mezelf tegen nu. Maar ik denk er niet aan om ze weg te laten lopen/vliegen etc.
Beetje jammer dat er gelijk geroepen wordt dat het ongezonde gedachten zijn of dat ze wel weer in een asiel zullen eindigen
@Username: Ja, dat vind ik ook een beetje raar! Ik vind het doodnormale gedachtes. In je zwangerschap vliegen je hormonen alle kanten op en vaak wil je je huis dan toch netjes/schoon hebben. Dat botst soms met het houden van dieren, die verliezen namelijk haren en poepen/piesen/braken, maken dingen stuk, etcetera. Dat je daar dan van baalt vind ik doodnormaal en de gedachten die daarbij horen ook.. Hier hetzelfde hoor en ik werk met dieren dus ik hou echt wel van ze!
Ja! Ik ga ze voor geen goud wegdoen, uit alleen mijn gevoelens. Weet wel dat dat gebeurd, maar dat hoor je mij niet zeggen.
Ik herken je gevoel hoor ik irriteer me ook echt mateloos aan de dieren en wij hebben 2 honden en 1 kat.. schoonmaken heeft geen zin want binnen een uur is het weer vies en onze kat maakt ook alles kapot.. tot de lamp aan toe haha maar ik zou ze net als jij zegt ook niks aandoen of achterlaten maar het irriteren is gewoon niet prettig.. word je zo chagerijnig van haha
Wij hebben geen huisdieren dus wat dat betreft is het niet herkenbaar. Maar de irritatie opzich wel.. Tussen de 20 en 24 weken heb ik me kapot geïrriteerd aan van alles en nog was. Mensen die smakken in het openbaar, mensen die hard praten in de trein, mensen die een sterk luchtje op hebben.. Allemaal enorm onschuldige dingen terwijl ik me normaal gesproken bijna nergens aan kan irriteren! Hier is het weer over gegaan na een weekje of vier dus en terug kijkend denk ik dat het hormonen waren, of moeheid, of een leuke combinatie van die twee Volgens mij houd je heel veel van je dieren en daarom denk ik ook dat het straks wel weer wegzakt. Zwangerschap doet gekke dingen met je gemoed
ik wordt soms ook helemaal gestoord van mijn 2 honden. Dan kan ik ze wel effe de waarheid vertellen. Maar goed, het is al snel weer goed tussen ons, want ze zijn supersupersuperlief en komen dan weer bij me liggen ( slijmen ) met die lieve grote oogjes van ze en dan smelt ik weer helemaal weg en wat betreft de haren, ja dat weet je als je een hond neemt en als je ook weet dat je een kind wil moet je daar je keuze op afstemmen. En niet achteraf je huisdieren wegdoen, omdat je zwanger bent. Je zou zeggen dat het bijna niet meer voorkomt, maar het komt vaker voor dan je denkt.
Stiekem beetje om je verhaal moeten lachen, omdat het zo herkenbaar is! (en heeeeeel vervelend!). Heb zelf 2 konijnen en een hamster in huis, buiten nog 4 konijnen, kippen en een erfhond. Nu ik weer energie heb geniet ik weer van ze, maar in de 1e 3 maanden van mn zwangerschap was ik zo moe, lamlendig dat die verzorging echt even teveel was. Maarja, de hokken moesten wel schoon elke week, 2x per dag voeren etc. en de binnenkonijnen leken er ook een grotere troep van te maken(was niet zo, maar omdat je dan moe bent is elk troepje irriterend, haha!). Naast onze huisdieren hebben we ook nog een melkveebedrijf, waarvan ik de kalfjes voer en verzorg. Ik heb in het begin echt moeite gehad met de verzorging 2x per dag, moest veel met emmers melk sjouwen, hokken opstrooien enz. Gelukkig was al snel onze nieuwe stal klaar; groepshuisvesting met een drinkautomaat, wat een verademing! kan het werk nu bij wijze van spreke tot de laatste dag voor de bevalling blijven doen, hihi! Ik ben het dus wel gewend om altijd klaar te staan voor dieren. Dieren hebben er geen boodschap aan of je zwanger bent, kerst moet vieren of op vakantie wil. Zeker niet als je ze bedrijfsmatig houd zoals wij. Wat dat betreft ben ik straks al wat gewend als onze kleine er is, die moet ook constant verzorgd worden. Neem onze wurm dus ook lekker mee de stal in als ik al mijn beestjes moet verzorgen!
Tja, ik herken het aan de ene kant wel. Wij hebben een berner sennen en die haart, kwijlt, neemt zand mee naar binnen, slobbert met zn drinken door heel de keuken...en natuurlijk erger ik me als ie dat net doet als ik gedweild en gezuigd heb. Nu meer als voor mn zwangerschap want het schoonhouden kost nu wat meer moeite. Aan de andere kant weet je dat voordat je aan een grote harige hond begint. Als je niet wil dat je kinderen in de hondenharen spelen dan zul je elke dag moeten stofzuigen...
Yep heel herkenbaar.. Hier een hond, een Beagle (lees ADHD) en een kat (lees vals krengetje )Vooral in de zwangerschap zag ik overal problemen als de kleine zou komen dat dat nooit goed zou gaan en alles zo vies is.. Nu de kleine aap er is blijkt het allemaal toch wel heel erg mee te vallen.. Je wordt ook wel makkelijker vanzelf als je ziet dat het wel meevalt.. En dat stofzuigen jaa das k*t maar het went Mocht het dan toch niet meevallen kun je altijd nog besluiten dieren weg te geven maar ik zou de keus niet maken met al die hormonen in je lijf E misschien valt het achteraf toch wel mee!
helemaal mee eens. zit gewoon een beetje geërgerd dat soort reacties te lezen. Kom op zeg, geen haar op mijn hoofd die er serieus aan denkt om mijn katten het huis uit te doen, maar dat houdt toch niet in dat ik me, door alle hormonen idd, kan ergeren aan ze? Ik roep wel regelmatig dat ik verlang naar de lente dan kunnen ze lekker de tuin in en dan heb ik ze iets minder om me heen, maar ik zou echt niet zonder ze kunnen hoor. Ik heb ook helemaal niet het idee dat ts dat bedoelde. Er wordt soms zo snel iets groots gemaakt van iets wat klein bedoeld is.
Ik heb zoals sommige hier wel weten heel veel huisdieren: 4 bejaarde katten, 4 honden ( ja, ik sleep van alles mee wat zwerft als we op vakantie zijn ) 1 parkietje en ook een grijze roodstaart. Ik erger me eigenlijk niet aan ze. Soms komen de honden met vieze pootjes naar binnen rennen, maar ach ik heb plavuis dus even een dweil er door en het is weer schoon, als ze een koekje krijgen dan eten ze dat alle vier op een andere plek in huis en de kruimels laten ze liggen Eentje die staat altijd te "spetteren" als ze water drinkt, en je kunt een spoor aan waterdruppels volgen als ze gedronken heeft. De katten komen niet meer buiten vanwege hun hoge leeftijd ( alleen in de zomer mogen ze in de tuin waar ze niet uit kunnen ontsnappen ) de grijze roodstaart maakt nog de meeste "troep" en stof, dus om de dag stofzuig ik, en de resterende dagen even een bezem er door
Aan mijn hond heb ik me nog geen dag geïrriteerd maar de grijze roodstaart wel haha. Pff die kan soms schreeuwen en dan denk ik grrr en over de rommel niet te spreken. Maargoed dat wisten we voordat ie werd aangeschaft. Hoort erbij. Toch erger ik me soms maar dan denk ik ligt niet aan het beestje, zijn m'n hormonen. Als ie dan zo lief goeiemorgen zegt vind ik het toch weer een schatje
Haha zo herkenbaar!!! Wij hebben een super speelse drukke kat van 2 jaar, die al vaker buiten dan binnen zit. Hij loopt lekker door de buurt, gaat op bankjes liggen, heerlijk leven.. Maar als hij tijdens zn adhd aanval binnen zit... Aiii... En tja daar kun je je dan kapot aan ergeren, je zou m achter t behang willen plakken tis een lieverd, ook met kinderen , maar vooral sinds mn zwangerschap erger ik me af en toe kapot aan hem haha gaat vanzelf weer over! Beetje jammer die opmerkingen hier over dat ze toch in t asiel zullen belanden... Iedere ouder heeft toch ook wel een dag dat hij zn kinderen achter t behang kan plakken, dan sta je ze toch ook niet af!!!
Ja, ik had ook kunnen zeggen ze achter het behang te kunnen plakken i.p.v. weglopen/wegvliegen. Ik heb gewoon van die dagen dat ik het gevoel heb heel de dag achter de beesten aan te lopen en geen moment rust heb. Het is allemaal niet zo'n karwei om te doen juist omdat ik alles wel goed bij hou, maar er zijn gewoon van die momenten...
Vind het ook geen rare gedachtes hoor. Mijn katjes zijn echt mijn grote liefdes, maar soms kan ik echt gek van ze worden. En toen mijn kat dag en nacht zat te miauwen omdat hij naar buiten wilde had ik ook de neiging om een raam open te zetten en hem gewoon lekker te laten ontsnappen. Zou het nooit doen hoor, heb hem netjes dagen uitgelaten met een lijntje zodat hij aan buiten kon wennen. (was net een attractie buiten als kattenuitlater)
Herken het helemaal! Heb een hond en drie katten rond lopen.. Een lang harige golden retriever die overal zijn haren rond strooit. En de katten zijn continu in de rui.. Voordat ik op de bank wil zitten moet ik eerst met de roller er overheen. En natuurlijk gaan de katten overal op liggen waardoor ook alles onder de haren zit. Eigenlijk moet er iedere dag gestoft, gestofzuigt en gedweild worden maar dat kan ik gewoon niet meer.. De hond moet namelijk ook nog wandelen en boodschappen komen er ook niet van zelf.. Dus heb ik het ondertussen een beetje naast me neer gelegd. Maar sommige momenten erger ik me nog steeds ontzettend! En zou ik soms ook willen dat ik geen beestjes had! Maar aan de andere kant zou ik ook echt niet zonder mijn beestjes kunnen dus we doen het er maar mee! Ik denk dat het ook met de nestel drang te maken heeft dat je je er aan ergert. Probeer je er gewoon niet te druk over te maken en als je last krijgt van je hormonen heb je tenminste een goed excuus om te mopperen