Dat begrijp ik, maar aan de andere kant kan ik me ook heel goed indenken dat jij op dit moment ook niet helemaal jezelf bent, vandaar dat ik ook denk dat het verstandig is om het te laten bezinken en over een tijdje, wanneer je zelf ook wat meer tot rust bent gekomen dit met je vader te bespreken. Verder ben ik het ook met Dirksmama eens, het kan idd ook zijn dat je vader ook een vorm van licht autisme heeft en hierdoor zich slecht kan inleven. Het hoeft niet, maar ik zou daar niet heel gek van opkijken
t zou kunnen hij een vorm van Ass heeft , ik weet wel mijn ex Ass heeft . Maar me vader is ook een hele dominante man waarbij alles op zijn manier moet , en als dat niet gebeurt is die heel kwetsend dus denk ook echt stuk karakter eigenschap
Goed gehandeld! Mijn advies: zorg voor zoveel mogelijk rust in je gezin. Het is hectisch genoeg, de stap was lastig en je moet nu rust inbouwen om kracht te verzamelen. Zet iedereen die hier roet ingooit even buiten spel. En kom ook even bij. Blijf aan je kids en jezelf denken- eigen gezin voorop hoor!! zet m op!
Meid wat heb jij een moeilijke beslissing moeten maken betreft jou zoon, en wat een geweldige moeder heeft hij dat, ondanks dat het tegen een moeders gevoel in is, de kans heeft om extern zijn ASS problemen aan te pakken. Mijn ouders wonen naast een jongentje met klassiek autisme en ergeren zich constant om het feit dat het jongentje altijd met zijn neus in een ds hangt als hij thuiskomt met de taxi. Ik heb 100 maal proberen uit te leggen dat dit waarschijnlijk zijn enige manier is om niet te flippen tijdens de taxirit (vol met prikkels). Ook dat onze zoon Asperger heeft verzwijgen ze liever, dus toen mijn vader hier vorige week was met zijn vriend (die arts is) het gesprek zo gestuurt dat ik het zelf kon vertellen. (nu kunnen ze het dus niet meer verzwijgen) Autisme is vaak erfelijk , sinds de diagnose beseffen wij ons ook dat mijn man zeerwaarschijnlijk ook asperger heeft (dingen vallen nu bij ons en bij mijn schoonmoeder op de plek). Grote kans dat je vader heel boos is omdat de middelste, in zijn belevingswereld, weg moest (dat het beter is voor je middelste zal hij op dit moment niet zien). Jammer alleen dat hij de "schuld" op je jongste schuift. Jij als moeder moet je kinderen beschermen (zelfs tegen een opa) en als dat betekend dat je voorlopig geen contact met hem kunt hebben om de rust in huis te krijgen dan is dat heel jammer voor hem maar dan is het niet anders.
ik kan je alleen maar zeggen dat je een goede beslissing hebt gemaakt heb zelf ook in zon schuitje gezeten en het komt allemaal goed hoor verder wil ik je sterkte wensen
Dankje wel voor de lieve en steunende berichtjes! Ik zal er alles aan doen dat de rust bewaart blijft voor mijn kids in mijn gezinnetje, we hebben er allemaal verdriet van, en rust staat zeker op de eerste plaats voor mijn kindjes en ook voor mezelf.
Rust is op dit moment ook het aller belangrijkst! Ook voor jou om weer eens goed op adem te komen. Dat jullie verdrietig zijn is normaal, maar op dit moment is het de beste keuze voor je kinderen en voor jou. Heel veel sterkte met alles.